Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-04-24 17:35

Geplaatst: 11-04-24 17:35

foxy80 schreef:
Ik heb net 'De vrouwen van het kamp' van Heather Morris achter de kiezen over Engelse dames en Australische verpleegster in een interneringskamp van de Japanners. Onze focus ligt vaak op Europa tijdens WO2 maar wat er in Azië is gebeurd is minsten even schokkend.

Daisy, veel succes met je reis!

Ja zeker. Ik heb daar ook wat boeken over gelezen: schokkend.
(mijn vader heeft als kind met zijn familie in het 'jappenkamp' gezeten).

Goede reis Daisy!

**Geplaatst**: 11-04-24 20:04

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 11-04-24 20:04

Goede reis gewenst, hopelijk hebben jullie een goede vlucht gehad.

**Geplaatst**: 11-04-24 20:57

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 11-04-24 20:57

Niet zolang geleden verscheen de roman Terug naar Insulinde van Elle van Rijn, deze indrukwekkende historische roman speelt zich ook af in NI tijdens de bezetting.

**Geplaatst**: 11-04-24 21:29

Geplaatst: 11-04-24 21:29

Het hoge nest was apart. “Het mankeert ons aan een goed adres.” Beetje bevooroordeeld, ik ken de schrijver. Maar ook een apart boek.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-24 06:37

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-24 06:37

Groetjes vanuit Wrocław!
Vandaag.. gaan we naar Gross-Rosen.

Kleine indruk van gisteren:

Afbeelding

**Geplaatst**: 13-04-24 13:55

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 13-04-24 13:55

Mooie foto’s!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-24 07:27

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-24 07:27

Zo, ik ben terug thuis! Later deze week sorteer ik de foto's en post ik ze hier

**Geplaatst**: 17-04-24 07:57

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 17-04-24 07:57

Heb je een mooie reis gehad?
Ben je veel te weten gekomen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-24 08:16

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-24 08:16

Ik heb een heel mooie reis gehad!
Qua nieuwe info heb ik niet heel veel geleerd, de gids die ik daar had was zeer onder de indruk van de feiten en documenten die ik de afgelopen 3 jaar al bij elkaar had gekregen. Ze weten daar helaas niet met 100% zekerheid in welk commando Karel zat, maar we zijn wel 99% zeker dat dat de steengroeve zal zijn geweest, zoals zowat élke gevangene daar.

Er is daar heel veel zo goed als met de grond gelijk gemaakt.
Het was na de oorlog een hele tijd onduidelijk of die streek bij Polen of bij Duitsland zou gaan horen, dus werd er ook niet te veel aandacht aan geschonken. Een groot deel van Polen was natuurlijk verwoest, en na 1945 werd het hout waar de barakken mee gebouwd waren (dat van goede kwaliteit was) gebruikt om in de buurt dingen opnieuw mee op te bouwen.

Er staat nog 1 barak volledig ingericht. En, heel bijzonder voor ons natuurlijk: barak 9 had de volledige onderverdieping nog. Een aantal van de barakken is met een onderverdieping gebouwd omdat het daar in terras-vorm gebouwd is, en de onderverdieping van barak 9 staat er dus nog volledig intact en ingericht. En laat dat nu net Karel zijn barak zijn geweest.. Heel bijzonder!
Ik heb in één van de vele getuigenissen gelezen hoe één van de gevangenen in die barak met een lijn een "klok" heeft proberen maken, door middel van de zon te volgen en dat af te tekenen op een bed. Dat heb ik dus met mijn eigen ogen mogen zien!

Afbeelding

Of Karel boven of onder zat ondergebracht, weten we niet. Het ging er in die tijd al heel hectisch aan toe, meer en meer kampen werden ontruimd en gedeporteerd (in Gross-Rosen werden in allerijl een aantal barakken opgetrokken om Auschwitz-gevangenen onder te brengen), dus dat zal helaas altijd een beetje vaag blijven. Als ik hier 20 jaar eerder aan was begonnen, had ik misschien nog een getuige kunnen vinden, maar die zijn er vandaag de dag niet meer..

