Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-07-22 07:08

Geplaatst: 22-07-22 07:08

Brainless schreef:
fokfanaat schreef:
.. daarbij denk ik dat een broertje/zusje ook voor een kind een grote aanvulling is.

Nou, ik kan je vertellen dat het niet zo werkt hoor.
Je moet nooit een kind nemen omdat je denkt dat dit leuker/beter is voor nr 1.

Kind een droom kind, met kind 2 erbij een hellekind. Ruzie maken tot en met mama zo ongeveer dood neervalt.

**Geplaatst**: 22-07-22 07:10

Geplaatst: 22-07-22 07:10

senna21 schreef:
Een relatie is geen statisch gegeven, maar iets waar beide partners energie en aandacht in moeten steken. De mens met wie je de relatie aanging is veranderd, evenals jijzelf.
Wat ik lees is dat ts steun en communicatie mist op dit moment. Misschien wel minstens zo belangrijk als de kinderwens zelf, ook al kan dat heel intens zijn.
TS, Ik hoop dat jullie er samen uitkomen op een goede en verrijkende manier.

En wat ik aanvullend lees, is dat de TS voor haar man beslist hoe hij zich zou moeten voelen. Hij kan werken, hij kan met vrienden op pad, hij kan zijn hobby's uitvoeren, hij kan alles nog wat hij voor ze de dochter kregen ook deed. Maar waarom geeft hij dat als argument op? Ervaart hij ook dat er voor hem niks veranderd is?

Er zijn zat vrouwen die moeder worden en daarna geen tijd meer hebben als echtgenote. Alles draait om het kind en de partner wordt in meer of mindere mate vergeten.

En dat lees ik ook een beetje in het verhaal van TS. Mijn dochter, ik doe alles, mijn man zijn leven is niet veranderd, we hebben 4x per jaar een avondje voor onszelf.

En als je dan al geen prater tegenover je hebt, zul je dus echt heel goed moeten (leren) luisteren. Wat zegt hij echt, waarom zegt hij dat, waarom is hij bang voor die verandering. Wat ligt daaraan ten grondslag. Vraag door en geef de ander het gevoel gehoord te worden. Voorkom dat je gaat invullen (hij zal wel dit of dat bedoelen) en voorkom dat je tegenargumenten verzint. Maar probeer te snappen waarom hij dit zo voelt.

En dat geldt omgekeerd net zo. Waarom is dat tweede kindje zo belangrijk. Wat mis je in je gezin of in je leven? En waarom. Je wilt steun hebben, op welke manier? Kan je man je enkel steunen als hij toch instemt met het tweede kindje? Of kun jij ook steun halen uit zijn arm om je schouder, zijn erkenning dat jij graag toch dat tweede kindje wenst, maar dat dat nu er (wellicht nog?) niet inzit? En hoe wil jij die steun voelen?

Jullie ervaren beiden dat je afstand neemt van elkaar. Hoe komt dit? En waarom? Luister naar elkaar, open en zonder oordeel of "ja maar". Wat hebben jullie, van elkaar, nodig om weer naar elkaar te groeien. Wat kan de ander doen en wat kun je daar zelf in betekenen.

Dus luister vooral. Naar je partner, geef hem het gevoel dat je luistert, probeert te snappen waarop hij zijn mening of gevoel baseert. Maar luister ook naar jezelf, naar je "ik". En zorg dat er naar je geluisterd wordt als jij ook geluisterd hebt. En dan niet dat jij hem of hij jou over haalt, maar in te begrijpen. Even enkel het "waarom en hoezo dan" van beide kanten. En even geen "ja maar!"

**Geplaatst**: 22-07-22 07:40

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 22-07-22 07:40

Ik heb 2 kinderen, anderhalf jaar leeftijdsverschil. Ik herken die hele sterke kinderwens, zowel voor de eerste als voor de tweede en dan was in mijn geval de eerste nog een huilbaby. Doorslapen deden ze beide pas met 3 jaar. Ik vond het verschil van 1 naar 2 niet zo groot, maar dat komt zeker wel doordat de tweede een heel chill makkelijk meiske was, terwijl de eerste heel veel buikpijn heeft gehad en daardoor veel huilde.

En toen liep mijn relatie op de klippen. Kinderen waren 6,5 en 8 jaar. Nu roeien we met de riemen de we hebben, ex en ik hebben goed contact en zijn echt samen co-ouders, maar het effect dat dit op de kinderen heeft, moet je niet onderschatten.

