Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-05-10 21:56

Geplaatst: 30-05-10 21:56

Je moeder en je dochtertje uit huis gezet en een jaar eerder jijzelf? Woont je dochtertje niet bij jou?

Het eerste waar je aan zou moeten denken is een stabiele omgeving voor je kleine. Het moet toch zeker niet zomaar kunnen dat iemand een kind uit huis zet?!

Je kindje lijkt mij toch echt even het belangrijkste.

Succes met alles

**Geplaatst**: 31-05-10 07:40

Geplaatst: 31-05-10 07:40

Meid sterkte! Ik hoop dat je moeder voordat ze helemaal kapot gaat, tot inkeer komt.

Kan ze niet naar een andere psycholoog? Die gasten maken soms nog meer kapot dan dat het al was, die snappen soms totaal niets van het leven, door hun eigen prima leventje dat ze al van kind af aan hebben gehad.......

Misschien kan je vragen of je moeder met jouw in therapie wil, dan kan ze samen met jouw tot de conclusie komen dat er toch iets niet klopt bij haar thuis. Dat vriendschap en liefde opgebouwd is uit respect en het gunnen van.

**Geplaatst**: 31-05-10 11:55

Geplaatst: 31-05-10 11:55

LimaMambo schreef:
gadverdamme wat een naar verhaal en wat een nare man

ik zou mijn moeder daar echt aan der haren naar buiten sleuren.. ik zou zoiets niet aan kunnen zien.. dan maar mijn moeder tijdelijk in mijn nieuwe huis.. maar weg ging ze daar echt!

om hier even op terug te komen.. mijn moeder zit nu ongeveer in dezelfde situatie als van TS
en helaas krijg ik het niet voor elkaar om haar daar weg te krijgen.. hoe hard ik ook mijn best doe om haar in te laten zien dat die vent haar kapot maakt..

**Geplaatst**: 31-05-10 12:28

Geplaatst: 31-05-10 12:28

Daar komen ze ook pas achter als ze niet meer kunnen.

Geef haar het boekje, "als liefde pijn doet" kado. http://www.ouderalleen.nl/info/item.php?id=22

Dan hoef je haar misschien niet te overtuigen....dan gaat ze het zelf snappen....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-10 09:48

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-10 09:48

Jmc schreef:
Je moeder en je dochtertje uit huis gezet en een jaar eerder jijzelf? Woont je dochtertje niet bij jou?

Het eerste waar je aan zou moeten denken is een stabiele omgeving voor je kleine. Het moet toch zeker niet zomaar kunnen dat iemand een kind uit huis zet?!

Je kindje lijkt mij toch echt even het belangrijkste.

Succes met alles

sorry, was niet helemaal duidelijk: ik ben nu ruim een jaar geleden uit huis gezet door haar man(34 weken zwanger).
enkele maanden later(kindje was toen 2 maandjes) werd m'n paard ernstig ziek.
dit gebeurde 's avonds, en ik had die kleine bij me.
m'n moeder zou met die kleine naar huis gaan, zodat ze daar kon eten en slapen.
helaas weigerde haar man haar binnen te laten, had de deur gebaricadeerd.
mijn kleine blijft in principe altijd bij mij, maar toen was het even noodoplossing zodat ik met het paard naar de kliniek kon.

verder, om op de andere posters te reageren: ik ben blij dat ik inderdaad nog steeds m'n eigen plekje heb, en dat sta ik ook niet zo maar af! ~~}>

het geeft voor mij wel rust dat ik niet te dicht bij m'n moeder in de buurt zit, en daarom ook rust voor de kleine.
nu dat laatste stukje nog, met hulp van buitenaf.
samen met m'n moeder in therapie is lastig, ivm de vele kilometers tussen onze woonplaatsen.
m'n moeder is zo "doods" mbt haar therapeut, ze vind het allang best dat ze iemand heeft waarmee ze kan praten, hoewel ze nooit het achterste van haar tong laat zien en heel goed een masker op kan zetten.
tegen mij is ze wel eerlijk dat ze er eigenlijk niets aan heeft, maar vanuit haar nieuwe vriendenclubje/kennissen van haar man, word ze een beetje in een bepaalde richting geduwd.

