Lieve, lieve bokkers!
Het is bijna niet voor te stellen hoeveel goeds het me doet om hier zoveel medelevende berichtjes te lezen.
Dinsdag voelde ik me niet oke, woensdag is er bloed geprikt en donderdag ben ik met aardig wat spoed opgenomen in het AMC.
We zijn direct van start gegaan met de behandeling, ik heb mijn eerste puncties achter de rug en zit ook flink aan de prednison. Mijn lichaam heeft het er zwaar mee, dat merk ik zeker, maar de resultaten die tot nu toe binnengekomen zijn zijn hoopgevend. Ik mijn lymfevocht is nog geen leukemie aangetroffen, dit word nog wel verder onderzocht en er is ook ter preventie al chemo ingespoten maar het is iig iets. Ook reageren mijn witte bloedcellen goed op de prednison.
Veel mensen zeggen 'waarom moet jou dit overkomen?', en zelf zag ik het altijd maar een beetje als een 'dat gebeurd mij niet', maar het is duidelijk: dit kan iedereen overkomen. Ik probeer het nu niet te zien als 'Waarom overkomt mij dit?' maar als 'Waarom een ander?'. Niemand verdient dit, dus ook een ander niet. En oh nee, ik ga niet bij de pakken neerzitten.
Dit is een gevecht dat ik ga winnen.
Kaartjes zijn van harte welkom, want hoe positief ik nu ook ben, het gaan twee ontzettend zware jaren worden en ik kan alle steun en liefde uit mijn omgeving gebruiken.
Wanneer mijn conditie het toelaat zal ik hier zelf regelmatig iets plaatsen, ik heb van mijn ouders een laptop gekregen om contact te kunnen houden met anderen, maar tot nu (nu ik onder de pijnstillende medicatie zit) liet mijn conditie het nog niet toe; het is ongelooflijk hoe snel iemand achteruit kan gaan in zo weinig tijd.
Heel veel liefs,
Yellowfish