Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-09-10 08:56

Re: kinderen opvoeden, hoe moet dat eigenlijk? (1)

Geplaatst: 17-09-10 08:56

als je maar zorgt dat je ALTIJD nakomt als je ze een sanctie oplegt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-10 09:09

Re: kinderen opvoeden, hoe moet dat eigenlijk? (1)

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-10 09:09

ja, dat zal ik zeker gaan proberen.
probleem is wel 's ochtends dat ik dan meestal geen lik op stukbeleid kan voeren omdat ik dan zelf ook haast heb. Ik moet om 8.45 op mn werk zijn, dus dan heb ik geen tijd voor opvoedkundige acties (ohoh, dat klinkt weer als een slechte moeder

)

**Geplaatst**: 17-09-10 09:15

Geplaatst: 17-09-10 09:15

WowAmigo schreef:
en ik ben dus ook altijd de boe-mama omdat papa een weekdier is )

Rainbow, wat fijn! Ik hoop dat er nu een stijgende lijn inzit

**Geplaatst**: 17-09-10 09:23

Geplaatst: 17-09-10 09:23

juval schreef:
ja, dat zal ik zeker gaan proberen.
probleem is wel 's ochtends dat ik dan meestal geen lik op stukbeleid kan voeren omdat ik dan zelf ook haast heb. Ik moet om 8.45 op mn werk zijn, dus dan heb ik geen tijd voor opvoedkundige acties (ohoh, dat klinkt weer als een slechte moeder )

hoeft ook geen tijd te kosten. straf mag best later volgen.
als ze er nu niet uitkomen, vanavond geen tv (of com) of vroeg naar bed.

**Geplaatst**: 17-09-10 09:50

Geplaatst: 17-09-10 09:50

juval schreef:
ja, dat zal ik zeker gaan proberen.
probleem is wel 's ochtends dat ik dan meestal geen lik op stukbeleid kan voeren omdat ik dan zelf ook haast heb. Ik moet om 8.45 op mn werk zijn, dus dan heb ik geen tijd voor opvoedkundige acties (ohoh, dat klinkt weer als een slechte moeder )

Is een eierwekkertje misschien een tip? Dat ze zoveel minuten heeft om zich aan te kleden (of jij) zoveel tijd om te eten, etc. Is in het begin vreselijk wennen, maar na een poosje heb je het wekkertje niet meer nodig en is het een routine geworden.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:28

Geplaatst: 17-09-10 10:28

Ik werk in een buurthuis,van de week werkten er daar 2 waarvan 1 met mega hoofdpijn.Ze hadden mij gebeld of ik kon invallen.Toen ik kwam was het erg druk, veel praten rennen e.d.Het gaat om een knutselclub,de orde was ver te zoeken.Ik heb na afloop ook gezegd,bij het begin moet je heel duidelijk zijn.Vertellen wat ze mogen doen maar ook wat ze niet mogen doen.Ze zagen ook wel dat er iemand was die zich niet lekker voelde en dan nemen ze meteen een loopje met je.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:34

Geplaatst: 17-09-10 10:34

Mijn dochter staat 7 uur op en moet van mij half 8 gaan aankleden.Om 8 uur rij ik weg of ze nou klaar is of niet, en dat weet ze ook.Ze staat er dan gelukkig niet bij stil waarom ik dan weg rij als zei er toch niet bij is.Ik roep dan doei ik ga, en dan is ze zo in de stress nee wacht ik kom al, en dan opeens kan het wel snel.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:38

Re: kinderen opvoeden, hoe moet dat eigenlijk? (1)

Geplaatst: 17-09-10 10:38

misschien is wat eerder naar bed ook een optie, die van mij zijn sochtend meestal al wel wakker.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:39

Geplaatst: 17-09-10 10:39

Ze gaat op tijd, en heeft zelf een wekker dus komt er ook zelf uit.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:40

Re: kinderen opvoeden, hoe moet dat eigenlijk? (1)

Geplaatst: 17-09-10 10:40

was ook meer voor de topicstarter.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:43

Geplaatst: 17-09-10 10:43

Okee sorry,op tijd naar bed hoeft niet altijd te helpen.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:44

Re: kinderen opvoeden, hoe moet dat eigenlijk? (1)

Geplaatst: 17-09-10 10:44

dat zeg ik ook niet, maar is wellicht het proberen waard.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:45

Geplaatst: 17-09-10 10:45

Misschien meer tijd nemen en het leuk maken, probeer eens iets nieuws bv een hele andere planning.Zorg voor afwisseling.

