Photograph schreef:Twiggy2008 schreef:Zit nog steeds op een teken van mijn overleden vader te wachten....
Hadden we ooit afgesproken. Ik geloof er niet (meer) in, nee...
Niet de hoop opgeven! Misschien sta je er niet voor open omdat je er zo overna denk..
Ik denk er helemaal niet over na
. Enkel over wat wij ooit hebben afgesproken. Dat ALS er wat zou zijn, hij dat duidelijk zou laten weten. Nou, noppes dus.Vanmiddag zat er een roodborstje in de tuin. Zegt mijn zus dat dát mijn vader is, die zich manifesteert. Ja hoor.... vast. Mijn vader kennende, ligt hij hier in een deuk over (als hij dat nog zou kunnen).
).
Als je zo iets zegt, krijg je gelijk de stempel: zweverig op
Meestal is het de kat.
Op mijn meest cynische dagen denk ik dat het brein een massa eiwit met de structuur van softijs is, dat we op de schaal van het universum niet veel meer zijn dan iets verder door geëvolueerde platwormen, dat de zin van het leven echt niet meer is dan het produceren van meer leven en dat je bewustzijn na zo'n 80 jaar aanmodderen eindigt in een soep van biochemisch verval. op mijn meest filosofische dagen vind ik het een goed idee om dagelijks een goed gesprek te voeren met de dood zodat het over ongeveer zestig jaar in elk geval een bekende is die op bezoek komt. Religieuze filosofieën vind ik vaak erg interessant. En daar kan ik dan ook nog uren op voortborduren. Maar als het dogmatisch wordt of als er over een goddelijk wezen wordt gesproken als een vanzelfsprekendheid waar iedereen in gelooft raak ik snel geïrriteerd en wordt ik heel cynisch. 
die horrorfilms is voor niks goed