Geplaatst pmarena schreef:Ik denk dat je dan gewoon verblindt wordt door het goede dat je in die persoon ziet. Dat je denkt "als hij maar beseft hoeveel hij van me houdt en hoe kostbaar onze band is, dan komt hij wel tot inkeer" of zoiets.
Dat je verwacht dat er ergens wel een keer iets een *klik* zal maken of door volwassener worden ofzo een probleem verdwijnt, waardoor partner er wèl ineens helemaal voor gaat.
Want dat komt natuurlijk voor, dat iemand tijdens een break-up ineens een hallelujah moment krijgt, beseft dat hij/zij niet zonder die ander kan, en het leven omgooit.
Het is alleen de vraag of je als ander op die eventuele mogelijkheid gaat zitten wachten of dat je beter het 3 strike and you are out principe kan hanteren vanwege de herhaalde onbetrouwbaarheid waardoor de lol er wel vanaf is. Volgens mij is de "kick" van liefde nu juist dat je iemand vindt bij wie je veilig bent, die helemaal voor je gaat. Dat gevoel. En dat gaat weg als iemand je steeds dumpt.
Dit beschrijft inderdaad wel goed hoe ik me erover voel.. Ik wil ook niet wachten of die mogelijkheid er gaat zijn en gewoon zorgen dat ik zelf weer gelukkig word, maar de hoop bestaat nog wel omdat ik (denk ik) hem veel teveel voordeel van de twijfel geef. Puur omdat ik zo gek op hem ben en hij echt mijn beste maatje was. Maar inderdaad, het vertrouwen en de veiligheid die waren absoluut kapot en de tijd die we samen hadden was nog niet genoeg om dat weer helemaal op te bouwen (en dus ook niet terecht, want zit nu weer in dezelfde situatie).
Vind het moeilijk om de grens te zien tussen geduld met iemand hebben of over je heen laten lopen, ik ben bang dat ik al wel bij het tweede punt ben aangekomen.. 
Als je niks meer van hem hoort: des te beter want hij brengt meer ellende dan geluk in je leven 