**Geplaatst**: 17-09-10 10:51

Geplaatst: 17-09-10 10:51

We hebben nooit veel problemen met onze dochter (nu 13) gehad. Daar zijn volgens mij 2 redenen voor:

1. Het is van nature een makkelijk kind.

Klinkt als een inkoppertje, maar dat is puur een kwestie van mazzel....of genetica....of whatever....maar in elk geval het deel waar je verder als ouder geen invloed op hebt.

2. We hebben vanaf dag 1 (leeftijd: 0 jaar en 1 dag) tot vandaag ijzeren strukturen gehanteerd in de opvoeding en aansturing. Dat klinkt wellicht enger dan ik het bedoel overigens. Maar struktuur geeft zekerheid. Zekerheid geeft rust. Struktuur werkt ook beide kanten op. Het is niet alleen: om 21:30 uur ga je hoe-dan-ook naar je kamer en om 22:00 uur gaat hoe-dan-ook het licht uit, maar ook: op je paardrijdagen staat er hoe-dan-ook om 16:30 uur 1 van beide ouders klaar om je naar de manege te rijden. Zijn alle drie absolute zekerheden. Diezelfde zekerheid heeft mijn werkgever dan ook: op paardrijdagen ben ik om 16:00 uur (uiterlijk) weg. PUNT.

Opstaan is hetzelfde verhaal: op schooldagen staan we zo-en-zo laat op en over die beslissing kan niet worden gecorrespondeerd.

13 jaar struktuur/duidelijkheid leidt ertoe dat ik gemiddeld slechts 2x per jaar mijn stem (serieus) hoef te verheffen......en dat onze dochter dan ook HEEL PRECIES weet 'hoe laat het is'.....

Dus advies: verklaar strukturen heilig, trek altijd en overal 1 lijn als ouders en hou die lijn ook vast als het jou eigenlijk even niet uitkomt. Het moeilijke is om de strukturen erin te krijgen. Daarna is het alleen nog maar een kwestie van onderhoud. Niet al te moeilijk.

**Geplaatst**: 17-09-10 11:00

Geplaatst: 17-09-10 11:00

marleen_usar schreef:
Misschien meer tijd nemen en het leuk maken, probeer eens iets nieuws bv een hele andere planning.Zorg voor afwisseling.

Nou ja, wat mij betreft dus JUIST NIET.

Als het gaat over opstaan denk ik: wat is daar nou leuk aan en waarom zou je het leuk maken? Het is simpelweg een aaneenrijging van redelijk instrumentale taken die je waarschijnlijk de komende 70 jaar van je leven gaat doen. Ik zou mijn kind leren: 1. niet doen is geen optie en 2. doe het zo efficient mogelijk, kun je daarna snel leukere zaken doen (of aan de voorkant langer in je nest blijven liggen)

**Geplaatst**: 17-09-10 11:19

Geplaatst: 17-09-10 11:19

leuk om te de reacties te lezen!
doet mij denken aan mijn eigen jeugd ( iets minder leuk)

ik zorg al vanaf mijn 12e voor me eigen. niemand maar ook niemand kon mij vertellen wat ik moest doen.
zelfs de politie, jz en in een tehuis konden ze mijn niet aan!

ik was dus erg extreem! nog steeds ben ik erg op mijn eigen en laat ik mij door niemand vertellen wat ik moet doen, alleen gaat alles er een stuk rustiger aan toe.
mijn vader heeft een stuk of 10 deuren moeten vervangen, sloeg door glas heen, mijn zus en andere 'vijanden' werden zonder pardon inelkaar gelagen door mij.
ging nooit naar school, de kantonrechter heeft mij vrijstelling van school gegeven omdat ik echt niet ging!!

