Nagini schreef:@Lara_Silver,
Je bent 4 jaar ouder dan TS. Dus zoveel ouder was je niet in je relatie die uitging.
Niet iedereen is in staat hun ‘gevoelsleven’ uit te zetten.
Bokkers die zeggen ‘genoeg andere mannen’ snap ik al helemaal niet. Dat is echt zo’n uitspraak waar niemand op zit te wachten, zelfs als je relatie definitief uitgaat zonder alle bijzaken die ts hier heeft.
“Gewoon verder leven, hij heeft het uitgemaakt”, is echt zo makkelijk niet.
Jeetje waar is iedereen hier met through sickness and in health? Je hoeft niet te trouwen om je zieke partner vooralsnog bij te staan hoor.
Hij heeft letterlijk aangegeven dat hij ziek is. Dat hij hoopt, maar niet zeker weet, of gevoelens terug komen.
Hij gaat deze week behandelplan in. Een boel kan veranderen met medicatie hoor, mocht hij die krijgen.
Ik kreeg na behandeling een fantastische vriend terug ondanks dat we door een gigantisch dal gingen. Genoeg mensen die mij voor gek verklaarde en zeiden dumpen die hap hier op bokt, want ik had ook een topic.
Mensen moeten zich eens proberen in te leven in een relatie waar je al lang samen bent of een huis hebt of andere ‘grote’ dingen. Het is niet zo makkelijk als, hey doei ik trek de deur dicht.
Wellicht als mensen geen concrete ervaring met relaties hebben dat je je dan maar ff voorstelt dat de vriend een paard is die je een paar keer eraf gebokt heeft. Hop, gelijk de verkoop in.. zijn genoeg betere paarden te koop.
Wellicht de empathie komt op die manier naar boven.
Same here.
Afgelopen jaar zat ik in exact dezelfde situatie. Vriendje was overwerkt, depressief en oververmoeid: LEEG.
Ik ben zo iemand geweest die gewacht heeft, hem gesteund heeft en het met veel pijn en moeite in zijn pieken en dalen heb weten los te laten. Er is een verschil in loslaten en loslaten.. Je kunt loslaten zien als "Mijn vriend is ziek (heeft bijvoorbeeld griep, bedenk iets lichts wat iedereen overkomen kan) en moet goed rusten, slapen voordat we samen weer kunnen rennen en springen in het leven" en "Mijn vriend houdt niet meer van me, heeft me zo lang niks verteld dat ik lijk voorgelogen en nu kan ik beter een andere man vinden" (Gewoon in het algemeen he, niet persoonlijk op wie dan ook in dit topic..!) Maar relativeer het eens.
Of je het nu licht op zwaar maakt,
Mensen willen altijd de liefde zoals hun opa en oma dat hadden vroeger en dan samen terugkijken op hun verleden samen, maar zien vaak pas in een relatie hoe hard dat eigenlijk werken is.. En haken dan keihard af.. En mijn generatie spant wel echt de kroon daarin merk ik om me heen: Hoeveel van mijn vriendinnen heihard zeiden "Hij is zó egoïstisch nu, dat verdien je niet, dumpen die gozer!" Er was een enkeling die zei "Zorg goed voor jezelf" en maar één die zei "Gelukkig zijn jullie samen altijd sterk geweest, het is niet iets wat jullie in principe niet aankunnen samen.." En dat was echt 1 tegen 12 ongeveer..!
Ja, je kan met de verkeerde zitten, maar vaak ben je daar sneller overheen dan wanneer je met de goeie zit en gevoelsmatig zo blijft tobben, en als er voorheen nooit iet smis was en nu plotseling, psychisch wel, dan denk ik dat het voornamelijk de eerste vorm van "loslaten" is die werkt, maar dan nog: Dat bepaal je wel zelf.. Ik wil niemand van de dump-adviezen het recht van spreken ontnemen hiermee of direct aanspreken, enkel laten zien hoe de situatie andersom soms ook kan zijn..
Het is altijd een eigen keuze en daarvoor is simpelweg geen goed of slecht van te maken. Ik ben toen gebleven.. En ondanks dat afgelopen jaar nog veel heftiger was, was elk positief moment met hem nóg mooier en zijn we samen des te dankbaarder.. Als je ditsoort situaties samen overleefd, leer je het ook samen verwerken/een plek geven en kom je er sterker uit dan ooit. Maar óók als je er alleen uit komt!
Bublabhoi,
Ik vind je nog steeds een moedig persoon en het is goed dat je je eigen ding doet en jezelf bezig houdt. Malen over je vriend, je verdrietig voelen, boos zijn en hem missen, alles is hartstikke gegrond en mag er zijn. Het is toch heel erg veel gevoel dat je zo meemaakt en ik vindt dat je het goed doet. Mindere dagen hebben mag he? Het is niet niks, niet voor hem, maar zeker ook niet voor jou!
Misschien kan een kalender je helpen.. Mijn paps raadde mij er eentje aan afgelopen jaar. Ik ben hem dan ook zelf gaan knutselen om bezig te blijven
maar wat je daarmee dan doet is hem ergens ophangen, en elke dag die persoonlijk voor jou goed was, kleur je groen. Geen regels over wat goed of slecht is, jij bepaalt het zelf.
Op den duur ga je merken dat je bij elkaar toch aardig wat goeie dagen hebt, en maak je jezelf bewuster van hoe je je red en mooie dingen meemaakt ondanks het relatiedalletje waarin je je bevind. Zo worden die bergkammen om je heen wat lager en geef je jezelf wat meer ademruimte.. Want je red het best goed eigenlijk, en dit is maar een klein deel van je leven. Deze situatie beïnvloed je niet op wie je bent en wat je zelf wil. Dus blijft vooral goed jezelf vinden en dingen doen die je blij maken en zorg dat je die bij elkaar kunt gaan zien straks. Hoe het ook mag gaan lopen, het maakt je geen minder mooi persoon, gaat je op lange termijn ook niet beschadigen, het is enkel een situatie en situaties kennen een eind. en dat is hoe dan ook goed. Uiteindelijk wil je enkel gelukkig zijn en dat geluk met iemand delen.. Jij (en hij ook op zijn manier) hebt in ieder geval hoe dan ook je best gedaan, wat er ook uitkomt.
Misschien helpt het jou net als het mij hielp. En praten is alleen maar goed, maar misschien dan voor nu met dierbare vriendinnen, je ouders, lieve familie.. Er helemaal alleen in zitten is niet fijn, ook jij hebt je aansluiting nodig. Dat zoek je nu onder anderen via bokt, maar persoonlijk contact kan ook heel erg veel doen.