Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-25 21:19

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-25 21:19

musiqolog schreef:
Shiloh schreef:
Lees die smiley eerder als ik snap echt geen jota van je reactie. Want hij ging echt letterlijk totaal niet over wat ik deelde. Je reactie kwam op mij over als 1 grote “ja uh? Jammer voor jou, maar voor de meeste mensen geldt dat niet, dus waarom deel je dit in hemelsnaam”. Met andere woorden, ontzettend dismissive. En ja. Ook aanvallend.

Ik deel mijn persoonlijk ervaring en je walst er echt op een manier overheen alsof wat ik zeg nergens op slaat zonder geen enkele aanleiding.

Shiloh, ik doe nog steeds geen donder verkeerd. Jij zegt dat je aseksueel bent, ik zeg dat dat een reden is waarom geen relatie wilt maar niet de enige. Wat is daar in godesnaam mis mee??!!!

En waar haal je dat "jammer voor jou" dan vandaan? Dat kan ik er met de slechtste wil van de wereld niet in lezen. Het is helemaal niet jammer voor jou. Integendeel, jij bent in de gezegende positie geen partner te willen. Had ik dat maar, dat zou mij gigantisch veel gedoe schelen en dan zou ik alle tijd in echt nuttige dingen kunnen steken.

Als dit een persoonlijke aanval is, of als zodanig gezien kan worden - sorry. Dan moet ik in een hutje op de hei gaan zitten en nooit meer met wie dan ook praten. Want blijkbaar kan alles, maar dan ook alles, zelfs de neutraalste en onschuldigste opmerking, verkeerd vallen zonder dat ik er erg in heb.

Als ik van tien andere mensen te horen krijg dat de post waar jij op aanging een persoonlijk aanval was, of zo overkomt, dan stop ik voor altijd met Bokt. Dan laat ik mijn account anonimiseren en alle posts verwijderen.

Maar dit topic gaat niet alleen over jou, of alleen over Shiloh, of alleen over mij.
Een ieder die zich herkent in mijn verhaal, kan en mag zijn ervaring delen. Dat doet Shiloh ook gewoon en daar is niets mis mee. Zoals ze zelf al aangeeft, ze heeft nergens beweert dat hier mensen zijn die met alle geweld een relatie willen.

Dus laten elkaar vooral die ruimte geven en niet op elke verkeerd gelezen of geïnterpreteerde reactie een korrel met zout gaan leggen en 'dreigen' met het van Bokt af stappen. Want dat is iets dat ook iedereen op elk moment kan en mag doen, daar hoeft een ander geen verantwoording voor te nemen. We zijn tenslotte geen minderjarigen in dit topic.

**Geplaatst**: 18-02-25 21:22

Geplaatst: 18-02-25 21:22

Blijkbaar voel je je extreem aangevallen terwijl ik gewoon aangeef dat ik geen idee heb waar je reactie vandaan komt en dat die heel vervelend op mij overkomt. Lijkt me een volledig valide gevoel van mijn kant waar ik je op wijs/op aanspreek. In plaats van je hakken in het zand te zetten dat je niks verkeerd doet zou je ook bij jezelf kunnen nagaan wat in je taalgebruik/reactie zo’n naar gevoel bij een ander opwekt. Persoonlijk zou ik het namelijk heel vervelend vinden als ik dat bij een ander (onbewust) zou doen. En zou dat ook graag weten. Zo heb ik geleerd dat sommige smileys anders geïnterpreteerd worden door anderen. Oprecht mijn excuus ik bedoelde hem oprecht als “ik snap hier niks van”

Jij wilt dat blijkbaar niet weten dat iemand zich poedersuiker voelt over hoe je reageert. Ook prima. Dan zijn we ook klaar en ga je bij deze in de foei lijst.

**Geplaatst**: 18-02-25 21:32

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 18-02-25 21:32

Nou fijn, dat betekent dat Shiloh, met wie ik tot een uur geleden nooit één probleem heb gehad, dit niet leest. Dat moet mijn vraag maar aan de rest.

Wat doe ik in godsnaam fout? Want ik heb geen idee. Echt in de verste verste verste verte geen flauw benul.