@ limbaMambo: wat erg!! het is echt heel frustrerend en pijnlijk als je iemand kapot ziet gaan en jij machteloos toe moet kijken...
en hoe harder je als kind zegt dat het niet klopt, hoe harder de moeder vast blijft houden aan de slechte relatie.

@ russel: dat boekje ga ik zeker geven!!!
bedankt voor de tip.

**Geplaatst**: 08-06-10 15:24

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 08-06-10 15:24

Ik lees net je verhaal pas voor het eerst en wat heb jij een hoop meegemaakt de afgelopen jaren! Echt een nare man.. bah!

Ik hoop echt dat je moeder in gaat zien dat die man toch niet zo goed is voor haar en dat ze ook de kracht vind om er wat aan te doen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-10 12:28

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-10 12:28

nou mensen, hier weer een soort van update.
mijn moeder gaat steeds meer en meer inzien dat ze haar leven niet zelf leid, maar laat leiden door haar man.
ook baalt ze er enorm van dat hij mij nog steeds door het slijk probeert te halen, zo erg dat m'n moeder op het punt stond haar koffers te pakken.
van de week een lang gesprek met haar gehad, waarin ze eigenlijk heel erg overtuigend klonk wat betreft een scheiding.
hoe ze dingen moest gaan regelen enz, en dat dat bijna niet kon zonder dat manlief daarachter zou komen(hij controleerd nog steeds telefoon en pc, en maakt post open van m'n ma)

echter, vandaag weer bericht van haar gehad: ze hadden een goed gesprek gehad over het feit dat m'n moeder het niet meer trekt ivm gezeur over mij, het kleineren dat hij tov haar doet enz.
hij heeft toegegeven dat hij mij in het begin heeft willen "kopen", maar waarom?
hij heeft ook toegegeven dat hij mij uit huis heeft gezet omdat ik in zijn ogen niets uitvoerde, en ik daarin m'n moeder meesleurde en hij bang was mijn moeder kwijt te raken.

rijst bij mij de vraag: waarom heft hij haar dan ook buiten geschopt, als hij zo bang was haar te verliezen??
en is het na een jaar ellende niet een beetje laat om nu met dit soort "spijtbetuigingen" te komen?
ik geloof er gewoon niet in, ik denk namelijk dat hij wel aanvoelt hoe hoog het zit bij mijn moeder, en om haar niet te verliezen gaat hij nu ja en amen zeggen.
maar over een week is het weer hetzelfde liedje, als iets niet naar zijn zin gaat, of mijn moeder me weer een keer teveel heeft gebeld.

volgens m'n moeder zal haar man me binnenkort bellen om z'n excuses aan te bieden, MAAR dan verwacht hij van mij ook een excuses voor de problemen daarvoor(dat ik dus geen geld had, en met een dikke buik niet aangenomen werd op welk werk dan ook)

wat moet ik hier nu mee?
aan de ene kant zeg ik: je bent te laat, je kunt door het stof kruipen maar bij mij kun je niets meer goed praten.(want praten, dat kan ie!!)
aan de andere kant denk ik: als ik koppig blijf komen we ook niet verder.
maar ik geloof gewoon niet dat zijn excuses en dergelijke echt gemeend is.

ik zie het eigenlijk een beetje zo: hij manipuleerd en trekt en duwt totdat het mijn moeder echt teveel word, helemaal hysterisch word en gaat huilen.
op zo'n moment word hij toegeeflijk en "bekend" hij schuld, waardoor mijn moeder weer week word en hij haar weer kan manipuleren enz.
het is imo echt een spelletje.

