Bokt.nl

Sammy_xxs schreef:

Ik vind dat als je al erg lang een hechte relatie heb je elkaar echt wel dingen kan verbieden hoor!
Kijk als je net aan een relatie begint kan je het makkelijk afkappen als je partner iets doet wat jij niet wilt.

Maar ik heb bijv. Nu een relatie van bijna 10 jaar, en wij verbieden elkaar echt wel wat dingen hoor ( verbieden klinkt alleen zo hard )
Hij mag van mij bijv met bepaalde mensen niet meer omgaan omdat ik zie dat ze niet goed voor hem zijn, en hij heel erg vergevingsgezind is laat hij maar alles gebeuren, ik vind dat ik als partner het recht heb om te zeggen ik heb liever niet meer dat je met ze omgaat. En dan is hij eigenwijs en soms luisterd hij wel en soms niet en als hij niet luisterd krijg ik puntje hij paaltje toch gelijk.

Hij wilt niet dat ik te veel drink want als ik dronken ben ben ik gewoon echt verschrikkelijk dus dat "verbied" hij en hij heeft groot gelijk want ik ken soms mn grenzen niet als ik drink. ( niet dat ik een zuiplap ben maar als ik een keer drink gaat het meestal niet goed, tegenwoordig wel aangezien mn vent me tegenhoud" )

Wij hebben een afspraak gemaakt als we gaan stappen doen we dat samen en niet alleen, na 10 jaar zijn we nog steeds altijd samen op stap.
Dat is een afspraak maar als je het anders bekijkt is het eigenlijk verbieden dat wij apart uitgaan maar zo zien we dat niet.

Alleen op vakantie gaan nou dat mag hij echt niet van mij, en ik ook niet van hem maarja als je in een gezonde relatie zit zou je ook niet alleen op vakantie willen gaan lijkt mij dus ook al is het verbieden, vind ik dat normaal.

Ik vind verbieden zo naar woord, en word hier gebruikt alsof het echt slecht is maar ik vind in een gezonde relatie mag je elkaar best dingen verbieden je leeft met elkaar en dat is geven en nemen.

Emmaa_ schreef:

Grappig, ik zou namelijk nooit een relatie aangaan met iemand die op die manier oordeelt over mijn leven. Ik heb tattoos, ik rook, ik drink, ik gebruik wel eens drugs.. Iemand die daar een sterke mening over heeft zou niks voor mij zijn. Anderzijds kies ik eventuele partners daar ook op uit. Ik zou ook niet zo snel een relatie willen met iemand die niet rookt, niet drinkt en totaal geen drugs gebruikt.

Sammy_xxs schreef:

Ik vind dat als je al erg lang een hechte relatie heb je elkaar echt wel dingen kan verbieden hoor!
Kijk als je net aan een relatie begint kan je het makkelijk afkappen als je partner iets doet wat jij niet wilt.

Maar ik heb bijv. Nu een relatie van bijna 10 jaar, en wij verbieden elkaar echt wel wat dingen hoor ( verbieden klinkt alleen zo hard )
Hij mag van mij bijv met bepaalde mensen niet meer omgaan omdat ik zie dat ze niet goed voor hem zijn, en hij heel erg vergevingsgezind is laat hij maar alles gebeuren, ik vind dat ik als partner het recht heb om te zeggen ik heb liever niet meer dat je met ze omgaat. En dan is hij eigenwijs en soms luisterd hij wel en soms niet en als hij niet luisterd krijg ik puntje hij paaltje toch gelijk.

Hij wilt niet dat ik te veel drink want als ik dronken ben ben ik gewoon echt verschrikkelijk dus dat "verbied" hij en hij heeft groot gelijk want ik ken soms mn grenzen niet als ik drink. ( niet dat ik een zuiplap ben maar als ik een keer drink gaat het meestal niet goed, tegenwoordig wel aangezien mn vent me tegenhoud" )

Wij hebben een afspraak gemaakt als we gaan stappen doen we dat samen en niet alleen, na 10 jaar zijn we nog steeds altijd samen op stap.
Dat is een afspraak maar als je het anders bekijkt is het eigenlijk verbieden dat wij apart uitgaan maar zo zien we dat niet.

Alleen op vakantie gaan nou dat mag hij echt niet van mij, en ik ook niet van hem maarja als je in een gezonde relatie zit zou je ook niet alleen op vakantie willen gaan lijkt mij dus ook al is het verbieden, vind ik dat normaal.

