Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-02-12 12:23

Geplaatst: 04-02-12 12:23

Char_elle schreef:
LovingTweety schreef:
Ik ben een soort van enig kind (halfbroer en halfzus zijn 16 jaar ouder) maar ik vond het geen probleem hoor. Ben altijd goed geweest in mijzelf bezig houden. Ik hang minder aan mensen dan dat ik andere vriendinnetjes zag doen. Delen is voor mij geen probleem, maar dat ligt ook aan je opvoeding denk ik. Ik merk wel dat ik beter alleen kan zijn dan mensen die broertjes en zusje hebben.

Op sociaal gebied heb ik nooit problemen hoor, altijd heel snel vrienden gemaakt.

dat hangen dat klopt inderdaad wel!! Sommigen willen overal samen naartoe, nou ik vind het héérlijk om af en toe even alleen te zijn. Nou is het niet dat ik geen gezelligheidsmens ben, het tegendeel, maar als ik bijv. met vriendinnen op vakantie ben dan heb ik af en toe echt even een uurtje voor mezelf nodig. Dan blijf ik gewoon even wat langer op de kamer als zij naar het strand gaan, of ik blijf een uurtje langer op het strand liggen. Denk dat dat ook wel door het enig kind zijn komt hoor, ik ben heel vaak alleen en heb af en toe even tijd voor mezelf nodig. Even rust in mijn hoofd.

Dat heb ik ook heel sterk, vooral op schoolkampen bijvoorbeeld. Maar ik heb toch echt twee zussen en een broer, dus denk niet dat dat er mee te maken heeft.

**Geplaatst**: 04-02-12 13:18

Re: Enig kind..

Geplaatst: 04-02-12 13:18

Ben ook enig kind. Ik kan prima delen en ben niet egoïstisch. Krijg altijd de opmerking dat je totaal niet kan merken dat ik enig kind ben. Vond het vroeger wel saai soms als
Mijn dochter is ook enig kind. Niet doelbewust. Maar omdat het niet helemaal gelopen is zoals het hoort met zwangerschap en geboorte. Ze mag ook altijd vriendinnen te logeren en eten hebben. Ze is wel redelijk op zichzelf. Heeft wel elke dag even tijd voor zichzelf nodig (ik ook hoor). Heeft een paar goede vriendinnen en geen hele hordes. Maar is heel zachtaardig, sociaal, behulpzaam en deelzaam. Zeg ik niet omdat het mijn dochter is, maar krijg het van leraren, stalgenoten en ouders van vriendinnen enz te horen.

**Geplaatst**: 04-02-12 22:42

Geplaatst: 04-02-12 22:42

Ik heb zelf 2 zusjes . Maar wij hebben een zoontje van nu 6,5 maand maar die blijft enigst kind . We willen niet meer kinderen.

Ja en dat hij dan verwend wordt voor 10 dat weet ik wel zeker. Ach of ze daar nou slechter van worden denk het niet wij zijn zelf ook altijd tot in de afgrond verwend en kregen alles maar hebben wel besef van waarde en geld.

Werk hard voor ons geld en ja mag ik dan me kind en paarden en onszelf verwennen met luxe .

Sociaal is hij gelukkig en super vrolijk scheelt wel dat hij neefjes en nichtjes van zijn eigen leeftijd heeft.

**Geplaatst**: 05-02-12 10:14

Re: Enig kind..

Geplaatst: 05-02-12 10:14

Ik ben ook enig kind, maar voor zover ik weet niet egoistisch

Mijn vader is overleden toen ik 2,5 was en mijn moeder wilde ook maar 1 kind omdat ze graag haar carriere wilde behouden.
Hierdoor was ik na school veel bij mijn grootouders die in een buurt woonden waar veel kinderen woonden dus ik mezelf altijd wel vermaakte.

Voordeel is wel dat ik mezelf prima alleen kan vermaken, niet constant mensen om me heen hoef (of dat door enig kind zijn komt is natuurlijk ook maar de vraag), zelfstandig ben en ik heb (hopelijk over een hele tijd pas) niet het probleem wie wat krijgt bij overlijden en de bijbehorende ruzies.

**Geplaatst**: 10-05-17 15:23

Geplaatst: 10-05-17 15:23

Een schopje voor dit oude topic,

Welke bokkers zijn er nog enig kind, of hebben bewust gekozen voor niet meer dan 1 kind te krijgen?

Zelf heb ik 2 broers en een zus. Heb 1 kindje en ik vind het echt een dilemma of er nou een tweede 'moet' bijkomen of niet...

Ben benieuwd!

