Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-03-16 12:52

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 12:52

Heel veel sterkte, je broer was prachtig :(:)

**Geplaatst**: 04-03-16 12:54

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 12:54

Wat vreselijk dat je dit allemaal mee moet maken TS.

Ik wens je veel sterkte met het verlies van je lieve broer
&
Veel kracht met de ziekte van je schoonmoeder

:(:)

**Geplaatst**: 04-03-16 12:59

Geplaatst: 04-03-16 12:59

Sterkte... Y;(

**Geplaatst**: 04-03-16 15:00

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 15:00

Een dikke knuffel die je nog kreeg van hem... Mooie herinnering!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 15:59

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 15:59

En dan sta je in de action fotolijstjes te kopen om een foto van je broer in te doen voor op zijn kist... Onwerkelijk.

**Geplaatst**: 04-03-16 16:04

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 16:04

Ja, heel onwerkelijk. Wat een verdriet zo ineens. Sterkte met het verlies.
Je broer was wat ze op z'n Haags een "goeie gozer" noemen zo te zien.

Neem de tijd om te rouwen, om te wennen aan het gemis en deel je gevoel ook vooral met je omgeving. Die hebben hetzelfde gemis.

**Geplaatst**: 04-03-16 16:55

Geplaatst: 04-03-16 16:55

Wendy_Komen schreef:
En dan sta je in de action fotolijstjes te kopen om een foto van je broer in te doen voor op zijn kist... Onwerkelijk.

Waar ik altijd (helaas al te vaak) zo verbaasd over was is het feit dat iedereen rondom je, op straat en in winkels enz, gewoon doorgaat terwijl je zelf wel uit wil schreeuwen wat ze bezielt want!!!!! Je broer, zus , vader, moeder vul maar in is er niet meer.

Ben wel eens zo boos geweest dat ik zonder boodschappen doen weer naar huis ging, het zakt vaak snel af dat gevoel maar kan het zo weer oproepen.

**Geplaatst**: 04-03-16 17:03

Geplaatst: 04-03-16 17:03

Wendy_Komen schreef:
En dan sta je in de action fotolijstjes te kopen om een foto van je broer in te doen voor op zijn kist... Onwerkelijk.

Bizar....oneerlijk....kan niet, mag niet... maar het is zo... en heel cliche, maar echt, je doet het zo goed!

@Bigone; dat gevoel ja....woest kon (kan) ik er om worden...

**Geplaatst**: 04-03-16 17:08

Geplaatst: 04-03-16 17:08

Zo verdrietig dit. Heel veel sterkte toegewenst. Y;(

**Geplaatst**: 04-03-16 17:13

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 17:13

Echt heel heel veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 04-03-16 17:41

Geplaatst: 04-03-16 17:41

bigone schreef:
Wendy_Komen schreef:
En dan sta je in de action fotolijstjes te kopen om een foto van je broer in te doen voor op zijn kist... Onwerkelijk.

Waar ik altijd (helaas al te vaak) zo verbaasd over was is het feit dat iedereen rondom je, op straat en in winkels enz, gewoon doorgaat terwijl je zelf wel uit wil schreeuwen wat ze bezielt want!!!!! Je broer, zus , vader, moeder vul maar in is er niet meer.

Ben wel eens zo boos geweest dat ik zonder boodschappen doen weer naar huis ging, het zakt vaak snel af dat gevoel maar kan het zo weer oproepen.

heel herkenbaar...toen mijn zus overleden was had ik precies hetzelfde gevoel.Iedereen gaat gewoon door met vanalles...

**Geplaatst**: 04-03-16 17:48

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 17:48

Gecondoleerd en heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 04-03-16 17:51

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 17:51

Mooi dat je hier ook een foto van hem plaatst. Nu krijgt hij voor ons ook een gezicht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 18:02

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 18:02

Bedankt weer voor de reacties. Het is zo raar, echt een achtbaan aan emoties. Dan gaat het even redelijk, om een halve minuut later weer even in te storten als het feit weer flink binnen komt. Vandaag weer wat dingen geregeld en gedaan, probeer zoveel mogelijk dingen uit mijn ouders hun handen te halen. Enkel oppassen dat ik heel af en toe ook nog even aan mezelf denk...

Vanavond gaat even heel zwaar worden. Voor het eerst naar zijn kist en de foto's en bloemen erop zetten. Al zijn goede vrienden komen dan ook. Hij had alles in zijn huis zwart en wit gemaakt, tot in de kleinste details. Dus heb 2 foto's, 1 in een witte lijst en 1 in een zwarte.
En als bloemen zwarte en witte rozen:
Afbeelding

Blijft bizar raar en onwerkelijk...

**Geplaatst**: 04-03-16 18:10

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 18:10

mooi...een waardig afscheid..het kwartje valt nog niet,dat duurt even.

**Geplaatst**: 04-03-16 18:28

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 18:28

Mooi die zwarte rozen.