Ik vind verbieden zo naar woord, en word hier gebruikt alsof het echt slecht is maar ik vind in een gezonde relatie mag je elkaar best dingen verbieden je leeft met elkaar en dat is geven en nemen.

bigone schreef:

Emmaa_ schreef:

Grappig, ik zou namelijk nooit een relatie aangaan met iemand die op die manier oordeelt over mijn leven. Ik heb tattoos, ik rook, ik drink, ik gebruik wel eens drugs.. Iemand die daar een sterke mening over heeft zou niks voor mij zijn. Anderzijds kies ik eventuele partners daar ook op uit. Ik zou ook niet zo snel een relatie willen met iemand die niet rookt, niet drinkt en totaal geen drugs gebruikt.

En dan is het zo ver, de liefde van je leven wandelt binnen. Al blowend en zuipend en met prachtige versieringen over zijn lijf.
En dan ben je tien jaar samen en komt er een kind en dan, jij verandert je levensstijl want je draagt verantwoording over een pril leven. Hij vertikt het en dan??

Sleeper schreef:

Sammy_xxs schreef:

Ik vind dat als je al erg lang een hechte relatie heb je elkaar echt wel dingen kan verbieden hoor!
Kijk als je net aan een relatie begint kan je het makkelijk afkappen als je partner iets doet wat jij niet wilt.

Maar ik heb bijv. Nu een relatie van bijna 10 jaar, en wij verbieden elkaar echt wel wat dingen hoor ( verbieden klinkt alleen zo hard )
Hij mag van mij bijv met bepaalde mensen niet meer omgaan omdat ik zie dat ze niet goed voor hem zijn, en hij heel erg vergevingsgezind is laat hij maar alles gebeuren, ik vind dat ik als partner het recht heb om te zeggen ik heb liever niet meer dat je met ze omgaat. En dan is hij eigenwijs en soms luisterd hij wel en soms niet en als hij niet luisterd krijg ik puntje hij paaltje toch gelijk.

Hij wilt niet dat ik te veel drink want als ik dronken ben ben ik gewoon echt verschrikkelijk dus dat "verbied" hij en hij heeft groot gelijk want ik ken soms mn grenzen niet als ik drink. ( niet dat ik een zuiplap ben maar als ik een keer drink gaat het meestal niet goed, tegenwoordig wel aangezien mn vent me tegenhoud" )

Wij hebben een afspraak gemaakt als we gaan stappen doen we dat samen en niet alleen, na 10 jaar zijn we nog steeds altijd samen op stap.
Dat is een afspraak maar als je het anders bekijkt is het eigenlijk verbieden dat wij apart uitgaan maar zo zien we dat niet.

Alleen op vakantie gaan nou dat mag hij echt niet van mij, en ik ook niet van hem maarja als je in een gezonde relatie zit zou je ook niet alleen op vakantie willen gaan lijkt mij dus ook al is het verbieden, vind ik dat normaal.

Ik vind verbieden zo naar woord, en word hier gebruikt alsof het echt slecht is maar ik vind in een gezonde relatie mag je elkaar best dingen verbieden je leeft met elkaar en dat is geven en nemen.

Sorry hoor, maar in een gezonde relatie verbied je elkaar niks.

Verbieden kom op zeg, je bent gelijkwaardige volwassen partners en geen vader-moeder van elkaar.

Naast elkaars partners, en/of ouder, ben je zelf ook een individu meestal, hopelijk, met eigen behoefte's, leerpunten, kwaliteiten, vriendschappen, doelen etc. Je hebt een eigen ontwikkeling. Hoe kan je die ontplooien als je alles samen moet doen, als je partner je vertelt met wie je wel of niet mag omgaan of je vertelt hoe jij je leven moet leiden.

Emmaa_ schreef:

Sleeper schreef:

Sorry hoor, maar in een gezonde relatie verbied je elkaar niks.

Verbieden kom op zeg, je bent gelijkwaardige volwassen partners en geen vader-moeder van elkaar.

Naast elkaars partners, en/of ouder, ben je zelf ook een individu meestal, hopelijk, met eigen behoefte's, leerpunten, kwaliteiten, vriendschappen, doelen etc. Je hebt een eigen ontwikkeling. Hoe kan je die ontplooien als je alles samen moet doen, als je partner je vertelt met wie je wel of niet mag omgaan of je vertelt hoe jij je leven moet leiden.

Daarbuiten zit hier weer een gigantisch verschil in wat je beleving van een gezonde relatie is. Voor mij zou dat ongeveer het tegenovergestelde van een gezonde relatie zijn, terwijl de dame die het bericht tikt er hartstikke gelukkig mee is.