zo kan ik nog wel even doorgaan.

dit alles heeft natuurlijk wel een reden! gelukkig is het allemaal goed gekomen, ben getrouwd en heb een zoontje van 7,5 maand.
hoplijk heeft hij niet mama's karakter

**Geplaatst**: 17-09-10 11:22

Geplaatst: 17-09-10 11:22

Ik heb tnt eigenlijk 0,0 problemen ondervonden in de opvoeding van mijn zoon (bijna 2, en nu flink aan het peuter puberen).

Ik heb hem van baby af aan, altijd alles nauwkeurig spelenderwijs uitgelegd. "Dit gebeurt omdat..." - "Auwie, voorzichtig hoor de pannen zijn heet" bijv. En ook duidelijk laten zien, dat je pannen voordat ze op het vuur gaan gewoon nog wel beet kunt pakken.
Hij wordt eind november 2, en weet alles precies "Mama, mag niet he? Dat is auw" ziet hij de afstandsbediening liggen "Mama, Duke tv kieke? Even helpen asseblief!". Ook kan ik gewoon afspraken met hem maken: Ik leg al onderweg in de auto uit wat we s'avonds gaan doen "Mama gaat zometeen even eten koken - ook uitleggen wat we gaan eten - dan gaat Duke even lekker spelen, oke?" hij knikt dan en zegt "Oke mama" dan vervolg ik mn verhaal "Gaan we even lekker eten, nog wat liedjes zingen en in badje, oke?" Enz.
Vaak wil hij voor het slapen gaan Bumba kijken, wij zeggen dan van te voren: "Dat is goed schat, maar we kijken maar 1 filmpje en dan ga je naar je bedje toe. Oke?" hij knikt opnieuw "Oke mama & papa

".. Hij installeert zich voor de laptop, kijkt het filmpje af en zegt aan het einde"Daag bumba!" *zwaait*klapt zelf de laptop dicht* pakt zijn knuffels en zegt: "Ik ga pape (slaapje) doen! Kus kus!" en raced vervolgens al de trap op.

Momenteel is hij heel erg in de fase "Ik ben 2 dus ik zeg NEE", in het begin vond ik dat wel even moeilijk. En werd het een getouwtrek om iets voor elkaar te krijgen, dramaaaaa...
Tegenwoordig maken we overal afspraken over, en zijn we nog meer spelenderwijs (meer in de vorm van toneelstukjes, en met muziek) met hem aan de slag gegaan. Dat leidt hem heel erg af, waardoor het "NEE" nu al nagenoeg helemaal verdwenen is.

Een kind moet kind kunnen zijn, problemen zijn er om door mama opgelost te worden. Ik leer hem niets 'bewust' maar doordat ik me heel vaak als vriendje van hem opstel, is hij mij (en mijn vriend) als een soort voorbeeld gaan zien. Alles wat wij doen, wil hij na doen... Zoals het afruimen van de tafel, zelf drinken, stofzuigen, dweilen etc. En uiteraard kopieert hij daarbij ook wel eens dingen die nog niet voor hem bestemd zijn, een simpel "nee liefje, daar ben je nog iets te klein voor" is dan voldoende.
Ik praat altijd vriendelijk en zacht tegen hem, als hij dan wél een keer het bloed onder mn nagels vandaan haalt verhef ik m'n stem een keer door heel hard "UHHHHH" te zeggen. Dan is hij gelijk in tranen en is het volkomen duidelijk dat de grens écht bereikt is.

Mijn vriend heeft wel eens zijn twijfels gehad bij mijn aanpak, hij is zelf vrij streng opgevoed en zag een corrigerende tik als 'must-have' binnen de opvoeding. Ik hanteer deze alleen, wanneer zoonlief mij een tik verkoopt. Inmiddels ziet vriendlief in dat een corrigerende tik absoluut niet noodzakelijk is, mits je van jongs af aan heel consequent bent met je sancties.

