Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-09-25 06:09

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 14-09-25 06:09

Sterkte siers83 :(:)

**Geplaatst**: 14-09-25 08:02

Geplaatst: 14-09-25 08:02

Siers83 schreef:
Ik moet mijn vader inmiddels al 39 weken missen. Meestal gaat het goed, soms vliegt het me aan. Zoals vanavond. Ik mis hem vreselijk bij alles

Sommige dagen zijn moeilijker dan andere. Sterkte.

**Geplaatst**: 16-09-25 20:39

Geplaatst: 16-09-25 20:39

Ik heb nog nooit in mijn leven zo goed voor mezelf gezorgd. Mentaal gaat het ook beter dan ooit en ik ben meestal erg vrolijk en optimistisch. Ik heb ergens discipline vandaan getrokken voor zelfzorg waarvan ik niet wist dat ik die had. Maar toch blijf ik moe, moe en nog meer moe.

Ik werk eraan om gezonder te leven. Wandel regelmatig. Heb een vast slaapritme. Houd me aan alle regels daaromheen die er zijn. Ben zelfs weer aan het hardlopen. Heb een fijn aantal mensen in m’n direct omgeving. Zit op m’n plek op (aangepast) werk.

Maar ik offer ook veel op. Ik sluit mezelf regelmatig hele weekenden op in huis. Verplicht huishouden + rusten. Op m’n vrije woensdag doe ik dat ook heel vaak. Als ik wat leuks ga doen dan is dit vaak alleen want anders is het snel te druk. En dat is dan wandelen of een museum. Met zonnebril op en koptelefoon want anders 100% migraine. Winkelen oid trek ik niet eens. Zelfs niet in facking Nunspeet.

Ik heb geen huisdieren terwijl ik dat graag wil omdat ik het niet op kan brengen. De zorg is te energierovend op langere termijn. Ik kan momenteel niet meer werken dan 24uur wat financieel niet super royaal is. Dit moet echt naar 28 tenzij ik als vrek ga leven. Niet werken dan word ik ook ongelukkig. Vrienden zie ik niet allemaal vaak genoeg. Familie ook niet vaak. Sport clubjes / sportschool is te druk.

Feestjes, verjaardagen, uit eten, druk terras pakken. Allemaal lastig en minimaliseer ik. Idem dito met musea bezoeken in vakanties en weekenden. Doe ik allemaal weinig. Te veel prikkels. Terwijl ik dol ben op dat soort uitjes. Markten en beurzen vind ik ook heerlijk om te struinen. Kost me gewoon dagen om bij te komen.

Nu heb ik zaterdag familiedag en ben ik nu al enorm moe. Heb expres afgelopen weekend HEEL weinig gedaan alvast voor zaterdag. Maar moet mezelf alsnog de hele week na werk + de zondag erna ook opsluiten om daar (even kort) heen te kunnen. En ik ben een buiten mens. Ik vind TV kijken niks en wil op pad. Bewegen!

En een vriendin wil met mij een dagje ergens heen. Een kasteel bezoeken. En als het dan zo blijft gaan wordt dat ook een kluif. Moet ik wéér afzeggen. Of mezelf opsluiten.

Het leek even een paar weken beter te gaan maar dat was tijdelijk blijkbaar.

Ik weet dat het erger kan maar ik ben 29 en ik leef als een bejaarde. Ik wil niet na elke werkdag 2uur in diepe slaap / coma zijn door vermoeidheid. Vandaag hield ik zelfs m’n werkdag niet vol. M’n baas heeft me om 13:00 weggestuurd omdat hij zag dat ik op was.

Moest even klagen sorry. Ik zie mensen uitgaan, werken, leuke dingen doen en alles tegelijk. Ik weet dat ieder zijn eigen problemen heeft maar ik ben gewoon even gefrustreerd.

Ik hoef ook geen advies ik weet dat m’n brein gewoon kapot is en dat dit het is. Ga morgen de huisarts bellen voor bloedprikken om toch fysieke dingen uit te sluiten.