Sammy_xxs schreef:

Ik vind dat als je al erg lang een hechte relatie heb je elkaar echt wel dingen kan verbieden hoor!
Kijk als je net aan een relatie begint kan je het makkelijk afkappen als je partner iets doet wat jij niet wilt.

Maar ik heb bijv. Nu een relatie van bijna 10 jaar, en wij verbieden elkaar echt wel wat dingen hoor ( verbieden klinkt alleen zo hard )
Hij mag van mij bijv met bepaalde mensen niet meer omgaan omdat ik zie dat ze niet goed voor hem zijn, en hij heel erg vergevingsgezind is laat hij maar alles gebeuren, ik vind dat ik als partner het recht heb om te zeggen ik heb liever niet meer dat je met ze omgaat. En dan is hij eigenwijs en soms luisterd hij wel en soms niet en als hij niet luisterd krijg ik puntje hij paaltje toch gelijk.

Hij wilt niet dat ik te veel drink want als ik dronken ben ben ik gewoon echt verschrikkelijk dus dat "verbied" hij en hij heeft groot gelijk want ik ken soms mn grenzen niet als ik drink. ( niet dat ik een zuiplap ben maar als ik een keer drink gaat het meestal niet goed, tegenwoordig wel aangezien mn vent me tegenhoud" )

Wij hebben een afspraak gemaakt als we gaan stappen doen we dat samen en niet alleen, na 10 jaar zijn we nog steeds altijd samen op stap.
Dat is een afspraak maar als je het anders bekijkt is het eigenlijk verbieden dat wij apart uitgaan maar zo zien we dat niet.

Alleen op vakantie gaan nou dat mag hij echt niet van mij, en ik ook niet van hem maarja als je in een gezonde relatie zit zou je ook niet alleen op vakantie willen gaan lijkt mij dus ook al is het verbieden, vind ik dat normaal.

Ik vind verbieden zo naar woord, en word hier gebruikt alsof het echt slecht is maar ik vind in een gezonde relatie mag je elkaar best dingen verbieden je leeft met elkaar en dat is geven en nemen.

_Nadia_ schreef:

Dat is iets dat je bespreekt voor dat je aan kinderen begint.

Citaat:

Zwerte schreef:

Ik verbied niks, ik communiceer liever. Ik geloof niet (meer) in een ander veranderen, dat levert alleen maar ongeluk op, voor beide partijen.
Dat is vroeger wel anders geweest, toen verwachtte ik veel meer van mn partner en dat beviel dus echt niet. Niet voor mij, niet voor hem. Mijn ex verbood ik vreemd te gaan en verwachtte tegelijk dat hij eerlijk was.... Is dus niet gebeurd, pas na onze relatie durfde hij toe te geven meermaals vreemd te zijn gegaan. Niks nieuws voor mij, ik wist het eigenlijk wel. Met roken was dit hetzelfde, hij deed het niet waar ik bij was, wel stiekem achter mn rug. Na onze relatie is hij volop gaan roken. Hij deed op alle vlakken zn best voor me, maar je kan niet veranderen wie iemand is. Dat is uiteindelijk ook de breuk geweest, ik zag dat eindelijk in en toen heb ik de relatie verbroken. We waren te verschillend op voor mij essentiele vlakken. Hij wilde nog niet opgeven toen, maar na enkele maanden verdriet gingen ook zijn ogen open en was hij ook blij met de beslissing. We moesten ons allebei teveel aanpassen om de ander gelukkig te maken en dat werkt gewoon echt niet.

Nu zit ik in een relatie waar communicatie juist de basis is. Vreemdgaan blijft voor mij een moeilijk punt, maar ik kan absoluut niet meer zeggen dat het per definitie een dealbreaker is. Er is voor mij maar 1 dealbreaker, en dat is liegen. Daar is zelfs nog een uitzondering op: als mijn gedrag het hem bijna onmogelijk maakt om eerlijk te zijn. Ik zorg er dus ook altijd voor dat dit niet het geval is. Door een stukje verlatingsangst kan ik namelijk dwingender overkomen dan ik zelf wil. Hij weet dit en heeft me er ook wel eens op gewezen als mijn acties/woorden het hem moeilijk kunnen maken om eerlijk te blijven. Dan kan ik hem vertellen hoe ik me echt voel, en dat is dat ik hem zn vrijheid gun. Dat ik het moeilijk heb met bepaalde zaken is mijn probleem en aan mij om dat op te lossen. Hij houd er rekening mee uit liefde, maar dit moet niet ten koste gaan van zn eigen ik. In het verleden is dit wel gebeurd en die gevolgen zijn we nog steeds aan het oplossen.