Misschien vinden jullie ik dat ik overdrijf, maar ja, ik kan hier echt extreem slecht tegen. Ik ben op Bokt en daarbuiten zo vaak tegen dit probleem aangelopen. Dat ik blijkbaar iets verkeerds zei, dat de hele wereld dat ook vond, terwijl ik dat totaal niet zag aankomen. Ik hoopte dat ik daar voorbij was, maar nu wordt mijn zwakke plek weer geraakt ... en niet zo'n beetje ook. Als iemand mij daarbij ook nog op een vijandlijst zet, die ikzelf niet als vijand zie... Dan zie ik het helemaal niet meer zitten.

**Geplaatst**: 18-02-25 21:40

Geplaatst: 18-02-25 21:40

Stel de vraag anders even via pb, want volgens mij worden hier dingen heel erg uit verband getrokken.

**Geplaatst**: 18-02-25 21:43

Geplaatst: 18-02-25 21:43

Ik heb je reactie nog wel gelezen, als je het echt graag wilt snappen stuur ik je met alle liefde een pb.

**Geplaatst**: 18-02-25 21:45

Geplaatst: 18-02-25 21:45

Het is niet dat je iets verkeerd doet Musiqolog, je trekt je dingen denk ik erg aan. Shiloh reageerde inderdaad wat fel (met smileys) op jouw bericht omdat ze dit net wat anders opvatte dan jij bedoelde. Dat kan. Maar je reageert daarop wel dan ineens heel fel. Er is niet 1 waarheid, zeker niet in dit onderwerp. Iedereen voelt en ziet dingen weer anders. Dan komt het soms aan op: Oké dat kan dat jij dat zo ziet, ik ervaar dat anders maar ik respecteer jouw mening.
Smileys kunnen soms zorgen voor verwarring en onbegrip. Het is soms lastig om je dingen niet persoonlijk aan te trekken maar dat maakt het bokken wel iets simpeler.

**Geplaatst**: 18-02-25 21:51

Geplaatst: 18-02-25 21:51

Suzanne F. schreef:
Het is niet dat je iets verkeerd doet Musiqolog, je trekt je dingen denk ik erg aan. Shiloh reageerde inderdaad wat fel (met smileys) op jouw bericht omdat ze dit net wat anders opvatte dan jij bedoelde. Dat kan. Maar je reageert daarop wel dan ineens heel fel. Er is niet 1 waarheid, zeker niet in dit onderwerp. Iedereen voelt en ziet dingen weer anders. Dan komt het soms aan op: Oké dat kan dat jij dat zo ziet, ik ervaar dat anders maar ik respecteer jouw mening.
Smileys kunnen soms zorgen voor verwarring en onbegrip. Het is soms lastig om je dingen niet persoonlijk aan te trekken maar dat maakt het bokken wel iets simpeler.

We hebben intussen pb-contact gehad. Discussie gesloten en weer ontopic wat mij betreft.

**Geplaatst**: 18-02-25 22:37

Geplaatst: 18-02-25 22:37

Gelukkig!

**Geplaatst**: 18-02-25 23:03

Geplaatst: 18-02-25 23:03

Suzanne F. schreef:
Ik ontmoet sowieso bijna nooit mannen die ik aantrekkelijk vind. Getrouwd of niet. Ik kijk vaak eerder naar mannen van: Agoh arme vrouw, je zal het er maar op moeten doen. Echt zelden ontmoet ik iemand die ik aantrekkelijk vind. En dan nog meer zelden is diegene ook gewoon interessant om mee te praten. Maar dat aantal is in 18 jaar echt op 1 hand te tellen. En daarvan was er maar 1 single en die was fout. Dus ja kansloos.

(Sorry reactie is een stuk langer geworden dan bedoeld. Het is een beetje een rant geworden)

Herkenbaar. Al ben ik wel benieuwd, zit het hem dan in het uiterlijk? Of ook in zijn doen en laten.

Ik vind heus wel mensen heel knap. Maar iemand knap vinden en aangetrokken tot iemand zijn is ook gewoon niet hetzelfde. Iemand kan fysiek mooi of knap zijn, maar tegelijkertijd als een arrogante kwal overkomen. Knap? Ja. Aantrekkelijk. Nee. Als ik ooit mannen al aantrekkelijk heb gevonden, dan zit dat eerder in de “energie” die iemand uitstraalt (God wat klinkt dat zweverig) dan bijvoorbeeld in zijn uiterlijk. Tuurlijk speelt dat mee. Maar nog veel meer in zijn uitstraling, stijl, verzorgdheid, zachtaardigheid, emotioneel toegankelijk of niet.

Echte aantrekking voelen heb ik eigenlijk zelden tot nooit. Hooguit “staat me niet tegen, so let’s give it a shot” (vroeger althans).