**Geplaatst**: 17-09-10 11:23

Geplaatst: 17-09-10 11:23

Cowboy55 schreef:
marleen_usar schreef:
Misschien meer tijd nemen en het leuk maken, probeer eens iets nieuws bv een hele andere planning.Zorg voor afwisseling.

Nou ja, wat mij betreft dus JUIST NIET.

Als het gaat over opstaan denk ik: wat is daar nou leuk aan en waarom zou je het leuk maken? Het is simpelweg een aaneenrijging van redelijk instrumentale taken die je waarschijnlijk de komende 70 jaar van je leven gaat doen. Ik zou mijn kind leren: 1. niet doen is geen optie en 2. doe het zo efficient mogelijk, kun je daarna snel leukere zaken doen (of aan de voorkant langer in je nest blijven liggen)

Hier ben ik het mee eens. Het is iets wat gewoon gebeuren moet, dus idd doen en wel zo efficient mogelijk. Ik ga een routine kwestie niet inkleden of leuker maken, want dan blijf je bezig imho, omdat het leuke er toch een keer af is. Verstand op nul, blik op oneindig en gaan. Is ie op tijd, kan ie het nieuws meepikken, is ie niet op tijd dan helaas pindakaas.

**Geplaatst**: 17-09-10 11:35

Geplaatst: 17-09-10 11:35

Er is een reden waarom er niet opgeschoten wordt,dus is er misschien wel verandering nodig.Ik vind dat je een dag best leuk mag beginnen hoor en daar hoeft geen extra tijd bij te zitten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-10 14:20

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-10 14:20

Pinda_Dipje schreef:
Ik heb tnt eigenlijk 0,0 problemen ondervonden in de opvoeding van mijn zoon (bijna 2, en nu flink aan het peuter puberen).

Ik heb hem van baby af aan, altijd alles nauwkeurig spelenderwijs uitgelegd. "Dit gebeurt omdat..." - "Auwie, voorzichtig hoor de pannen zijn heet" bijv. En ook duidelijk laten zien, dat je pannen voordat ze op het vuur gaan gewoon nog wel beet kunt pakken.
Hij wordt eind november 2, en weet alles precies "Mama, mag niet he? Dat is auw" ziet hij de afstandsbediening liggen "Mama, Duke tv kieke? Even helpen asseblief!". Ook kan ik gewoon afspraken met hem maken: Ik leg al onderweg in de auto uit wat we s'avonds gaan doen "Mama gaat zometeen even eten koken - ook uitleggen wat we gaan eten - dan gaat Duke even lekker spelen, oke?" hij knikt dan en zegt "Oke mama" dan vervolg ik mn verhaal "Gaan we even lekker eten, nog wat liedjes zingen en in badje, oke?" Enz.
Vaak wil hij voor het slapen gaan Bumba kijken, wij zeggen dan van te voren: "Dat is goed schat, maar we kijken maar 1 filmpje en dan ga je naar je bedje toe. Oke?" hij knikt opnieuw "Oke mama & papa ".. Hij installeert zich voor de laptop, kijkt het filmpje af en zegt aan het einde"Daag bumba!" *zwaait*klapt zelf de laptop dicht* pakt zijn knuffels en zegt: "Ik ga pape (slaapje) doen! Kus kus!" en raced vervolgens al de trap op.

Momenteel is hij heel erg in de fase "Ik ben 2 dus ik zeg NEE", in het begin vond ik dat wel even moeilijk. En werd het een getouwtrek om iets voor elkaar te krijgen, dramaaaaa...
Tegenwoordig maken we overal afspraken over, en zijn we nog meer spelenderwijs (meer in de vorm van toneelstukjes, en met muziek) met hem aan de slag gegaan. Dat leidt hem heel erg af, waardoor het "NEE" nu al nagenoeg helemaal verdwenen is.