Uiteraard moet je niet "bij elkaar blijven voor de kinderen" en ik weet hoe sterk een kinderwens is, maar probeer in gesprek te blijven, zonder al te veel je emoties meteen mee te laten spelen en bedenk goed waar je beter mee kan leven: dat je gezin bestaat uit vader, moeder en dochter of dat je een alleenstaande moeder met dochter bent... die 2e is dan ook geen vaststaand gegeven.

Het is wel makkelijk praten, dat besef ik me. Die kinderwens kan alles omvattend zijn. Sterkte, TS.

**Geplaatst**: 22-07-22 07:42

Geplaatst: 22-07-22 07:42

En TS heeft ook al aangegeven dat ze dit onderwerp voor nu laten rusten en er op een later, rustiger moment, voor gaan zitten om goed te praten met elkaar. Deze bewust kinderloze vindt dat een verstandig besluit. Even de druk van de ketel. Dat zal zowel jou als je man goed doen. Enkel even genieten van jullie gezin zoals het nu is en jullie relatie.

Alsof bewust kindvrij gelijk staat aan geen inlevingsvermogen hebben met iemand die wel kinderen of een sterke kinderwens heeft :')

TS, ik wens je veel sterkte toe. Heel lastig als je op dit vlak opeens niet op 1 lijn zit.

**Geplaatst**: 22-07-22 07:44

Geplaatst: 22-07-22 07:44

Je schrijft ook dat er afstand onstaan is tussen jullie door jullie meningsverschil over het hebben van 2 kinderen. Dat is al helemaal geen basis om überhaupt nog aan een 2de te beginnen.
Je man zal ook aanvoelen dat jullie relatie niet onfeilbaar is. En meer dan waarschijnlijk is het voor hem ook confronterend dat hij mogelijk eindigt als een alleenstaande ouder. Al helemaal omdat hij het ouderschap als zwaar ervaart. Jullie hebben het immers al over een break gehad, dus dit scenario is niet onrealistisch…
Nu zou hij alleenstaande ouder worden met 1 kind. Dat valt nog te overzien. 2 kinderen lijkt mij al een ander paar mouwen…

Ik vind toch ook dat het probleem echt bij jou ligt en dat jij hier mee aan de slag moet. Jouw wens is hetgene wat alles verpest. En niet zozeer zijn nee.

**Geplaatst**: 22-07-22 07:55

Geplaatst: 22-07-22 07:55

Luckystory schreef:
Ik vind toch ook dat het probleem echt bij jou ligt en dat jij hier mee aan de slag moet. Jouw wens is hetgene wat alles verpest. En niet zozeer zijn nee.

De wens van TS is hetgeen alles verpest? Kom op zeg. Wat ik al eerder schreef: een kinderwens is niet te beredeneren, dat zit diep in je. De man van TS is hier degene die de boel ‘verpest’ door op eerdere gemaakte ‘afspraken’ terug te komen

Iemand schreef dat ze haar man niet kan dwingen tot het krijgen van een tweede kind. Daar ben ik het echt wel mee eens, maar haar man kan TS daarentegen niet dwingen haar kinderwens op te geven

Lastige situatie, nogmaals veel sterkte

**Geplaatst**: 22-07-22 08:01

Geplaatst: 22-07-22 08:01

fokfanaat schreef:
dat is jouw mening, mijn moeder is enig kind en heeft dat altijd vreselijk gevonden, daarbij vind ik ook, dat het veel leuker is met 2 kids opgroeien dan dat je als kind zoveel meer tijd bij alleen volwassenen doorbrengt

Hier wil ik even op inhaken... Wij hebben bewust maar 1 kind, mijn man had wel een tweede gewild, ik niet. Ik heb een heerlijke makkelijke dochter en financiëel hebben we het prima. Ik wilde nooit kinderen, mijn man wel. Hiervan is onze dochter het (gewenste!!) resultaat. Maar meer dan 1 wordt het echt niet.

Mijn dochter ging dus al jong naar de peuterspeelzaal, lekker buitenspelen en afspraakjes met andere kinderen. Ze moet wel leren sociaal te worden. Het is nu de meest sociale en lekker spelende meid die je je kan voorstellen, dus enig kind betekent niet dat ze alleen maar tussen de volwassenen opgroeien, dat is echt wat je er als ouder zelf mee doet en van maakt.

