Bokt.nl

MarcoBorsato schreef:

Manneke, wat fijn.

Cer schreef:

Qimm schreef:

Wij doen ook zo'n 2-3x per jaar een 'hé, ben jij gelukkig/haal jij uit je leven waar je behoefte aan hebt?'-gesprek.

Wij hebben het bij de start van onze tweede relatie letterlijk afgesproken. Minimaal een half jaarlijks evaluatie gesprek. Met, jawel , van tevoren opgestelde vragen zodat we beiden konden voorbereiden en niet overvallen zouden worden. Ook om het te formuleren als vraag en níet als verwijt "jij doet altijd..etc!!" op een ongelukkig moment, waardoor de ander overvallen wordt en in de verdediging schiet.
Maar 'ik merk dat ik moeite heb met....' en 'waar komt het vandaan' 'wat kan ik doen om hierin te verbeteren' 'het zou mij helpen als...' enzovoorts..

Huertecilla schreef:

Qimm schreef:

Verder beschouw ik mijn mind als wagenwijd open en respecteer alle gelijkwaardige relaties waarbij ik niet 1 relatievorm als de enige juiste zie, maar respecteer dat iedereen zijn keuzes maakt op basis van datgene waar zij gelukkig van worden.

Het is net als religie: Het maakt niet uit wát je gelooft, zolang dat maar niet uitsluit wat een ander mag geloven.

Bij relaties is het enige wat telt de vrijwillige deelname van betrokkenen. De emotionele beleving daarbij is volstrekt individueel.

Het probleem van dogmas is dat het anderen vrijheid om wat anders te vinden ontneemt, of dat nu religie of ´echte liefde´ betreft.

Knap als je dáár gebrek aan respect voor vrijheid van keuze en beleving in leest

s1993 schreef:

Klinkt een beetje gek, maar aan de andere kant ook wel effectief! Is het dan een beetje vergelijkbaar met een beoordelingsgesprek op het werk? Wat voor soort vragen stel je elkaar dan?

Cer schreef:

Ja, ook ik heb zo mijn onzekerheidjes .. en ik gaf even een eenvoudig voorbeeld
daarbij in gedachten houdend dat wij dus uit elkaar zijn geweest, wat ook zo zn nasleep had in mijn zekerheid/onzekerheid

En zoals ik al zei, iedereen is verschillend en gaat er op zn eigen manier mee om. Als je weet wat voor jou de beste manier is, en dat ook zo kan uitvoeren, is dat natuurlijk helemaal goed

superpony schreef:

Maar denk je dat je onzekerheid ooit weg kan gaan? Worden de gesprekken niet minder? Val je niet in herhaling zeg maar?

Citaat:

Ik zelf zou nou 2 gesprekken zoiets hebben van; Nu weet je het toch wel? Snap je wat ik bedoel? Of moet er iets gebeuren waardoor die onzekerheid terug komt en het besproken moet? Dat zou ik dan weer wel doen.

Citaat:

Dat is denk ik ook wel een beteje onze kracht; Wij zijn nooit negatief over elkaar naar anderen. Mijn man hoort collega's over hun vrouwen en kinderen en ik weet 1000% zeker dat mijn man dat niet doet.

Citaat:

Hij is sws geen prater.

Citaat:

Onze zoon is ook heel erg zo. Hij hjeeft veel vrienden en nu paar keer een vriendin gehad en sommigen vinden het wel lastig dat hij ook zo dingen voor zichzelf kan houden.

Citaat:

Vroeger kende ik iemand die tegen haar man moest liegen als ze haar kinderen wat (extra's ) gaf. En als het uitkwam was het echt een huis vol herrie. Dat zou ik nooit kunnen.

Citaat:

Maar dat is me door de jaren heen ook wel opgevallen; Mensen waar alles koek en ei leek, gingen scheiden en mensen die af en toe eens mopperen, blijven samen. Wij waren vroeger echt weleens heftig, maar dat is vanzelf over gegaan. Is ook zeker vioor mij een leerproces geweest.

Wolfwomen schreef:

Ik lees verhalen die heel divers zijn.

Fijne relaties komen voorbij en ook de open relatie.

Ik heb mij altijd afgevraagd waarom het zo geweldig moet zijn een open relatie te hebben.

Wat is er leuk aan als je man thuis komt met 'n vuile onderbroek van een ander terwijl jij je aan het scheren bent voor partner nr 4?

