Anorexia

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
miilou_

Berichten: 2187
Geregistreerd: 22-11-04
Woonplaats: limboland

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-05-06 21:09

een hele goede vriendin van mij heeft ook al een tijdje anorexia, ze ligt nu in een kliniek, op het laagste niveau
ik vind eetstoornissen echt verschrikkelijk, al kan ik mezelf niet goed voorstellen dat mensen die totaal niet dik zijn zichzelf te dik vinden(dit is mijn vriendin's reden ook).

maar al met al, heeft de anorexia die zij heeft ook een grote impact op mijn leven gehad, zoals ik ook een tijdje geleden in een topic van me afgeschreven heb.
er werd ook vaak tegen mij zo'n opmerking gemaakt van, oh, jij kon wel anorexia hebben en je botten steken uit.
dan voelde ik me heel erg schuldig tegenover mijn vriendin vooral omdat ik maar eet en eet en bijna niets aankom en ook bijna niets voor haar kon doen want ze mag niet eens bezoek ontvangen!
als mensen opmerkingen over anorexia maken, of er weer zo'n spreekbeurt komt waarbij er doodleuk verteld wordt dat maar 20 % (geloof ik dat het was) van de anorexia patienten het overleefd.
dan draait mijn maag om en prikken er tranen in mijn ogen...
ik kan me gewoon niet voorstellen dat mijn vriendin een van die 20% kan zijn!

en over die clip van pink, ik vind niet dat je dit zomaar even in een clip kan zetten, daar kan ik echt kwaad om worden dat mensen met dit soort dingen spotten.
ook al was het als stupid girl bedoeld.
hoe moeten die mensen die anorexia hebben en die clip zien zich dan wel niet voelen? dat komt echt over van, als je anorexia hebt dan ben je dom, maar dat vind ik niet, je moet die mensen juist steunen, en niet ze zwart gaan maken!

Lindy

Berichten: 6038
Geregistreerd: 07-08-02

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-05-06 21:59

Haffiejlover, wat moeilijk voor je dat je vriendin zo ziek is!
Wat betreft die clip van Pink, tja dat heeft 2 kanten he. De boodschap die ze ermee wil overbrengen is juist dat je jezelf moet zijn, en je niet gek moet laten maken door ideaalbeelden en de media. En dat doet ze op een harde manier, dat is Pink. En ja, daar kan ze inderdaad best mensen mee kwetsen...

Wat betreft die statistieken, die heb je (gelukkig) niet helemaal goed onthouden. Het is namelijk zo dat 40% volledig geneest, 40% gedeeltelijk geneest en 20% niet geneest.
10% overleeft het niet. (Dat deel zit dus bij de 20% in, voordat je op 110% uitkomt. )
Een op de 10... dat is nog veel te veel.

_Michelle__

Berichten: 3980
Geregistreerd: 06-04-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-06 10:44

laboum schreef:

Ik ben 1.69m, maar sorry over mijn gewicht durf ik echt niet te praten. Het is in elk geval veel te weinig realistisch gezien, zeker als ik bij de kindermaten moet gaan kijken wat kleding betreft.


Ik heb geen anorexia, maar moet vaak met kleding (broeken) ook bij de kinderkleding kijken.
Ik heb al van alles geprobeerd om aan te komen, maar helaas nog geen succes.
Ik ben niet te mager (zegt de dokter) in ieder geval, maar krijg vaak wel reacties te horen (via iemand anders) dat het lijkt alsof ik anorexia heb.
Geloof me, dat is best frustrerend!