**Geplaatst**: 13-06-10 14:48

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 13-06-10 14:48

Meid... ga lekker van je dochter genieten! Probeer het leven van jouw moeder niet te leiden of te veranderen. Neem de situatie zoals deze is. Als hij zijn excuses aanbiedt zeg je bedankt en hou je je zelf op de vlakte met dat je vervelend vindt zoals het allemaal gelopen is en je ook graag had gehad dat het anders was gegaan (niet zo alleen zwanger en zonder werk).
Geef bij je moeder aan dat wat ze ook kiest het voor jou allemaal goed is. Met man, zonder man etc. maar dat jij nu voor jezelf en je dochtertje kiest. Stel je wat meer afstandelijk op. Ga niet steeds erin mee als je moeder iets vindt van haar man en nu opeens wel weer weg wil en dan weer niet. Dan laat jij je door je moeder meeslepen in haar problemen en dat is niet eerlijk voor jou!

Hoe gaat het met je dochtertje? Hoe staat het leven voor de rest? Al werk kunnen vinden? Steun van vrienden etc.?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-10 13:38

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-10 13:38

sowieso geniet ik van mijn dochter, en elke dag word het steeds een beetje meer, hoewel ik afentoe wel m'n twijfels heb(doe ik het wel goed, houd ik wel genoeg van d'r...)

ik moet m'n moeder inderdaad proberen nog meer los te laten, ze kan bij mij komen als ze weg wil bij d'r man, maar ik word keer op keer meegesleurd in hun spelletje(hoewel eht voor m'n moeder niet echt een spelletje is).
we zijn inmiddels alweer een paar dagen verder, maar heb nog niemand aan de telefoon gehad.
hij is dan ook wel een man van grote woorden, weinig daden.
(zo heeft m'n moeder weer geen contact met haar broer, haar enige familie-lid.waarschijnlijk omdat ze de keuze van m'n moeder voor haar man niet kunnen begrijpen.m'n moeder kan geen contact krijgen, dus zou haar man wel bellen om verhaal te halen...na 6 maanden moet ie nog bellen)
allemaal loze woorden om mijn moeder zoet te houden.
en dat doet me toch wel pijn, dat ik zelfs van een grote afstand zie hoe ze keer op keer in de maling word genomen, en dan nog blijven geloven dat hij van haar houd.
ik heb ook al een aantal keer tegen haar gezegd dat ze me niet moet lastig vallen met verhalen die ze toch niet waar maakt.

helaas zitten er ook veel te veel mensen tussen ons, niet alleen haar man maar ook vrienden via haar man.
allemaal hebben ze hun visie op hoe mijn moeder en ik met elkaar om dienen te gaan...
maar ze kennen de hele achtergrond niet, en geen enkele situatie en band is hetzelfde.

met mijn dochter gaat het werkelijk uitstekend!! :))

ze is kerngezond, groeit nog steeds heel goed.
ze is vrolijk, druk, ondernemend en vriendelijk naar iedereen.
en elke ochtend, als ik haar op d'r buik in d'r bedje zie, met d'r kont omhoog, moet ik glimlachen.
dat is mijn vlees en bloed wat daar ligt.
en als ze dan wakker is, een keer in d'r oogjes wrijft en naar me lacht, ben ik helemaal weggesmolten.
verder gaat het leven op zich vrij aardig, het blijft lastig om het financieel rond te breien, maar het lukt me wel.
ik heb enorm veel steun aan m'n vrienden, en ik heb gesprekken met een psycholoog omdat ik m'n vrienden niet alleen als klaagbaak wil zien.
ik ga in september terug naar school, maar daar moet nog een hoop voor geregeld worden dus ik blijf wel lekker bezig.
het enige wat wel jammer is, ik slaap heel slecht...
lig lang wakker, word vaak wakker en ben 's ochtends niet uitgerust.
ik neem heel afentoe een slaappil(1x per week) maar dat werkt niet altijd.
de psychollog weet hier ook van, en we gaan kijken of dat beter word naarmate de gesprekken vorderen.

**Geplaatst**: 18-07-10 16:26

Geplaatst: 18-07-10 16:26

Jeetje meis, het blijft lastig allemaal.
Maar top dat je weer naar school gaat!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-08-10 20:56

Geplaatst door de TopicStarter : 05-08-10 20:56

Het is een tijdje rustig geweest, maar inmiddels is er weer een en ander gebeurd helaas.
Ik ben depressief verklaard door de psychiater, en krijg ook ondersteunende medicijnen hiervoor, icm gesprekken bij de psycholoog.
Helaas had ik dit al wel verwacht, als er drama's zijn sla ik me er redelijk goed doorheen, en als het rustiger word komt alles boven en word ik dus depressief.
Echter, ik heb goede hoop ook hier weer positief uit te komen.
De school is rond $*\o/*$ , en dat is dus super positief

.
Mijn kind is al een hele wijze peuter aan het worden, echt heerlijk om te zien en mee te maken.

