Bokt.nl

russel schreef:

Nee dat klopt bepaal je niet zelf, maar door lang genoeg in de ziektewet te blijven kom je automatisch in de WAO.
En Idd Nadya van een WAO kan je bijna niet rondkomen, maar van welke uitkering dan wel? Er zijn wel woningen waar huursubsidie op zit en iemand in de bijstand krijgt ook zo een woining met huursubsidie.

Maar is het niet een beetje mijn punt? Zorgen om zolang mogelijk uit een uitkering te blijven? Als je je als 18 jarigen al arbeidsongeschikt laat verklaren, sluit je heel wat wegen af.

Miss_Blimm schreef:

@Risje, wat houdt jouw ziekte eigenlijk in?

randalinpony schreef:

Van mijn ervaringen ben ik behoorlijk cynisch geworden in ieder geval. Maar misschien heb jij juist harstikke goede ervaringen opgedaan, Chiqa?

russel schreef:

Chiqa schreef:

Dat bepaald het UWV hoor...niet jij of wie dan ook....

Nee dat klopt bepaal je niet zelf, maar door lang genoeg in de ziektewet te blijven kom je automatisch in de WAO.
En Idd Nadya van een WAO kan je bijna niet rondkomen, maar van welke uitkering dan wel? Er zijn wel woningen waar huursubsidie op zit en iemand in de bijstand krijgt ook zo een woining met huursubsidie.

Maar is het niet een beetje mijn punt? Zorgen om zolang mogelijk uit een uitkering te blijven? Als je je als 18 jarigen al arbeidsongeschikt laat verklaren, sluit je heel wat wegen af.

Chiqa schreef:

randalinpony schreef:

Van mijn ervaringen ben ik behoorlijk cynisch geworden in ieder geval. Maar misschien heb jij juist harstikke goede ervaringen opgedaan, Chiqa?

Klopt ik heb prima ervaringen met het UWV en reintegratie.
Woensdag heb ik weer een gesprek met mijn arbeidsdescundige.

John_1983 schreef:

Dan ben jij een van de weinige.

russel schreef:

Misschien ontgaat mij dat, maar waarom besluit iemand om gedurende zijn studieperiode een uitkering aan te vragen, ik denk toch dat ze nog thuis wonen of wellicht een studiebeurs hebben. Als je na je studie een parttime baan gaat zoeken, verdien je toch meer dan je wajong uitkering, dus ik denk dat die dan toch stop gezet gaat worden. Als je niet gaat werken na je studie, dan is het toch zonde om te gaan studeren vind ik, dan is zo een wajong toch minder dan een bijstandsuitkering? Of is het om voor een bijstandsuitkering in aanmerking te kunnen komen.

Chiqa schreef:

Een voorbeeldje; onlangs sprak ik iemand die aangaf dat ze blij was wéér
afgekeurd te zijn, je bent toch niet blij met een afkeuring??
Je bent toch blij dat je weer goedgekeurd wordt,
centen heb en een dagstructuur??

Chiqa schreef:

John_1983 schreef:

Dan ben jij een van de weinige.

Mss ligt dit ook aan je houding en je verwachtingen tov het UWV?
Ik weet het niet hoor, ik ken namelijk meer mensen die geen problemen
hebben bij het UWV...

Een voorbeeldje; onlangs sprak ik iemand die aangaf dat ze blij was wéér
afgekeurd te zijn, je bent toch niet blij met een afkeuring??
Je bent toch blij dat je weer goedgekeurd wordt,
centen heb en een dagstructuur??

randalinpony schreef:

Barmat, van jouw verhaal schieten de tranen in mijn ogen.