Verder is de douchebarak er nog, de keukenbarak, de galg, de klok, de appèlplaats. Eén van de crematoria heeft de oorlog overleefd, er staat ook een herdenkingsmonument waarin de assen verzameld zijn die men nog heeft aangetroffen. Er staat ook nog een wachttoren.

De steengroeve werd nog jarenlang na de oorlog gebruikt. Die is nu dus een stukje groter dan toen. Zoals ik al zei: het land moest opnieuw opgebouwd worden. Nu gebruiken ze een andere steengroeve een stukje verderop, dat zag je gewoon vanuit het (museum)kamp.

Heel eng indrukwekkend allemaal!
Ik heb niet echt nieuwe feiten kunnen boven halen, maar heb eindelijk wel de laatste eer kunnen bewijzen. Ik heb op dezelfde grond rondgelopen. Ik heb mijn klaproos kunnen plaatsen, een kaarsje kunnen branden. Ik hoop dat als er een hemel bestaat, Karel ons gezien heeft. Dat hij weet dat we hem herdenken

En ik heb in Wroclaw ook mijn herdenkings-tattoo laten zetten. De poppy, dé herdenkings-oorlogsbloem (wat een woord), met een prikkeldraad-stengel. Ik hoop dat hij mensen aanzet tot de vraag "wat betekent die tattoo", zo kan ik Karel zijn verhaal blijven vertellen.
Afbeelding

Ik heb emailadressen uitgewisseld met de gids, dat was echt een heel lief meisje. Heel geboeid door Karel zijn verhaal. Ze was nog ietsje jonger dan ik, de puppy onder de gidsen; dat heb ik bij ons in Breendonk ook. Heel gaaf om te zien dat "de jeugd" zich blijft inzitten om de verhalen van de oorlog te blijven vertellen, we merken beide dat "de oude garde" dit heel erg waardeert. Ik heb er een nieuwe vriendin bij haha!

**Geplaatst**: 17-04-24 09:24

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 17-04-24 09:24

Wat "mooi" dat je hebt kunnen zien waar Karel zat en zo dus een stukje van zijn leven daar hebt kunnen zien.
En of je nu precies weet of hij boven of onder zat zou voor mij geen punt meer zijn.
Ook begrijpelijk dat na de oorlog bruikbare materialen zijn hergebruikt, het besef van we moeten bewaren wat er is gebeurd was er op dat moment niet.

En mooi je tattoo

**Geplaatst**: 17-04-24 09:29

Geplaatst: 17-04-24 09:29

TS, ik heb alleen je OP gelezen, dus weet niet of het al benoemd is. Ik heb informatie gekregen van iemand van het Rode Kruis, die toegang heeft tot de oorlogsarchieven. Zo kreeg ik zelfs informatie waar in de Tweede Wereldoorlog wijlen een oom van mijn vader is gestorven en begraven (land en naam begraafplaats).

Oorlogsnazorg
Het Nederlandse Rode Kruis
Verenigingskantoor, kamer B203
Leeghwaterplein 27, 2521 CV Den Haag
Postbus 28120, 2502 KC Den Haag
https://www.rodekruis.nl
Oorlogsarchief@redcross.nl

Aanvulling: Ik zie in de posts nu boven de mijne dat je al iets hebt gevonden en bezocht. Dat is mooi! Wellicht kan mijn informatie dan andere geïnteresseerden nog helpen.