Ik ben zelf erg monogaam en wil het liefst dat mijn partner dit ook is. Ik wil hem echter ook gelukkig zien en levenslang je eigen behoeftes negeren is geen recept voor geluk. Mocht bij hem dus de behoefte ontstaan om iets buiten onze eigen relatie te zoeken, dan wil ik dat hij daarmee naar mij toe komt en dat we dit bespreken. Er is ruimte voor behoeftes van ons beide, dit bespreken we en samen beslissen we wat de acties worden. Relatie verbreken is slechts 1 van de mogelijke opties. Dit is in onze relatie, welke inmiddels 12,5 jaar duurt, al meerdere malen voorgekomen. Nooit iets gebeurd, maar hij heeft wel meerdere malen met zichzelf geworstelt en elke keer is dit goed besproken en was er ruimte voor zn behoeftes en twijfels. En juist dat open bespreken heeft er elke keer voor gezorgd dat hij bewust voor mij koos.

lissisanne schreef:

*

Het enige waar mijn relatie perfect in is, is de bespreekbaarheid. Verder genoeg drempels en issues hoor, maar daar is allemaal goed mee te leven dankzij....jawel....die bespreekbaarheid. Als een partner niet open staat voor communicatie, is dat niet mijn partner. Dit is voor mij 1 van de voorwaardes om een relatie te beginnen. Iemand die dat niet wil, is gewoon niet de juiste man voor mij.
Emoties zijn emoties en mogen er altijd zijn. Ik ben zelf dus soms best jaloers. Terwijl mijn vriend een enorme flirt kan zijn en erg goed overweg kan met vrouwen. Hier praten we dus gewoon over. Ik mag jaloers zijn ook al vind hij dat pijnlijk (want hij is te vertrouwen), maar die jaloezie is dus wel mijn probleem. Hij gaat zich er niet (meer!) op aanpassen want dat gaat ten koste van zichzelf. Hij gaat bijvoorbeeld gemiddeld zo'n 5x per jaar een weekend weg met een groep mensen. Daar zitten aantrekkelijke vrouwen bij met wie hij flink wat tijd doorbrengt. Doet dat me pijn? Ja. Ik zit in die weekenden soms thuis te huilen en te stressen over wat hij aan het doen is. Maar ik zie dat dus als mijn probleem, niet als iets wat hij mij aandoet. Van hem gaan eisen dat hij thuis blijft, dan doe ik hem wel wat aan.... Hij maakt mij niet ongelukkig, dat doet mn eigen onterechte jaloezie. Daarom werk ik daar ook hard aan en gaat het steeds beter. En omdat ik hem dus wel vrij laat, krijg ik van hem eerlijkheid terug. Hij stuurt me ook elke dag even een berichtje dat het leuk is en ik me nergens druk over moet maken. Als hij terug komt wil ik graag even de bevestiging dat mn jaloezie onterecht is en er niks aan de hand is, we knuffelen en klaar is het. Hij kan er nu heel goed mee omgaan, juist omdat hij zich niet meer hoeft aan te passen. Dat geeft hem ruimte om zich niet meer te ergeren aan mijn gevoelens maar er juist begrip voor te hebben.

Varekaj schreef:

Het zou wat zijn als ik mijn vriend zou verbieden weg te gaan zonder mij als hij in zijn verlof thuis zit en ik ga gewoon fulltime werken Moet ie de hele dag tussen 4 muren zitten kniezen ofzo, dat gaat mooi niet gebeuren. Hij ziet me al aankomen met zo'n vraag, denk dat ik dan sneller mijn koffers mag pakken dan dat ik het kan bedenken. Hij kan me net zo min verbieden om met vriendinnen op stap te gaan als hij er niet is. Wat kan hij doen, van z'n bootje springen in 1 of andere oceaan en naar huis zwemmen?

@ Nadia: de kans dat er kinderen komen is klein. Hij wil er dolgraag eentje, ik ben er niet voor te porren (oa medische redenen). Voltijds thuisblijven om er altijd te zijn voor een kind, dat kan ik helaas niet. Deeltijds werken misschien wel, hangt er van af hoe en wat. Ik heb 2 paarden en 2 shetjes. Voltijds huisvrouw/moeder worden zou betekenen dat die allemaal verkocht moeten worden en dat ik moet stoppen met de paardensport. Mijn vriend is hierin heel erg duidelijk: hij zal op geen enkele manier mij financieel bijstaan in deze hobby. Hij zal zorgen dat ik "zakgeld" krijg om een keer te gaan shoppen of eens iets leuks te doen, hij zal alles betalen qua boodschappen, huis, wat het kind nodig heeft etc. Maar alles wat ik voor mezelf wil, daar zal ik toch écht wel zelf voor moeten gaan werken.

karuna schreef:

Ik ben altijd van mening geweest dat je iets niet kan of mag verbieden in een relatie. Maar wel aan moet geven als je iets niet prettig vind. Ben daar altijd van uit gegaan dat dat voldoende zou moeten zijn voor een partner om daar dan rekening mee te gaan houden.

