Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-06-23 22:26

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 15-06-23 22:26

Begint met dezelfde letter :')

**Geplaatst**: 15-06-23 22:35

Geplaatst: 15-06-23 22:35

c_alsemgeest schreef:
Begint met dezelfde letter

Dat zal de oorzaak zijn. :')

**Geplaatst**: 16-06-23 00:31

Geplaatst: 16-06-23 00:31

Tiggs schreef:
Doe zelf onderzoek.

Ik heb het idee dat ik dat ergens van ken?

Ik van mijn studie, maar ik gok zomaar dat Mir_ dat niet bedoelt. :')

**Geplaatst**: 16-06-23 05:51

Geplaatst: 16-06-23 05:51

Mijn kind is 2 dus er is nog geen sprake van. Ik denk dat ik tzt kijk naar hoe mijn kind is. Als ik het idee heb dat het beter is als ik meega dan doe ik dat. Of als zij het fijner vind dat ik meega dan is dat ook prima. En als ze vind dat dat niet nodig is, dan heb ik ook vertrouwen in haar dat het wel goedkomt.

**Geplaatst**: 16-06-23 07:19

Geplaatst: 16-06-23 07:19

Schapenwol schreef:
Boras schreef:
Overigens ging mijn moeder vroeger wel gewoon mee naar de schoolarts. Dan spreken we over de jaren 70-80 van de vorige eeuw. Dat was de normale gang van zaken. Het onderzoek was toen uitgebreider denk ik. Er was een arts. Bij mijn dochter op school wordt het onderzoek door een verpleegkundige, die voor dit werk met kinderen is opgeleid, gedaan.

Dat is tegenwoordig overal. Tegenwoordig gaat het zo:

- Onderzoekje op ogen, oren, meten, wegen, bewegen.
- Kleding blijft helemaal aan, de hele tijd.
- Verpleegkundige/doktersassistente die hiervoor is geschoold.
- het is niet verplicht.
- de ouder mag volgens mij altijd mee
- je kan ook een aparte afspraak maken op ren GJZ locatie.

Dit staat gewoon op de website van je lokale JGZ waar je de uitnodiging van krijgt.

Ik zie echt niet waar TO zich druk over maakt. Of waar het idee van 'dwang' vandaan komt. Of waar de angst voor misbruik en trauma's vandaan komt. Men zit elkaar op te hitsen om niks.

Ik denk dat het wel een makkelijke theoretische aanname is dat het "overal zo gaat".
In de praktijk gaan dingen toch vaak anders. Het is alleen al een heel verschil of je een vriendelijke, begripvolle dokter treft of zo'n haastige hork die geen tolerantie heeft voor een kind dat een beetje verlegen of angstig is.

Ik denk dat bij menigeen het denken aan dwang, misbruik of trauma's komt door eigen ervaringen.
Ook op plekken waar het niet zou horen te gebeuren. En dan kan je eventueel zelfs wel beginnen als moeder die niet zo moeilijk doet, maar als je een paar keer hebt ervaren hoe mensen in een machtspositie over je kind heen denderen en hoe die daar steeds angstiger van wordt, dan ben je als enigszins betrokken ouder wel voorzichtig met het opzoeken van situaties die die angst wéér erger gaan maken of verdiepen.

Dan ben je dat liever voor door erbij te zijn om die machtsverhouding een beetje recht te trekken en voor je kind op te komen dat zijn eventuele "nee" gerespecteerd wordt.

En dan zijn er vast mensen die dit lezen en denken "hoezo nee respecteren, kind moet gewoon luisteren, het zal wel een verwend jong zijn". En dat zijn juist de mensen die de problemen erger maken. Die denken wel even door te duwen en dat het dan op magische wijze is opgelost. Terwijl dat het alleen maar erger maakt bij sommige kinderen :(:)

Ik zit er niet op te wachten dat die van ons net weer de pech heeft een dokters-figuur te treffen die denkt er wel even overheen te walsen. Dat punt zijn we voorbij, dat is te vaak fout gegaan en heeft teveel ellende veroorzaakt.