Daarnaast kom ik uit een groter gezin, wat volledig uit elkaar is gevallen, veel problemen in het verleden en heden. Mijn zussen en broertje zijn niet leuk voor mij, maar bezorgen me onrust en kopzorgen. Ook speelden we vroeger niet samen, Dus het zegt helemaal niets dat 2 kinderen ook automatisch vriendjes/vriendinnetjes worden.

**Geplaatst**: 22-07-22 08:03

Geplaatst: 22-07-22 08:03

Natuurlijk kan niemand de ander dwingen iets te doen wat hij/zij niet wilt.
Maar in TS haar geval gaat dit wel de relatie vernietigen. Tenzij ze er zelf iets aan doet…
De mening van haar man, heeft minder vergaande consequenties…

**Geplaatst**: 22-07-22 08:17

Geplaatst: 22-07-22 08:17

Citaat:
De wens van TS is hetgeen alles verpest? Kom op zeg. Wat ik al eerder schreef: een kinderwens is niet te beredeneren, dat zit diep in je. De man van TS is hier degene die de boel ‘verpest’ door op eerdere gemaakte ‘afspraken’ terug te komen

Ik pik dit stukje er nu even uit omdat ik het, in varianten, al vaker langs heb zien komen.
Waarom wordt de kinderwens van 1 ouder en dan vooral de moeder, als sterker/belangrijker gezien dan de wens om niet (nog) een kind op de wereld te zetten? Dat hormonen voor een groot deel "schuld" zijn aan de kinderwens snap ik. Maar stel nou dat het omgekeerde het geval zou zijn. Vrouw wil na het eerste kind niet nog een tweede, man wil "volgens afspraak" wél de tweede. Ik ben er van overtuigd dat de reacties hier dan heel anders zouden zijn.

@TS, verstandig dat jullie het even laten rusten. Succes!

**Geplaatst**: 22-07-22 08:27

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 22-07-22 08:27

Ik denk dat de kinderwens indien door gezet, het einde van de relatie inhoudt met alleen maar ongelukkigen.

**Geplaatst**: 22-07-22 08:29

Geplaatst: 22-07-22 08:29

Neevoor2 schreef:
Sorry, ik vind “tel je zegeningen” erg lastig. Ik ben onwijs blij en gelukkig met mijn dochter, maar die wens voor een 2e zit heel diepgeworteld.
Als ik mijn zegeningen tel, kom ik er 1 tekort #sarcasmeuit

Ik heb even na moeten denken wat ik hierop zou antwoorden. Ik krijg het gevoel alsof je niet heel veel tegenslag en ellende hebt moeten meemaken in je leven tot nu toe. Geen idee of dat klopt maar je komt best ondankbaar over. Met tel je zegeningen kan jij in ieder geval nog tellen. En flink ook. Je hebt zoveel om dankbaar voor te zijn. En wat je eigenlijk voor vanzelfsprekend aanneemt. Want het is niet genoeg, je wilt meer. Je wilt je zin hebben.
Bedenk dat je goud in handen hebt nu. En wees heel voorzichtig met dit weggooien alleen om je zin te krijgen. Dat kan enorm tegen je gaan werken.

**Geplaatst**: 22-07-22 08:34

Geplaatst: 22-07-22 08:34

Ik vind echt dat, zo als ik je berichten hier lees, je veel te veel vanuit je eigen standpunt kijkt.
Je verwijt hem totaal niet open te staan voor een 2de, en daar ook niet over na te willen denken, maar jij staat ook totáál niet open voor het houden bij 1 kind.

Waarom zou jouw wens om een tweede te krijgen, zwaarder wegen dan wens voor 1 kind? Waarom is jouw wil belangrijker en moet hij er maar mee akkoord gaan en dreig je anders met een eventuele scheiding?

Wat mij betreft ben jij dan degene die therapie nodig heeft. Als je wil scheiden omdat hij niet op alles wat jij wil ‘ja en amen’ zegt, dan gaat er écht iets niet goed.

Natuurlijk is het moeilijk en lastig als jij een tweede wil en hij niet. En ja, dat kan heel veel pijn doen. Maar dat doen scheidingen ook. En dreigen met scheidingen doet ook pijn. Om maar niet te spreken over hoe pijn het doet om op te groeien met een ouder die spijt heeft dat je er bent (dat hoeft de ouder niet te zeggen, dat voel je als kind heel goed, kan ik je verzekeren).