Nu gaat het helaas weer slecht met mijn moeder...
Ze had enkele weken geleden al verteld dat scheiden steeds meer in haar hoofd speelde, maar ze houd nog van haar man, vnl op fysieke basis.
Maar, ze twijfelde ook omdat er een vakantie gepland was en hoe ze dat dan moest doen etc.(waar je al mee bezig kunt zijn

)
Enfin, ze zijn toch op vakantie geweest, en het was een hel voor mijn moeder.
Ze heeft niets anders gehoord dan dat ze dom is, afhankelijk, dik...
Hoe lastig en vervelend het is om met zo'n vrouw te moeten leven etc etc.
Nu zijn ze terug van vakantie, en het scheiden-verhaal speelt uiteraard weer op.
M'n moeder heeft er met haar psychologe over gesproken, en die raadde haar aan om een gesprek met haar man aan te gaan als hij nog niet dronken was.
Want, volgens de boeken is haar man alcoholist.(daar had ik geen boeken voor nodig...maar goed)
In dat gesprek zou mijn moeder dan duidelijk moeten aangeven wat haar grenzen zijn enzovoorts.
Helaas verteld ze mij wel vaker dat ze een dergelijk gesprek hebben gehad, en dat haar man dan ja en amen zegt en zich een paar weken koest houd.
En dan begint het verhaal weer van voren af aan.
Dat mijn moeder er zoveel mee bezig is, is voor mij wel een teken dat ze het wel inziet, maar haar gevoel nog niet de doorslag geeft.
Zo zou ze, vanwege financiele "crisis", deze maand niet naar mij toe mogen komen.
Vrienden hebben toegezegd eventueel geld te willen voorschieten, maar haar man zegt gewoon nee, ze mag gewoon niet weg.

Ik begin me hier gelukkig minder druk over te maken, ik kan het makkelijker los laten.
Ik luister naar m'n moeder, ik ben er voor haar maar het beïnvloed me niet meer.
Wel baal ik enorm dat door dit soort dingen de leuke uitjes niet door kunnen gaan...

**Geplaatst**: 06-08-10 08:40

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 06-08-10 08:40

Je verhaal raakt me ontzettend, ik vind het oprecht verschrikkelijk wat je mee moet maken...

Zelf heb ik ook mijn verdriet en ellende gehad met de partnerkeuze van mijn moeder na het overlijden van mijn vader. Ik kan er niet over praten, maar bewonder je loyaliteit naar je moeder toe, die is bij nl voor eeuwig verdwenen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-08-10 15:33

Geplaatst door de TopicStarter : 10-08-10 15:33

Goed, hier de min of meer laatste update....

M'n moeder woont sinds vrijdag bij mij, en gaat scheiden.
Nadat ze thuis waren gekomen van vakantie, ging het kleineren en denigreren maar door, en mijn moeder kon het ineens niet meer verdragen.
Ook kon ze er niet mee leven om dalijk zijn jongste dochter in huis te nemen en op te voeden,terwijl hij mij hoogzwanger uit huis heeft gezet.
Daarbij komt ook nog dat haar man per sé naar het buitenland wilde emigreren als hij met pensioen ging, en ook dat was iets waar mijn moeder zich niet in kon vinden.
Ze was zichzelf totaal kwijt, heel erg sneu.
Ook bij mij kon ze in eerste instantie niet zichzelf zijn, overal toestemming voor vragen, stilletjes, somber.
Ondanks dat, gaat het eigenlijk vrij aardig met haar.
Ze heeft wel tabletten waardoor haar gevoelens en nerveusiteit wat afzwakt, en helaas heeft ze ook in haar arm gesneden...
Toch begint haar verdriet beetje bij beetje plaats te maken voor boosheid, en ik denk dat dat alleen maar goed is zodat ze haar innerlijke kracht weer terug kan vinden.