Ik vind het knap van je dat je er zo open over durft te praten en wens je veel succes en sterkte!

mandy101

Berichten: 1274
Geregistreerd: 26-09-04

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-06 10:50

Een vriendin van mij had een tijdje geleden ook een vorm van samen met haar moeder is ze naar een dietiste gegaan en het is gelukkig weer goed gekomen.

laboum schreef:
Ik heb het helaas zelf en al 12 jaar lang. Ben net terug van mijn 14e opname in Belgie. Heb daar 3 weken gezeten ze vonden dat ik het niet aankon en ben daar weggestuurd. In Nederland wilden ze me eigenlijk niet meer opnemen, maar goed gelukkig willen ze me bij 2 klinieken wel aannemen nu. Binnekort staat er dus voor mij een 15e opname te wachten. En door deze stinkmodder ziekte heb ik zelfs mijn paard moeten verkopen. Ik heb nog wel een heel lief bijrijpaard. Rijden erop kan ik niet, ik kan gewoon niet op het zadel zitten zelfs niet met een bontje erop. Gelukkig wel lekker poetsen, wandelen, longeren en vooral veel knuffelen. Als ik beter ben straks, want daar ga ik voor de volle 100% voor, komt er ook weer een eigen paard en daar kijk ik heel erg naar uit. Schaam me trouwens enorm dat ik dit nu zo in het topic hier heb verteld. Heel bang voor reacties van anderen.


Ik vind het heel goed dat je het durft te vertellen.
Ik hoop dat je, je anorexia overwint
Veel sterkte.

peach2001

Berichten: 4253
Geregistreerd: 02-08-03
Woonplaats: Almelo

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-06 12:12

Lieve meiden/vrouwen,
Ik vind het ontzettend knap van jullie dat jullie dit gevecht aan gaan, dat jullie het probleem (h)erkennen en er tegen willen vechten, dat jullie toe durven geven dat er een probleem is... Sterkte!

Volgens mij moet het al enorm opluchten als je het erkent of niet? heen en weer geslingerd worden tussen "er is niets aan de hand" en "volgens mij heb ik toch een probleem" is het moeilijkste denk ik... Voor die tijd, als je niet beseft dat er een probleem is en na die tijd als je beseft en toegeeft dat er een probleem is dat moet toch makkelijker zijn omdat je dan maar 1 kant op gaat/denkt? Ik bedoel dit wel anders hoor, niet zoals het klinkt, ik bedoel dan is het rustiger in je hoofd, de wegen, het vechten dat is natuurlijk heel iets anders...

Lindy

Berichten: 6038
Geregistreerd: 07-08-02

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-06 12:29

ShamalArabs schreef:
Volgens mij moet het al enorm opluchten als je het erkent of niet? heen en weer geslingerd worden tussen "er is niets aan de hand" en "volgens mij heb ik toch een probleem" is het moeilijkste denk ik... Voor die tijd, als je niet beseft dat er een probleem is en na die tijd als je beseft en toegeeft dat er een probleem is dat moet toch makkelijker zijn omdat je dan maar 1 kant op gaat/denkt? Ik bedoel dit wel anders hoor, niet zoals het klinkt, ik bedoel dan is het rustiger in je hoofd, de wegen, het vechten dat is natuurlijk heel iets anders...


Zo ervaar ik het zelf niet, ondanks dat het natuurlijk wel goed is als je het probleem erkent. Maar voor je gevoel ligt het anders. Zolang je niet (wilt) inzien dat je een probleem hebt, is het in principe simpel. je gaat gewoon afvallen, punt uit. Op het moment dat je erkent dat het anders moet, en dit ook moet gaan doen, kom je echt in een tweestrijd.
Aan de ene kant wil je dus beter worden, moet je daarom meer gaan eten, en niet naar de anorexia luisteren. Maar aan de andere kant wil je dat helemaal niet! Je wilt die anorexia niet loslaten, en je wilt niet meer gaan eten, en aankomen. Kleine dingen kunnen al triggeren, waardoor je toch weer naar die anorexia kunt luisteren. Het proces van genezen is vaak een proces waarbij je heen en weer wordt geslingerd tussen wat je zou moeten doen, en wat je het liefste zou willen. De ene dag overheerst de goede kant meer, de volgende dag is de anorectische kant weer heel sterk. Tenminste, ik spreek dan even voor mezelf, maar ik denk dat het wel herkenbaar is voor andere mensen met deze ziekte. Die tweestrijd is ontzettend vermoeiend en frustrerend.. Uiteindelijk wordt de 'zieke kant' steeds zwakker, en de goede kant, je 'eigen' kant steeds sterker.