**Geplaatst**: 17-04-24 11:46

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 17-04-24 11:46

Prachtige tatoeage!
En jammer dat je niet meer te weten bent gekomen maar wel heel mooi dat je dit hebt kunnen doen!
En ook fijn dat er nog jeugd is die de verhalen levend houden! Heel belangrijk als je het mij vraagt

**Geplaatst**: 17-04-24 13:16

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 17-04-24 13:16

Mooi dat je het nu gezien hebt. Over de tattoo: ik dacht altijd dat de poppy vooral voor WOI symbool stond? Maakt verder niet uit maar vroeg me af of het inmiddels een meer algemeen symbool is geworden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-24 14:01

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-24 14:01

Origineel werd de poppy idd voor WOI gebruikt, maar ondertussen is het de bloem die algemeen voor herdenkingen/oorlogen/slagvelden gebruikt wordt

**Geplaatst**: 17-04-24 16:13

Geplaatst: 17-04-24 16:13

Ik heb toentertijd je topic wel gezien, maar eigenlijk niet verder gelezen, tot nu. Wat fijn dat jij en je oom een bezoek konden brengen aan deze bijzondere plek. Wat ben je ook ontzettend veel te weten gekomen over je Pépé en wat er met hem gebeurd is. Ik geef je een applause voor je doorzettingsvermogen, heel goed gedaan!

Ik heb nog 1 vraag, is er toen nog iets voortgekomen uit de dagboeken die een leerkracht van je tante afgenomen heeft?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-24 17:55

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-24 17:55

Marije112 schreef:
Ik heb toentertijd je topic wel gezien, maar eigenlijk niet verder gelezen, tot nu. Wat fijn dat jij en je oom een bezoek konden brengen aan deze bijzondere plek. Wat ben je ook ontzettend veel te weten gekomen over je Pépé en wat er met hem gebeurd is. Ik geef je een applause voor je doorzettingsvermogen, heel goed gedaan!

Ik heb nog 1 vraag, is er toen nog iets voortgekomen uit de dagboeken die een leerkracht van je tante afgenomen heeft?

Nee, helaas helemaal niets.. Ik heb via die school een aantal oproepen gelanceerd, maar nooit respons op gehad. Heel erg zonde.. We weten nu denk ik alles wat we te weten kunnen komen, tenzij de dagboeken ooit nog opduiken..

Ik ben denk ik wel klaar om alles te gaan samen vatten. Dat zal ook wel even duren, maar volgens mij is het verhaal zo compleet als ik het kan krijgen. Het was een heel bijzondere ervaring!

**Geplaatst**: 17-04-24 18:06

Geplaatst: 17-04-24 18:06

LWDaisy schreef:
Marije112 schreef:
Ik heb toentertijd je topic wel gezien, maar eigenlijk niet verder gelezen, tot nu. Wat fijn dat jij en je oom een bezoek konden brengen aan deze bijzondere plek. Wat ben je ook ontzettend veel te weten gekomen over je Pépé en wat er met hem gebeurd is. Ik geef je een applause voor je doorzettingsvermogen, heel goed gedaan!

Ik heb nog 1 vraag, is er toen nog iets voortgekomen uit de dagboeken die een leerkracht van je tante afgenomen heeft?

Nee, helaas helemaal niets.. Ik heb via die school een aantal oproepen gelanceerd, maar nooit respons op gehad. Heel erg zonde.. We weten nu denk ik alles wat we te weten kunnen komen, tenzij de dagboeken ooit nog opduiken..

Ik ben denk ik wel klaar om alles te gaan samen vatten. Dat zal ook wel even duren, maar volgens mij is het verhaal zo compleet als ik het kan krijgen. Het was een heel bijzondere ervaring!

Wat zonde dat ze nooit meer boven water zijn gekomen! Maar wie weet, wellicht komt het ooit weer terug in jullie bezit!

Succes met de samenvatting, dat zal ook een hoop werk zijn!

Overigens lees ik ook graag ooggetuigenschriften van de WOII

. Ik ben er nu al weer een tijdje uit vanwege andere boeken + woon ik nu in een land waar het onder mijn generatie bijna niet leeft. De Jodengrappen en WOII grappen gaan hier regelmatig over de tong.