Helaas zijn er nog veel dingen onduidelijk mbt het huwelijk, en de verdeling van boedel etc.
Maar daar komen we wel uit, daar ben ik van overtuigd. :(:)

Dat de "liefde" bij haar man diep zat, blijkt wel uit het feit dat hij zich nu alweer op een datingssite heeft geplaatst....
Tevens bestookt hij mijn moeder met mailtjes, waarin weer naar voren komt hoe weinig respect hij voor haar had.
Maar dat maakt niet uit, het staat nu in ieder geval op papier dus hij snijd zichzelf daarmee in de vingers.
Telefonisch contact is momenteel niet mogelijk(en ook niet wenselijk denk ik), daar hij haar abonnement heeft afgesloten.

Tragisch, dat het allemaal zo is gelopen.
Maar gelukkig wel net op tijd denk ik....

**Geplaatst**: 10-08-10 16:03

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 10-08-10 16:03

Meis... Ik heb je hele verhaal gevolgd. Ik vind dit zulk goed nieuws voor je! Wat moet het een opluchting zijn voor je dat je moeder in is gaan zien wat die man met haar deed.

Ik weet zeker dat jullie met de scheiding er uit gaan komen. Jij bent een sterke vrouw en hopelijk put jouw moeder daar ook snel kracht uit.

Ik wens jullie enorm veel geluk toe. Jullie komen er wel. Dat weet ik zeker!

**Geplaatst**: 11-08-10 12:51

Geplaatst: 11-08-10 12:51

Oh wat goed dat je moeder het eindelijk heeft ingezien, nu maar hopen dat ze niet meer teruggaat.

Ik ben echt oprecht blij voor je, succes met alles verder! Het gaat vast lukken

**Geplaatst**: 11-08-10 12:56

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 11-08-10 12:56

Wat goed dat je moeder eindelijk de stap heeft kunnen zetten om bij hem weg te gaan! Fantastische beslissing! Hopelijk houdt ze voet bij stuk. Het zal voor jullie beide niet makkelijk zijn, maar samen komen jullie er vast wel doorheen!

**Geplaatst**: 11-08-10 13:33

Geplaatst: 11-08-10 13:33

Ik heb alles doorgelezen, wat goed dat je moeder weg is gegaan zeg!

Heel veel geluk samen, en na de scheiding moet alles beter worden!

**Geplaatst**: 12-08-10 02:15

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 12-08-10 02:15

wat fijn dat je moeder bij hem weg is.

Hopelijk blijf jij ook bezig met jezelf en het genieten van je dochter. Het leed van je moeder komt wel erg dichtbij zo in je huis. Maar toch ben ik blij voor je.

succes met alles en je studie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-10 09:47

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-10 09:47

bedankt voor de lieve reactie's.
de eerste paar dagen was het vooral druk met van alles en nog wat regelen, en nu komt er wat meer rust.
mijn moeder heeft wel een beetje last van stemmingswisselingen, en ik kan dat nog moeilijk verwerken.
ze blijft zo bezig met het analyseren van het gedrag en de gevoelens van haar (ex) man, daar word ik een beetje moe van.
ik ga er niet teveel op in, en probeer haar voor te houden waarom ze is vertrokken.
dit helpt wel, gelukkig.
maar goed, dat is uiteraard gewoon een fase waar we doorheen moeten.
haar (ex) man is continue aan het dreigen, en dat allemaal via mijn telefoon en mail, en dat is ook niet fijn.

gelukkig reageerd mijn dochtertje niet op de stemmingen hier in huis, en is nogal altijd even lief en vrolijk

dit is voor mij heel fijn, en toch wel een geruststelling.
het is een sterke kleine meid

**Geplaatst**: 21-08-10 10:44

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 21-08-10 10:44

Hou je niet voor de gek dat je kleine meid zich niet bewust is van de stemmingen in huis. Laat je niet gebruiken door je moeder. Zij is ook een volwassen vrouw. Is ze al bezig met zoeken naar zelfstandige woonruimte?