**Geplaatst**: 16-09-25 21:11

Geplaatst: 16-09-25 21:11

Dan in ieder geval mijn complimenten, want zo hoe je er naar kijkt, wat je zelf al doet, en ook dat je aan de bel gaat trekken bij de huisarts vind ik echt heel sterk

**Geplaatst**: 16-09-25 21:12

Geplaatst: 16-09-25 21:12

Ja het was makkelijker toen ik nog slecht leefde. Toen kon ik wijzen.

Want roken, ongezond leven, te druk zijn etc. Dan is moe zijn heel logisch. Nu snap ik het gewoon echt niet.

Maar bedankt voor je complimenten!

Ik ben gewoon heel bang dat ik permanent ga uitvallen en dat is echt m’n grootste angst. Ik vind werken heel fijn.

**Geplaatst**: 17-09-25 09:19

Geplaatst: 17-09-25 09:19

Ik denk dat je dat al veel inzicht zou kunnen geven Marlinde. Wellicht valt er nog winst te behalen in je dieet en ben je misschien ergens allergisch/intollerant voor terwijl je het niet doorhebt? Denk aan gluten, bepaalde groente/fruit of lactose.

Ik zit er ook een beetje doorheen. Gisteren ziekgemeld omdat zich een patroon herhaald met vervelende collega’s. En het nu ook echt escaleerde in de zin van over mijn grenzen gaan. Ondanks dat ik altijd blijf luisteren, aanvoelen en meedenken in oplossingen, een positieve open sfeer wil creëren ben ik voor de 2de keer in een vervelend team terecht gekomen. Ditmaal in een extremistisch rechts team van mensen die het achterste van hun tong nooit laten zien, altijd achterdochtig zijn, kritiek leveren maar geen oplossingen aandragen en met het motto ‘vroeger was alles beter’ opstaan en naar bed gaan. Het voelt alsof ik leeg gezogen word en het nooit goed kan doen. Vertrouwen is er in het afgelopen jaar nooit geweest, maar alles wat er was kan alleen maar afbrokkelen en niet meer opbouwen.

Moet ik nu alweer mijn baan verlaten omdat ik geen fijn team heb terwijl ik het werk best leuk vind? Ik word onzeker van de gedachte dat áls ik zou wisselen dat ik weer in een team terecht kom waarin ik me niet fijn voel en hoe vaker dit gebeurt, hoe onzekerder ik word of het niet toch echt aan mij ligt $:\$

Gelukkig staat mijn teamleider wel achter mij, maar volgens mij is zij ook ‘out of tricks’ om het te laten werken.

**Geplaatst**: 17-09-25 09:34

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-09-25 09:34

Geen tips van mij Marlinde, heb je ook niet nodig.
Maar wel een hele dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 17-09-25 09:35

Geplaatst: 17-09-25 09:35

Marlinde, je bent zelf al heel goed bezig dat je met alles rekening houdt. En je mag er zeker over klagen, want niet iedereen kan de hele tijd maar sterk blijven. :knuffel:

Desty, een team kan het werk echt maken of breken.

Het is alleen wel vervelend als je het twee keer op rij hebt. Je kan daar zelf vaak weinig aan doen of veranderen, want dat team zit dan zo ontzettend vastgeroest dat ze de nieuweling als boeman gaan zien.

Hopelijk komt er gauw een oplossing voor jou :(:)

**Geplaatst**: 17-09-25 12:10

Geplaatst: 17-09-25 12:10

Ook ik moet mijn hart even luchten.
Sinds mei zit ik al thuis zonder werk, juist de baan waar ik mij zo op mijn plekkie voelde werd contract niet verlengd(moest vast krijgen). Al mijn vakantiedagen opgenomen en kon daardoor de hele maand thuis zitten.
Ondertussen maandje vakantie gehad gewoon even de rust gepakt die ik nodig had maar ondertussen wel rustig verder zoeken.
Tussendoor wel paar gesprekken gehad met bedrijven maar die kozen 9 van de 10x voor een meer ervaren persoon, ok begrijpelijk.