Wat voor de ene geen probleem is qua "dwang" is voor de ander gewoon echt traumatisch. Hoe "snowflake" dat ook klinkt. Het is ook een stapeleffect met zulke gebeurtenissen :(:)

Als ik kan voorkomen dat mijn kind later net als Sizzle het gevoel overhoudt van "ik wilde dat mijn ouders wat meer betrokken waren geweest" omdat de "niet aanstellen aanpak" in haar ervaring meer kwaad dan goed heeft gedaan (wat ik ook bij onze jongen keer op keer zie gebeuren) dan doe ik dat graag

**Geplaatst**: 16-06-23 07:59

Geplaatst: 16-06-23 07:59

pmarena schreef:
Schapenwol schreef:

Dat is tegenwoordig overal. Tegenwoordig gaat het zo:

- Onderzoekje op ogen, oren, meten, wegen, bewegen.
- Kleding blijft helemaal aan, de hele tijd.
- Verpleegkundige/doktersassistente die hiervoor is geschoold.
- het is niet verplicht.
- de ouder mag volgens mij altijd mee
- je kan ook een aparte afspraak maken op ren GJZ locatie.

Dit staat gewoon op de website van je lokale JGZ waar je de uitnodiging van krijgt.

Ik zie echt niet waar TO zich druk over maakt. Of waar het idee van 'dwang' vandaan komt. Of waar de angst voor misbruik en trauma's vandaan komt. Men zit elkaar op te hitsen om niks.

Ik denk dat het wel een makkelijke theoretische aanname is dat het "overal zo gaat".
In de praktijk gaan dingen toch vaak anders. Het is alleen al een heel verschil of je een vriendelijke, begripvolle dokter treft of zo'n haastige hork die geen tolerantie heeft voor een kind dat een beetje verlegen of angstig is.

Ik denk dat bij menigeen het denken aan dwang, misbruik of trauma's komt door eigen ervaringen.
Ook op plekken waar het niet zou horen te gebeuren. En dan kan je eventueel zelfs wel beginnen als moeder die niet zo moeilijk doet, maar als je een paar keer hebt ervaren hoe mensen in een machtspositie over je kind heen denderen en hoe die daar steeds angstiger van wordt, dan ben je als enigszins betrokken ouder wel voorzichtig met het opzoeken van situaties die die angst wéér erger gaan maken of verdiepen.

Dan ben je dat liever voor door erbij te zijn om die machtsverhouding een beetje recht te trekken en voor je kind op te komen dat zijn eventuele "nee" gerespecteerd wordt.

En dan zijn er vast mensen die dit lezen en denken "hoezo nee respecteren, kind moet gewoon luisteren, het zal wel een verwend jong zijn". En dat zijn juist de mensen die de problemen erger maken. Die denken wel even door te duwen en dat het dan op magische wijze is opgelost. Terwijl dat het alleen maar erger maakt bij sommige kinderen

Ik zit er niet op te wachten dat die van ons net weer de pech heeft een dokters-figuur te treffen die denkt er wel even overheen te walsen. Dat punt zijn we voorbij, dat is te vaak fout gegaan en heeft teveel ellende veroorzaakt.

Wat voor de ene geen probleem is qua "dwang" is voor de ander gewoon echt traumatisch. Hoe "snowflake" dat ook klinkt. Het is ook een stapeleffect met zulke gebeurtenissen

Als ik kan voorkomen dat mijn kind later net als Sizzle het gevoel overhoudt van "ik wilde dat mijn ouders wat meer betrokken waren geweest" omdat de "niet aanstellen aanpak" in haar ervaring meer kwaad dan goed heeft gedaan (wat ik ook bij onze jongen keer op keer zie gebeuren) dan doe ik dat graag

Het kind gaat naar de schoolarts, hoezo machtsverhoudingen?

In het echte leven later zijn mensen ook niet altijd even vriendelijk en aardig, om dan maar gelijk over machtsverhoudingen te spreken....

**Geplaatst**: 16-06-23 08:05

Geplaatst: 16-06-23 08:05

Want een kind en een (school)arts zijn gelijkwaardig wil je zeggen? Natuurlijk niet.