**Geplaatst**: 21-08-10 10:52

Geplaatst: 21-08-10 10:52

ik denk dat ik dat niet zou overhaasten Evelijn.
Haar moeder is net onder de plak weg en zal zichzelf eerst weer moeten vinden, zelfrespect/vertrouwen kweken en weer stevig in haar schoenen staan.
Ik snap dat het een beetje de omgekeerde wereld is, normaliter zou het eerder omgekeer zijn en klop je als kind bij ouders aan ipv andersom, maar je houdt van iemand dus moet je er voor diegene zijn.
Het is uiteraard niet gezond, noch de bedoeling denk ik, dat haar moeder bij haar in blijft wonen.
Maar ik zou haar wél de ruimte en tijd geven die nodig is om te voorkomen dat ze straks weer in dezelfde situatie belandt (met dezelfde, of een andere man).

TS, petje af wat je voor je moeder doet en ik ben echt heel erg blij dat ze bij die man weg is nu!

**Geplaatst**: 21-08-10 11:21

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 21-08-10 11:21

Meid, wàt een verhaal. Ik heb het gelezen met quasi ingehouden adem, wat jij allemaal hebt moeten meemaken.
Ik wil jou, en je moeder, héél véél sterkte toewensen en al het beste

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 10:34

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 10:34

@ evelijn: natuurlijk merkt die kleine wel dat er een en ander aan de hand is, maar voor zover ik kan zien ondervind ze er weinig tot geen hinder van.
ze is gewoon zoals ze altijd is, lief en vrolijk en slaapt goed.

@opisop_shop: dank je

het is niet zo makkelijk om weer je moeder in huis te hebben en ook niet normaal/gezond, maar als ik zie hoe goed ze opknapt en zichzelf weer beetje bij beetje vind, daar word ik best wel een beetje blij van.
immers, je wilt je naasten en geliefden gelukkig zien.
en natuurlijk heeft ze verdriet, ze vraagt zich af of de afgelopen jaren een leugen zijn geweest...
en om eerlijk te zijn, denk ik dat dat ook zo is.
het is inderdaad ook heel belangrijk dat ze hier eerst stabiliteit vind, en dan pas komt de volgende stap.

@ ulysse1: ik zou er een boek mee kunnen vullen,denk je niet?
of een theatershow van maken

ik doe er wel luchtig over, maar het hakt er allemaal toch wel in hoor, en ik hoop dat de scheiding snel rond is zodat we niet meer met die man geconfronteerd worden.

@ iedereen: mijn voicemail is vol gescholden, omdat m'n moeder een adreswijziging heeft gestuurd naar tnt.
helaas komen er ook poststukken van de man hier aan, die we onmiddelijk doorzenden.
echter, de man is daar woedend over

en dreigt ook langs te komen, de deur eruit te lopen, het huis op te blazen etc etc.
hij zal het(waarschijnlijk) niet doen, maar erg leuk is het niet.
ook via m'n e-mail en via sms word er flink gescholden en gedreigd.
ik heb een hoop uit kunnen printen en op de pc op kunnen slaan, maar niet alles...

en als klap op de vuurpijn heeft meneer ook mijn e-mailadres gehackt.
dus ik verwacht dat hij ook mijn hyves en bokt-account binnenkort wel gaat hacken, en daar ben ik niet zo blij mee...

**Geplaatst**: 30-08-10 16:05

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 30-08-10 16:05

Och meid... ik hoop toch dat je ook de politie hiervan op de hoogte hebt gesteld. Ik snap dat je het beste wil voor je moeder, maar blijf jezelf en je dochtertje wel op de eerste plaats zetten. Je eigen huisje en alles wat jij in je eentje had opgebouwd wordt nu bedreigt omdat je moeder verkeerde keuzes heeft gemaakt. Heel erg veel sterkte!

**Geplaatst**: 07-11-10 18:45

Geplaatst: 07-11-10 18:45

We zijn nu 2 maanden verder en ik ben heel benieuwd hoe het allemaal verder is gegaan.
Gaat het weer iets beter met je moeder?
En hoe gaat het nu tussen jullie?