**Geplaatst**: 10-05-17 15:29

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 15:29

Dat moet niet. Ik was enig kind en heb me daar nooit ongelukkig over gevoeld.

Als je zelf graag nog een kind wil dan kan je besluiten om voor nog een kind te gaan.
Denk je dat wordt te druk dan doe je het niet.

Want het is ontzettend leuk nog een kind maar ook veel drukker.

**Geplaatst**: 10-05-17 15:31

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 15:31

Ik ben ook enig kind en heb me ook nooit alleen gevoeld. Speelde in mijn jonge jaren genoeg spelletjes met vriendjes of met mijn ouders 's avonds. Op deze moment ben ik zelfs blij enig kind te zijn want anders had ik wellicht niet in de paarden gezeten en gestaan waar ik nu sta

**Geplaatst**: 10-05-17 15:31

Geplaatst: 10-05-17 15:31

Ik heb één broer, we schelen drie jaar maar qua doen en denken liggen we mijlenver uit elkaar, ook letterlijk want hij woont in het buitenland. Een tweede kind hoeft niet te betekenen dat het vriendjes zijn of worden, helemaal niet. Ik zal mijn broer waarschijnlijk nooit weer zien, hij heeft hier niets meer te zoeken en ik ga er zeker niet heen. Mijn man komt uit een heel groot gezin, en die kunnen allemaal prima met elkaar overweg. En dat kinderen ook gevormd worden door opvoeding, dat klopt. Verwen ze vooral zoals bij mijn broer gebeurt is. Ik was de oudste en werd wat harder aangepakt maar hij als jongste werd veel te soft aangepakt. Alles kon en niets hoefde, nu, dat is bij hem toch verkeerd uitgepakt.
Dus eigenlijk kun je stellen dat ik enig kind ben, zo voelt het ook en dat gevoel is helemaal prima. Alleen wanneer je ouders hulpbehoevend zijn en sterven is het moeilijk want dan moet je alles alleen regelen, wat ik overigens met liefde gedaan heb.

**Geplaatst**: 10-05-17 15:36

Geplaatst: 10-05-17 15:36

Hier een broertje maar kan nou niet zeggen of ik er socialer door ben. Heel eerlijk, er is juist meer sprake van altijd strijd om van alles. Denk ook niet dat het contact verbeterd als we niet meer in hetzelfde huis zouden wonen. Dan heb ik geen last meer van hem

**Geplaatst**: 10-05-17 15:39

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 15:39

ik ben een enig kind, in alle opzichten :')

Maar wel altijd heel veel neefjes en nichtjes over de vloer gehad, veel vriendjes en vriendinnetjes en door mijn ouders is het er goed ingepeperd dat delen normaal is

Dus ik denk ook dat het aan de omgeving ligt.

**Geplaatst**: 10-05-17 15:41

Geplaatst: 10-05-17 15:41

ivm met mijn gezondheid kon ik maar 1 kind krijgen . Ondertussen is hij een vrolijke en hard lerende 16 jarige puber. Hij heeft een grote vrienden groep . En zegt zelf dat als hij zijn nichtjes of neefjes ruzie ziet maken "o heerlijk om alleen te zijn " , hij is erg sociaal en werkt . En ja hoor ik zeg wel eens met een gekke bek "ik kan hem lekker verwennen ik heb er maar 1 " . Maar eerlijk we kunnen streng zijn en hij moet toch echt bepaalde dingen zelf betalen . Ik heb totaal geen indruk een ongelukkig kind te hebben.

**Geplaatst**: 10-05-17 15:42

Geplaatst: 10-05-17 15:42

Ik ben ook enig kind, en ik vind het heerlijk ! En nee dat is niet omdat ik 'verwend' ben,( werk zelf mijn centjes eerlijk bij elkaar). Maar gewoon ik weet niet beter dan mijn ouders en ik. Ben gewoon normaal opgevoed denk ook aan anderen en niet alleen aan mezelf ben ook sociaal. Maar van mezelf ben ik ook wel bescheiden en maak ik me vaak drukker om anderen dan om mijzelf.

Wat dan wel weer is toen ik jonger was, toen ik nog niet werkte. Kreeg ik wel grote cadeaus voor sinterklaas en mijn verjaardag.