Je moet het niet allemaal op je man afschuiven en eisen dat HIJ zijn standpunt wijzigt maar bij jezelf te raden gaan waarom je je eigen mening zo belangrijk vindt dat je hem haast dwingt (want anders scheiden). Jullie zijn gelijkwaardig, ook jullie meningen zijn dat.

Daarnaast heb je dikke kans dat bij jou de biologische klok nu hard tikt en je daardoor die drang naar nog een kind voelt, en dat die drang na een tijdje vanzelf afneemt…

**Geplaatst**: 22-07-22 08:37

Geplaatst: 22-07-22 08:37

Alvaron schreef:
Citaat:
De wens van TS is hetgeen alles verpest? Kom op zeg. Wat ik al eerder schreef: een kinderwens is niet te beredeneren, dat zit diep in je. De man van TS is hier degene die de boel ‘verpest’ door op eerdere gemaakte ‘afspraken’ terug te komen

Ik pik dit stukje er nu even uit omdat ik het, in varianten, al vaker langs heb zien komen.
Waarom wordt de kinderwens van 1 ouder en dan vooral de moeder, als sterker/belangrijker gezien dan de wens om niet (nog) een kind op de wereld te zetten? Dat hormonen voor een groot deel "schuld" zijn aan de kinderwens snap ik. Maar stel nou dat het omgekeerde het geval zou zijn. Vrouw wil na het eerste kind niet nog een tweede, man wil "volgens afspraak" wél de tweede. Ik ben er van overtuigd dat de reacties hier dan heel anders zouden zijn.

@TS, verstandig dat jullie het even laten rusten. Succes!

Absoluut eens!

**Geplaatst**: 22-07-22 08:38

Geplaatst: 22-07-22 08:38

Ik zou zelf ook geen 2e willen … klinkt heel hard wat ik nu ga zeggen .. maar heb tegen mijn partner gezegd dat als hij wel een 2e wil hij die met een ander zou moeten gaan maken..

Ik heb een drukke baan een huishouden een paard waar ik fanatiek mee train, daarbij passen mijn ouders op als wij werken .. m’n moeder ziet me aankomen met 2 kinderen en een hond :')

Bij ons is het een weloverwogen keuze geweest om het bij 1 te laten.

Maar snap jou ook goed als je het graag zou willen moet je wel heel goed gaan overwegen of je alles wat je nu hebt op wil geven omdat je persee een 2e kindje wil.

**Geplaatst**: 22-07-22 08:48

Geplaatst: 22-07-22 08:48

truus1957 schreef:
De wens van TS is hetgeen alles verpest? Kom op zeg. Wat ik al eerder schreef: een kinderwens is niet te beredeneren, dat zit diep in je. De man van TS is hier degene die de boel ‘verpest’ door op eerdere gemaakte ‘afspraken’ terug te komen

Iemand schreef dat ze haar man niet kan dwingen tot het krijgen van een tweede kind. Daar ben ik het echt wel mee eens, maar haar man kan TS daarentegen niet dwingen haar kinderwens op te geven

Lastige situatie, nogmaals veel sterkte

Maar dingen en meningen veranderen.
Tuurlijk kan je bij aanvang relatie/ huwelijk het over het gewenst aantal kinderen hebben.
De vraag is dan alleen nog of kinderen krijgen lukt en als het gelukt is kan het mee- of tegenvallen.
Laat staan werk, huishouden, je eigen hobby's ed.

**Geplaatst**: 22-07-22 08:53

Geplaatst: 22-07-22 08:53

fokfanaat schreef:
dat is jouw mening, mijn moeder is enig kind en heeft dat altijd vreselijk gevonden, daarbij vind ik ook, dat het veel leuker is met 2 kids opgroeien dan dat je als kind zoveel meer tijd bij alleen volwassenen doorbrengt

Dit kan natuurlijk beide kanten op. Ik heb wel een broer en wij kunnen totaal niet door één deur.

In deze hele situatie weet je niet hoe het uitpakt, niet qua gezondheid, karakter of hoe het kind binnen het gezin past.

Persoonlijk snap ik je man wel. Lastig TS, ik hoop dat jullie er samen uitkomen.

**Geplaatst**: 22-07-22 08:56

Geplaatst: 22-07-22 08:56

Ik vind jouw wens TS net zo gerechtvaardigd en "juist" als de "nee" van je man. Het is niet de schuld van de een of de schuld van de ander. Het is gewoon zo als het is en de gevoelens van beide zijn gewoon valide.Ik ken die enorme kinderwens niet, zelf nooit gehad. Dus echt inleven kan ik niet.

