Bokt.nl

Amigo_ schreef:

Hoe vinden jullie dat, dat je vader/moeder een nieuwe vrouw/man heeft?

M`n moeder is nu al weer 7 jaar getrouwd en daarvoor hadden ze al een aantal jaar wat. Maar ik kan er nog steeds niet aan wennen. M`n haren gaan overeind staan als hij haar een kus geeft.

Ze had mij toen beloofd dat ze nooit meer zou trouwen. Dat m`n vader haar eerste en enige liefde zou zijn en blijven. Toen ze dat vertelde dat ze opnieuw ging trouwen heeft me dat echt heel veel pijn gedaan. Voelde me toen echt bedrogen.

Anniekskie schreef:

@ k_im.... wel mooi dat je ook het gevoel hebt dat het zo heeft moeten zijn, maar ook jij heb dus niet echt afscheid van haar kunnen nemen?

Amigo_ schreef:

Hoe vinden jullie dat, dat je vader/moeder een nieuwe vrouw/man heeft?

M`n moeder is nu al weer 7 jaar getrouwd en daarvoor hadden ze al een aantal jaar wat. Maar ik kan er nog steeds niet aan wennen. M`n haren gaan overeind staan als hij haar een kus geeft.

Ze had mij toen beloofd dat ze nooit meer zou trouwen. Dat m`n vader haar eerste en enige liefde zou zijn en blijven. Toen ze dat vertelde dat ze opnieuw ging trouwen heeft me dat echt heel veel pijn gedaan. Voelde me toen echt bedrogen.

Amigo_ schreef:

Het is ook niet dat ik het m`n moeder niet gun hoor! Dat absoluut niet. Ik gun haar heel de wereld en wil der ook blij zien. Maar ik kan der heel slecht tegen dat die man mijn leven binnen kwam lopen en wel even net ging doen alsof hij m`n vader was en beslissingen over mij ging nemen.
En ook nog doen alsof hij precies wist wat ik mee maakte en blablabla.

Ik ben nu 22 maar ik kan nog steeds niet al te best met die man door 1 deur. Zie hem nog steeds als vreemde.

Mensen die weten dat mijn vader is overleden willen het wel eens over "je stiefvader en moeder" hebben. Daar kan ik ook absoluut niet tegen. Hij is niets van mij, hij wordt niets van mij. M`n moeder is gelukkig met hem dus accepteer ik het min of meer. Heel veel mensen vinden dan dat ik me aan stel. Alleen zo voel ik het echt.. Eigenlijk heel apart terwijl ik het voor andere heel fijn vind dat hun ouder een nieuwe liefde heeft gevonden en dat die er dan ook voor hun is.

K_im schreef:

Anniekskie schreef:

@ k_im.... wel mooi dat je ook het gevoel hebt dat het zo heeft moeten zijn, maar ook jij heb dus niet echt afscheid van haar kunnen nemen?

Niet het afscheid dat ik zou willen. Ik zat net in mijn eerste jaar op mijn HBO opleiding, midden in een herkansingsweek van de tentamens van het eerste semester.. Ik had het zo ontzettend druk. Dat mijn moeder er slecht aan toe was wist ik, dat de vooruitzichten niet positief waren ook, maar hoelang het nog precies zou duren.. daar had ik geen idee van. Het kan ook zijn dat ik het niet aan wilde zien komen. Op donderdagavond uit mijn studie naar mijn moeder gereden. Dikke files op de wegen en veel te lang onderweg geweest, zowel heen als terug. Mijn moeder zat onder de morfine vanwege haar pijn en was slecht tot niet aanspreekbaar. Toch was het besef er niet (bewust), dat het nu binnen enkele dagen afgelopen zou zijn. Toen ik die avond weer naar huis ging heb ik haar verteld dat ik het ontzettend druk had met mijn studie en mijn werk en dat ik zondag pas weer zou komen.. Zaterdagavond kreeg ik dus het telefoontje dat ze wellicht die avond al zou komen te overlijden en die zondag was ze al helemaal niet meer aanspreekbaar (zoals je in mijn vorige post kunt lezen). Ik heb en voel mij hier nu nog steeds heel schuldig over.. In haar laatste dagen ben ik er niet voor haar geweest. Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik de laatste weken hele dagen aan haar bed gezeten en kon mijn studie en werk naar mij fluiten. Niet andersom, zoals dat nu gegaan is..

K_im schreef:

Mijn ouders waren al jaren gescheiden voor het overlijden van mijn moeder (zo'n 15 jaar). De vraag van hoe het voelt als je 'overgebleven ouder' een nieuwe partner krijgt, heeft voor mij dus een andere betekenis. Neemt niet weg dat het wennen was..

Lijkt mij voor iemand die zijn of haar partner verloren is, ontzettend moeilijk opnieuw een relatie aan te gaan. Je wil niet het gevoel hebben dat je je partner aan het vervangen bent, helemaal niet als er kinderen bij betrokken zijn. Vervangen kan namelijk nooit..

Angeliquee18 schreef:

Jeeyje rebeccaa, dat lijkt me helemaal erg als er ook nog is geen klik is

Hebben jullie ook dat de verwerking zoveel tijd nodig heeft?
Ik ben nu 7 maanden verder, maar moet mezelf nog elke dag bij elkaar rapen.....

Angeliquee18 schreef:

Jeeyje rebeccaa, dat lijkt me helemaal erg als er ook nog is geen klik is

Hebben jullie ook dat de verwerking zoveel tijd nodig heeft?
Ik ben nu 7 maanden verder, maar moet mezelf nog elke dag bij elkaar rapen.....

Rebeccaa schreef:

Over hertrouwen..
mijn vader is na het overleden van mijn moeder een jaar lang best wel depressief geweest, zat thuis en huilde maar en deed ook niks meer (hij werkte wel gewoon hoor!). Na dat jaar stortte hij zich op het daten en zagen we hem nooit meer.. Nu heeft hij sinds bijna 2 jaar een vriendin die wij écht niet uit kunnen staan thuis. Ze heeft een jaar lang bij ons ingewoond, maar woont nu op zichzelf. Alhoewel ze hier vaker is en slaapt dan dat ze in haar eigen huis doet. Een jaar geleden hadden ze ineens beide ringen om en dat vonden wij wel vreemd, we hebben toen de whatsapp berichten over en weer gelezen en wat blijkt, vooral zij wilde heel erg graag trouwen. Ze stuurde ook steeds berichtjes met "houd je wel meer van mij dan van je oude vrouw, anders weet ik niet of ik het tussen ons wel zie zitten" en ja.
Ik gun mijn vader een nieuwe vrouw- ik gun hem alleen heel veel méér dan waar hij nu mee loopt. Ik snap niet dat zij hem gelukkig maakt, echt niet. Ik heb het idee dat zij alle geluk juist wegzuigt uit hem (én ons).

Als hij zou besluiten om nu te gaan trouwen moet hij dat vooral zelf weten; maar dan hoeft hij niet te verwachten dat ik aanwezig ben op de bruiloft.