Ik heb ooit wel wat ik noem kalverliefde ervaren. En ik heb ook 2 keer echt oprecht van iemand gehouden. (1 keer na die kalverliefde op zijn 17de die ik meer wijt aan het spannende van een eerste vriendje, en de 2de keer een hele goede vriend waarvan ik besefte dat ik van hem hield, maar nooit een verliefd fase bij heb gehad). Maar me echt aangetrokken voelen. Nope.

Het heeft overigens vele jaren geduurd voordat ik daar vrede in gevonden heb. Heb bijna 20 jaar echt geworsteld met de tweestrijd van me nooit aangetrokken/verliefd voelen, maar wel een partner willen. Steeds maar weer het een kans geven, met elke keer hetzelfde resultaat.

Ik ben dat eeuwige proberen en falen zo zat, dat ik er gewoon klaar mee ben. Het kost zo veel energie steeds. En elke keer moet ik mezelf weer uit een spiraal halen van mezelf naar beneden praten en weer van mezelf leren houden. Ik wil het gewoon niet meer.

Dat ik nu een andere invulling heb gegeven aan een leven delen met iemand (mijn zus) en dus die eenzaamheid niet meer ervaar, maakt dat ik daar rust in heb gevonden en het wel goed vind. En ik besef ook wel dat ik daar op een bepaalde manier geluk mee heb dat dat zo kan.

Helemaal loslaten doe ik wellicht nooit. Als ik een romantische film of zo zit te kijken, pieker ik nog steeds wel eens, over waarom mij zoiets nooit gelukt is.

Overigens heb ik vooral geen behoefte meer in het “proberen”. Mocht die vonk/klik ooit spontaan wel gebeuren, dan laat ik het ook gebeuren. Maar ik ga er niet meer naar op zoek.

Janine1990 schreef:
De hoeveelheid mensen die dit dus niet begrijpen, vind ik echt griezelig groot.

Ook als het gaat om een keertje... En dan heb ik het over mannen die niet per se lelijk zijn, maar je voelt je gewoon niet tot iedereen aangetrokken... En als je dat zegt, krijg je een: "Nou en?"

Ik weet niet of dat voor jou ook geldt, maar ik ben al een ontzettende “blijf van mijn lijf”. Met alles en iedereen. Ik vind het echt niet fijn over het algemeen om aangeraakt te worden. Dus als ik dan al wel wil/ iemand toe sta, dan moet dat wel met een goede reden zijn.

**Geplaatst**: 18-02-25 23:27

Geplaatst: 18-02-25 23:27

Janine1990 schreef:
En later er een relatie ontstond. Man man man, wat was ik ontzettend verliefd. Maar niet meer zoals op de middelbare school. De chemie was (en is) er, de klik is er. En het gaf me gewoon heel erg veel rust. Niet om maar iemand te hebben, maar omdat er iemand was die me met één blik begreep. Zo'n heerlijk gevoel.

Als je niet wilt vertellen hoeft dat niet natuurlijk, maar ik ben wel nieuwsgierig wat er uiteindelijk gebeurd is. Want je bent nu niet met hem samen toch? Dit klinkt wel als verliefd toch? Maar ja, wat is verliefd zijn precies?

Ik heb 1 keer een korte relatie met iemand gehad. Dat was heel bijzonder. Mensen kosten mij áltijd energie. Het is eigenlijk altijd een investering om tijd met iemand door te brengen. Met hem had ik dat gewoon níet. Ik kon uren in volledige ontspanning met hem samen zijn, en gewoon volledige rust ervaren en dat het me geen energie kostte. Dat was zo bijzonder. Heb dat echt nog nooit zo met iemand meegemaakt. Het klikte op een niveau van je heel comfortabel voelen bij elkaar. Echt aangetrokken dan weer niet echt, verliefd ook niet. Uiteindelijk is ook dat niks geworden. Ik kan het eigenlijk niet goed omschrijven.

**Geplaatst**: 18-02-25 23:27

Geplaatst: 18-02-25 23:27

Wordt binnenkort 48 en nog nooit een relatie gehad en gaat er ook niet meer komen.