Ook hoor ik vaak dat mannen hun vrouw niet aantrekkelijk meer vinden en dat ze dan naar de h*ren gaan, jongere meiden zoeken, aandacht zoeken bij vrouwen die ze vroeger niet aan durfde te spreken.

Ik ben benieuwd hoe dit dan zit. Kan iemand hier iets over vertellen?

Wolfwomen schreef:

Ik lees verhalen die heel divers zijn.

Fijne relaties komen voorbij en ook de open relatie.

Ik heb mij altijd afgevraagd waarom het zo geweldig moet zijn een open relatie te hebben.

Wat is er leuk aan als je man thuis komt met 'n vuile onderbroek van een ander terwijl jij je aan het scheren bent voor partner nr 4?

Ook hoor ik vaak dat mannen hun vrouw niet aantrekkelijk meer vinden en dat ze dan naar de h*ren gaan, jongere meiden zoeken, aandacht zoeken bij vrouwen die ze vroeger niet aan durfde te spreken.

Ik ben benieuwd hoe dit dan zit. Kan iemand hier iets over vertellen?

Wolfwomen schreef:

Ik lees verhalen die heel divers zijn.

Fijne relaties komen voorbij en ook de open relatie.

Ik heb mij altijd afgevraagd waarom het zo geweldig moet zijn een open relatie te hebben.

Wat is er leuk aan als je man thuis komt met 'n vuile onderbroek van een ander terwijl jij je aan het scheren bent voor partner nr 4?

Ook hoor ik vaak dat mannen hun vrouw niet aantrekkelijk meer vinden en dat ze dan naar de h*ren gaan, jongere meiden zoeken, aandacht zoeken bij vrouwen die ze vroeger niet aan durfde te spreken.

Ik ben benieuwd hoe dit dan zit. Kan iemand hier iets over vertellen?

_Lorette_ schreef:

Ik geloof niet in één ware. Dat zou wat zijn. Die ene persoon tussen al die mensen. En die moet dan maar net jouw pad kruisen. Echte liefde? Ik ga er vanuit dat het bestaat! Ik hoop dat het mij ook gegund is.

Ben al wat jaren heel gelukkig met mijn vriend, terwijl ik er echt van overtuigd was dat ik geen relatie wilde, laat stáán samenwonen... Ik ben erg introvert en alleen heel gelukkig. Ik heb geen gezelschap nodig om me te vermaken en in gezelschap verkeren kost mij vaak vel energie, hoe leuk en fijn die personen ook zijn. Dan moet ik daarna even alleen zijn om weer op te laden. Een echt vaste relatie incl. samenwonen benauwde me enorm. Toch is het er wel van gekomen en heb ik er totaal geen last van. We hebben het heel rustig aan gedaan in het begin, want toen vond ik alles nog raar en moest ik heel rustig wennen, maar uiteindelijk was ik zelf degene die gillend gek werd van het 'afspreken'.

Mijn vriend is ook echt mijn maatje. Ik denk niet dat er iemand is die ik meer vertrouw dan hij. Hij is meer dan ik ooit wensen kon. Hij is eigenlijk veel leuker dan ik ben, maar dat weet hij zelf nog niet. Maar is dit echte liefde? Ik hoop het! Nu kan ik dat nog niet zeggen. Ons leven is gemakkelijk. We hebben geen kinderen of groot bezit samen. Er zijn geen heftige, ingrijpende gebeurtenissen voorgekomen tijdens onze relatie. Er is niets om ruzie over te maken. Ik vind dat ik er pas over kan oordelen als we langer samen zijn en meer hebben meegemaakt.

Hopelijk hoeven we de échte narigheid nooit mee te maken, want ik geloof ook dat er verdriet en zorgen bestaan waar bijna geen relatie tegen bestand is. Ook niet als er échte liefde is/was.

Popstra schreef:

Dat niet meer aantrekkelijk vinden kan ik me soms wel voorstellen hoor. Maar dat zie je andersom ook. Vrouwen die niet veel aandacht meer aan hun uiterlijk besteden en kerels die dicht groeien in lange relaties.
Of partners die elkaar kwetsen in bijzijn van anderen...vreselijk om bij te zijn.

Naar de dames van lichte zeden gaan bestaat niet voor niks al eeuwen

Ayasha schreef:

Tja. Wat is er leuk aan steevast op dezelfde kruipen?

