josewoos schreef:Ik vind het ook vaak zo dubbel, aan de ene kant is het mooi om steun uit je geloof te halen, maar ik heb ook eens een afscheid moeten mee maken van een bijna 3 jarig meisje, waarvan ik niet kan begrijpen hoe ze dit dan kunnen goed praten vanuit hun geloof.
Maar dan nog, niets meer dan respect voor een ieders keuze en geloof.
Ik lees verder graag mee met jullie:)
Ik mijn kerk worden dit soort vreselijke dingen ook niet goedgepraat.
Het is een ramp, het is verschrikkelijk, en iedereen is verdrietig, verbijsterd, boos en noem maar op.
Komt allemaal in de afscheidsdienst ter sprake.
En soms wordt die beruchte tekst van Jezus aangehaald:
'Geen musje valt dood- vanwege- de-hitte van het dak, zonder dat de Vader dat weet'.
Gevolgd door: hoeveel te meer zal de Eeuwige zich om mensen bekommeren.
(De tekst is berucht vanwege de volgende vertaalfout: "geen musje valt dood zonder dat De Baas dat wil". Brrrr. Dat mocht de oude romeinse keizer willen, baas zijn over leven en dood.)
En daarna volgen woorden van troost, als in: dat God naar ons omkijkt is ook een bemoediging om om te kijken naar elkaar, dat we als gemeenschap naar elkaar omkijken en elkaar steunen.
En één van de symbolische manieren om dit uit te drukken: ook als je iemand niet kent, en je agenda laat het toe, dan kom je zo veel mogelijk meezingen.
Klaagliederen, protestliederen, liedjes over vragen waar je nooit antwoord op krijgt, psalmen - hoe de familie het maar hebben wil.
Uiteraard zijn er nog duizend andere dingen ook nodig, maar een afscheidsdienst waarin van alles gezegd kan worden en waar mensen om je heen zingen helpt.