Maar ik denk wel dat je dit echt als jouw probleem moet zien. Ga er niet vanuit dat hij nog wel van gedachten veranderd, daarmee voorkom je een hoop ellende. En dan is de keuze aan jou. Ik zou inderdaad iemand zoeken om hierover te praten. In hoever kan je gelukkig worden zonder dat tweede kind? Kan je dit een plaatsje geven en met je man verder? Of ga je hem dit altijd kwalijk nemen?

Dus ik denk dat het vooral gaat om jou. Jouw gevoelens, jouw "aanvaarden" van de situatie hoe het is of juist het besluit dat je dit niet kan accepteren. Wat ook goed is, want het gaat om jouw gevoelen/ jouw geluk.

Echt een rottige situatie, veel sterkte

**Geplaatst**: 22-07-22 09:07

Geplaatst: 22-07-22 09:07

De huidige instelling om het even te laten rusten lijkt me prima. Met 30 heb je immers ook nog wel even tijd uiteindelijk. Als ik naar mezelf kijk dan was ik op mijn 30e echt niet klaar voor de verantwoordelijkheid die kind heet, 5 jaar later wel. Niet dat dit voor iedereen zo werk uiteraard, het is slechts een voorbeeld. Zo dacht ik vroeger echt niet zonder paarden te kunnen, inmiddels denk ik na deze geen nieuwe meer te nemen.
Het leven is inderdaad niet statisch, het kan nog alle kanten op.

**Geplaatst**: 22-07-22 09:17

Geplaatst: 22-07-22 09:17

janderegelaa schreef:
2 kinderen moeten 2 keer eten, 2 keer toilet, 2 keer naar bed gebracht worden, 2 keer naar school, 2 keer naar een buitenschoolse activiteit etc. Alles is dubbel. Dat jij het niet als een belasting ervaart is een ander verhaal. Maar ze werken wel allebei. En idd ze kan niet voor haar partner beslissen. Maar om daar een goede relatie op te laten klappen met alle gevolgen voor hun eerste kind vind ik behoorlijk bizar.

Ik vind het bizar dat je zo stellig reageert. :')

Nogmaals, dit is iets waar ts uit moet komen met haar partner, het is niet aan ons om haar te overtuigen om iets wel of niet te doen.

**Geplaatst**: 22-07-22 09:45

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 22-07-22 09:45

Citaat:
In een relatie is sprake van 'wij', evenals dat je samen 'ouders' bent. Dat kun je in lastige situaties niet individualiseren tot alleen wat mij uitkomt als steriliseren om van de discussie af te zijn. Bizar voorstel vind ik dit persoonlijk.

Die wij is er meestal ook niet als de vrouw zwanger is maar de man geen kind wil. Dan draait het bij dit soort discussies altijd uit op dat de vrouw de doorslag mag geven en de man dus ongewenst vader mag maken. Meestal gevolgd door hij went er wel aan. Wel nu, als de man voor sterilisatie zou kiezen zou datzelfde principe van kracht moeten zijn.

**Geplaatst**: 22-07-22 09:47

Geplaatst: 22-07-22 09:47

Urbanus schreef:
janderegelaa schreef:
2 kinderen moeten 2 keer eten, 2 keer toilet, 2 keer naar bed gebracht worden, 2 keer naar school, 2 keer naar een buitenschoolse activiteit etc. Alles is dubbel. Dat jij het niet als een belasting ervaart is een ander verhaal. Maar ze werken wel allebei. En idd ze kan niet voor haar partner beslissen. Maar om daar een goede relatie op te laten klappen met alle gevolgen voor hun eerste kind vind ik behoorlijk bizar.

Ik vind het bizar dat je zo stellig reageert.

Nogmaals, dit is iets waar ts uit moet komen met haar partner, het is niet aan ons om haar te overtuigen om iets wel of niet te doen.

Het klopt toch gewoon wat er gezegd wordt? De man van TO lijkt zich daar in elk geval juist goed van bewust te zijn

**Geplaatst**: 22-07-22 09:49

Geplaatst: 22-07-22 09:49

elnienjo schreef:
Het klopt toch gewoon wat er gezegd wordt? De man van TO lijkt zich daar in elk geval juist goed van bewust te zijn

Nee, dat hangt dus af van een boel factoren.