Dingen als sex zijn al bij een dikke no gezien dat teveel pijn in mijn rug geeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-25 23:38

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-25 23:38

Shiloh schreef:
Janine1990 schreef:
En later er een relatie ontstond. Man man man, wat was ik ontzettend verliefd. Maar niet meer zoals op de middelbare school. De chemie was (en is) er, de klik is er. En het gaf me gewoon heel erg veel rust. Niet om maar iemand te hebben, maar omdat er iemand was die me met één blik begreep. Zo'n heerlijk gevoel.

Als je niet wilt vertellen hoeft dat niet natuurlijk, maar ik ben wel nieuwsgierig wat er uiteindelijk gebeurd is. Want je bent nu niet met hem samen toch? Dit klinkt wel als verliefd toch? Maar ja, wat is verliefd zijn precies?

Ik heb 1 keer een korte relatie met iemand gehad. Dat was heel bijzonder. Mensen kosten mij áltijd energie. Het is eigenlijk altijd een investering om tijd met iemand door te brengen. Met hem had ik dat gewoon níet. Ik kon uren in volledige ontspanning met hem samen zijn, en gewoon volledige rust ervaren en dat het me geen energie kostte. Dat was zo bijzonder. Heb dat echt nog nooit zo met iemand meegemaakt. Het klikte op een niveau van je heel comfortabel voelen bij elkaar. Echt aangetrokken dan weer niet echt, verliefd ook niet. Uiteindelijk is ook dat niks geworden. Ik kan het eigenlijk niet goed omschrijven.

Ik doe je een pb'tje

**Geplaatst**: 18-02-25 23:39

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 18-02-25 23:39

Ik ben 28, wel al twee relaties gehad. Maar toch al enige tijd single nu en begin ook te denken dat het er voor mij niet meer in zit. Dat probeer ik te accepteren. En mocht het dan wel een keer gebeuren, is dat alleen maar leuk

Maar dan kan het me ook niet meer tegenvallen, als ik volgend jaar nog alleen ben

**Geplaatst**: 20-02-25 09:14

Geplaatst: 20-02-25 09:14

Marcella die laatste opmerking...

Mijn eerste fijne relatie van 3 jaar ging binnen 3 maanden dood aan kanker. Dikke ellende met zijn familie, wist niet waar ik met mijn verdriet heen moest. Toen kwam ik een getrouwde man tegen, collega van andere overheid, hij gaf mij het luisterend oor en de warmte die ik nodig had, tot hij na 6 jaar met pensioen ging. Hij kende en hielp mijn moeder en mijn tante ook. Nooit de intentie gehad om zijn huwelijk kapot te maken overigens. Hij was er gelukkig ook toen ik een dodelijk ongeluk meemaakte (meisje dat door het rode stoplicht fietste en op mijn motorkap belandde), anders was ik er waarschijnlijk niet meer geweest, ik was echt kapot.

Daarna veel tijd nodig gehad om over hem heen te komen, we hadden nog af en toe contact via de telefoon. En ja, dan ga je op tinder en toen nog relatieplanet. Wel dates gehad, onder andere met een mafketel die met vieze laarzen aan kwam zetten in een dure auto, dat had ik naar 10 minuten al bekeken. Iemand die uit het midden van het land kwam maar had gelogen over zijn lengte (hij was kleiner dan ik en ik ben al klein). Ben wat met hem gaan drinken maar oef wat ongemakkelijk. En nog wat vreemde vogels met een muur om zich heen. Een agent die veel te veel zoop maar wel lief was heb ik het een paar maanden mee uit gehouden. Toen ontmoette ik een arts die niet mocht autorijden . Na meer dan 6 jaar ken ik nog steeds zijn kinderen en vrienden niet, zien we elkaar 1 of 2 keer per maand (en dat is fantastisch, dan is hij gewoon echt de man die ik wil) maar hebben we verder ons eigen leven. Hij komt 1 keer per jaar bij mij op mijn verjaardag. Of ik na hem ooit nog ga daten ? Ik weet het niet. Heb een leuk leven met goede baan, lieve vrienden, een eigen huis, mijn minipaardjes en een hoop vrijheid. Het gevoel van Janine ken ik heel goed, ik heb me net zo gevoeld en voel me soms nog zo door de situatie. Mijn familie en vrienden hebben het in de loop der tijd wel afgeleerd om te proberen mij te koppelen. Gewoon bij jezelf blijven, je niets aantrekken van anderen. En dat zeg ik makkelijk, maar vind het zelf ook echt niet gemakkelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-25 21:53