**Geplaatst**: 10-05-17 15:46

Geplaatst: 10-05-17 15:46

Ik ben enigkind en tot 2 jaar terug eigenlijk nooit echt mee gezeten. 2 jaar terug kreeg mijn moeder uit het niets een herseninfarct en dat heeft me even met twee benen terug op de grond gezet. Het besef dat ze ouder worden, dat ze niet eeuwig leven en alles is goed aangekomen. Maar me er serieus weleens zorgen om, mocht het zo ver zijn. Weet niet hoe en of ik dat allemaal zou trekken. Het geregel en gedoe, dan nog je eigen verdriet erbij.. Nee, dat is echt een puntje waar ik sinds een jaar of 2 wel een paar keer per maand aan moet denken

.

Vroeger nooit ergens last van gehad. Wel áltijd tegen mijn ouders gezegd dat ik er een broertje bij wilde hebben om mee te vechten

. Helaas was mijn overredingskracht blijkbaar niet zo goed

. Heb altijd vriendinnen om me heen gehad, er mocht altijd een vriendin mee op vakantie of mee naar uitjes, dus wat dat betreft was het prima. Kon me alleen prima vermaken, maar ook met andere mensen. En dat is nog steeds zo.

Het gemis kwam pas vanaf dat ik een jaar of 18 werd. Toen zag ik de banden rondom me heen verbeteren (broers en zussen die altijd ruzie hadden, groeiden ineens naar elkaar toe enzo) en pas toen kwam dus het gemis. Het gemis dat ik dat nooit zal hebben en kennen. Ik heb het geluk met een fantastische grote en hechte vriendengroep hoor, dus je hoort me absoluut niet klagen, maar die broeder/zusterliefde is toch iets wat ik dus nooit zal kennen.

Ik vind trouwens juist de enigkinderen in mijn vriendengroep opener dan de mensen met broers en zussen. Toevallig zitten er nog 2 meiden in de vriendengroep. Wij gaan sneller op vreemde mensen af, kijken minder de kat uit de boom, zeggen sneller waar het op slaat. Geen idee of dat echt komt doordat we enigkind zijn en dus vroeger voor onszelf op moesten komen ipv achter een grote broer of zus verschuilen, maar het was ons alle 3 opgevallen.

Ik wil geen kinderen, maar hád ik kinderen gewild, dan absoluut 2. Als het medisch mogelijk zou zijn natuurlijk. Niet omdat ik nou zo'n rotleven heb gehad (allesbehalve juist), maar vooral om dingen op latere leeftijd te kunnen delen.

**Geplaatst**: 10-05-17 15:51

Geplaatst: 10-05-17 15:51

Ik ben niet enig kind maar het lijkt me wel heerlijk om eens een keer geen irritant klein broertje om me heen te hebben. :')

**Geplaatst**: 10-05-17 15:52

Geplaatst: 10-05-17 15:52

Ik ben een enig kind.
Voor zover ik weet ben ik niet egoïstischer, kan ik net zo goed delen dan een ander, en ben ik dankbaar voor hetgene wat ik heb.
Wel ben ik ervan overtuigd dat dit echt met de opvoeding te maken heeft, en ik kan mij voorstellen dat voorgaande eigenschappen er bij de opvoeding van een enig kind gemakkelijker insluipen.

Maar wat betreft wat ik er van vind: ik ben zelf van plan ook maar een kind te krijgen.
Enig kind zijn heeft zeker nadelen, maar misschien net zo veel of nog wel meer voordelen.

Enkele nadelen:
- Op vakantie moet je snel vriendinnetjes maken.
- Later heeft mijn kind geen ooms/tantes en heb ik niemand om dingen mee te delen wanneer er iets met mijn ouders gebeurd.
- Wanneer vriendinnen op vakantie zijn kan verveling toeslaan.
Voor mij houden de nadelen daar al op.

Voordelen:
- Ik kan mezelf goed vermaken.
- Contact leggen met vreemden gaat erg gemakkelijk.
- Heel eerlijk: ik kan me voorstellen dat 1 kind financieel gemakkelijker is dan 2 kinderen. Als ik een broer of zus gehad had, had ik nooit mijn paard gehad, misschien niet eens paard gereden. Ik kan dus wel zeggen dat ik ''verwend ben'', anders had ik mijn paard nooit gehad. Maar er is gelukkig wel altijd voor gewaakt dat ik niet een verwend kind zou worden. Ik ben dankbaar voor alles wat ik krijg of koop, groot of klein.
- Er is geen sprake van jaloezie binnen het gezin.
- Kan nog heel lang door gaan.

