Bokt.nl

Jildau schreef:

Tsja dat zie ik anders. Ik ga er vol voor of niet. Liever dat ik dan keihard op mijn bek ga dan dat ik mij in ga houden en niet mijzelf kan zijn. Als iemand mijn vriend is dan vind ik het hoe dan ook wel mega poedersuiker als het over gaat, ben dan toch wel gekwetst. Maar ik heb geen zin om daar bij voorbaat al vanuit te gaan.

_Snow_White schreef:

Hoi, mag ik me ook melden?

Kan misschien een beetje onsamenhangend klinken, excuses daarvoor.
Mijn ex en ik zijn bijna 2 jaar samen geweest. Hij had alles wat ik ooit zou willen en zou voor mij door het vuur gaan. Toch door alles ben ik op een gegeven moment de vonk kwijtgeraakt. Ik wilde hem niet langer aan het lijntje houden en heb het dus uitgemaakt.
Nu ben ik dus volledig ingestort. Ik heb echt het idee dat ik een grote fout heb gemaakt en heb op dit moment ook echt geen controle over mijn emoties. Ik voel me zo brak terwijl ik diegene ben die er een punt achter gezet heeft. Als ik me slecht voelde was hij er altijd voor mij en ik mis hem enorm.

Madison schreef:

Fijn dat het goed is verlopen, Colien! Die extra bevestiging dat het goed is dat het over is tussen jullie, lijkt me echt een goed gevoel

Callum: Welkom... wat rot voor je, 11 jaar is niet niks zeg! Ik kan me voorstellen dat je er nu doorheen zit en dan ook nog dingen moeten regelen, zoals scheiding en woning.... Hoe gaat het nu met je?

Bij mij is de breuk inmiddels een dikke maand geleden. Ik voel me vandaag redelijk. Zolang ik niet met hem geconfronteerd word of veel aan de leuke momenten tussen ons denk, gaat het wel. Ben nog steeds niet tot veel in staat, maar heb bijvoorbeeld gister wel even geskate met m'n beste vriendin in het park. Ik had er eigenlijk geen zin in en heb me er echt heen moeten slepen, maar bleek toch wel even lekker...

callum schreef:

Mag ik hier ook meekletsen? Na 11 jaar gecompliceerde relatie besloten te stoppen. Het vraagt te veel ik ben gesloopt. Dus we gaan de scheiding aanvragen en ik ga morgen urgentie aanvragen voor een huurhuis pfffff ik ben op gestressed moe gefrustreerd en verdrietig.

Mer1980 schreef:

Fijn dat het 'goed' ging en dat je iig bevestigd bent in je keuze. Ben wel benieuwd naar die vervelende eigenschap van hem

_Snow_White schreef:

Hoi, mag ik me ook melden?

Kan misschien een beetje onsamenhangend klinken, excuses daarvoor.
Mijn ex en ik zijn bijna 2 jaar samen geweest. Hij had alles wat ik ooit zou willen en zou voor mij door het vuur gaan. Toch door alles ben ik op een gegeven moment de vonk kwijtgeraakt. Ik wilde hem niet langer aan het lijntje houden en heb het dus uitgemaakt.
Nu ben ik dus volledig ingestort. Ik heb echt het idee dat ik een grote fout heb gemaakt en heb op dit moment ook echt geen controle over mijn emoties. Ik voel me zo brak terwijl ik diegene ben die er een punt achter gezet heeft. Als ik me slecht voelde was hij er altijd voor mij en ik mis hem enorm.

lieveli schreef:

Ook als je de relatie hebt verbroken moet je door een rouwproces. Dat is heel gewoon. En daar bovenop heb je misschien ook wel heel veel schuldgevoelens. Ik vind uitmaken echt 10 keer erger dan uitgemaakt worden.

Colien schreef:

Ik denk dat dat het welbekende "zwarte gat" is waar je invalt na het verbreken van een relatie. Je hebt niemand meer om al je dingen tegen te vertellen, om elke avond tegen aan te hangen, om te bellen als er iets is. Dat valt weg en doet uiteraard pijn. Maar die pijn gaat wel weer over, is nu erg vervelend.

UhNee schreef:

Wat toevallig dat ik dit topic vind, komt als geroepen.....

Gisteravond heeft, geheel onverwachts, mijn vriend onze relatie verbroken. We gingen een drankje en hapje doen in de stad en we hadden het super gezellig, tot het afscheid.... "ik ben hier niet alleen om wat met je te drinken" De grond zakte even onder m'n voeten vandaan, wat een afschuwelijk gevoel. We kenden elkaar 9 maanden en hadden elke dag contact met elkaar, en nu voelt het gewoon alsof er een heel stuk van m'n leven is weggeslagen. We hebben het er vandaag via whatsapp nog uitgebreid over gehad, maar ook afscheid genomen..... Zo moeilijk. Morgen komt de eerste dag dat we helemaal geen contact meer hebben sinds 9 maanden, daarna de eerste week, eerste maand etc.
Echt alle cliché's zijn waar. Telkens denk ik dat het wel gaat, maar dan denk ik weer aan de leuke dingen die we samen deden en hebben meegemaakt en dan kan ik niks anders dan heel hard janken. En ik weet dat het tijd kost en dat het weer helemaal goed gaat komen, maar ik zou nu het liefst even een maandje gaan slapen zodat het wat minder pijn doet allemaal
Wat een poepzooi.