Een kind moet kind kunnen zijn, problemen zijn er om door mama opgelost te worden. Ik leer hem niets 'bewust' maar doordat ik me heel vaak als vriendje van hem opstel, is hij mij (en mijn vriend) als een soort voorbeeld gaan zien. Alles wat wij doen, wil hij na doen... Zoals het afruimen van de tafel, zelf drinken, stofzuigen, dweilen etc. En uiteraard kopieert hij daarbij ook wel eens dingen die nog niet voor hem bestemd zijn, een simpel "nee liefje, daar ben je nog iets te klein voor" is dan voldoende.
Ik praat altijd vriendelijk en zacht tegen hem, als hij dan wél een keer het bloed onder mn nagels vandaan haalt verhef ik m'n stem een keer door heel hard "UHHHHH" te zeggen. Dan is hij gelijk in tranen en is het volkomen duidelijk dat de grens écht bereikt is.

Mijn vriend heeft wel eens zijn twijfels gehad bij mijn aanpak, hij is zelf vrij streng opgevoed en zag een corrigerende tik als 'must-have' binnen de opvoeding. Ik hanteer deze alleen, wanneer zoonlief mij een tik verkoopt. Inmiddels ziet vriendlief in dat een corrigerende tik absoluut niet noodzakelijk is, mits je van jongs af aan heel consequent bent met je sancties.

leuk om te lezen dat jouw peuter het zo goed doet! je pakt het volgens mij prima aan op deze leeftijd.

zo heb ik het voorheen ook veel gedaan, met veel geduld en het leuk maken kom je verder dan wanneer je kinderen probeert te dwingen..

maar aan de andere kant zijn ze nu wel op een leeftijd dat mama geen vriendinnetje meer is, maar iemand waar ze toch wel respect voor moeten hebben. misschien ben ik 'vroeger' te makkelijk geweest, en heb ik daar nu dus de 'problemen' door.

**Geplaatst**: 17-09-10 14:41

Geplaatst: 17-09-10 14:41

marleen_usar schreef:
Er is een reden waarom er niet opgeschoten wordt,dus is er misschien wel verandering nodig.Ik vind dat je een dag best leuk mag beginnen hoor en daar hoeft geen extra tijd bij te zitten.

Bij de mijne was dat idd

en de verandering was consequent zijn en hem niet de regie gaan laten voeren. Ik kom zelf een half uur eerder uit bed (ochtendhumeur om op te schieten) en tijd om wakker te worden is er zeer zeker, maar daarna is het gewoon hup gaan met die banaan.

**Geplaatst**: 17-09-10 14:43

Re: kinderen opvoeden, hoe moet dat eigenlijk? (1)

Geplaatst: 17-09-10 14:43

je moet als moeder ook niet altijd lief gevonden worden. ze zullen het lang niet altijd met je eens zijn, maar sommige dingen moeten gewoon,je kan wel uitleggen waarom, maar geen discussie.

**Geplaatst**: 17-09-10 14:50

Re: kinderen opvoeden, hoe moet dat eigenlijk? (1)

Geplaatst: 17-09-10 14:50

precies, niet alles hoeft altijd maar leuk te zijn. Er komen steeds meer verplichtingen bij, ik wou dat ik nog jong was!!!

**Geplaatst**: 17-09-10 15:07

Geplaatst: 17-09-10 15:07

juval schreef:
leuk om te lezen dat jouw peuter het zo goed doet! je pakt het volgens mij prima aan op deze leeftijd.

zo heb ik het voorheen ook veel gedaan, met veel geduld en het leuk maken kom je verder dan wanneer je kinderen probeert te dwingen..

maar aan de andere kant zijn ze nu wel op een leeftijd dat mama geen vriendinnetje meer is, maar iemand waar ze toch wel respect voor moeten hebben. misschien ben ik 'vroeger' te makkelijk geweest, en heb ik daar nu dus de 'problemen' door.

Dankjewel!

Positieve beloning en spelenderwijs heeft tot nu toe bij alle kindjes die ik onder mijn hoede heb gehad, prima gewerkt. Sommige zijn er iets minder vatbaar voor, maar dat zijn ook vaak de kindjes (bijv. 8 +) die het van huis uit echt niet gewend zijn.