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-25 21:53

Zertab schreef:
Ik ben 28, wel al twee relaties gehad. Maar toch al enige tijd single nu en begin ook te denken dat het er voor mij niet meer in zit. Dat probeer ik te accepteren. En mocht het dan wel een keer gebeuren, is dat alleen maar leuk

Maar dan kan het me ook niet meer tegenvallen, als ik volgend jaar nog alleen ben

Ik vind het een hele verdrietige gedachte om maar aan te nemen dat het er voor jou niet meer in zit. Ben je niet bang dat dat verhard en zorgt voor een selffulfilling prophecy?
Het afgelopen jaar heeft mij juist geleerd dat mijn harde buitenkant op meer onbegrip deed stuiten dan wanneer ik gewoon eerlijk ben over mijn gevoel. En de kers op de taart is wat dat betreft misschien wel juist dit topic.

**Geplaatst**: 20-02-25 21:57

Geplaatst: 20-02-25 21:57

Janine1990 schreef:
Zertab schreef:
Ik ben 28, wel al twee relaties gehad. Maar toch al enige tijd single nu en begin ook te denken dat het er voor mij niet meer in zit. Dat probeer ik te accepteren. En mocht het dan wel een keer gebeuren, is dat alleen maar leuk

Maar dan kan het me ook niet meer tegenvallen, als ik volgend jaar nog alleen ben

Ik vind het een hele verdrietige gedachte om maar aan te nemen dat het er voor jou niet meer in zit. Ben je niet bang dat dat verhard en zorgt voor een selffulfilling prophecy?
Het afgelopen jaar heeft mij juist geleerd dat mijn harde buitenkant op meer onbegrip deed stuiten dan wanneer ik gewoon eerlijk ben over mijn gevoel. En de kers op de taart is wat dat betreft
misschien wel juist dit topic.

Nee dat ervaar ik niet zo. Ik ervaar juist onbegrip als je er eerlijk over praat helaas.

**Geplaatst**: 21-02-25 10:53

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 21-02-25 10:53

Waarom denk je het eigenlijk? Je bent nog piepjong, hebt nog een heel leven voor je. Niet dat er iets mis is met een leven lang vrijgezel zijn, maar je bent hooguit op 1/3 van je leven. Tijd zat voor van alles nog.

**Geplaatst**: 21-02-25 11:02

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 21-02-25 11:02

Ik denk dat het 'accepteren om vrijgezel en als er toch wat gaat opspelen dat dat leuk is' best een prima insteek is. Dat houdt namelijk ook in dat je er wel voor openstaat, maar dat het geen moetje is. En ja, er is nog heel veel tijd om wel iemand te ontmoeten. En tijd om jezelf goed te leren kennen in wat je van iemand verwacht in een relatie, of liever gezegd; wat je vooral niet wil in een relatie.

En al zou je iemand pas tegenkomen na je 70ste... Dan zijn dat ook alsnog hele mooie jaren die je met iemand kan hebben.

**Geplaatst**: 21-02-25 11:06

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 21-02-25 11:06

Ik snap het ook wel. Ik lees het als “ik probeer het in mijn eentje gewoon ook leuk te hebben en ik zie wel hoe het loopt”.

Ik vond het op die leeftijd zo lastig om er in mijn hoofd niet constant mee bezig te zijn.

**Geplaatst**: 21-02-25 11:07

Geplaatst: 21-02-25 11:07

Eens, ik vind het ook een gezonde mindset. Want dat betekent dat je er vrede mee hebt hoe het nu gaat en dat een eventuele partner de kers op de taart is. Het is zonde om je primejaren te verdoen met het missen van een partner zeg maar. Dan doe je jezelf te kort. Wil niet zeggen dat je er niet soms verdrietig over mag zijn. Ook dat is helemaal goed, zolang dat maar niet de overhand neemt

**Geplaatst**: 21-02-25 11:09

Geplaatst: 21-02-25 11:09

Ik zou eerder de mensen uit mijn leven schrappen waar ik niet eerlijk tegen kan zijn. Of dat heb ik ook gedaan, nu krijg ik alleen de relatie vraag van kennissen of onbekenden als small talk. De rest vraagt soms eens hoe het datingleven gaat en dan kan ik gewoon zeggen dat die er niet is, lachen we en hebben het ergens anders over.