Een jong kind dat nee zegt tegen een volwassene. Àls het kind al durft is de kans dat die dokter zegt "ach kind, logisch hoor. Doen we het gewoon niet" vrij nihil.

Tussen een volwassen patiënt en een arts is informed consent soms al ver te zoeken. Laat staan als we het hebben over een jong kind.

Een kind is geen kleine volwassene.

**Geplaatst**: 16-06-23 08:14

Geplaatst: 16-06-23 08:14

Maar eerlijk ook; Het is ook wel een beetje vermoeiend dat wanneer je je zorgen uitspreekt hierover, je meteen als een snowflake ouder behandeld word en dat je kind automatisch een verwend prins/prinsesje is. Daar zit nog zo'n groot grijs gebied tussenin hoor. 'Vroeger was het immers ook zo, dus ze moeten maar leren hoe de wereld werkt'. Ik kriebel er echt van elke keer als zo'n soortgelijke opmerking voorbij komt. Hou toch op zeg. Dat leren ze nog wel hoor, hoe de wereld werkt, ben maar niet bang. Ondertussen mag je best je kleuter en ook je jonge kind in de jaren erna, nog best deels beschermen voor bepaalde dingen. Of er naast staan/achter ze om ze te laten zien dat je er bent voor ze. ' Vandaag de dag word alles meteen als 'zijden handschoentjes & snowflakes' benoemd, omdat ouders het nu graag anders zien als hoe vroeger dingen eraan toe gingen. Er zijn ook genoeg volwassenen die er trauma's van hebben, idem met dingen als een tandarts - zoals ik zelf - met hoe dingen er vroeger aan toe gingen. Maar dan ben ik uiteraard ook een zachtgekookt eitje die zich gewoon moet aanpassen in de maatschappij ipv een individu mag zijn waar begrip voor opgebracht kan worden.

Vergelijkbaar misschien: Met het tandarts bezoekje laatst, hadden wij laatst ook zo'n ontzettende hork voor onze zoon, waar ze een gaatje bij moesten vullen. M'n zoon is net mij en die vind dit soort dingen heel spannend. Angst kliniek is niet nodig bij hem, want met de andere 2 tandartsen in de praktijk gaat het altijd heel goed, omdat zij echt hun best doen met en voor kinderen om ze zo positief mogelijk naar buiten te laten lopen. En dan kun je wel zeggen dat m'n zoon zich niet zo moet aanstellen en beter naar een angst kliniek kan gaan en meteen zonder morren in die mond wil duiken heel bruut... Wat denk je dat beter werkt? Die arts die zegt: stel je niet aan en gewoon liggen en klaar. Of die tweede die je probeert op je gemak te stellen, dingen uitlegt en je met een beter gevoel naar buiten laat lopen? Dit werkt bij mijn kind dus echt een angst in de hand, dus mijn man heeft daar direct wat van gezegd ook; dat hij normaal moest doen en dat het bij zijn collega's namelijk Wel gaat - was de eerste keer dat we deze tandarts hadden en de laatste keer ook. We willen juist graag dat hij steeds meer vertrouwen krijgt om het niet zo spannend te vinden, maar zo iemand maakt de situatie er ook echt naar. Wanneer m'n zoon z'n verdoving heeft gehad namelijk, gaat het gewoon helemaal prima. Maar als zo'n hork dan idd geen enkel moment de tijd neemt om te kijken Wie er in de stoel ligt en gewoon erop duikt... Tja, dat zijn idd praktijken van vroeger en ik ben toch wel blij dat sommige dingen toch veranderen met de jaren kan ik vertellen. Dat er gelukkig genoeg mensen zijn ook die wel naar het individu kijken.

Maar wanneer je dat eerste dus niet oke vind, ben je meteen een snowflake ouder. Ik denk dat mensen eens moeten kappen met vergelijken met vroeger en dat vroeger alles fantastisch was hoe er opgevoed werd en gehandeld werd door instanties, met onderzoeken e.d. Niet alles is er op achteruit gegaan en vroeger was het niet perse goed dat dingen er altijd zo aan toe gingen hoor - ook al vinden veel mensen dat zij er beter van zijn geworden. Prima, maar zo werkt het gewoon niet voor heel veel anderen en dat kun je ook niet voor andere ouders en kinderen vandaag de dag zo invullen vind ik. Gelukkig zitten we in een maatschappij waar ondertussen toch steeds meer naar het individu gekeken word ipv dat je maar in de meute mee moet gaan, ongeacht wat het met je psyche doet - ook als kind al, juist als kind al.