Ik heb wel veel leestips in het topic gezien, als ik weer bij ben met mijn boeken ga ik zeker eens kijken tussen alle tips gegeven!

**Geplaatst**: 18-04-24 10:02

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 18-04-24 10:02

Een vraagje over de dagboeken, misschien een oproep doen via hart van Nederland ofzo?

**Geplaatst**: 18-04-24 10:04

Geplaatst: 18-04-24 10:04

LWDaisy schreef:
Het was een heel bijzondere ervaring!

Wow, dat geloof ik. Ook om alles hier mee te mogen lezen trouwens!

**Geplaatst**: 18-04-24 10:32

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 18-04-24 10:32

Wat fijn dat je er een leuk contact aan over gaat houden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-04-24 12:06

Geplaatst door de TopicStarter : 18-04-24 12:06

haffiefreak schreef:
Een vraagje over de dagboeken, misschien een oproep doen via hart van Nederland ofzo?

Ik zit in België

Ik heb wel al gedacht de radio eens te contacteren..

Goof, ik vind de interesse hier reuze fijn!

**Geplaatst**: 21-04-24 09:33

Re: Graven in mijn geschiedenis - oorlog - iemand tips?

Geplaatst: 21-04-24 09:33

Mooie reis heb je gemaakt
Jammer dat er niks nieuws uit gekomen is maar je hebt nu wel een beter beeld bij alles

Ik ben afgelopen week in Sachsenhausen geweest. Zeer indrukwekkend

**Geplaatst**: 08-08-24 11:38

Geplaatst: 08-08-24 11:38

Ik ben benieuwd of je inmiddels nog meer te weten bent gekomen?
Heb het hele topic weer opnieuw gelezen, wat een doorzettingsvermogen heb je toch. +:)+

Ik heb ook interesse in de wo2. Heb jij misschien een lijstje met boeken die hierover gaan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-25 02:43

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-25 02:43

Ooooh wat baal ik hahaha, ik was éindelijk aan een foto-verslag begonnen (het bezoek aan Gross-Rosen had echt tijd nodig om in te zinken!) - sluit ik per ongeluk de pagina :')

Ik kan dus weer helemaal opnieuw beginnen

Anyway, ik vind het nu eindelijk wel eens tijd worden voor het foto-verslag

Ik heb er heel wat tijd voor nodig gehad.. Deels omdat het dus echt moet inzinken, deels omdat het ook voelt als afscheid nemen van mijn zoektocht. En dat wil ik eigenlijk helemaal niet..
De kans is vrij klein dat ik nog nieuwe informatie zal vinden, en dat voelt een beetje zuur. Anderzijds denk ik "zeur niet, je hebt super veel info en documenten gevonden!", en nu Karels sterfdag net gepasseerd is (2/1/'45) is het wel een mooie manier van herdenken. Herdenken en zijn verhaal vertellen kan ik altijd blijven doen, ook als ik geen nieuwe info meer vind

Dus: here we go! Ik ben en blijf een gids merk ik, ik heb de neiging veel info te delen, dus ik excuseer me alvast voor het lange bericht dat het zal worden :')

En voor wie het wilt weten: ik heb contact gehouden met Martyna, de gids!

Monument voor de ingang van het kamp. Ik heb er nu ondertussen toch wel al een paar gezien, en vind dit in al zijn simplisme heel duidelijk, en in zijn ruwheid een realistisch en pakkend monument. Geen poespas, blokken steen die naar de steengroeve verwijzen, bekroond door prikkeldraad. Ik vind het duidelijke taal, en daarom imo heel passend.
Afbeelding

De toegangspoort. Ik vond het heavy. We kennen de tekst allemaal - maar jongens: hier heeft Karel gelopen. Hier is hij zijn dood tegemoet gegaan. Ik mocht 79 jaar later over dezelfde grond lopen, geheel vrijwillig en in alle vrijheid. Heavy, dus. Ik had een heel klein hartje tijdens het bezoek - Auschwitz had een mega impact op me, en daar heb ik geen persoonlijke connectie mee. Met deze plek wel, en die voelde in al zijn weidse leegte, zeer lage bezoekersaantal en onze kennis over Karels traject heel droevig.
Afbeelding

