Elke keer weer ben ik onder de indruk van jullie mooie en lieve woorden! Ik val in herhaling, maar ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe dankbaar ik jullie daarvoor ben. En Aux en Destinietje: jullie zijn geweldige stalgenoten/vriendinnen! Ontzettend bedankt!!
De chirurgen zijn tot vanmiddag 14.00 uur met papa bezig geweest. De omleiding van de lever, zodat deze voorlopig goed kan blijven werken is wel gelukt. Om 15.00 uur waren we in het ziekenhuis maar pas om 17.00 uur was mijn vader weer terug op zijn kamer en konden we bij hem. We spraken de chirurg en gingen met hem naar papa. Op dat moment wist hij nog niets over de operatie. Oh mensen, mijn hart is helemaal gebroken... Papa zag er zo ziek uit, met allemaal slangetjes en infusen. Hij lag te slapen maar werd wakker toen we de kamer inliepen. De arts moest dus het slechte nieuws gaan vertellen. Dat was afschuwelijk... mijn arme vader... al zijn hoop was gevestigd op deze operatie en het was zo zielig om hem zo te zien en te aanschouwen hoe hij het nieuws te horen kreeg. Dat valt niet te beschrijven. Ben er echt kapot van.
De klap is zo zwaar. Voor ons, maar helemaal voor mijn vader. Nu moet hij zichzelf bij elkaar rapen en herstellen van deze operatie. Dat gaat niet zomaar, er kunnen nog complicaties optreden. Ik kan geen woorden vinden om uit te leggen hoe vreselijk ik het vind voor papa...
De tumor is dusdanig groot dat hij er op de korte termijn echt last van gaat krijgen. Hij drukt nu al op de omliggende organen en er zit een grote uitzaaiing op de lever. Misschien krijgt hij een (lichte) chemokuur om het proces enigszins af te remmen, maar dat zijn dingen voor straks. Eerst moet hij deze klap verwerken en van de operatie herstellen. Ik houd me sterk, maar ik zie enorm op tegen de komende tijd...