Wat iemand leuk vind verschilt per mens. Mensen met een open relatie denken er niet over als ‘thuis komen met een vuile onderbroek.’ Maar meer als: ‘mijn partner heeft het fijn gehad.’
‘Verandering van spijs doet eten.’ Om het even oneerbiedig te zeggen.

Indien alle partijen er achter staan is dat toch prima?

Suzanne F. schreef:

Wolfwomen schreef:

Echte liefde, bestaat dat nog?

Wat is of was jouw grote liefde en waarom is hij of zij dat voor jou?

Geloof je in de ware?

Mijn man was smoorverliefd op mij en heeft alles op alles gezet mijn hart te veroveren. Hij doet dat nog steeds, elke dag. Wij zeggen elke dag: ik houd van jou tegen elkaar.

Totdat hij je op een dag inruilt voor een jonger exemplaar.

Nee, ik geloof niet zo in echte liefde. Of misschien beter: wat versta je onder echte liefde?
Tegenwoordig moet het allemaal maar goed gaan want anders is er wel weer een ander waar je kan halen wat je zoekt. We leven in een echte consumptiemaatschappij, ook op het gebied van liefde, seks en relaties. Je kan het overal krijgen en zoeken, van online datingapps tot borden langs de snelweg voor veilig vreemdgaan. Echte liefde klinkt mij als iets van vroeger, mensen die elkaar in de oorlog leerden kennen, de armoede hield ze bij elkaar en door dik en dun moesten ze op elkaar vertrouwen.
Nu zijn relaties veel vluchtiger. Mensen scheiden veel meer en makkelijker.
En de ware? Tja, ik weet niet wat de ware is. Is dat degene waar je het meest van hield? En vindt jouw ware jou ook de ware? Of maar voor zolang het duurt?

bigone schreef:

Nancy96 schreef:

Ik ben bijna 30 jaar getrouwd, en wij houden nog steeds van elkaar. Maar ik denk dat ik dat ook met een ander had gekund. Je bent niet 30 jaar smoorverliefd. Het gaat ook om je instelling:denk je bij een beetje tegenspoed dat het ergens anders beter is of investeer je in je relatie zodat je die behoud ook als is het dan even niet zo spannend, of denk je anders over bepaalde dingen. En ik denk soms ook dat je een poos elkaars ware kunt zijn, maar als je uit elkaar groeit of een andere levens richting uit wilt , kan dat anders worden. Ik denk dat je wel meerdere ware liefdes kan ervaren. Iedereen waar je van houd of van gehouden hebt, is een ware liefde. het is er echt of echt geweest.

Wij 40 jaar en bovenstaande is waar. Een goede relatie hebben en houden is gewoon hard werken. Niet altijd maar soms moet je net even wat meer moeite doen. Gras kan aan de overkant wel groener lijken maar verdort ook wanneer het geen water krijgt .

Toverbal schreef:

Ik denk dat je met verschillende personen kan samen leven.
Alleen met de een is het een stuk makkelijker als met de ander.

Echte liefde is voor mij:

Als je met iemand samen bent, waar het eigenlijk allemaal vanzelf gaat.
Dat het je geen energie kost om je liefde aan die persoon te geven.
Dat ik echt uit mijn hart kan zeggen dat ik blij ben dat hij naast mij wakker wordt.
Dat als ik hem aankijk dat ik denk" jeetje wat ben je toch een lekker ding".

En dat je ook liefde terug krijgt, samen op de bank lekker kroelen, samen leuke dingen doen en met plezier, niet omdat het moet.

Dat iemand oog heeft voor je en geïnteresseerd is, vraagt hoe je dag is geweest.
Hij hoeft geen dure kado's te kopen voor mij.
Als hij gewoon simpele dingen doet om mij te ondersteunen ben ik al gelukkig.

Zoals een keer een verrassingsmassage of een lekker ontbijt maken of gewoon simpel de hond uitlaten, omdat ik even geen zin heb, gewoon simpele dingen.
Of je meeneemt wandelen op het strand en daarna samen lunchen, omdat je die dag die niet zo lekker in je vel zit/zat.

Gelukkig heb ik hem gevonden en ik hoop dat wij dit samen nog lang vol kunnen houden.

Wolfwomen schreef:

Als 't zonder seks is dan heet het toch geen open relatie maar vriendschap