Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Boras schreef:Overigens ging mijn moeder vroeger wel gewoon mee naar de schoolarts. Dan spreken we over de jaren 70-80 van de vorige eeuw. Dat was de normale gang van zaken. Het onderzoek was toen uitgebreider denk ik. Er was een arts. Bij mijn dochter op school wordt het onderzoek door een verpleegkundige, die voor dit werk met kinderen is opgeleid, gedaan.
Wintu schreef:secricible schreef:Ik snap niet hoe "mee gaan bij een medisch onderzoek" leidt tot "pubers die nergens tegen komen en gekwetst zijn bij het minste geringste"
Leg uit?
Omdat kinderen tegenwoordig voor elke vervelende ervaring worden behoed. Vroeger was de schoolarts ook niet leuk, maar je ging gewoon, soms zijn dingen in het leven minder leuk, moet je door heen. Daar steek je weer iets van op.
Kleuters hoefden hier niet voor onderzoek trouwens.
DuoPenotti schreef:Hhilde schreef:@DP: het is niet dat er geen discussie mag zijn, maar je slaat de discussie dood door dingen als ‘soooo trauma’ en ‘snowflakes’. Dat zijn weinig sterke argumenten.
daar heb je gelijk in.
Snowflake gedrag had ik beter alleen kunnen denken.
Dat kinderen er trauma aan over houden blijf ik zeggen dat dit toch in de meeste gevallen overtrokken is.
Dan zou iedereen van vroeger nu met een trauma rondlopen, terwijl toen bijna elk kind daar gewoon een ging.
Sizzle schreef:Wintu schreef:
Omdat kinderen tegenwoordig voor elke vervelende ervaring worden behoed. Vroeger was de schoolarts ook niet leuk, maar je ging gewoon, soms zijn dingen in het leven minder leuk, moet je door heen. Daar steek je weer iets van op.
Kleuters hoefden hier niet voor onderzoek trouwens.
Je behoedt ze nergens voor, je bent er slechts bij. Thats it.
Ik zou willen dat mijn ouders daar wat meer bij betrokken waren geweest. Daar zou ik emotioneel waarschijnlijk functioneler uitgekomen zijn geweest dan de „niet aanstellen aanpak“.
Ik herinner me zulke momente met vreemde volwassen mensen die ik doodeng vond en die je „dwingen“ om antwoord te geven op vragen nog steeds helaas. Ik was verschrikkelijk verlegen en zulke dingen werkte contraproductief.
Maar als TS gewoon mee kan dan is er natuurlijk niets aan de hand.
Tieneke schreef:Goh, trauma is een groot woord, maar ik heb dit zelf als kind in de jaren '90 toch wel als zijnde heel naar beleefd.
Ik had het als kind sowieso al heel moeilijk en was bijzonder introvert. Ik weet nog goed dat ik in dat dokterskabinet in m'n ondergoed moest staan en dat de verpleegster me vroeg om op mijn hand te blazen. Net op dat moment, trekt ze m'n onderbroek open en weer dicht. Geen uitleg gekregen dat dat ging gebeuren en ik was helemaal onder de indruk. Ik kan het me nog steeds zo voor de geest halen.
Ik zie absoluut het nut van deze onderzoeken in en ik ben er nooit van weggehouden. Er is ook eens iets naar boven gekomen wat verder onderzocht moest worden. Helemaal oké. Vaccinaties kreeg ik wel steeds via de huisarts, ik ben blij dat m'n moeder me het niet aandeed om dat daar te ondergaan.
Maar moest ik een kind hebben, zou ik wel willen weten hoe dat stukje met de onderbroek nu gebeurt...
_Mir schreef:Ze hebben zich niet zo te bemoeien met ouders. De GGD is een criminele organisatie.
Mijn kids hou ik er ver van uit de buurt.
Fijn toch voor een kind dat een wildvreemde even in je onderbroek gluurt..
Ouders, doe zelf onderzoek..
En voor de ouders die wel mee doen, pas op met wat je invult, voor je het weet komen ze je kind halen.
_Mir schreef:Ze hebben zich niet zo te bemoeien met ouders. De GGD is een criminele organisatie.
Mijn kids hou ik er ver van uit de buurt.
Fijn toch voor een kind dat een wildvreemde even in je onderbroek gluurt..
Ouders, doe zelf onderzoek..
En voor de ouders die wel mee doen, pas op met wat je invult, voor je het weet komen ze je kind halen.