Shivatjuh01

Berichten: 1916
Geregistreerd: 16-03-05
Woonplaats: Limburg

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-06 12:37

Ik wil maar een ding even zeggen.
Ik het op het randje van gezeten.
Door hulp van iemand heb ik net géén
anorexia gehad. Ik had heel veel problemen
thuis en ook op school. At niet meer, gaf m'n
eten weg, of gooide het als de dag begon al
weg. Ik voelde me niet goed genoeg voor niemand/niks,
en voelde me lelijk en dik. Alleen het avond eten thuis
at ik op, maar ik at langzaam waardoor iedereen al van
tafel was en ik alles weggooide. Door hulp op precies het
goede moment ben ik na meer dan een jaar, langzaam weer
gewoon gaan eten. Ik ben die man nu nog dankbaar! Want
zonder hem weet ik niet of ik zo sterk was geweest als nu.

Ik wil iedereen hier heel veel sterkte wensen!
En jullie komen er wel!

Voor de mensen die ook nog kinderkleding moeten dragen.
Ik draag soms broeken van 176 en heb dr ook nog een in
maat 164. Ben 16 jaar en 1.71 lang. Mijn gewicht doet er niet
toe ben nou ongeveer op streefgewicht, want ben altijd '' te dun''
geweest. Maar vindt het juist moeilijk nu om op een ''normaal''
gewicht te zijn, en voel me al snel dik omdat ik niet anders gewend
ben dan heel slank te zijn. Iedereen verklaart me voor gek. Misschien
dat jullie me wel begrijpen?

peach2001

Berichten: 4253
Geregistreerd: 02-08-03
Woonplaats: Almelo

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-06 12:47

Maar in het begin, als je vaag begint te beseffen dat er iets niet goed is, dat het niet is zoals het hoort, maar toegeven dat je een probleem hebt is ook niet aan de orde, dat kun/wil je niet, je denkt dat je alles nog wel onder controle hebt, dat je er zelf wel uitkomt, dat je wel kan stoppen als je bereikt heb wat je wil bereiken...

"Ik? een probleem? welnee, wat ik doe is misschien niet zo goed maar een probleem is het niet, ik kan zo weer omschakelen" "Ik heb geen probleem, ik heb alles onder controle, maar waarom voel ik me dan zo schuldig als ik eet?" "nog 10 kg en dan stop ik echt!" <- bekende zinnetjes? Daar doel ik op, wanneer je gedachten zo verward zijn, niet toegeven/het idee hebben dat er een probleem is maar tegelijk twijfelen...

Is het dan niet makkelijker als je op dat punt komt waar je je echt bewust bent van je probleem, dat je dat weet en toegeeft, daar waar dat gevecht begint, wanneer je moet gaan afwegen tussen wat je wil en wat je moet doen?

Jaduuh

Berichten: 9406
Geregistreerd: 03-08-05
Woonplaats: Gent

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-06 15:01

ShamalArabs, ik snap waar jij op doelt .. Ik 'denk' ook dat je dat zo op een moment hebt .. maar het duurt zolang voordat je het niet meer ontkent tegen over jezelf, en dan als je het voor jezelf weet dan moet je het nog naar de buitenwereld brengen .. en dat lijkt mij het moeilijkste. Ik weet het niet hoor .. heb het zelf niet gehad.