**Geplaatst**: 04-03-16 18:30

Geplaatst: 04-03-16 18:30

Prachtig, die bloemen. Ook één van de weinige dingen die je kunt doen, zorgen dat hij een prachtig afscheid krijgt. Misschien een tip op het laatste moment, zorg dat er iemand een video maakt, heb ik laten doen van mijn vader en moeder, was zo verdrietig en bang dat ik alles in een waas beleefde. Moest alles alleen regelen(met fantastische hulp van mijn man thuis met de kinderen en paarden) en dan was het knop om en doorgaan. Van mijn vader heb ik de video bekeken, van mijn moeder nog nooit maar het feit dat ik het zou kunnen geeft rust.

**Geplaatst**: 04-03-16 18:56

Geplaatst: 04-03-16 18:56

Wat afschuwelijk. Ik krijg er kippenvel van. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 04-03-16 19:49

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 19:49

Ohhhh wat prachtig die bloemen.

**Geplaatst**: 04-03-16 20:05

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 20:05

gecondeleerd en heel veel sterkte voor de komende tijd

**Geplaatst**: 04-03-16 20:06

Geplaatst: 04-03-16 20:06

Mooi die bloemen. Nooit geweten dat er zulke donkere rozen bestonden. Wel snel geregeld allemaal toch. Nadeel en voordeel is dat je het zo druk hebt dat je geen tijd hebt je emoties echt te laten toestaan. Dat komt wel na het definitieve afscheid. Kijk idd of je film of fotos kunt laten maken ervan. Dat helpt ook om te zien wie er nu allemaal waren die dag. Dat zal voor een deel langs je heengaan.

maar ga desnoods hard zitten gillen met zijn allen. Gooi iets kapot. Plant een boom of struik ter nagedachtenis aan je broer. Als je gevoel er maar uitkomt. :(:)

Maar herkenbaar de wisselende emoties. Soms komt het besef opeens heel hard binnen. Mijn moeder was weliswaar 81 en zwaar dement maar toch plots overleden. De dag van de crematie ben ik met scootmobiel de rouwkrans gaan halen.(nou ja krans een houten hartvormig bakje met heel tere viooltjes haar lievelingsbloemen) Zo raar, daar ga je dan met het laatste dat je moeder op haar kist krijgt en iedereen om je heen denkt dat je een fijn ritje aan het maken bent en zwaait heel blij. Dat was zo raar en niet fijn maar ja zij konden ook niet weten. Die zien alleen maar met mooi weer iemand gaan met bloemen op de scootmobiel.

Waar ik zelf veel aan heb gehad is juist na mijn geliefde muziekstuk te spreken. Omdat mijn moeder zo onverwachts wegviel hebben mijn vader zus en ik een stuk gekozen wat voor ons gevoel bij mijn moeder en ons gevoel voor haar zou passen. Ik heb er veel kracht uit gehaald. Onlogisch misschien maar de heftige emoties kwamen tijdens de muziek waardoor ik daarna juist goed kon spreken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 22:05

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 22:05

Pfffffff........ Jeetje.......
We hebben via fb en whatsapp zijn vrienden proberen te bereiken om het nieuws te brengen en te zeggen dat ze vanavond afscheid konden nemen.
We verwachte ongeveer 10 of 20 man.

Toen we aankwamen stond er al een flinke groep op de parkeerplaats! En uiteindelijk zijn er zoooooooo veel mensen gekomen!!! Echt niet te geloven. Alleen in het boekje staan al 87!!!!!! mensen!! En dat zijn dus niet eens alle mensen. Echt onroerend...

**Geplaatst**: 04-03-16 22:53

Geplaatst: 04-03-16 22:53

Wendy_Komen schreef:
Pfffffff........ Jeetje.......
We hebben via fb en whatsapp zijn vrienden proberen te bereiken om het nieuws te brengen en te zeggen dat ze vanavond afscheid konden nemen.
We verwachte ongeveer 10 of 20 man.

Toen we aankwamen stond er al een flinke groep op de parkeerplaats! En uiteindelijk zijn er zoooooooo veel mensen gekomen!!! Echt niet te geloven. Alleen in het boekje staan al 87!!!!!! mensen!! En dat zijn dus niet eens alle mensen. Echt onroerend...

Hij was geliefd

Hopelijk geeft jullie dat troost. Hun gevoelens zullen op hun eigen wijze niet anders zijn dan jouw gevoelens.

**Geplaatst**: 04-03-16 23:09

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 23:09

Poeh ik kan me voorstellen dat je daar even een brok van in je keel krijgt.
Wat fijn voor jullie! Het zegt ook iets over jullie broer.

**Geplaatst**: 04-03-16 23:24

Re: Meer verdriet dan dat mijn hart aankan...

Geplaatst: 04-03-16 23:24

Och...wat vreselijk dit. Het is zo onwerkelijk allemaal als je hier doorheen gaat. Ik ben mijn ouders nog niet zo lang geleden verloren en wat ik me nu zo herinner weer is dat moment na de crematie, dat we op de parkeerplaats stonden....en dan, dan is het ineens klaar. En wat moet je dan...toch maar naar huis, wat eten? Hoe triviaal was dat na zoiets ingrijpends...
Heel veel sterkte...het eerste jaar gaat raar zijn, en straks met je schoonmoeder zal het heel erg hetzelfde en ook heel erg anders zijn. Neem je tijd en rouw op jouw manier. Het eerste jaar is moeilijk door al die eerste keren en het tweede jaar eigenlijk ook...ik wens je alle sterkte toe...dikke knuffel van een meelevende onbekende...