Sommige mensen vragen wel eens of ik een broer of zus mis. Waarop mijn antwoord heel simpel is: iets wat je niet hebt kun je ook niet missen.
Wanneer ik vroeger dacht aan een broertje of zusje, was dat alleen maar rozengeur en maneschijn. Tegenwoordig zie ik ook heel wat broer/zus relaties ''stuk'' lopen. Ruzie, elkaar nooit meer spreken, ga zo maar door. Die ellende is me bespaard gebleven.
Als ouder weet je nooit van tevoren hoe de relatie tussen je kinderen wordt, maar het is wel iets om rekening mee te houden.

**Geplaatst**: 10-05-17 16:08

Geplaatst: 10-05-17 16:08

Ik heb een broer en ben daar heel blij mee.

Vroeger hadden we echt wel een haat/liefde verhouding en was er vaak ruzie, maar we hadden tenminste elkaar.
Op vakantie gingen we met z'n tweeën meteen de campings rond. Thuis speelden we samen allerlei verhalen en met speelgoed. Een nieuwe cd of pokemonkaarten o.i.d. haalden we samen.
Met kerstmis slopen we 's nachts stiekem naar beneden en gingen we aan alle kadootjes voelen wat het mogelijk zou kunnen zijn.
We logeerden ook weleens nachtjes bij elkaar op de kamer. Het eindigde vaak in ruzies en matrassen die weer boos teruggesleept werden, maar hey, soms was het heel gezellig. :))

Ook klopten we op elkaars muur om te kijken of de ander nog wakker was, als een van ons niet kon slapen. Dan konden we elkaar nog even gezelschap houden.
Mijn ouders hebben echt wel een hele kluif gehad aan ons, maar ik ben onwijs blij dat ik een broer heb. Zeker met de jaren is het contact steeds beter geworden en als ik terug kijk op vroeger ben ik heel blij dat ik altijd iemand had om op te leunen, los van mijn ouders.

**Geplaatst**: 10-05-17 16:09

Geplaatst: 10-05-17 16:09

Ik heb niet het hele topic gelezen maar ook ik ben enig kind. Heb hier nooit problemen mee gehad, denk dat ik juist daardoor ook mezelf goed kan vermaken en ik zelfstandig ben. Mijn ouders hebben ook bewust voor 1 kind gekozen.

Minder sociale vaardigheden of slechter delen ligt naar mijn idee grotendeels aan de opvoeding. Wanneer je jou kindje naar de peuterspeelzaal of kinderopvang laat gaan leert het daar toch ook prima delen?

Ik kan begrijpen dat mensen twee kinderen willen, maar dan wel uit liefde en niet vanuit het "het andere kind is anders zielig" motief

**Geplaatst**: 10-05-17 16:21

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 16:21

ik ben geen enig kind ik heb een broertje en zus tja vroeger konden mn zus en ik elkaars bloed wel drinken maar nu zou ik ze voor geen goud meer willen missen!
ik heb zelf 2 jongens en die maken nu al altijd ruzie dus tja enig kind heeft zn voor en nadelen net als broers en zussen

maar moeten omdat de buitenwereld dat vindt oid ,daar zou ik me niet aan storen.

**Geplaatst**: 10-05-17 16:27

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 16:27

Zelf heb ik een broer en we hebben jaren geen contact gehad, sinds een paar maand zeggen we elkaar weer gedag. Maar ik heb 2 kids, 2 meiden en die zijn (tot nu toe) stapelgek op elkaar

hopelijk blijft het ook zo

**Geplaatst**: 10-05-17 16:32

Geplaatst: 10-05-17 16:32

mijn vader was enig kind en had echt dat hij het niet leuk vond, en zij altijd dat moet je niet doen.
zelf heb ik een broer die zag mij als concurrent en was ook echt nooit leuk,wel moet ik zeggen dat hij gedrags problemen had /heeft.Ik zie hem al 10 jaar niet meer, zelfs zijn ouders liet hij in de stront zakken tot er wat te erven viel!.we verscheelden ook 7 jaar dus dat was ook erg veel om een leuke gezamenlijke jeugd te hebben. Zelf heb ik 2 kinderen en het scheelt 3 jaar, grote zus vind het leuk en is trots op broertje en broertje vindt haar ook leuk!( er zal vast wel eens mot ontstaan ,maar dat hoort er bij daar leren ze van).
zelf was er bij mij twijfel vanwege mijn gezondheid, maar gekgenoeg is het juist verbeterd tijdens de zwangerschap en erna alleen daarom al is het de moeite waard geweest . En het is druk ,maar je krijgt er veel voor terug en dat is onbetaalbaar en onvervangbaar! Volg je hart en tja ook je financiën, want op sommige dingen zul je dan moeten inleveren maar dat is de keuze zeker waard!