Rechts van het kamp: de steengroeve. Het kamp is hier bewust gebouwd, in functie van de steengroeve. De gevangenen moesten hier hun dwangarbeid verrichten, wat velen fataal werd. We (ik en Martyna) vermoeden dat Karel hier ook tewerk werd gesteld, dat gold voor zowat iedere gevangene en we vinden geen reden waarom dat voor Karel anders zou zijn geweest.
Afbeelding

Voorbij de poort aan de rechterkant staat vrijwel meteen de galg, rechts op de appélplatz opgesteld. Achter de palen+prikkeldraad bovenaan bevind zich de steengroeve.
Afbeelding

Naar de andere kant getrokken, de appélplatz. De gevangenen moesten hier meermaals per dag aantreden, door weer en wind, en vaak ook urenlang. Velen bezweken hier.
En het kan een aanwijzing zijn voor wat er met Karel gebeurd is. Op één van de documenten heb ik een tijdstip van overlijden gevonden: 5.55u. Àls dit correct is, vermoeden we dat Karel waarschijnlijk 's nachts is overleden, en dat dit 's ochtends vlak voor het appél (6u) werk opgetekend.
Ook te zien: de keukenbarak. Een ruimte gevuld met grote troggen.
En verder naar links de toren (die boven de bomen uitsteekt) met de bel. De bel werd voor verschillende doeleinden gebruikt: opstaan, appél, lichten uit, ... De grijze "toren" is een stenen monument, de bruine houten toren is een wachttoren. Daar tussenin (het is dat ik hem weet staan) zie je nog een streepje zwart, dit is een mobiele verbrandingsoven.
Afbeelding

Enkele van de troggen in de keuken.
Afbeelding

Zoals ik eerder al vertelde, zijn zowat alle barakken na de oorlog afgebroken en is het hout gebruikt om het arme Polen weer mee op te bouwen. Deze barak staat nog (of eerder terug) overeind, ter nagedachtenis. Sommige barakken hadden ook een onderverdieping, gebruikt makend van de terrasvorm van het kamp. Een barak bestaat uit een linkervleugel, middelstuk en rechtervleugel.
Afbeelding

Middenstuk van de barak, het deel met de tafels, banken en kasten. Helemaal vooraan links het bed van de kapo, rechts de kachel.
Afbeelding

Een zee aan stapelbedden.. Ze zijn 3 verdiepingen hoog, en er zit 70cm ruimte tussen de bedden. Ik meen me te herinneren gelezen te hebben dat er 1000 gevangenen per barak zaten. Gross-Rosen begon als relatief klein kamp, maar tegen de tijd dat Karel er arriveerde (eind 1944) was het kamp al enorm gegroeid. Er werd vanaf '43 wel ingezet op een langere levensduur van de gevangenen, maar dat werd moeilijker naarmate de oorlog langer duurde en de bevrijding dichterbij kwam. Transporten met voedsel kwamen minder vlot door. Gross-Rosen werd ook uitgebreid en aangeduid als NN-kamp, en die gevangenen werden doorgaans slechter behandeld. En naarmate de oorlog langer duurde en de bevrijding dichterbij kwam werden er kampen op dodenmars gestuurd en een deel van die gevangenen kwam in Gross-Rosen terecht, waardoor het kamp overbevolkt geraakte in combinatie met gebrek aan rantsoenen. Gross-Rosen vertrok halfweg februari '45 ook op dodenmars - 6 weken na Karels dood.
Afbeelding

De sanitaire voorziening in het andere deel van het middenstuk van de barak. Of wat daarvoor moet doorgaan - een soort van lange trog.
Afbeelding