SisLeone
Berichten: 2867
Geregistreerd: 17-05-03

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-06 15:47

Heb niet hele topic gelezen sorry.
Heb zelf boulimia nervosa in combinatie met a-typische eetstoornis. Ben op zich nu na jaren therapie en begeleiding redelijk genezen verklaard (ben nu 36 dus is een hele strijd geweest). Artsen en psychiaters hebben me wel gezegd dat dit mijn hele leven zal blijven spelen dus dat het een valkuil blijft waar ik in terug kan vallen. Soms merk ik het aan kleine dingen door b.v. weer overmatig te gaan sporten. Nu merk ik het en kan ik het omdraaien. Ook omdat er tussen mij en mijn omgeving hier nu veel meer openheid over bestaat dus ik bespreek het met die mensen wat er met mij gebeurd op dat moment waarop zij me weer steun en kracht proberen te geven om uit die cirkel te komen.

Ik ben nu stevig en daar baal ik erg van. Maar mbv een dietiste die gespecialiseerd is in eetproblemen probeer ik hier nu aan te werken. Het nadeel is dat veel mensen dit allemaal niet weten en dan erg kwetsend kunnen zijn in hun opmerkingen. Vooral omdat ik mijn stofwiseling e.d. zo verne*kt heb dat dat ff duurt voor zich dat stabiliseert en ik mijn lichaam een gezonder en normaler eetpatroon kan aanleren waar het genoeg aan heeft. Nou ja klinkt misschien allemaal erg warrig. Maar het is ook een lastige stoornis om uit te leggen hoe het werkt.

Ik ken de strijd en ik wil iedereen in de strijd succes wensen en sterkte.

Goldenflower

Berichten: 1616
Geregistreerd: 22-09-05
Woonplaats: Gelderland-zuid

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 16:28

Ik heb alle verhalen gelezen en herken mezelf vaak in verhalen die hier neergezet is.

Ik had anorexia, maar ben nu redelijk gezond. Waarom redelijk gezond? Omdat ik heb af en toe nog last van vreetbuien, doe wel stiekem in mijn kamer. Maar ik kotst niks uit. En mijn gewicht is ook aan een beetje hoge kant, maar afvallen durf ik niet!! Ik ben veel te bang dat ik zo omsla naar anorexia, wat 3 jaar geleden is.

Ik heb volgens mij anorexia gekregen doordat ik heel slecht in mijn vel zat, was heel onzeker en kreeg ook steeds te horen van een aantal ex-klasgenoten dat ik te dik was, terwijl ik normale gewicht had. En verder ging t niet goed op school, denk aan slechte cijfers, buitengesloten worden, roddels over je enz... En ik had ook bijna geen vrienden, dus kon ik ook niet mijn hart luchten. Dan loopt wel vlug de emmer over.

Dus ben ik blijkbaar in iets gevlucht, wat toen mijn vriend en vijand was. Ik kickte vroeger op honger, andere mensen zien eten en ging vaak naar supermarkten. Ik liep dan rond en pakte zakken snoep vast en dacht ook elke keer dat ik zo sterke meid ben, dat ik de snoep kon laten liggen.

Maar mijn ouders en andere mensen kregen wel in de gaten dat ik te snel en teveel afviel en zeiden dat ik eetstoornis had of dat ik zo dun uitzag. Ik had al die tijd ontkent totdat ik wel merkte dat ik erg vaak heel moe was, uren en uren aan t fietsen was (had enorme bewegingsaandrang, ik moest en wilde al mijn eten verbranden die ik gegeten had), vaak duizelig was en ook enkele keren flauw was gevallen. En op gegeven moment menstrueerde ik ook niet meer.

En op een gegeven moment zag ik wel zin dat t niet goed ging. Mijn moeder bleef ook steeds zeggen dat ik mijn lichaam zo kapot maakt en dat ik later heel weinig dingen kan doen en geen kinderen kan krijgen als ik zo doorga. En dat ik ook dood kan gaan, daar schrok ik wel van. Alhoewel een tijd lang wou ik wel doodgaan, toen wenste ik wel dat anorexia me doodmaakte, dan voelde ik geen pijn, verdriet, eenzaamheid enz. meer.