Citaat:

Maar in de afgelopen maanden is mijn mening verandert daarin. Want wat als je aangeeft dat je iets echt niet trekt en er wordt geen rekening mee gehouden. Mag je het dan wel gaan verbieden?

karuna schreef:

Ik ben altijd van mening geweest dat je iets niet kan of mag verbieden in een relatie. Maar wel aan moet geven als je iets niet prettig vind. Ben daar altijd van uit gegaan dat dat voldoende zou moeten zijn voor een partner om daar dan rekening mee te gaan houden.

Maar in de afgelopen maanden is mijn mening verandert daarin. Want wat als je aangeeft dat je iets echt niet trekt en er wordt geen rekening mee gehouden. Mag je het dan wel gaan verbieden? Tenminste door iets wel toe te staan waar ik heel veel moeite mee had (en waar geen enkele rekening mee gehouden is ondanks dat ik dat meerdere malen heb gezegd) is wel mijn relatie naar de kl ote gegaan. Ik heb een voor mij heel lastige vriendschap toegestaan met als gevolg dat ik ingeruild ben voor die dame. Dan ga je toch wel denken, wat als ik zoveel jaar geleden het toch had verboden het intensieve contact?

_Nadia_ schreef:

bigone schreef:

Ik snap je trauma's maar echt, jij bent de enigste die daar nu iets aan kunt doen. Ook voor je kinderen want die komen straks op een leeftijd waarbij ze ook een drankje nemen en dan is het goed wanneer jij in alle rust uit kunt leggen wat alcohol met iemand kan doen ipv compleet te flippen de eerste keer dat je ruikt dat je kids iets gedronken hebben. En het maakt je eigen leven misschien nog iets fijner.

Maar daar ben ik al 15 jaar mee bezig? Ik heb 2 keer per week therapie, meer kan ik niet doen, en zelfs de (talloze) psychologen en psychiaters en therapeuten whatever ik nog meer gezien heb in zowel Nederland, als Belgie als de UK zeggen dat het altijd een trigger zal blijven. Neemt niet weg dat ik de handdoek niet in de ring gooi, maar als mijn kinderen later zover zullen zijn (oudste is nu 8 en weet in grote lijnen wat er gebeurd is, natuurlijk niet de details)dat ze willen drinken zal ik ze alles heel goed uitleggen, zorgen dat ze bij vrienden terecht kunnen als ik nog steeds geen mensen met alcohol om mij heen kan verdragen, maar ze ook vertellen waarom ik dat zo voel.

karuna schreef:

Tjsa wat dan is dus ook de vraag die me nu al maanden bezig houd. Dan wel gaan verbieden of afdwingen als je gevoelens oozij geschoven worden door de ander. Met als risico dat je partner opstapt want er is iets verboden? Openheid en eerlijkheid is zo belangrijk, als iets je dwars zit zeg je het, over en weer. Ga niks stiekem doen, dat is zo laag en verkeerd.

Klopt, alleen mijn mening van je kunt niks verbieden in een relatie is er wel door verandert, ben nu niet meer zo zeker dat verbieden nooit moet gebeuren.

crue van het verhaal is dat er nooit gevoelens zouden zijn geweest is me altijd gezegd. En ik mijn met onnozele hoofd ben uitgegaan van het feit vriendschap man/vrouw moet kunnen. Zou ik toen echt mijn gevoel hebben opgedrongen en verboden hebben had ik in ieder geval eerder geweten waar ik aan toe was toch?

Lente schreef:

We houden enorm van elkaar en ik geloof ook dat wij sterk genoeg zijn om ook uit lastige dingen te komen. Zolang we maar eerlijk zijn. Óók als we bang zijn dat 'eerlijk' zorgt dat er ruzie/angst ontstaat tussen ons.

Want dat laatste stukje heeft niks met 'ons' te maken. Dat zijn grotere en kleinere littekens die onze levens op ons hebben achtergelaten die we samen kunnen laten helen... Soms gaat dat langzamer dan we zouden willen maar soit