En tussen wat beschreven staat in de DSM en de emotionele beleving ervan zit nog wel iets

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Avalanche schreef:Maar er zit een verschil tussen cognitieve empathie en emotieve empathie. Ik kan prima snappen dat iemand blij is met een vrouwenlijf. Emotioneel kan ik het me niet voorstellen, maar mijn beleving zegt niets over een ander.
En tussen wat beschreven staat in de DSM en de emotionele beleving ervan zit nog wel ietsen wat ik hier probeer uit te leggen is dat laatste.
Fly_high schreef:@Cer toen ik nog overduidelijk niet-moedertaal Nederlands sprak gingen we bij zo'n beetje elke winkel/garage/huisarts/manege/marktplaats interactie/sollicitatiegesprek/makelaar/vul wat in exact dit rijtje af:
"Waar kom je vandaan?""Wat is je Nederlands goed!" "Wonen je ouders in Nederland?" <hier wat doorvragen over mijn familie> "Waarom ben je dan hier gaan wonen?" <hier wat doorvragen over meest voor de hand liggende stereotypen over mijn land/afkomst>
Het is gewoon zo enorm vermoeiend en na 100ste keer zit je er echt niet meer op te wachten. Plus veel vragen die mensen stellen zijn IMO gewoon onbeleefd en niet op hun plek - stel je voor dat je bij je plaatselijke Epplejeck zou werken, ga je dan echt bij willekeurige Nederlandse klanten doorvragen hoe vaak ze nog hun moeder bellen?![]()
In vriendengroep, met uitgaan enz is het inderdaad heel wat anders en daar heb ik het ook niet over
Veronica2 schreef:Avalanche schreef:Maar er zit een verschil tussen cognitieve empathie en emotieve empathie. Ik kan prima snappen dat iemand blij is met een vrouwenlijf. Emotioneel kan ik het me niet voorstellen, maar mijn beleving zegt niets over een ander.
En tussen wat beschreven staat in de DSM en de emotionele beleving ervan zit nog wel ietsen wat ik hier probeer uit te leggen is dat laatste.
Emotieve empathie is niet echt een ding, dus dat onderscheid is niet heel erg geldig buiten populair wetenschappelijke bronnen. Empathie is bij de ene persoon meer aangeboren en ontwikkeld dan bij de ander, het kan zijn dat empathie je ding gewoon niet is.
Genderdysforie staat beschreven in de DSM-V omdat er sprake is van klinisch lijden en waarvoor medische zorg nodig is. Het is niet iets wat je aan jezelf toe kan wijzen of waarvan je zelf de mate kan bepalen.
BaileyMix schreef:UO, of misschien toch niet: mensen die links op de roltrap stil blijven staan moeten 10 jaar en tbs krijgen xoxoxo
Winged schreef:BaileyMix schreef:UO, of misschien toch niet: mensen die links op de roltrap stil blijven staan moeten 10 jaar en tbs krijgen xoxoxo
Mensen die stil willen staan moeten gewoon volledig rechts gaan staan. Dan kun je links tenminste doorlopen.
Maargoed.... Moet het alsnog wel passen
ikke schreef:Op tijd komen is een kwestie van op tijd vertrekken, niet van hard lopen.
MyWishMax schreef:Fly_high schreef:@Cer toen ik nog overduidelijk niet-moedertaal Nederlands sprak gingen we bij zo'n beetje elke winkel/garage/huisarts/manege/marktplaats interactie/sollicitatiegesprek/makelaar/vul wat in exact dit rijtje af:
"Waar kom je vandaan?""Wat is je Nederlands goed!" "Wonen je ouders in Nederland?" <hier wat doorvragen over mijn familie> "Waarom ben je dan hier gaan wonen?" <hier wat doorvragen over meest voor de hand liggende stereotypen over mijn land/afkomst>
Het is gewoon zo enorm vermoeiend en na 100ste keer zit je er echt niet meer op te wachten. Plus veel vragen die mensen stellen zijn IMO gewoon onbeleefd en niet op hun plek - stel je voor dat je bij je plaatselijke Epplejeck zou werken, ga je dan echt bij willekeurige Nederlandse klanten doorvragen hoe vaak ze nog hun moeder bellen?![]()
In vriendengroep, met uitgaan enz is het inderdaad heel wat anders en daar heb ik het ook niet over
Ik denk dat het een beetje te vergelijken is met niet aan het werk zijn. Je krijgt altijd wel de vraag wat je voor werk doet eb ik geef dan aan niet te werken. Het is bizar wat voor persoonlijke vragen je dan allemaal naar je hoofd krijgt. Precies wat jij zegt, dingen die je denk ik niet aan iemand anders vraagt die wel aangeeft te werken. Daar ga je ook niet de hele medische geschiedenis, dagelijkse leven en financiële situatie van vragen als je diegene voor het eerst ontmoet...
Een beetje te vergelijken dis, wel iets totaal anders, maar als ik zie hoe nieuwsgierig mensen zijn en hoe onbeleefd ze daardoor kunnen worden. Want ik heb meestal niet het idee dat het is om je te leren kennen, maar gewoon een soort nieuwsgierigheid of hoe moet je het noemen? Kom er even niet op, maar het voelt vaak niet oprecht als interesse in de persoon zelf.
Raineri schreef:Sommige mensen lijken gewoon niet te beseffen dat de wereld niet om hen heen draait. Vlaamse vriendin had altijd een mooi antwoord. Iets met dat de evenaar niet uit je aars komt of zo?
Sanet schreef:Mijn vader redt dat niet hoor, lopen op een roltrap. Ik ga ook altijd achter hem staan, want ik ben als de dood dat hij eraf kukelt ook. Iets met falend onderstel enzo. Erop stappen vind ik altijd al spannend. Als het dus ook maar enigszins kan, dan gaan we met de lift. Maar het is een eigenwijze man (appel valt niet ver van de boom ook), die net wil doen of hij alles nog kan, maar dat kan hij niet
BaileyMix schreef:Ik vind dat de overheid een nationale roltrapetiquette-campagne moet lanceren!