Ik moest ook in therapie, maar dat had toch geen nut. Ik wou toch niet! Maar later toen ik wel in zag, ben ik wel in therapie gegaan, maar was vlug afgegaan. Ik vond niks aan en leek ook niet te helpen, dat is niet bevorderend. Ik ging maar op mijn houtje doen en dwong mezelf om elke dag veel ongezonde te eten zoals een pak koekjes, vla of toetje bij avondeten enz.. En al gauw zat ik op goede gewicht, maar zat nog steeds erg in de knoop met dat gewicht. Maar mijn ouders waren tenminste niet bezorgd meer. Toen sloeg ik blijkbaar om naar B.E.D. Ik at bijna elke dag enorme hoeveelheid junkfood en zoetigheden weg, ik walgde echt van mezelf. Dat deed ik ook weer stiekem. En nu ben ik redelijk gezond zoals ik in het begin schreef, ik heb al ruim een jaar geen eetstoornis meer, alleen nog dat zeldzame vreetbuien. Dat lijkt me geen eetstoornis.

Jaduuh

Berichten: 9406
Geregistreerd: 03-08-05
Woonplaats: Gent

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 16:58

Er gknap dat je er min of meer bovenop bent gekomen goldenflower ! Ik denk dat die vreetbuien redelijk normaal zijn hoor. Iedereen heeft dat wel is .. Alleen voor jou ligt het wel anders, qua gevoel enzo denk ik.

Zanzibar
Berichten: 34
Geregistreerd: 16-03-06

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 21:32

Ik heb erg lang getwijfeld om te posten. Ik heb namelijk veel moeite om erover te praten.

Ik heb al bijna 4 jaar anorexia. Vier jaar geleden zijn er in een korte peride veel nare dingen gebeurd, waar ik erg veel moeite mee heb gehad. Ik werd heel erg onzeker van mezelf. Als ik een tussendoortje nam of iets meer dan normal aan tafel at zij me vader daar altijd iets van. Ik ben toen begonnen met afvallen. Maar voor mij was het noch niet goenoeg, ik was noch steeds veel te dik. Ik zat de hele dag door te tellen hoeveel calorieën ik had gegeten. Het enigste wat ik noch belangrijk vond was afvalen.

Op een gegeven moment begon ik wel te beseffen dat ik een probleem had. Ervoor was ik alleen maar trots dat ik controle over mijn eigen lichaam had. Toen begon de ergste periode pas. Het gevecht tussen mijn anorexia en mijn eigen lichaam. Ik had dagen, dat ik opeens een soort angst kreeg, en echt alles at wat ik te pakken kreeg. Dat duurde meestal maar een paar uurtjes, om me vervolgens noch maar roter te voelen, en noch alleen maar meer te willen afvallen. Me ouders, of anderen mensen, hebben hier nooit iets vanaf geweten, ze weten het trouwens nu noch steeds niet. Me ouders en me vrienden vermoeden het wel, maar ik probeerde het altijd zo veel mogelijk te verbergen en als ze er iets van zeiden ontken ik altijd. Waarvoor? Omdat ikme erveel voor schaam, omdat ik bang ben om hun pijn te doen, omdat ik bang ben voor hun reactie.
Het ergste aan anorexia vind ik het altijd moeten liegen, angst en schuldgevoel.
Ik ben bang, bang om aan te komen, bang om de strijd te verliezen, bang om voor altijd anorexia te blijven hebben, bang om te sterven. Eten is een gevecht geworden. En ik merk dat ik de strijd aan het verliezen ben. Anorexia is te sterk.
Ik schaam me eigenlijk dood, zowat iedereen hier, heeft hulp gezocht of gewoon toegegeven aan familie en vrienden, en dan heb ik het na vier jaar, noch niet kunnen zeggen.
Ik wil iedereen met een eetstornis ontzettend veel sterkte wensen.

