Bokt.nl

Citaat:

vroeguh .. toen we al scholden als iets een dag minder ging ..niet realiserend dat het veel erger kon
wat zou ik graag terug willen naar vroeguh met de beperkingen die ik toen had !

kjoetie schreef:

desnoods ga je in de Kruitvat ofzo staan, dat je weinig 'hoofd'werk hoeft te verrichten, werkt imo ook beter tegen veel psychische toestanden dan zielig sippen op de bank.. want ritme en regelmaat kan al heel veel goed doen.

rommulus schreef:

nog zo iets
je moet erg opletten met wat je eet anders word je steeds diker en dikker
omdat je niet vouit kan werken en bewegen

en eh stal uit mesten
dat word voor me gedaan

Citaat:

Nakisha schreef:
Wat je hier zegt, komt me ook bekend voor...

Mijn relatie rommelt al heel lang... ik denk steeds; ''Als het uitgaat... wat DAN? Ik kan niet alleen wonen... ik heb regelmatig wat hulp nodig...''

Echt loodzwaar... je wilt je eigen leven opbouwen, en dat is gewoon praktisch onmogelijk.


phoe, dat is idd óók zwaar.
Moet daar niet aan denken.
Elke zorg meer kost een hoop energie, iets wat we nou net niet hebben.

Citaat:

hopla schreef:
Als je kunt paardrijden kun je ook bepaalde werkzaamheden doen.
Als is het maar dat je telefonische enquettes doet of thuiswerk of weet ik wat.
Het gaat er bij mij echt niet in dat je wel op je paard kunt klimmen, wel wat kunt rijden maar niet een telefoon aan je oor kunt houden.

Citaat:

Het erge is dat ik me nog eengesprek met Hopla erover kan herrineren...ze leek het toen te begrijpen...was dus l*llen tegen de kat zijn k..

Concentreren kan ik dus ook niet meer.
Om die reden is voor mij een simpele verjaardag, waar je gespreken wilt volgen en ook nog kloppend wilt kunnen antwoorden loodzwaar...resultaat hoofdpijn (ook de dagen erop)

Autorijden, dus gewoon maar stil sitten in dat bakje...loodzwaar...want je moet steeds opletten.
20 min gaat net, bekende weg...onbekende weg is het resultaat 'savonds hoofdpijn van vermoeidheid...ook de dagen erop bij komen....

Het is niet alleen het lichamelijke dat vermoeiend is...geestelijk opletten (dus niet wat zeveren op i-net) is heel zwaar.

Citaat:

In het dagelijks leven moet ik mij al genoeg verantwoorden, daarvoor is het internet ideaal: niemand hoort je piepen, hoesten en snakken naar adem. Niemand ziet je hele tas vol medicatie...

Citaat:

de grootste grap is ook nog een gezond mens zoekt een baan die hij/zij leuk vind
een beperkt persoon zoekt een baan die ie vol kan houden leuk of niet

Citaat:

Ik zie hier een aantal goede punten voorbij komen.

-het moordende tempo op de werkvloer is zelfs voor veel gezonde, maar gevoelige (en in mijn geval, chaotische) mensen moeilijk bij te houden.
-UWV is een waardeloze instelling, die je halfdood nog werken sturen, en de werkelijke lamzakken thuis laten zitten (kan me een mooi verhaal herinneren van iemand die bij de sociale dienst in rotterdam werkte en gewoon bedreigt werd door zo'n tokkie die niet wilde werken).
-je kunt wel willen werken, maar een werkgever moet er maar aan willen, en dat willen ze meestal niet.

Wat dat betreft vind ik dat dit topic wel veel vooroordelen weg kan nemen.

Citaat:

Maar: er is natuurlijk altijd de groep 'excuustruusen' die zichzelf enorm zielig vinden en vinden dat ze niet kunnen werken. En ik ben inderdaad van mening, dat als je de hele dag kan bokken, je ook echt wel parttime kan werken. Er zijn bijvoorbeeld best wel vacatures te vinden voor websitebeheerders, kan je gewoon vanuit je luie stoel doen hoor.