Dat er soms doorgeslagen word, ja... Dat is dan het neven effect wat je ook hebt vandaag de dag. Daar ontkom je dan ook niet aan, maar dat is niet alleen maar met dit soort onderwerpen. Het is wel jammer dat het toch vaak over 1 kan geschoren word. Dat je per definitie maar meteen een snowflake bent als ouder zijnde wanneer je afwijkt van de norm met hoe je je zou horen te gedragen of wat je zou moeten willen voor je kind zodat ze leren met de big bad world om te gaan. Zoals gezegd, die mogelijkheden krijgen ze nog wel genoeg ook.

Maar tja, als ouder zijnde zijn wij eigenlijk ook altijd bij dit soort onderzoeken geweest en dat vond ik vrij normaal. Ik vond dat puur alleen al fijn zodat je meteen first hand informatie krijgt van de persoon wie het onderzoek doet dus mocht er iets geconstateerd worden, waar verder naar gekeken dient te worden dat je dat niet achteraf krijgt te horen. Imo is daar niks mis mee. Mijn zoon is 10 ondertussen, in zijn kleuter tijd (& ook latere bezoeken) was het wel normaal dat je elke keer naar hen toe ging ipv andersom. Ik kan er wel inkomen dat ze het nu op school willen doen, want ik denk dat dat voor hen wel echt sneller/efficiënter werkt, maar dat de optie er dan is als ouder zijnde om te komen vind ik dan eerlijk gezegd niet meer als normaal. En dat betekent niet dat je dan een snowflake ouder bent. Wij zijn ouders die graag voor ons kind daar zijn op zulke momenten, maar we bemoeien ons er in principe niet mee tot het moment dat wij zien aan ons kind dat het zich echt helemaal niet prettig voelt - zoals bij de tandarts - en daar wat van zeggen. Maar met die ggd onderzoeken e.d. zaten wij gewoon op een stoel in de hoek van de kamer en lieten de arts hun onderzoek doen en tussendoor kletste je wat en je besprak de resultaten. Daar is niks mis mee imo. En ook niet het als ouders zijnde aanwezig willen zijn dus. Ik zou m'n zoon op school dus ook mee laten doen hieraan, maar 1 van ons 2 als ouders zou dus wel gevraagd hebben of we erbij mogen zijn denk ik. Maar dat is nu lastig invullen omdat we dat nu niet hebben. Ondertussen is onze zoon 10 jaar oud en bespreken we zulke dingen ook vooraf, wat hij fijner vind; of we ergens bij zijn of niet. En dat antwoord is altijd ja nog wel. Voor kleuters zou ik dat antwoord gewoon zelf bepalen aan de hand van hoe je kind is. Mijn kind als kleuter zijnde wilde ons als ouder zijnde ook gewoon erbij, die zocht echt wel steun - misschien niet fysiek en letterlijk, maar wel mentaal. En imo mag je die gerust geven in zulke situaties en moet die optie er zijn.

**Geplaatst**: 16-06-23 08:28

Geplaatst: 16-06-23 08:28

Wintu schreef:
Het kind gaat naar de schoolarts, hoezo machtsverhoudingen?

In het echte leven later zijn mensen ook niet altijd even vriendelijk en aardig, om dan maar gelijk over machtsverhoudingen te spreken....

? "Machtsverhouding" is gewoon het woord om de ongelijkwaardige situatie te benoemen. Het is geen scheldwoord. Het is niet fout. Het beschrijft ook niet of iemand wel of niet aardig is: de relatie tussen patient en arts is altijd ongelijkwaardig, ook als de verstandhouding heel goed is.

**Geplaatst**: 16-06-23 08:35

Geplaatst: 16-06-23 08:35

On topic.

