Joolien schreef:

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
littleroosie schreef:Ik heb niet alle 79 pagina's gelezen,
littleroosie schreef:Ik heb niet alle 79 pagina's gelezen, maar wil mij hier graag meldenIk ben 31 jaar en altijd al geroepen dat ik geen kinderen wil. Er werd altijd gezegd, wacht maar tot dat de biologische klok gaat tikken, nou ik denk dat ik geen biologische klok heb en daar ben ik blij mee. Ik kan totaal niet met kinderen omgaan en het is ook absoluut de levensstijl die ik niet wil.
Mijn vriend heeft een dochter van 5 jaar die om het weekend bij ons hoort te zijn (ligt momenteel bij de rechter en is dus al een tijd niet bij ons geweest). Ik vind dit zelf helemaal niet erg, ik vind het wel sneu voor mijn vriend want die mist haar heel erg. Soms vind het best wel moeilijk dat hij een dochter heeft, aan de andere kant ben ik blij dat hij een kindje heeft omdat ik hem die niet ga geven en hij een fantastische vader is. Zijn er meer mensen die zich hier in herkennen? Ik durf dit nooit zo goed hardop te zeggen.
Dan nog iets wat ik jammer vindm'n vriendinnen van mijn leeftijd hebben allemaal kinderen en hebben dus een andere levensstijl dan ik. Ik mag nog graag op stap en los gaan, dat doen zij allemaal niet meer. Misschien ben ik de eeuwige puber, maar vind dat gewoon nog steeds heel erg leuk en mijn vriend gelukkig ook.
littleroosie schreef:Ik heb niet alle 79 pagina's gelezen, maar wil mij hier graag meldenIk ben 31 jaar en altijd al geroepen dat ik geen kinderen wil. Er werd altijd gezegd, wacht maar tot dat de biologische klok gaat tikken, nou ik denk dat ik geen biologische klok heb en daar ben ik blij mee. Ik kan totaal niet met kinderen omgaan en het is ook absoluut de levensstijl die ik niet wil.
Mijn vriend heeft een dochter van 5 jaar die om het weekend bij ons hoort te zijn (ligt momenteel bij de rechter en is dus al een tijd niet bij ons geweest). Ik vind dit zelf helemaal niet erg, ik vind het wel sneu voor mijn vriend want die mist haar heel erg. Soms vind het best wel moeilijk dat hij een dochter heeft, aan de andere kant ben ik blij dat hij een kindje heeft omdat ik hem die niet ga geven en hij een fantastische vader is. Zijn er meer mensen die zich hier in herkennen? Ik durf dit nooit zo goed hardop te zeggen.
Dan nog iets wat ik jammer vindm'n vriendinnen van mijn leeftijd hebben allemaal kinderen en hebben dus een andere levensstijl dan ik. Ik mag nog graag op stap en los gaan, dat doen zij allemaal niet meer. Misschien ben ik de eeuwige puber, maar vind dat gewoon nog steeds heel erg leuk en mijn vriend gelukkig ook.
maaikemuis schreef:Het probleem wat je wel gaat krijgen in mijn ogen is dat omdat je eigenlijk het kind liever ziet komen dan gaan, dat je dit (ookal doe je nog zo je best) overdraagt op zo'n kind. Dat is iets wat ik zelf niet wil. Niet voor mijzelf, niet voor een kind en ook niet voor een toekomstige partner.
Hilli schreef:Vriendschappen veranderen wel door kinderen, alhoewel het ook wel bijtrekt als de kinderen uit de anti-peristaltische fase zijn. En ja, daar vallen de mensen die alleen over kinderen kunnen praten wel buiten, maar goed alleen honden/paarden/speelgoedtreintjes is net zo irritant.