Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
pmarena schreef:Ik zit hier een ventje van 9 weken oud te melken
Het is bij iedereen natuurlijk anders, je situatie, karakter, mensen om je heen en vlak het verloop van je zwangerschap / bevalling / kraamtijd ook niet uit...het is mij echt enòrm tegengevallen
De eerste weken waren echt vreselijk afzien... nu wordt het gelukkig wat beter maar ik moet er niet aan denken om ook nog steeds te hebben moeten verhuizen, pffffft![]()
Ik denk inderdaad dat je niet te moeilijk moet denken.
Je hebt een paar basis-gegevens die vaststaan, zullen we voor het gemak maar even zeggen.
- op 1 je wilt het beste voor je kindje
- jij mikt op een half jaar borstvoeding geven
- jij en de vader willen dat deze ook echt heel erg betrokken is
- vader wil absoluut niet samenwonen of iets dat er op lijkt
Als je hier vanuit gaat dan lijkt het me het beste dat je het eerste half jaar vanwege die borsvoeding 1 locatie kiest waar jij en de baby verblijven. Dit vanwege het beste voor de baby en dat steeds verhuizen gewoon echt gekkenwerk is. Je hebt een zekere rust en stabiliteit en dus die 3 R'en nodig om het een beetje te overleven als het niet allemaal super makkelijk gaat
De pappa wil jou niet een half jaar in zijn huis begrijp ik...? Dan wordt het dus jouw huis, heel simpel
Als hij ook voor het guppie wil zorgen en jou wil ondersteunen, zeker in de nachten, dan zal hij dus bij jou in huis moeten komen slapen. Geef hem een eigen kamer met bed, zoveel mogelijk eigen ruimte, en laat hem de nachten doen: baby verschonen, bij jou brengen voor een voeding, afburpsen en weer in bed leggen (als je dat niet gewoon zelf wilt doen, co-sleeper aan je bed is handig)
De vader kan dan overdag zijn eigen dingen (werk) in zijn eigen huis doen en helpt in de nachten, daarbij bouwt hij een band op met die uk waardoor het ook maar een kleine stap is om bij hem in zijn huis de nachten door te gaan brengen als je van die BV af bent
Jij kan dan besluiten af en toe te kolven zodat de pappa 's nacht een flesje kan geven, nog beter voor de band tussen die 2 en jij hebt een langer blokje slaap: win-win
En wie weet kan je wel afspreken dat de vader overdag ook even een uurtje op komt passen (en meteen wat te eten meebrengt ofzo) zodat jij even lekker ongestoord kan douchen..enzovoorts
Ayasha schreef:pmarena schreef:Wat dat betreft heb ik ook het idee dat het meer de mamma's zelf zijn die de eer naar zich toe trekken dat een baby hen het hardste nodig heeft
Als je borstvoeding geeft en het kleintje het meest in handen hebt en duidelijk de nr. 1 verzorger bent is dat ook nogal wiedes natuurlijk dat een kleintje dan het meest naar jou trekt / jij hem het beste kan troosten...
Ehm, nee, psychologisch gezien is zeker in de eerste levensjaren de band met de moeder van essentieel belang voor de verdere ontwikkeling van het kind.
Delphi schreef:Ik vraag me af of er wel eens onderzoek is gedaan naar hechtingsproblematiek bij baby's/jonge kinderen die vanaf 10 weken leeftijd wekelijks 3, 4 of zelfs 5 volle dagen bij de kinderopvang doorbrengen en daar overdag dus ook slapen.
Doorgaans is een kinderdagverblijf een omgeving die drukker is dan thuis en die voor veel meer prikkels zorgt.
Veel moeders gaan immers na het bevallingsverlof weer weken en in België is het vrij voorkomend dat moeders weer 4 of 5 volle dagen terug gaan werken.
safina schreef:Nee, dat klopt niet. Het gaat om de band met een 'primaire verzorger' bij hechting. Dat hoeft niet per se een moeder te zijn. Kan ook een andere persoon zijn. Man of vrouw maakt ook niet uit.
Maar het is wel meestal de praktijk dat de moeder de primaire verzorger is. Borstvoeding draagt daar natuurlijk aan bij. Omdat er hormonen worden aangemaakt die de hechting bevorderen, maar ook omdat het steeds door dezelfde persoon gebeurt en heel frequent (of je moet gaan kolven natuurlijk...)
Jannepauli schreef:Je bent nog niet eens geboren en nu ben je al een probleem..
Nog even terug gelezen:"een goed gesprek gehad"... "we hebben besloten er vol voor te gaan" ... even later "Hij is er gevoelsmatig niet aan toe" .. "wil wel helpen het kind op te voeden"... "wil absoluut niet samen wonen"...
Ach erm.
Liselot schreef:Heerlijk van die kortzichtige mensen.
Ik wil de mensen die wel mijn berichten goed gelezen en begrepen hebben bedanken voor de fijne inhoudelijke posts. Ben inmiddels met een pedagoog aan het PBen en ik verwacht dat Y en ik een oplossing gaan vinden die het beste is voor de baby, maar die ook voor ons allebei goed voelt.
Door posts zoals die van Jannepauli (waarvan ik de eerste geen probleem vond, maar deze laatste gaat me gewoon te ver) en Ankie heb ik weinig zin om dit topic nog te gaan lezen.
vrouwke schreef:Liselot schreef:Heerlijk van die kortzichtige mensen.
Ik wil de mensen die wel mijn berichten goed gelezen en begrepen hebben bedanken voor de fijne inhoudelijke posts. Ben inmiddels met een pedagoog aan het PBen en ik verwacht dat Y en ik een oplossing gaan vinden die het beste is voor de baby, maar die ook voor ons allebei goed voelt.
Door posts zoals die van Jannepauli (waarvan ik de eerste geen probleem vond, maar deze laatste gaat me gewoon te ver) en Ankie heb ik weinig zin om dit topic nog te gaan lezen.
Maar ze hebben wel gelijk.
Ik zal ook wel van het oude stempel zijn, maar zo zie ik het wel.
Hoe kun je nou een kind op de wereld zetten als je zelf nog niet uit bent.
Mensen denken zo makkelijk, maar wie is straks de dupe: het kind.
Die wordt van hot naar her gesjouwd.
Goof schreef:Ik snap zijn reactie wel eigenlijk.
Een kind samen opvoeden moet kunnen, maar jullie zijn geen partners, dus dan moet je ook niet willen samenwonen of iets dat daar dichtbij in de buurt komt. Je behoudt tenslotte je eigen leven en zal in de toekomst wellicht allebei met een nieuwe partner thuiskomen.
Succes.