piaelfje
Berichten: 347
Geregistreerd: 16-05-06
Woonplaats: Overal en nergens:)

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 22:34

ik heb net op een site gekeken.......
Er stonden ook plaatjes bij

Is het waar dat die mensen zich dan nog te dik vinden......ik kan ik het niet voorstellen dat je je dan nog dik vind.....dit kan banketstaaf overkomen maar ik bedoel het niet zo hoor...........
ik vind het een vreselijke ziekte..ik heb het zelf niet......

je kon gwn de ribben tellen

Jaduuh

Berichten: 9406
Geregistreerd: 03-08-05
Woonplaats: Gent

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 22:37

garrano schreef:
ik heb net op een site gekeken.......
Er stonden ook plaatjes bij

Is het waar dat die mensen zich dan nog te dik vinden......ik kan ik het niet voorstellen dat je je dan nog dik vind.....dit kan banketstaaf overkomen maar ik bedoel het niet zo hoor...........
ik vind het een vreselijke ziekte..ik heb het zelf niet......

je kon gwn de ribben tellen


Ik vraag me dat ook wel is af ..
Ik kan me dat niet indenken ..

Sophiee

Berichten: 688
Geregistreerd: 11-08-05
Woonplaats: Haren, Groningen

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 22:38

Het is ook niet alleen jezelf dik vinden maar ook bang zijn om de controle kwijt te raken.

Jaduuh

Berichten: 9406
Geregistreerd: 03-08-05
Woonplaats: Gent

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 22:39

Sophiee schreef:
Het is ook niet alleen jezelf dik vinden maar ook bang zijn om de controle kwijt te raken.


Ja oke, dat snap ik. Maar het is ook je zelf beeld neem ik aan? Zie je jezelf dan echt een paar centimeter dikker ofzo? Ik weet niet .. ?

Sophiee

Berichten: 688
Geregistreerd: 11-08-05
Woonplaats: Haren, Groningen

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 22:41

Ja dat wel, maar ik vind die plaatjes van een heel dun meisje die in de spiegel kijkt en dan een varken ziet wel vertekenend, zo gaat dat niet.
Het is alleen dat je elk kwabje vet dat je nog heb heel duidelijk ziet en alleen maar daarop gaat focussen, en niet op die 20 paar ribben die uitsteken enzo.

Jaduuh

Berichten: 9406
Geregistreerd: 03-08-05
Woonplaats: Gent

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-06-06 22:41

Die heb ik nog niet gezien.
mm okee, dan snap ik het wel beetje.

Sonja_vR

Berichten: 27462
Geregistreerd: 12-07-02
Woonplaats: Dusschen

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-06 15:06

eetstoornissen hebben niet eens alijd met jezelf te dik vinden te maken
het is ook controle hebben over iets.... niet eten = controle hebben, wilskracht laten zien
dat je uiteindelijk geen controle meer hebt maar bent overgeleverd aan de eetstoornis dat zie je vaak heel lang niet ...
althans, bij eetstoornissen die met het beperken van eten tot niet eten te maken hebben

bij het compenseren etc kun je meestal wel terugkijken op een vertekend zelfbeeld...

boulimia etc heeft vaker met jezelf dik vinden te maken ...

maar het maakt niet uit welke stoornis je hebt, het is zwaar bagger...
bij mij is het een controle kwestie ... en een negatief zelfbeeld, lichamelijk en psygisch ... het lichamelijke is te vreklaren en an sich ook wel realistisch, ik heb nu eenmaal overgewicht, de kunst is nu voor mij om af te vallen zonder door te slaan ...

oftewel balanceren op een spreekwoordelijk slap koord tot een kunst verheffen ...
psygisch is mijn zelfbeeld niet realistich maar door mijn omgeving gevormd tot een zeer negatief plaatje, combineer dat met een erg perfectionistische persoonlijkheid en voila...stont aan de knikker

maar momenteel gaat het vrij goed... en ik heb ook daadwerkelijk het gevoel dat ik er wel ga komen ...