Winged, accepteren dat je vrijgezel bent, helemaal met je eens. Of eigenlijk juist niet eens accepteren, maar ook jezelf en het leven waarderen alleen. Alleen denken dat het er niet meer in zit voor je en daarom proberen te accepteren zodat het niet meer tegenvalt vind ik net een tikje anders. Voor mij klinkt dat niet als accepteren, maar als zelfbescherming of hoe moet ik het omschrijven? Vooral omdat het wel herkenbaar is, maar voor mij was dat juist een rottijd toen ik zo dacht. Precies wat janine ook schrijft eigenlijk.
Het accepteren, waarderen, niet actief zoeken en alles, ja helemaal goed. Ook al hebben we allemaal onze momenten dat we onszelf even heel zielig vinden en dat mag ook.

**Geplaatst**: 21-02-25 11:12

Geplaatst: 21-02-25 11:12

Wat is er mis met een stukje zelfbescherming?

Ik denk ook wel dat 27 vrij jong is om te denken dat het helemaal niks meer wordt, maar als dat denken en proberen te accepteren helpt om er mee om te gaan en te proberen er niet zoveel mee bezig te zijn, maar te focussen op alleen ook gelukkig zijn, lijkt me dat prima toch.

Whatever helps.

**Geplaatst**: 21-02-25 11:16

Geplaatst: 21-02-25 11:16

Natuurlijk mag je er soms eens flink van balen, de wens hebben en er verdrietig om zijn. Plat gezegd: een mens is over het algemeen ook geen solitair dier. We doen graag dingen samen met een ander.

Wat anderen ook al zeggen: het is moeilijk om het op 28-jarige leeftijd los te laten. Mensen in je omgeving beginnen misschien aan kinderen, kopen samen een huis, gaan trouwen... allemaal dingen waar je mee geconfronteerd wordt en waardoor je het idee kan krijgen dat je 'te laat' bent. Of misschien erger gedacht: je zit opgescheept met de restjes en je het daar maar mee moet doen. Ik kan uit ervaring zeggen: ja, het is een puinzooi met daten. Je komt een lading aan mensen tegen waarmee je geen match bent. En dat is helemaal oke. (Ook al kan dat ook verrekte pijn en onzekerheid opleveren)

**Geplaatst**: 21-02-25 11:22

Geplaatst: 21-02-25 11:22

Shiloh schreef:
Ik snap het ook wel. Ik lees het als “ik probeer het in mijn eentje gewoon ook leuk te hebben en ik zie wel hoe het loopt”.

Ik vond het op die leeftijd zo lastig om er in mijn hoofd niet constant mee bezig te zijn.

Dit dus. Ik was er constant mee bezig en raakte er ongelukkig van.
Dit werkt gewoon beter voor mij, om er zo in te staan

**Geplaatst**: 21-02-25 11:42

Geplaatst: 21-02-25 11:42

Janine1990 schreef:
Zertab schreef:
Ik ben 28, wel al twee relaties gehad. Maar toch al enige tijd single nu en begin ook te denken dat het er voor mij niet meer in zit. Dat probeer ik te accepteren. En mocht het dan wel een keer gebeuren, is dat alleen maar leuk

Maar dan kan het me ook niet meer tegenvallen, als ik volgend jaar nog alleen ben

Ik vind het een hele verdrietige gedachte om maar aan te nemen dat het er voor jou niet meer in zit. Ben je niet bang dat dat verhard en zorgt voor een selffulfilling prophecy?
Het afgelopen jaar heeft mij juist geleerd dat mijn harde buitenkant op meer onbegrip deed stuiten dan wanneer ik gewoon eerlijk ben over mijn gevoel. En de kers op de taart is wat dat betreft misschien wel juist dit topic.

Ik zou het anders bekijken. Want het is juist het omzetten van de mindset, zoals anderen al zeggen. Eigenlijk bevestig je voor jezelf hiermee dat voor jou ook een relatie als de norm, het doel is. Juist dat loslaten (hoe moeilijk ook, zeker op de eenzame momenten) is de route naar zelfacceptatie en geluk naar mijn bescheiden mening. Iemand die langskomt en wil bijdragen aan dat geluk, is van harte welkom.

En tuurlijk is 28 nog hartstikke jong. Maar dat is beside the point. Het doel moet happy met jezelf zijn. Wat kan ik doen om tevreden te zijn met hoe ik leef, waar word ik gelukkig van, wat wil ik en vooral, wat niet?

En niet dat ik hiermee wil zeggen dat je dat niet doet, uit je eerdere berichten maak ik op dat je al een end op weg bent (ok, dit klinkt echt als oma's wijze raad inmiddels), maar dit bericht van je sloeg ik nog even op aan.