Citaat:

Feit blijft dat je mensen niet in hun hoofd of lichaam kan kijken. En er zijn sommige mensen die zichzelf halfdood werken zonder te klagen, en mensen die om het minste of geringste vinden dat ze arbeidsongeschikt zijn. Het lijkt me bijna onmogelijk voor een buitenstaander om daar het verschil in te zien. En als je dan fysiek iets hebt is dat 1 ding, maar met psychische problemen is het helemaal lastig lijkt me.

Het is gewoon een moeilijk onderwerp, dat ook nog eens gevoelig ligt.

Citaat:

Chronisch ziek zijn is al vreselijk maar je hebt in ieder geval een 'plakkertje'. Psychisch ziek zijn is nog veel lastiger te verdedigen terwijl het je leven net zo kan ontwrichten, maar die mensen worden helemaal al snel als aanstellers gezien.

Citaat:

Klopt inderdaad. Je kan soms nog beter lichamelijk gehandicapt zijn: mensen zien het en hebben vaak gelijk begrip voor je... dan hoef je je niet meer te verantwoorden.

(niet dat ik liever in een rolstoel zit hoor en ik weet: je wordt aangestaard als gehandicapte)

Citaat:

Nou inderaad dat viel mij ook al op ja , steeds meer mensen in WAO etc. klagen over te weinig geld maar wel kunnen paardrijden etc. Natuurlijk geld dit niet voor iedereen! Dat weet ik ook wel. Maar soms lees ik weleens dingen dat ik denk hmm vreemd.

Citaat:

Blijf ik erbij dat ook daarbij een heel grote groep is die best in enige mate kan werken. Ik ben nou ook niet bepaald het schoolvoorbeeld van een uitgebalanceerde mens (en dan druk ik het heul zachtjes uit ) maar ga gewoon werken hoor... desnoods ga je in de Kruitvat ofzo staan, dat je weinig 'hoofd'werk hoeft te verrichten, werkt imo ook beter tegen veel psychische toestanden dan zielig sippen op de bank.. want ritme en regelmaat kan al heel veel goed doen.

Citaat:

Sinds ik antidepressiva gebruik (ze zijn er hier ook achter gekomen dat mijn stemmingswisselingen ook te wijten waren aan een stofje dat ik niet aanmaak in mn hersenen) gaat het wel, ik ben uitgebalanceerder geworden en heb geen enorme woedeuitbarstingen meer.

Maar toch ben ik boos. Boos dat ik ziek ben, dat ik niet "normaal" ben, ook al zie ik er uit als hollands welvaren.... en dan de mensen die zeggen "je stelt je aan"

Ik geef het je te doen, ook ik wil graag ruilen, zou heel graag weer willen werken, maar bij de gedachte alleen al schiet in in de stress en word ik compleet GEK, ik zou niet weten HOE.

Ik kan niet omgaan met stress, drukte, veel mensen, veel denken etc etc. En ik ben daar boos over, ik kan soms wel gillen van boosheid, dat ik dat gewoon niet kan.

Op verjaardagen dus, dan zit ik met een big smile, netjes aangekleed en vol in de make-up om er maar niet uit te zien als de bruid van Frankenstein En dan denken mensen al snel: vieze profiteur.

Dat ik daarna plat lig voor twee dagen, ziet echter alleen mijn man. De liefste, geduldigste man op aarde, die al mijn leed ook eens mee moet slepen. Ik ben hem oneindig dankbaar voor alles, voor zijn hulp en liefde die hij mij ondanks alles blijft geven. Want vlak de partner van een chronisch ziek iemand niet uit! Die hebben het ook heel zwaar

Mijn eerste epileptische aanval was 5 weken geleden, dat was een milde. Vorige week kreeg ik er eentje tijdens de EEG bij de neuroloog. Gut, wat ben ik "blij" dat ik iemand bij UWV straks die pagina's zou kunnen laten zien!!! Want ik ben doodsbang dat ik voor gek wordt versleten en dat ze me zó de arbeidsmarkt weer opgooien....

Mijn laatste aanval was van het type op de grond vallen en schokken, niet meer aanspreekbaar zijn etc etc.