Maar ondertussen is er zoveel frustratie, elke maand red ik het financieel niet met mijn WW uitkering, maar echt uitzicht op een andere baan is er niet.

**Geplaatst**: 17-09-25 12:11

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-09-25 12:11

Ik las het net al. Kunnen wij misschien helpen?
Waar solliciteer je op? En in welke omgeving?

**Geplaatst**: 17-09-25 12:14

Geplaatst: 17-09-25 12:14

Bellatrix schreef:

Ik las het net al. Kunnen wij misschien helpen?
Waar solliciteer je op? En in welke omgeving?

Hulp is altijd fijn, gaat om de omgeving van amsterdam, Liefste administratief maar daar heb ik dus nog geen ervaring mee.

**Geplaatst**: 17-09-25 12:46

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-09-25 12:46

Waar heb je wel ervaring in? Wat heb jij hiervoor gedaan?

**Geplaatst**: 17-09-25 13:19

Geplaatst: 17-09-25 13:19

Echt ruk als je niet mag blijven en je zo dicht bij een vast contract zit..

Krijg je reacties op de sollicitaties of is het telkens gewoon een standaard antwoord?
Durf je terug te reageren / te bellen om feedback te vragen?

Volgens mij heb je vanuit de gemeente of vanuit het UWV recht op iemand die met je mee kijkt of je brief en CV goed zijn.

**Geplaatst**: 18-09-25 22:02

Geplaatst: 18-09-25 22:02

Ik kom dit topic ook even opzoeken. Ik voel me zo schuldig en verdrietig. Vanavond ging ik, net als iedere avond rond schemering, naar de kippenren om het nachthok dicht te doen, maar ik trof zoiets naars aan. Ik heb een grote ren met lage omheining en enkele kippen gaan dagelijks over het deurtje van de ren en lopen dan los achter het huis. Ze kunnen ook prima zelf weer terug en mijn tuin is groot zat dus ik heb er geen bezwaar tegen. Maar vanavond dus, zag ik dat er een kip aan het deurtje van de ren hing. Ze was met haar hoofd/nek tussen de plankjes in geraakt en heeft zichzelf op die manier opgehangen en vermoedelijk haar nek gebroken. Ik heb haar meteen uit de situatie getild, maar helaas was ik waarschijnlijk net te laat. Ik heb eerst 10 minuten stijf van schrik met dat arme kipje in mn armen gestaan, me ervan verzekerd dat ze echt niet meer leefde, wat helaas zo was.

In alle commotie is een andere kip die ook nog buiten de ren liep zo geschrokken van wat er was gebeurd, dat ze ergens de struiken in is gevlucht. Ik heb me rot gezocht naar haar maar ze was nergens te vinden en het was inmiddels donker geworden. Ik heb nu dus het nachthok moeten afsluiten zonder dat zij binnen is om de andere kippen te beschermen, maar nou maak ik me erg ongerust of zij de nacht wel gaat redden. Er lopen hier wel marters namelijk. Wat een ongelofelijke rot-avond en ik krijg dat beeld van dat arme kipje niet van mn netvlies. Hoe kon dit nou gebeuren? Dat hekje is al 8 jaar zo en nooit zoiets gehad. Ik voel me enorm schuldig. Was ik maar iets eerder naar achteren gelopen. Ik was al onderweg maar besloot dat ik eerst nog wel even langs het toilet kon gaan. Had ik dat niet gedaan dan was dit niet gebeurd. Bah..

Dit is het deurtje..
Afbeelding

**Geplaatst**: 18-09-25 22:51

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 18-09-25 22:51

Dat is echt domme pech,daar kan je niets aan doen.Natuurlijk voel je je een beetje schuldig.Zo heeft een schaap van de buren zichzelf opgehangen in het voerrek wat er al jaren stond.Ik keek er elke dag op uit en had het ook niet gezien.

