Knap jij je zolang hebt goed gehouden, dat dit moment zou komen wist je waarschijnlijk zelf ook. Kom maar lekker tot rust met je pilletje en lach lekker met je man mee, elke lach is er 1 natuurlijk.
Pff meis, geen wonder dat je 't niet meer trok, heb veel bewondering voor hoe lang je het überhaupt volgehouden hebt. Dit zat er natuurlijk al veel langer aan te komen. Even pas op de plaats en ook wat meer tijd voor jezelf maken meis. Kom je nog wel es aan rijden toe? Paarden zijn zulke super therapeuten, heb je haast geen psych voor nodig. Des noods alleen even lekker poetsen en uitjanken in een bos manen, als je rijden even niet wilt of aan durft... Denk dat het voor jou ook lekker zou zijn als je de zorg af en toe even over kunt dragen aan iemand anders. Een goede vriendin, je moeder, zijn moeder (als die er nog zijn natuurlijk). Ik krijg de indruk dat je het vooral allemaal in je eentje doet maar dit soort dingen trek je niet alleen. En die momenten voor jezelf helpen niet tegen het piekeren en de geestelijke druk die je toch wel houdt, maar geeft je wel even de kans om te ontladen en weer op te laden. Als ik daar op een of andere manier iets aan kan bijdragen dan moet je't zeggen hoor!
Lieverd, het enige wat me verbaast is dat dit nu pas gebeurt... Je bent al zó lang sterk, en al zó lang aan het knokken. Nu is het even Lasordatijd... Ik sluit me verder aan bij de reactie van Francis; probéér, hoe moeljk het ook is, wat uit handen te geven...
Je wist dat het zou gebeuren alleen nog niet wanneer. Een dikke knuffel van mij en als je bedenkt hoe sterk jij bent, kom je hier weer uit Ik wil je weer sterkte wensen en denk aan jezelf.
Je hebt nog aardig lang doorgebikkeld meid, helemaal niet erg dat je nu even een breakdown hebt. Gezellig samen aan de pilletjes, is toch ook wel romantisch hihi. niet stiekum van de pilletjes van je man verder gaan snoepen he neem maar even goed die rust, geniet maar van die rust in je hoofd, op die manier kun je weer even opladen, gaat helemaal goedkomen!
Tamara
Berichten: 10449
Geregistreerd: 20-07-01
Geplaatst: 21-10-11 22:00
Ik ben ook nog steeds een meelezer en ook ik ben eigenlijk alleen verbaasd dat het nu pas 'mis' gaat. Mis tussen haakjes, want jeetje meid, wat ben jíj sterk! Ik heb zo ontzettend veel bewondering voor je en ik vind het helemaal niet raar dat het nu even niet meer gaat. Ik ga met de posters hierboven mee, ik hoop dat je af en toe wat me-time kunt vinden en dat je de hulp krijgt die je nodig hebt om dit te kunnen blijven doen. Rustig aan meis
Ik ben ook heel benieuwd hoe het nu met jou en je man en zoontje gaat ?
liekevb
Berichten: 274
Geregistreerd: 03-10-10
Woonplaats: Regio zuid/oost
Geplaatst: 26-10-11 11:46
Ik kom nu pas dit blog tegen, en geef eerlijk toe dat ik alleen je begin post gelezen heb maar wil toch graag even iets aan je kwijt.
Ik ben zelf mijn vader kwijt geraakt aan zelfmoord en me oma. (en heb 2 tantes die meerdere keren zelfmoordpogingen gedaan hebben)
Het komt me allemaal zo herkenbaar voor je verhaal.
Ik lees dat het een leuke week moest worden (inmiddels al geweest), maar leuke weken zijn voor mensen die in een hele erge dip zitten juist heel erg zwaar. Ze moeten op zo'n momenten hun eigen nog meer over hun diepte punt heen zetten en leuk doen wat hun heel erg veel energie kost. Hun zien zo'n leuke week juist als een "hele moeizame en zware week.
(Mijn vader heeft in de week van mijn verjaardag zelfmoord gepleegd, moest op mijn verjaardag eigenlijk begraven worden, ook hij kon het niet nog een keer opbrengen vrolijk te doen terwijl die dat niet was, hij had er de energie niet meer voor)..Want de buitenwereld mocht niet merken dat hij met zichzelf in de clinch lag, nee die kennen hem allemaal als een leuke man die altijd voor iedereen klaar staat
Voor de rest wil ik je heel veel sterkte wensen. En als je er over wilt praten/meer wilt weten wil ik dit graag via PB doen.
Laatst bijgewerkt door liekevb op 26-10-11 11:48, in het totaal 1 keer bewerkt
Jeeetje, ik ben hier al een tijd niet geweest, en had gehoopt op iets andders dan dit.. Ik wil je een dikke knuffel geven en Oxazepam zijn heerlijke pillen inderdaad alleen wel verslavend dus pas op
Inderdaad... Maar aan de andere kant: Even lekker de tijd nemen voor jezelf is OOK belangrijk. Loop jezelf niet omver... Ben er ook goed in en dan word ik keihard teruggefloten door zowel lichaam als geest..
Hoe gaat het? Mwoah, het gaat. Zolang ik de pilletjes naar binnen werk en heel rustig aan doe functioneer ik best. Maar als het pilletje is uitgewerkt merk ik dat ik echt heeeeel makkelijk over de zeik ga, (en flink...) en bijvoorbeeld ook heel slecht tegen teveel prikkels kan. Nou ja, we weten in ieder geval waar het van komt en hoe ik het vlot op kan lossen, dat scheelt. Ik heb maar geaccepteerd dat het even niet anders is, dat helpt ook. Eind van de week heb ik een afspraak bij de huisarts, m'n man gaat mee. In ieder geval een verwijzing naar een psycholoog regelen en kijken hoe we dit in het dagelijks leven aan zullen pakken. Ook de psychiater van mijn man vindt dat ik nu zelf de hulpverlening in móét. (Vinden we zelf ook hoor.)
De Oxazepammetjes kunnen verslavend zijn, ik weet het, maar zonder is nu ook niet echt een optie. Het enige lastige is dat we meteen wat minder mobiel zijn zo maar ook dat lossen we wel weer op. Ik vul de dagen nu met lezen, breiwerkje, blaadjes harken, koffie drinken. Lekker rustig aan.
Afgelopen maandag weer een bezoekje aan de orthopeed gebracht. De volgende operatie staat inmiddels ingepland voor januari. Pffff.... Dagscores van mijn man gaan wel weer beter, hij zit weer op een 4 met af en toe nog een uitschieter naar beneden.
@ liekevb; jij hebt precies meegemaakt wat hier bijna was gebeurd. Wat moet dat ontzettend moeilijk voor je zijn geweest.... Knuffel voor je en dank je.