Ik heb twee kinderen, de oudste is 8. In coronatijd ging de schoolarts niet door, maar kreeg je een oproep om met je kind naar het consultatiebureau te gaan. Hoe dat meer coronaproof is dan kinderen zonder ouders op school, weet ik niet precies :-)

Enfin, ik was er dus een jaar of twee geleden gewoon bij. Het was wel een leuk onderzoek met inderdaad, wegen en meten. Oren- en ogentest en veel meer kan ik me niet herinneren. Ook niet dat er in zijn onderbroek werd gekeken of dat hij moest uitkleden.

Wel vond ik het fijn dat ik erbij was, omdat je dan meteen vragen kan beantwoorden. Mijn kinderen zijn altijd iets te dun geweest en daar kreeg ik een vraag over. Dat kun je dan meteen pareren. Ook vond ik het prettig om direct te horen en zien hoe hij het doet met die testjes.

Mijn jongste zoon gaat volgend jaar naar groep 2 en door gebrek aan corona zal dat dan gewoon op school zijn. Daar heb ik geen problemen mee, maar ik vind het dan wel jammer dat ik er niet bij kan zijn waarschijnlijk. Maar dat horen we dan wel weer :-)

Ik heb het idee dat dit soort ervaringen ook erg gebaseerd zijn op persoonlijke ervaringen met betreffende artsen of ggd locaties. Net als bij het consultatiebureau, sommige moeders hebben daar vreselijke ervaringen mee en anderen waren er heel blij mee. Dat is ook erg regionaal en persoonlijk hoe het geregeld is.

Dus TS, doe waar je je goed bij voelt. Misschien ook eens informeren wat er precies gedaan wordt en of je erbij mag zijn?

**Geplaatst**: 16-06-23 08:39

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 16-06-23 08:39

Ik vraag me af of er dan ook geen machtsverhouding is tussen een leerkracht en kind?

Voor de rest denk ik dat ieder gewoon moet doen wat hij/zij denkt dat het beste is voor zijn/ haar kind. Uiteindelijk ken je als ouder je eigen kind het beste.

**Geplaatst**: 16-06-23 08:43

Geplaatst: 16-06-23 08:43

Elisa2 schreef:
Ik vraag me af of er dan ook geen machtsverhouding is tussen een leerkracht en kind?

Ja, zeker.

**Geplaatst**: 16-06-23 08:52

Geplaatst: 16-06-23 08:52

Weet je, als jij er als ouder graag bij wilt zijn, dan moet dat gewoon gerespecteerd worden. Je hoeft het eigenlijk niet eens te verdedigen of uit te leggen. Als iemand dat zo voelt, om wat voor reden dan ook, gewoon doen! Ook voor TS, zorg dat je er bij kunt zijn en maak anders de afspraak op het CB. Je gevoel is nooit gek!
Ik zou die behoefte misschien ook hebben, alleen al omdat ik dus een kind heb wat schijt heeft aan machtsverhoudingen en gewoon nee zegt als ze er geen zin in heeft, ook tegen een vreemde arts :')

. Ik wens de arts dan veel succes.....

**Geplaatst**: 16-06-23 08:53

Geplaatst: 16-06-23 08:53

Toen ik met zoon maar het consultatiebureau ging was ik zeker geen fan van die ggd artsen. Zeker niet toen ze het er over hadden dat ze veel te dik was en ze dit en ze dat. Toen ik haar vertelde dat het een hij was keek ze mij heel verbaasd aan en zei: oh dan heb ik de verkeerde gegevens voor mij. Zo iemand zou ik niet alleen met mijn kind willen laten, op welke leeftijd dan ook.

Maar zoon wisselde net van school toen die onderzoeken kwamen, ik werd gebeld door die schoolarts (andere regio)ze stelde zich netjes voor, en kreeg uitleg wat ze wilde gaan doen, wanneer ze het wilde gaan doen, en of ze het mocht doen en of ik er bij wilde zijn. Dat gaf echt al een compleet andere indruk. Sowieso was dat echt een hele fijne meedenkende arts, die meedacht ook op andere punten. Die zou gerust zelf die onderzoeken mogen doen van mij.