**Geplaatst**: 22-07-22 09:52

Geplaatst: 22-07-22 09:52

TeSzZz schreef:
Wat een moeilijke situatie. Ondanks dat wij zeer bewust maar 1 kind hebben en ik je man zeker begrijp, snap ik ook dat het jou op deze manier wel heel rauw op je dak valt. Je had een plaatje in je hoofd van hoe jouw gezin er hopelijk uit zou zien in de toekomst. Op het moment dat jij denkt dat dat dichterbij komt is het ineens nee (in ieder geval voor jouw gevoel) en kunnen jullie er ook nog eens niet over praten. Dat is nogal een flinke verandering van je toekomstbeeld en ongeacht wat een ander daarvan vindt mag je daar natuurlijk gewoon hartstikke verdrietig en emotioneel om zijn.

Dat hij het niet wil kan je niet veranderen, maar in een relatie zou ik wel verwachten van mijn partner dat het een gespreksonderwerp is en dat ik niet als een soort buitenstaander de al gemaakte beslissing meegedeeld krijg.

Ik denk zeker dat relatietherapie alleen om die reden al een goed idee zou zijn. Niet om daar de een of de ander te proberen te overtuigen van wel of niet een 2e kind, maar om in ieder geval weer met elkaar in gesprek te kunnen gaan. Daarbij zou ik persoonlijk ook met iemand gaan praten want dit roept (logisch) een hoop bij je op, deze emoties kan je niet kwijt bij je man en ik denk dat het heel fijn is als je er met een neutraal iemand over kan praten.

Ik vind dit een fijne opmerking waar ik me bij aansluit. Daarnaast vind ik ook dat beide partners volmondig met een "ja" moeten antwoorden als het gaat om (meer) kinderen. Één nee is voldoende om het niet te doen. Dat gezegd hebbende vind ik wel dat onderwerp besproken mag worden en niet onder het tapijt geveegd met korte antwoorden zonder fundering.

Verstandig dat jullie het hebben laten rusten voor nu en mogelijk kun je straks nog een openhartig gesprek met je man voeren. Omdat jij ondertussen wel met dit gevoel blijft lopen zou ik persoonlijk alvast wel met iemand gaan praten wat dit met jou doet zodat jouw gevoel ook besproken wordt.

Wil je veel wijsheid wensen. Kan me echt voorstellen dat dit je erg verdrietig maakt.

**Geplaatst**: 22-07-22 09:56

Geplaatst: 22-07-22 09:56

Ik heb alleen de reacties van TS gelezen, dus alle adviezen even overgeslagen.

TS: Lastige situatie, maar jullie zitten beiden als koppel erg hoog in (onuitgesproken) emoties lijkt mij. Als voor nu relatietherapie geen optie is, ga dan met jouzelf aan de slag. En dan niet met de vraag 'waar komt die drang vandaan', maar met de vraag 'als mijn droomscenario niet gaat lukken, hoe kan ik dan gelukkig zijn met het huidige scenario'.

Met kinderen gaat er sowieso veel veranderen. Al kun je nog steeds je hobbies uitvoeren, thuis is het altijd anders. Je kan een kind niet 'even wegtoveren'. Ook niet als hij/zij op bed ligt: Je wordt overal er op gewezen dat je ouder bent. Ligt er weer een sokje, knuffeltje etc midden in de woonkamer bijvoorbeeld. Het deel 'tijd voor zichzelf' is namelijk ook een deel 'even geen ouder-van zijn'.

Laat het nachtje weg niet in het teken staan van deze vraag. Ga ook echt als koppel even dingen doen ipv als ouders-van.

**Geplaatst**: 22-07-22 10:07

Geplaatst: 22-07-22 10:07

elnienjo schreef:
Citaat:
In een relatie is sprake van 'wij', evenals dat je samen 'ouders' bent. Dat kun je in lastige situaties niet individualiseren tot alleen wat mij uitkomt als steriliseren om van de discussie af te zijn. Bizar voorstel vind ik dit persoonlijk.

Die wij is er meestal ook niet als de vrouw zwanger is maar de man geen kind wil. Dan draait het bij dit soort discussies altijd uit op dat de vrouw de doorslag mag geven en de man dus ongewenst vader mag maken. Meestal gevolgd door hij went er wel aan. Wel nu, als de man voor sterilisatie zou kiezen zou datzelfde principe van kracht moeten zijn.

En de toegevoegde waarde van dit bericht is…? Heb je hier ervaring mee? Wat een raar bericht is dit. Alsof vrouwen altijd koste wat kost kun kinderwens zonder overleg doordrukken.