Eejj

Berichten: 3733
Geregistreerd: 18-12-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-06 15:12

goed dat je dit topic start !
ik heb laatst ook iets naars gehoord ( inmiddels al een jaar geleden )

meisje had annorexia was 15 jaar en woog nog maar 29 kilo lag op de IC enzo. haar broer kreeg een soort longontsteking en zag dat haar ouders zoveel verdriet hadden omdat meisje dat hij het niet wou zeggen om zijn ouders verdriet te besparen. Uiteindelijk werd hij zo ziek dat die is overleden , hij kreeg een longembolie ofzo ? jongen was 18 jaar .
Het tast dus niet alleen jezelf aan maar ook je familie en vrienden .. vresslijk heeft er niets mee te maken maar de moeder van dat gezin heeft nu ook kanker,, hoe erg kan het leven je tegenzitten ?

moonsparkle
Berichten: 22873
Geregistreerd: 21-03-05

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-06 15:22

Ik heb geen anorexia.
Maar als ik wat heb gegeten kwa snoep/chocola etc voel ik me altijd mega schuldig.
En ben ik gelijk bang dat ik dik word.
Mijn ouders zijn allebei dik en dan ben ik bang dat ik word zoals hun.
Ook sport ik zoveel mogelijk zodat ik niet dik kan worden.
Verder eet ik wel normaal maar tel ook af en toe de calorien om ze vervolgens op de home trainer eraf te fietsen.
Ik wil hier wel vanaf maar hoe? 't word alleen maar erger de laatste tijd.
Als ik boos ben ofzo schrijf ik ook wel eens teksten waarvan ik daarna schrik.
Als ik dan lees hoe ik over mezelf denk.
Maar ik blijf steeds op mijn gewicht letten.
Ik wil niet letten op wat ik eet en hoeveel ik weeg en blabla.
Maar hoe kom ik er vanaf...

Gimli_

Berichten: 4910
Geregistreerd: 13-07-04

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-06 15:24

Zusje van een vriendin heeft ook anorexia.
Ik kan niet bepalen of zij psychische problemen heeft, ze vormen thuis een leuk gezinnetje en mijn vriendin hoor ik ook nooit klagen.
Bij haar ga ik ervan uit, hoe oppervlakkig het ook klinkt, dat het d eleeftijd is.
Geloof me, ik weet dat er normaalgesproken meer achter schuilt, maar zij is nog niet in een stadium dat ze compleet doorslaat.
Haar ouders zijn op de hoogte en ze loopt bij een diëtiste om te 'leren eten'.

Zanzibar: Ik vind het ontzettend knap dat je je verhaal hebt verteld.
Ik denk dat dit een stap in de goede richting is.
Probeer uit het begrip dat je hier krijgt de moed te putten om hulp te gaan zoeken.

Renee__

Berichten: 2980
Geregistreerd: 19-05-05

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-06 16:29

Hallo,

Erg intressant topic. Idd, sommige mensen doen er maar raar/dom over, terwijl ze de échte betekenis van anorexia niet weten.

Zelf vind ik wel dat me buik ietsjes dunner mag (omdat ik weet dat als je afvalt *niet in boulima/anorexia vorm* toch niet al je vet eraf krijgt)

Ik wil graag een PRO-Ana's site zien, als iemand er 1 weet, wil die mij dan PB'en?


@ Laboum: super hoe jij er over kan en durft te praten!! Ik heb veel bewondering en respect voor je. Hoe gaat het nu?

Iedereen met problemen mag mij altijd PB'en, en als het kan wil ik je best helpen! Ookal heb ik er geen ervaring mee.


Dat was mijn verhaal

moonsparkle
Berichten: 22873
Geregistreerd: 21-03-05

Re: Anorexia

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-06 16:56

PRO-Ana's site Wat is dat?