**Geplaatst**: 10-05-17 17:24

Geplaatst: 10-05-17 17:24

Hier zowel mijn man als ik enig kind. Mis ik het.... Geen idee. Ik weet niet beter dus kan het hebben van een broer of zus ook niet missen. Wel bewust gekozen voor (als het ons gegund zou zijn) meerdere kindjes. Hier lopen inmiddels 2 lieve jongens van 11 en bijna 8 in huis rond.
Tuurlijk als ik naar de toekomst kijk met onze ouder wordende ouders maak ik me wel eens zorgen maar dat pakken we dan samen aan en komt het ook op zijn pootjes terecht.
Ondanks dat ik het als kind niet gemist heb ben ik wel blij dat ik onze jongens wel een broer kan bieden. Samen spelen, samen delen, samen lief zijn en samen stout zijn. Met elkaar en tegen elkaar.
ik zie dat ze hier wel heel veel van leren wat ik zelf op een andere manier heb moeten leren.
Kortom missen nee maar alleen omdat ik niet anders weet.

**Geplaatst**: 10-05-17 17:43

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 17:43

Wij hebben 1 zoon.
Ik wilde wel meer kinderen maar dat was niet handig volgens het ziekenhuis.

Onze zoon is zeer sociaal, heeft veel vrienden en kan zich ook prima alleen vermaken.
Op vakantie speelde hij altijd snel met andere kinderen.

Mijn vriendin heeft 2 kinderen, zit 16 maanden tussen.
De jongste hangt enorm aan de oudste en vindt het lastig om zelf vrienden te maken.

**Geplaatst**: 10-05-17 17:50

Geplaatst: 10-05-17 17:50

Ik vind dit altijd zo'n moeilijke discussie. Ik ken iemand enigst kind die het echt "not done" vind om 1 kind te krijgen, zij vond het verschrikkelijk. En het argument dat als je kind dan overlijd je er geen meer hebt, sorry, daar walg ik van. Dat klinkt echt alsof jr een "reservekind" hebt gemaakt.

Persoonlijk had ik een hele slechte band met mijn broer als kind, maar dan echt heel slecht. Ik ben nu 28en de laatste tijd hersteld het zich, maar zeker tot mijn 25ste konden wij elkaar niet luchten of zien. Ik heb in die tijd heel vaak gewenst enigst kind te zijn.

1 kind is niet zaligmakend, meerdere kinderen ook niet. Het gras is altijd groener bij de buren, dat geld bij alle opties. Het heeft allemaal voor en nadelen

**Geplaatst**: 10-05-17 17:57

Geplaatst: 10-05-17 17:57

Miracle_ schreef:
Ik had laatst een 'discussie' met iemand over enig kind zijn. Ik had het erover dat ik maar één kindje wil, als ik kinderen kan en mag krijgen.
Waarop ik terug kreeg dat dat sneu was, dat dat zielig was, dat dat niet eerlijk was...
Maar waarom is dat dan niet eerlijk? Moet ik dan maar 2 kinderen nemen omdat het anders zielig is voor de eerste?

Zijn er hier mensen die enig kind zijn (of één kind hebben?), en hoe vinden jullie dit? Missen jullie iets in je jeugd? Hebben jullie "behoefte" aan broers/zussen, of weten jullie gewoon niet beter? Zijn jullie iets te kort gekomen? Heb je iets gemerkt in je ontwikkeling/sociale omgang?

Ik vraag me echt af, of het een tekortkoming is voor een kind?

Mijn zoon is enig kind en die heeft nog nooit een broertje of zusje gewild. Hij is inmiddels 17 en nog steeds blij dat hij enig kind is. Hij staat in de omgeving en op school bekend als een zeer sociaal en zeer beleefde jongen. Hij gaat graag met anderen om, maar is ook blij als hij weer heerlijk alleen en in alle rust thuis is. Hij kan zich super goed vermaken in zijn eentje, maar gaat ook zo nu en dan nog met ons mee op pad (hoewel hij dat nu in de puberteit iets minder geslaagd vindt

). Stapt met alle gemak op iets of iemand af als hij iets wil weten (was toen hij heel klein was wel anders, maar hij is daar overheen gegroeid) en is heel zorgzaam.

**Geplaatst**: 10-05-17 18:03

Geplaatst: 10-05-17 18:03

Heel eerlijk, ik vond het (net als veel kinderen en tieners) vroeger nooit erg om enig kind te zijn. Nu ik in de twintig ben vind het soms wel erg jammer. De familieband wordt bij vriendinnen weer belangrijker, de zorg voor ouders gaat over een aantal jaar toenemen, etc.