kosseh schreef:Vind het altijd interessant hoe de gedachte gang en redernatie van gelovige mensen is. Omdat ik zelf niet in zie waarom je zo zou denken, maar neem aan dat gelovige zo ook over de denkwijze van ongelovige kunnen denken.
... ik ben altijd een beetje verbaasd als ik dit soort zaken hoor.
'Hoe denk ik dan volgens jou...?' vraag ik mij dan af.
Geloven is voor mij aan de ene kant 'mijn draadje naar de hemel', dat heeft eerder met voelen dan met denken te maken.
En accoord, ik hoor tot de denkende gelovigen.
Ik zie de bijbel als een uitgebreide verzameling teksten 'verhaal en tegenverhaal', nooit bedoeld om letterlijk te nemen, maar om met elkaar in gesprek te gaan.
Of zo je wil, het denken te scherpen.
Citaat:
Bijvoorbeeld over euthanasie. Ik zelf zie niet in waarom een behandeling tegen bijvoorbeeld kanker wel mag en euthanasie niet.
Ik ook niet.
Citaat:
Over euthanasie krijg ik dan te horen dat het tegen Gods wil is. Maar waarom is een behandeling tegen bijvoorbeeld kanker niet tegen Gods wil? Hij gaf je toch kanker, net als dat hij uiteindelijk zou besluiten je dood te laten gaan.
... ik geloof niet dat God een vermomde romeinse keizer is. Die gosers claimden Almachtig te zijn. Gelukkig zijn die keizers inmiddels dood, maar in sommige delen van het christendom leeft hun geest nog volop.
Dat vind ik jammer.
Voor mij schept het een boel ruimte: niets te almacht, staat ook niet in de bijbel.
(Oude tekst, vaak fout vertaald, luidt: "Geen musje valt dood van het dak zonder dat de Vader dat
wil."
Correcte vertaling: "Geen musje valt dood van het dak zonder dat de Vader
er weet van heeft.")
Kanker (en noem maar op) zie ik als een triest biologisch proces - niet als iets dat God jou aandoet.
En als het op een triest moment zo is, dat de dood het barmhartigste is, is dat heel heftig - maar is het in feite wat je hoort te doen.
Mijn oude vriendin kreeg op haar 93ste euthanasie, in de setting van een soort kerkdienst. De dominee bad nog om een stabiele hand voor de arts 'bij haar werk van barmhartigheid', maar de verpleegkundige die achterwacht was heeft toch maar het infuus gezet. De arts moest het hardste huilen. (Ben je opgeleid om mensen beter te maken, moet je dit doen...)