Ik hanteer een hele 'open' opvoeding, alles is bespreekbaar en in die zin kunnen ze altijd bij me terecht. Echter ben ik wel degene die de eindbeslissingen maakt, en het gezag handhaafd. Ik vind het belangrijk dat hij van jongs af aan al keuze leert maken, zij het een keuze tussen "Pindakaas of pasta?" .. Gezag zit hem voor mij al in hele kleine dingen, ik zal nooit aan een kind vragen: Wat wil je op je boterham? (Geheel vrije keus, en dikke kans dat je 'NIETS!' te horen krijgt), vandaar dat hij enkel mag kiezen uit 2 producten.
Wil je misschien iets anders eten dan brood? Zal je mij nooit horen zeggen. Op het moment dat hij zijn brood niet eet, haal ik het bord weg, bied het later nog een keer aan. Maar onder geen beding krijgt hij iets anders. En ik merk wel dat hij door dit soort kleinigheden iets heeft van: oke, mama blijft nog steeds wel een beetje de baas

Ik dek mezelf voor de puberteit (het is nu al een vreselijke wijsneus - helaas ) maar denk dat ik door tussentijdse interventies met mezelf/partner/kind een heel eind de goede weg op kom. Hoop ik

**Geplaatst**: 17-09-10 15:12

Geplaatst: 17-09-10 15:12

Sorry, ik kom zomaar even binnenvallen en reageer nu dus alleen afgaande op je eerste post. Kan dus zijn dat wat ik schrijf allang door iemand is aangehaald. Wat me opvalt is dat je schrijft dat dreigementen niet meer helpen want daar geloven je kinderen niet meer in.
Dat is hetgeen je moet veranderen. Wanneer je aan bepaald ongewenst gedrag een consequentie gaat hangen moet je ook zorgen dat het iets is wat je daadwerkelijk uit kunt voeren. Geen loze dreigementen want dat hebben ze na 2x wel door.

Ik herken je ergernis bij het ochtendritueel overigens wel hoor, dat getreuzel en gedraal.
Maar ik heb een afspraak met mijn kinderen: ik zeg (ikvraag ze niet, ik ZEG) maar een keer iets. Wanneer ze om een bepaalde reden iets wat ik ze zeg niet uit kunnen voeren dan moeten ze aangeven waar ze hulp bij modig hebben. Maar doen ze niets met hetgeen ik ze zeg te doen, dan zit daar een consequentie aan verbonden.

Dan herinner ik ze, in geval van treuzelen voor het naar school gaan, dat ze te laat komen wanneer ze niet doen wat ik zeg. En dat ik dan niet van plan ben een smoes voor ze te gaan verzinnen. Ze mogen dan zelf aan hun juf/meester uitleggen waarom ze te laat zijn.

Dat werkt wel hoor. De eerste keer zullen ze niet luisteren, maar het gevolg is dat ze geheid te laat komen want jij hebt immers 1 keer gewaarschuwd dat het al laat is en dat ze op zullen moeten schieten. En hou je bij je standpunt dat je niet alles tig keer gaat herhalen. Zij moeten naar school, niet jij. Zij zullen moeten leren dat ze voor een deel zelf verantwoordelijkheid dragen voor het op tijd komen. Als ze dan door hun eigen schuld (treuzelen) te laat komen dan laat ze dat ook maar zelf oplossen. Geloof me, de volgende keer staan ze om half 7 aangekleed en wel aan je bed

Conclusie: voeg de daad bij het woord. Zo ook bij het naar bed gaan. Proberen ze tot in den treure te rekken? Dan de volgende avond maar eens een uurtje vroeger naar bed. En ook echt DOEN!

Mijn kinderen krijgen van mij een grote mate aan vrijheden afgestemd op hun leeftijd, maar zodra ze er misbruik van maken en zich niet aan de regels houden dan ben ik er zo klaar mee.