Maar ik denk dat mensen die zo werken bij UWV tegen een muur oplopen, en het niet volhouden, of zie ik dat verkeerd?

het "probleem" bij een behoorlijk groot deel van de UWV-ers is dat ze nogal van de geitenwollensokken zijn... mensen van 45 jaar die er al 25 jaar werken zeg maar... al die tijd heerlijk in een overheidsbaan hebben gezeten, zonder te weten wat de arbeidsmarkt écht inhoudt... ze willen wel, maar ze weten niet hoe het buiten de deur er aan toe gaat. In de tijd dat ik bij UWV begonnen ben, trad een grote groep "van buiten" in dienst die dus wel degelijk wist hoe het er aan toe gaat in arbeidsland. Wij hebben binnen het kantoor voor enorm wat veranderingen gezorgd denk ik, in ieder geval qua mentaliteit. Jammer genoeg waren die zelfde geitenwollensokken "in charge" dus je loopt op een gegeven moment tegen de muur op, zoals jij het zegt. Het is daar prima vol te houden, je kunt daar wel 100 jaar worden, als je om weet te gaan met bureaucratie. Ik had er graag langer gewerkt, maar na 4 jaar was de koek op en moest ik er uit, bezuinigingen zeg maar. Dezelfde geitenwollensokken zitten er nu nog steeds, geen goede zaak als je het mij vraagt. Op deze manier wordt er nooit begrip van de buitenwereld gekweekt.

Stel dat jij er niet geweest was?
Stel dat de andere mensen die er werkten, aan hun baantje dachten? Als er ontslag in de lucht hangt, houden de meesten zich gedeisd -liever een ander die zijn nek uitsteekt.

Ik ga mijn "daad" niet verheerlijken, maar ik zeg eerlijk dat geen van mijn collega's zin had in die klus, het was echt even de kop er bij en goed nadenken en uitpluizen, maar ik keek altijd "voorbij" het dossier en probeerde de mens er achter te zien. Kwestie van mentaliteit dus. En ja, het was een hele kluif, zeker als er zaken verloren zijn gegaan door fouten binnen UWV. Maar gelukkig had ik de bevoegdheid om knopen door te hakken, dat dan weer wel. Ik heb een soort van essay geschreven van 20 pagina's waarin ik mijn beslissing motiveerde, dat zijn ze daar officieel en volgens de wet verplicht. Het voelde goed om deze vrouw te kunnen helpen, dat geeft je zoveel voldoening, die dankbaarheid. Terwijl ze niet eens dankbaar hoefde te zijn! Ze had alle recht pislink te worden, maar in plaats daarvan kreeg ik enkele weken daarna een mooie tekening opgestuurd van haar dochtertje, met een klein briefje "dankzij uw goede zorgen heeft *** een prachtige verjaardag gehad en heb ik haar eindelijk de roze fiets kunnen geven die ze zo graag wilde hebben" stond er op. Nou, dan zit ik ook te janken hoor!!!
Het is soms moeilijk om op je stoel van UWV-er te blijven zitten, als er zoveel onrecht is. Ik zeg ook gewoon eerlijk dat ik deze mevrouw geholpen heb naderhand, met een klacht in te dienen, om wettelijke rente terug te vorderen. Mijn chef was er niet blij mee nee, maar soms moet je gewoon je menselijke kant laten gelden en niet alleen naar regeltjes kijken.
Niet veel mensen durven dat, nee. Voor mij was het toen ook al snel bekeken, maar ik heb nooit de menselijkheid uit het oog verloren.

Wat dan? -Die chef was niet bepaald van goede wil, of zie ik dat fout?

Tja, hoe moet je dat zeggen? Hij had ook weer een baas, en die had er ook weer één (en dan gaan bezuinigen op werkpersoneel, kun je het voorstellen?) en ze houden allemaal elkaars handje boven het hoofd en geven toch nooit fouten toe.

Ik was in mijn werk keihard en eerlijk - had iemand het verprutst, kreeg ie ook geen cent van me (ik had ook een heel hoog percentage aan bezwaarzaken op mijn beslissingen) maar voor iemand met de juiste instelling en verhaal, ging ik ook door het vuur. In mijn ogen zou dit zo moeten zijn, helaas beletten de regels en wetten je hier soms in....