Bokt.nl

am_vanes schreef:

supertammy schreef:

Ik ben het helemaal met gekvanfleur eens! Het is meestal absoluut niet egoïstisch.
Personen die uit het leven willen stappen kunnen dit ook doen, zodat ze geen last meer zijn voor de anderen om hen heen.

ben het hier wel mee eens.....maar dan wel op een beetje "nette" manier.....
dat zal voor iedereen wel anders zijn...maar als je dan toch je leven wilt beeindigen probeer dan ook aan je nabestaanden te denken. Al geloof ik wel dat je dan al ver heen bent.

Wel een vreselijke verhalen hier....

Karin schreef:

AnneOmie schreef:

Egoistisch...... is een terminaal kankerpatient die euthanasie laat plegen dan ook egoistisch Ik vind dat hetzelfde, alleen weet/ziet de wereld daarvan dat die persoon ziek is! Bij iemand die psychisch in nood is begrijpt/snapt bijna niemand het.

'Zichtbare' aandoeningen worden over het algemeen beter geaccepteerd door de omgeving dan onzichtbare of ondefinieerbare aandoeningen. Om maar een voorbeeld te noemen: thuisblijven van je werk vanwege een gebroken been is 'logisch', thuisblijven vanwege overspannenheid of een depressie wordt vaak lastiger geaccepteerd door de buitenwereld. Om dus maar van terminaal zieken te zwijgen - tussen lichamelijk ziek en psychisch ziek zit voor de buitenwereld vaak ook een groot verschil.

kekaro schreef:

ja egoïstisch omdat ze voor zichzelf kiezen.....maar hoe egoïstisch ben je zelf bezig als je vind dat ze dat niet mogen....moeten mensen verder leven, terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet willen/kunnen....alleen omdat jij dat zo graag wilt, omdat jij diegene niet kan/wil missen...

het blijft moeilijk maar zolang je er geen buitenstaanders mee raakt (zoals wel gebeurt wanneer je bijv. voor de trein springt) vind ik dat een ieder moet doen wat voor hem/haar de beste oplossing is, hoe moeilijk dat voor de nabestaanden ook is.

kekaro schreef:

het was dan ook positief bedoelt

vandaar het hele stuk wat erachter staat

Welshcobfan schreef:

Sanie22: Wat afschuwelijk als je zelf hoort dat iemand er een eind aan maakt!
(en wat afschuwelijk dat zijn zusje en moeder het ook moesten horen...)

Snoevie: Wat onwijs slecht van die praktijk! Totaal niet ethisch verantwoord die eerste praktijk! Psychologen hebben officieel geen beroepsgeheim (er zijn geen consequenties aan verbonden aan het verbreken van het geheim aangezien het geen beschermd beroep is. Iedereen mag zichzelf psycholoog noemen!) maar ethiek moet hoog in het vaandel staan...

Zipje71: Deze maatschappie staat een stuk opener voor stoornissen (want bijna iedereen gaat of kent wel iemand die naar de psy moet) dan de japanse bv. Nergens ligt het aantal zelfmoorden zo hoog als in china en japan. Om de meest bizarre dingen maken ze er een eind aan (bv de baas vond mijn kleren niet mooi).
In zuidelijke landen is vaak not-done om naar een psy te gaan... hier is het modern. Overal maken ze een eind aan hun leven... al is hier meer openheid dan in het zuiden.
Daar zijn ze net zo goed depri, al gaan ze niet naar de psy omdat dat niet echt hip is...


Overal ter wereld hebben mensen problemen, maar je hoort het veelal niets over omdat het in veel culturen niet acceptabel is dat je hulp ervoor zoekt.
(itt tot bij ons)

BraveSpots schreef:

Ik snap niet wat mensen zo egoistisch vinden aan zelfmoord. Als jij vind dat je leven dat je leidt het niet meer waard is, dan moet je gewoon de mogelijkheid hebben om eruit te stappen. Een ander heeft niet voor jou te beslissen dat je moet leven, dat kan alleen jij beslissen (op elke leeftijd).

AnneOmie schreef:

Mee eens met Bravespots en Karin!

Verdrietig is alleen nog zacht uitgedrukt Helemaal kapot ben je ervan als nabestaande... maar toch vind ik het als nabestaande niet egoistisch. Ik heb er respect voor dat mijn broer zelf zijn leven heeft beeindigd.

Eva_ schreef:

Schrijven is mijn hobby, maar zoiets blijft toch altijd moeilijk te verwoorden. Ik heb een beetje een dubbel gevoel aan zelfdoding. Aan de ene kant, waarom? Er zijn zoveel mensen/kinderen die zo graag willen leven, maar al terminaal zijn. Mensen die zelfmoord plegen zijn vaak lichamelijk gezond. Aan de andere kant, zo iemand moet toch wel verschrikkelijk lijden wil hij een einde aan zijn leven maken? Ik kan het me niet voorstellen, ik houd van mijn leven en probeer van iedere dag te genieten, ook al zitten er dingen tegen. Ben ik verdrietig of zit ik ergens mee, vraag ik om hulp of praat met iemand en ga vervolgens weer verder. Een vraag als 'waarom?' blijft bij zoiets altijd in mijn hoofd spoken, en dat vind ik het ergste, je laat mensen achter met een hoop vragen en twijfels.

Nouks schreef:

Eva_ schreef:

Schrijven is mijn hobby, maar zoiets blijft toch altijd moeilijk te verwoorden. Ik heb een beetje een dubbel gevoel aan zelfdoding. Aan de ene kant, waarom? Er zijn zoveel mensen/kinderen die zo graag willen leven, maar al terminaal zijn. Mensen die zelfmoord plegen zijn vaak lichamelijk gezond. Aan de andere kant, zo iemand moet toch wel verschrikkelijk lijden wil hij een einde aan zijn leven maken? Ik kan het me niet voorstellen, ik houd van mijn leven en probeer van iedere dag te genieten, ook al zitten er dingen tegen. Ben ik verdrietig of zit ik ergens mee, vraag ik om hulp of praat met iemand en ga vervolgens weer verder. Een vraag als 'waarom?' blijft bij zoiets altijd in mijn hoofd spoken, en dat vind ik het ergste, je laat mensen achter met een hoop vragen en twijfels.

Omdat het leven nu eenmaal niet eerlijk is.

Naomi_unique schreef:

Welshcobfan schreef:

Soms is zelfmoord ook: kiezen voor het leven en daarmee doodgaan.

Kan je dat ook aan mij uitleggen?

Miryamk schreef:

Nou ik denk dat mensen die zwaar depressief zijn ook niet 'echt zelf' kiezen. Ze zien geen uitweg maar dat komt m.i dóór hun ziekte. Anders vind ik het bij mensen die al zoveel hebben verloren en niks meer hebben om voor te leven. Maar iemand die depressief is kan nog heel veel hebben wat het leven de moeite waard maakt maar ziet het (tijdelijk) niet....