Er waren een aantal barakken in Gross-Rosen die een eigen functie/naam kregen. Zoals een aantal barakken waarvan de gevangenen specifiek voor een bepaald werkcommando (zoals Siemens) werden ingezet. De "Franse" barak was de barak waar uiteraard de meeste Fransen terecht kwamen, alsook de Nederlanders en Belgen. Afgaande op die info + de getuigenissen van overlevenden van hetzelfde transport en met maar luttele verschillen in gevangene-nummer, kunnen we er 99% zeker van zijn dat dit Karel zijn barak was.
Afbeelding

Het is tevens de enige barak waarvan de onderverdieping nog volledig ingericht overeind staat. Heel bijzonder was dat voor ons..
Afbeelding

Gedurende een hele periode moest het KZ zich behelpen met mobiele ovens. Deze heeft de vernietiging van de SS overleefd (wel met de nodige kogelinslagen), toen zij bewijsmateriaal wilden verdoezelen toen de bevrijding dichterbij kwam.
De fundamenten van het efficiëntere crematorium zijn links te zien. Deze had 3 "echte" ovens, waarin per oven 3 lichamen tegelijk konden verbrand worden.
Afbeelding

De oven staat hier links van mij. Rechts het "Auschwitz-gedeelte" - hier werden in allerijl barakken gebouwd om de gevangenen van de dodenmars van Auschwitz op te vangen. Zij vertrokken in feb. '45 mee op dodentocht met de rest van Gross-Rosen.
Afbeelding

Ik geloof dat ik maar 15 foto's mag plaatsen? Als laatste daarom: de maquette.
Zo uit mijn hoofd: halfweg zie je de toegangspoort. De gebouwen daarvoor waren voor de SS. Op de open vlakte vooraan werden groenten verbouwd. Het gedeelte achteraan met de rode barakken is het Auschwitz-gedeelte. Daar tussenin ligt het KZ dat door de Gross-Rosen gevangenen bewoond werd.
Afbeelding

Er is meer te zien dan wat ik met 15 foto's kan laten zien, dus ik heb een beetje moeten selecteren. Wie graag meer wilt zien - er zijn video's op YouTube te vinden

Er was een sanitair gebouw, ziekenboegen, kennels voor de honden van de SS, een administratiegebouw, aparte ziekenboeg in het gedeelte vooraan voor de SS, een beschutte parkeergarage, ... Er zijn ook meerdere monumenten binnenin het kamp geplaatst, waar wij ook onze klaproos en kaarsje hebben mogen achterlaten.

Al bij al kan ik zeggen dat het een zeer indrukwekkend bezoek was. Ik zou graag nog eens terug gaan

Maar mocht dat niet lukken: ik ben er geweest. Ik heb mijn overgrootvader kunnen herdenken op de grond waar hij gestoven is. Ik heb daar een kaars mogen branden voor hem.

Mijn "oorlogsreis" is nog lang niet ten einde hoor. De interesse en passie blijft

We plannen Normandië, de landingsstranden, als volgende reis in. Daarna denk ik aan Engeland, daar is vast ook heel veel te zien/bezoeken. En daarna? Dan wil ik graag terug naar Polen, waar ik toch een sterke aantrekkingskracht vanuit voel gaan

Volgende maand ben ik jarig, altijd een goede reden om "we doen vandaag wat ik wil" door te drammen haha. Ik denk aan Het Verscholen Dorp in Vierhouten

**Geplaatst**: 04-01-25 07:39

Geplaatst: 04-01-25 07:39

Wat een interessant verslag. Dat het hout gebruikt mocht worden. Vanwege de vele ziektes die er in huisden, mocht dat vaak ook niet

Zal zeker apart voelen. Geweest zijn waar je grootvader was. Een beetje te kunnen zien waar hij moest gaan en staan. Het is jammer dat van sommige kampen alleen een herdenkingsmonument over is, al begrijp ik dat wel.