Gelukkig waren er met dochter andere artsen, maar toch ga ik als ze haar willen onderzoeken met haar mee. Zeker omdat ze de laatste tijd veel dokters heeft gezien die (minder leuke) onderzoeken hebben gedaan.

**Geplaatst**: 16-06-23 09:06

Geplaatst: 16-06-23 09:06

Cursebreaker: helemaal mee eens +:)+

En een machtsverhouding is gewoon iets van persoon A die zeg maar lager in rang staat dan persoon B waardoor persoon B de macht heeft (of denkt te hebben) om A te mogen overbluffen en dwingen.

Als een kind persoon A is, dan kan B vanalles zijn: ouders / verzorgers, juffen / meesters op school of bij zwemles of andere sporten en hobbies, dokters, tandartsen...alle volwassenen eigenlijk.

Als je kind net wat te vaak de ervaring heeft gehad dat anderen over zijn of haar grenzen heen walsen dan knapt het daar tussen de oortjes niet van op :(:)

Soms kan een beetje doorduwen / zetje in de rug natuurlijk wel helpen. Maar als je een kind hebt dat al door voorgangers angstig gemaakt is en weer vertrouwen op moet bouwen, dan is het gewoon belangrijk dat je die grenzen bewaakt tegenover volwassenen die wel even door denken te moeten duwen.

Mensen die dan zien dat een tegenstribbelend kind beschermd wordt door een ouder, kunnen dan al snel de conclusie trekken dat het een snowflake / overbeschermend / prinsje-prinsesje kwestie is en harde, enorm veroordelende conclusies trekken. Super jammer want juist door dat "niet aanstellen en er even doorheen duwen" dat die mensen dan toe zouden willen passen in hun idee dat ze het beter weten dan de betreffende ouder, is het probleem nou juist ontstaan -O-

Hier overigens juist hele goede ervaringen op het CB, daar zat het probleem voor ons niet +:)+

**Geplaatst**: 16-06-23 09:13

Geplaatst: 16-06-23 09:13

Geheel offtopic:
Machtsverhouding wil niet zeggen dat persoon B de macht heeft om persoon A te overbluffen of de zin door te drukken.
Dat is namelijk machtsmisbruik.

Machtsverhouding is niets slechts, het zegt alleen maar iets over de verhouding tussen persoon A en B. Een ouder zal ook zorgen dat een kind op tijd naar bed gaat, in het belang van het kind. Ook als het kind echt niet wil.
Een leraar op school zal tegen het kind zeggen dat het nu geen tijd is om buiten te spelen, maar tijd voor de spellings- of rekenles. Dat komt door de machtsverhoudingen, een kind kan daar idd niet zomaar Nee tegen zeggen, maar is toch echts iets anders dan rekening houden met, zoals het geval over de tandarts hierboven, of een arts die zonder pardon iets van een kind wil zonder begrip.

In mijn werk is altijd sprake van machtsverhouding, waarbij ik zelf aan het langste eind trek. Dat is nl waar mijn werk op is gebaseerd.
Wanneer ik dat echter inzet om "mijn zin door te drukken" is er echt sprake van machtsmisbruik en dat is niet ok. En daar word ik dan ook op aangesproken.
En daarom snap ik zeker dat ouders van kleuters zo'n onderzoek zeker graag willen bijwonen en afhankelijk van het type kind op een hogere leeftijd ook nog.

**Geplaatst**: 16-06-23 09:17

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 16-06-23 09:17

Precies

Zie eerste deel van de zin "En een machtsverhouding is gewoon iets van persoon A die zeg maar lager in rang staat dan persoon B" en het daaruit voort kunnen komende probleem van machtsmisbruik in deel 2 van de zin.

Goede verduidelijking maar ik bedoelde niks anders hoor

**Geplaatst**: 16-06-23 09:43

Geplaatst: 16-06-23 09:43

pmarena schreef:
Precies

Zie eerste deel van de zin "En een machtsverhouding is gewoon iets van persoon A die zeg maar lager in rang staat dan persoon B" en het daaruit voort kunnen komende probleem van machtsmisbruik in deel 2 van de zin.