Stress doet veel met mij....

Citaat:

sony ja ik heb een paard en ja ik heb weinig inkomen
maar als ik mijn paardje weg zou moetten doen word ik gek
mijn paardje daar kan ik plezier mee beleven
als ik op mijn paardje zit verdwijd al het gezeur en gezever en kan ik plezier beleven
als ik hem buiten in een galopje aan zet dan is dat gevoel bij meerdere bokkers bekend maar voor mensen met een beperking is het weer een overwinning een stukje vrijheid van alles

jij zegt eingelijk gewoon kei hard dan maar geen paard blijf maar leven ik je eigen met alles
dat is niet weg gelegd voor jou alleen voor de mensen die normaal zijn
dus nu heb je een beetje idee hoe hard zo iets bij iemand aan kan komen

ik bedoel dit niet als aanval maar als weerwoord op wat je costateerd

helaas zijn er de mensen diet het misbruiken en het bverbruien voor de genen die wel hun best doen en wel wat mankeren

Citaat:

Mijn paarden zijn mijn leven, zonder dat denk ik dat ik de hele dag op bed lig.

Wat een knuffel je al niet kan doen, zoveel liefde van een dier ontvangen... mijn katten die tegen me aankruioen als ik ellendig in bed lig, dan stroomt mn hart over van liefde hoor...

.....

Sommigen vinden dat ik dat paard dan maar weg moet doen, om ruimer te leven. Ja, en dán? dat ik doodongelukkkig ben?

Citaat:

Dat is ook heerlijk...ik zou zo weer terug willen naar vroegah....willen ruilen met een gezond lichaam...van iemand die het niet snapt...een maandje maar

Citaat:

Vroeger... o ja toen kon ik nog rennen zonder te stikken, toen had ik de helft minder medicatie... vroeger... toen was ik bijna gezond. (al had ik 2 keer per jaar een volledige long controle in het ziekenhuis)

Citaat:

kjoetie schreef:
....., en je eigen stal kan mesten, dan kan je imo ook best 2 keer per week een paar uurtjes licht huishoudelijk werk verrichten, thuiszorg ofzo. En ja, daar zal je wellicht andere dingen voor moeten laten, maar dat moeten gezonde werkende mensen ook. ....

rommulus schreef:

ochheerlijk die antidepressieva
ik kwam met een half jaar ruim 12 kilo aan en at bijna niets omdat ik zo dik werd

Citaat:

Wat ik persoonlijk heel belangrijk vindt is het gegeven dat paarden een therapie vorm zijn. Is gewoon een feit, of je er nou op zit (denk idd aan het aangepaste paardrijden wat op maneges en bij particulieren gebeurd) of er naast staat (denk aan al die zorgboerderijen die zelfs door uitmesten van stallen kinderen, pubers etc. wat proberen te leren en afleiding proberen te bieden en de geur van paarden en het gevoel hebben van een maatje dat je begrijpt).

……..

Toen ik voor de eerste keer weer naar Josiane mocht was ik dolgelukkig, in de eerste 3 weken van mijn opname ben ik maar 1 keer naar huis geweest en dus naar Josiane. Ik mocht toen niet eens thuis slapen. Josiane heeft mij er door heen gesleept, niet de medicatie die mij hersendood maakte.

Paarden kunnen heel belangrijk zijn voor het welzijn voor de mens (voor degenen die daar behoefte aan hebben).

Citaat:

Er zijn er idd wel een hele hoop die helemaal niets mankeerd. Tijdens die trajecten en programma's heb ik er een hele hoop meegemaak. Ze willen meteen een topbaan, anders blijven ze liever op hun luie gat zitten. En dat zijn dan onopgeleide mensen die al meer dan 10 jaar van een wao of uitkering leven. Ze kunnen wel maar ze willen gewoon niet. En om daar dan tussen te zitten terwijl jij wél echt lichamelijk beperkt bent en juist graag wel werken, dat was echt verschrikelijk. Zij deden nieteens hun best, deden alleen maar mee vanwege het 'gezeur' van de instanties .

Citaat:

Nakisha dat kost je wel wat werk
naar erg netjes zo