
Ik snap het probleem eigenlijk nooit hoor. Iemand wil geen kinderen. Nou, prima, hun keus. Die heb je maar te respecteren en niet zeuren van 'ach het komt nog wel bij jou'. Nonsens, respecteer die keus.
Ruud en zijn vrouw en wij zijn vrienden. Doen geregeld wat samen, kunnen goed met elkaar overweg etc. etc. Nu heb ik niet een uitgesproken kinderwens maar ik weet ook niet of ik kinderloos zal blijven. Is dat voor hen een reden om ons te dumpen tzt? Ik hoop het niet. Zou een flinke domper van een vriendschap zijn. Andersom idem dito. Zij willen het beslist niet. Hoezeer ik me ook moeder zou voelen in een dergelijke situatie (die ik nog lang niet zie komen) ik heb hen ook te respecteren. Is dat voor ons een reden om hen te dumpen? Hoop ik niet. Zou voor hen een domper zijn (ervanuitgaande dat zij ons gezelschap net zo waarderen als andersom

Wat ik wil zeggen? Toevallig zijn wij bevriend en reageren ook beide in het topic. Maar heel veel mensen raken zwanger en dan ineens is het kind voor en kind na. Dat mensen dat vervelend gaan vinden kan ik heel goed begrijpen. Er is echt meer dan kinderen en ik weet zeker dat als wij ooit kinderen zouden krijgen en wij voeden ze op een nette manier op ze evengoed ome Ruud nog aardig vinden hoor. Alleen, tja, rijden ze het karretje tegen Ome Ruud's benen aan mag ie van mij een tik terug geven. Ze moeten de gevolgen van hun actie onder ogen zien en als dat een standje is van iemand en ze hebben het verdiend dan zij het zo. Ik kan ze ook niet beschermen als ze 20 zijn. Sterker nog dan mag ik het niet eens meer van ze. Iedereen doet moeilijk over dat doe je niet bij een kind maar ik vind dat dus geen probleem mits binnen de perken. En als mijn kind iets doet, mag ie iets terug verwachten. Leert ie meteen dat actie reactie is. Maar nogmaals, binnen de perken.
Hoe weet ik zo zeker dat ik zo ben? Nou, ik ben twee druppels water met mijn mams. Nuchter, consequent en geen gezeur. Praten mag, is zelfs goed. Uitleg mag gevraagd worden maar geen urenlang gezever over ik wil lolly en mag het niet. Waarom dan? Niets ervan. Verder ging alles ook gewoon door zoals het was alleen dan met kinderen. Wij gingen mee naar kattenshows, sliepen desnoods in een bedje onder de kooien, wij gingen mee op visite maar dienden ons te gedragen. Hoefden daardoor weer niet apart in een hoekje te zitten. Enz. enz. Mijn moeder zette niet ineens alles opzij omdat er een kind was. En gelukkig maar.
Nu wil ik niet direct alles over een kam scheren maar je ziet het wel vaak gebeuren. Vrouw wordt zwanger en de hele vriendenkring moet het weten. Ach het is zo leuk, kijk nou toch wat leuk, jullie moeten ook bla bla bla. Frankly? Als het ooit zover mocht komen hoop ik dat Ruud en vrouw net zo bot tegen mij zullen zijn als het voorbeeld met het karretje. Ofwel: vette schop onder mijn reet en even beide benen op de grond. There's more in life remember?
Zo. Nou ja dat is dus mijn mening