Goede verduidelijking maar ik bedoelde niks anders hoor

Dan misschien je post verduidelijken, want het komt over in jouw post alsof iemand met de macht het automatisch misbruikt en dat je om die reden er als ouder bij moet zijn.

En ja, soms is de nee van het kind geen optie en hoeft die nee niet altijd gerespecteerd te worden. Als ik altijd de nee zou respecteren of de arts dat zou doen, dan hadden we nu een probleem.

Mijn zoon van destijds 12 moest toestemming geven voor een behandeling bij de beugel arts. Ik had zijn nee daar dan echt niet geaccepteerd.

Laatst bijgewerkt door Wintu op 16-06-23 09:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-06-23 09:51

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 16-06-23 09:51

Machtsverhoudingen zijn er overal en dat is ook nodig en oké. Maar machtsmisbruik is inderdaad nog iets anders.

Alles draait ook om context als het gaat om meegaan in een ja of nee van een kind. Soms weet een kind nu eenmaal niet wat goed voor hem is, of kan een kind iets moeilijk plaatsen, is er angst... Hoe de volwassene daar dan mee omgaat, zonder toe te geven, daar staat of valt veel bij.

Mijn ervaring was vast anders gelopen als m'n moeder daarbij was. Maar ook als ze gewoon op een eerlijke manier verteld hadden wat de bedoeling was. Daar had ik m'n moeder niet per se voor nodig. De manier waarop bepaalt veel, want eigenlijk is het absurd dat zo'n stom onderzoek +-25 jaar later nog herinneringen nalaat.

**Geplaatst**: 16-06-23 09:52

Geplaatst: 16-06-23 09:52

secricible schreef:
Want een kind en een (school)arts zijn gelijkwaardig wil je zeggen? Natuurlijk niet.

Een jong kind dat nee zegt tegen een volwassene. Àls het kind al durft is de kans dat die dokter zegt "ach kind, logisch hoor. Doen we het gewoon niet" vrij nihil.

Tussen een volwassen patiënt en een arts is informed consent soms al ver te zoeken. Laat staan als we het hebben over een jong kind.

Een kind is geen kleine volwassene.

Nee, dat zeg ik helemaal niet. Tuurlijk zijn er machtsverhoudingen, enkel wordt er in dit topic zo argwanend gedaan als of die macht altijd maar zou worden misbruikt en dat vind ik onzin. Tuurlijk zijn er uitzonderingen, maar dan stuur je je kind niet heen, opgelost.

Een klein kind kan zelf die keuzes helemaal niet maken, want die heeft totaal geen overzicht. Taak als ouder zijnde is ze voor te bereiden op de schoolarts en dan hoeft het kind daar helemaal geen nee te zeggen. Liesbreuk wordt niet meer op gecheckt schijnbaar, dus ik zie niet in waarom een kind nee moet zeggen daar bij de schoolarts.

Met kleuters zou ik mee gaan, want die zijn overal eigenlijk nog te klein om dingen zelfstandig te laten doen. Maar kids op de basisschool moeten imo iet zelfstandiger zijn.

**Geplaatst**: 16-06-23 10:08

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 16-06-23 10:08

Er wordt nu heel erg in gegaan op het nee zeggen maar ik lees juist heel veel ervaringen in dit topic terug die niet per se over nee gaan maar over communicatie in het algemeen.

De meeste ouders kennen hun kind het best. Zoals hier ook terug te lezen hebben sommigen daar vroeger totaal geen probleem mee gehad maar hebben anderen toch nare herinneringen. Vinden dat je kind maar weerbaar moet zijn en het daarom aan zijn lot overlaten (even gechargeerd gebracht) heeft vaker een averechts dan een beoogd effect. Bij paarden vinden we dat toch ook niet de bedoeling? Waarom bij kinderen dan wel? Je stemt je aanpak af of het kind en dat bepaal je zelf als ouder. Heb je een gevoelig en nog wat onzeker kind, dan ben je er als ouder wat meer bij betrokken. Dan kun je wat beter inspringen als vertelde zaken verkeerd opgepakt worden. Heb je een zelfstandig kind dat zich de kaas niet van het brood laat eten, dan kun je het wat laten gaan. Wil je als ouder gewoon graag weten wat er besproken wordt en zelf bepalen of je iets met de conclusies wil doen of niet, dan ben je er ook gewoon bij. Loopt je kind al bij allerlei artsen en is onder controle, dan meld je je kind af.