**Geplaatst**: 18-09-25 23:01

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 18-09-25 23:01

Ach wat verdrietig Muronia maar dit kon je niet voorzien. Een ongeluk zit in een klein hoekje... Maar ik zou hier ook dagen niet goed van zijn, dat geef ik toe. Sterkte!

**Geplaatst**: 19-09-25 07:18

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-09-25 07:18

Gelukkig is de andere kip weer terecht. Ik heb meteen iets bovenop dat deurtje gefabriceerd zodat dit hopelijk nooit meer gebeurt.

**Geplaatst**: 19-09-25 08:39

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-09-25 08:39

Fijn dat de andere kip terecht is! En dit kon je niet voorzien hoor. :(:)

**Geplaatst**: 19-09-25 13:09

Geplaatst: 19-09-25 13:09

Poeh, wat schrikken! Heel naar om aan te treffen lijkt mij.. maar dit is echt een ongeluk, hier kon je gewoon niet aan doen.. Als je nou nalatig was geweest.. maar dat is hier echt niet aan de orde. Je kon dit toch ook niet voorzien?

Veel sterkte, hoop dat de beelden van je netvlies verdwijnen..

**Geplaatst**: 19-09-25 13:27

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-09-25 13:27

Sterkte Muronia, dat is niet leuk. Bij ons is ooit een schaap verdronken en ik zie het nog steeds voor me toen ik haar vond in de sloot.

**Geplaatst**: 26-09-25 11:49

Geplaatst: 26-09-25 11:49

Was net onderweg naar huis, toen er iets op de weg lag, leek een grote vogel.. Dichterbij bleek het een katje te zijn. Leek dood, maargoed ga geen dier helemaal plat laten rijden dus gestopt en gaan kijken. Bleek hij nog te leven

Arme dier was echt heel zwaar gewond en er was al gebeld voor hulp door degene die hem aangereden had, maar dat ging veel te lang duren dus ik heb hem opgepakt en naar de dierenarts gebracht. Denk dat zij hem niet op durfde te pakken, aangezien hij nog midden op de drukke weg lag.

Hij is niet gechipt en de dierenarts denkt dat hij het niet gaat redden, maar hij heeft medicijnen gehad en ligt nu aan het infuus in een zuurstof hokje.

Hij was zo zielig.. Hij bloede zo erg uit zn neus en oor, ik zat er helemaal onder. Ik heb gezegd dat ze mij maar op de hoogte moeten houden, dus ze hebben hem onder mijn naam in de computer gezet.
Nu maar proberen z'n eigenaar te vinden. Z'n voetjes waren best wel geel en hij was schraal, denk dat het een jonge boerderij kat is..

**Geplaatst**: 26-09-25 11:52

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 26-09-25 11:52

Ach jeetje arm arm dier

Maar mag ik wel even zeggen dat jij een prachtig mens bent? Echt heel heel mooi wat je gedaan hebt!
Dank je wel daarvoor!

**Geplaatst**: 26-09-25 11:54

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 26-09-25 11:54

Wat ontzettend knap dat je dit gedaan hebt, ik had het niet gekund denk ik.

**Geplaatst**: 26-09-25 12:28

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 26-09-25 12:28

Wat ontzettend verdrietig, je mag trots zijn op jezelf :knuffel:

Ik fietste een paar keer per week door de polder naar stal en de keren dat ik dood gereden katten heb gevonden is niet meer op 1 hand te tellen. Hoe meer het gebeurde hoe zwaarder het begon te wegen om de dieren op te pakken, aan de kant te leggen en de dierenambulance te bellen. En dan te bedenken dat daar allemaal mensen langs zijn gereden en gefietst die geen moeite konden doen om het dier tenminste aan de kant te leggen.
Ik ben ondertussen van stal veranderd en zie het gelukkig niet meer maar ik denk er nog wel aan

Wil je ons nog een update geven over de kat als je wat hoort ?

**Geplaatst**: 26-09-25 12:37

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 26-09-25 12:37

Daphne wat vreselijk, maar wat lief dat je dit voor het diertje hebt gedaan. Ik duim voor hem/haar.