Iedereen maakt daarin zijn of haar eigen keuze, de meeste mensen met het beste voor hun kind in gedachte. Je eigen ervaring of die van je kind projecteren op die van een ander lijkt me niet handig. We zijn allemaal individuen en we hoeven elkaar daar toch niet belachelijk over te maken?

**Geplaatst**: 16-06-23 10:15

Geplaatst: 16-06-23 10:15

Wintu, ik zie eigenlijk niemand zeggen dat die macht altijd maar misbruikt wordt. Ja alleen de extreme reactie van _mir dan

En net wat je zegt: natuurlijk zijn er uitzonderingen. En je draagt de oplossing aan dat je je kind er in dat geval dan niet heen stuurt: opgelost. Dat is super leuk bedacht, maar hoe weet jij van tevoren dat je kind die uitzondering gaat treffen...

Dàt is nu juist de reden om er bij te willen zijn, omdat je dat niet weet :)*

Natuurlijk nog naast het gewoon graag er bij willen zijn omdat je graag van de dokter zelf direct de bevindingen wilt horen en samen meteen wat in overleg kan over dingen als er iets opvalt

Een jong kind heeft inderdaad niet altijd het overzicht van wat belangrijk is. En natuurlijk komt er een zekere dwang kijken bij bepaalde dingen in het dagelijks leven, zoals tandenpoetsen ofzo. Dat moet nu eenmaal gebeuren. Maar de manier waaròp is essentieel als je een kind niet angstig wilt maken :)*

Je kan een kind vastpakken, mond openwrikken en die tandenborstel heen en weer raggen.
Of je kan een keuze maken uit allerlei leukere manieren waarop het kind geen hekel en angst ontwikkeld en het juist makkelijker wordt in de toekomst.

Behandelaars kunnen (zeker met dwang bij angst) zo ontzettend veel kapot maken tussen de oortjes.
Kan je zeikerig vinden, totdat je zelf een kind hebt waarbij je dit hebt zien gebeuren.... het is zó onnodig en als je als ouder door erbij te zijn kan voorkomen dat dit (nogmaals) gebeurt, dan is dat echt heel veel waard

**Geplaatst**: 16-06-23 10:18

Geplaatst: 16-06-23 10:18

Ik vind het fantastisch dat we dit in Nederland doen, dat we een organisatie hebben die meekijkt bij de ontwikkeling van kinderen.
Mijn kinderen hebben er dan ook gewoon aan mee gedaan, zag het probleem niet.
Het is ook belangrijk voor de kwetsbare kinderen in Nederland. En die zijn er genoeg.
En even met een kindervepleegkundige mee om wat testjes te doen, op school dus in de vertrouwde omgeving. Ik snap niet waar mensen zich druk om maken, wees blij dat we zulke instanties hebben..

**Geplaatst**: 16-06-23 10:51

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 16-06-23 10:51

Zolang je kind binnen de juiste kaders past, maakt de GGD geen problemen. Mijn geadopteerde kinderen, uit China waren te licht en te klein in de Nederlandse groeicurve, dat werd gezien als enorm problematisch, net als het niets weten van hun biologische ouders, daar bleven ze steeds op een vervelende manier op terugkomen. Dus ook wij hebben besloten niet naar de schoolarts te gaan.

**Geplaatst**: 16-06-23 10:59

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 16-06-23 10:59

We zijn inderdaad heel verwend in NL met dit soort instanties die meekijken. Het toont aan hoe luxe onze positie is dat er neerbuigend naar zoiets als GGD wordt gekeken.

Ik ken verhalen zat van opa’s en oma’s die altijd slechte cijfers haalden op school, slecht mee konden etc. En er pas heeel laat eens achter kwamen dat ze heel slecht zicht of gehoor hadden. Om maar een voorbeeld te noemen.