Ayasha schreef:Je hoeft mij niets te vertellen over armoede Sellyxx. Maar vooral toen ging ik voor kleding waarin ik me goed voelde. Tenzij je lichaam en geest volledig van elkaar scheidt is hetgeen je om of in je lichaam draagt altijd deel van je identiteit. Als je het daarmee niet eens bent is er veel dat dan moet ophouden momenteel. Maar neem met een gerust hart van mij aan dat mensen in armoede als eerste een groot deel van hun identiteit op offeren ja. En dat kinderen opgegroeid in armoede pas laat hun identiteit gaan ontdekken omdat die optie er niet is als de mogelijkheden zo beperkt zijn.
That being said: als je niet beoordeeld op kleding heb je ook geen nood aan een dresscode toch?

Oke de hele armoedekwestie kunnen we inderdaad misschien maar beter buiten beschouwing laten. Ik bedoelde er vooral mee dat je op zoveel andere manieren je identiteit kan ontwikkelen dan door kleding. Denk aan karakter-eigenschappen, reflectie op kwaliteiten, valkuilen, deugden ontwikkelen, omgaan met moeilijke omstandigheden in het leven. Voor mij zijn het veel meer overtuigingen/normen/waarden wat je identiteit vormt. Of je sociale identiteit door om te gaan met de mensen om je heen, te leren vertrouwen, van mensen houden, etc. etc. Zelfpresentatie of zelfonthulling d.m.v. kleding kan zeker een factor zijn. Maar voor mij niet de belangrijkste. Andersom gesproken, sommigen zijn enorm veel bezig met hoe ze eruit zien aan de buitenkant/met kleding etc. en hebben ze dus de kans om zich te 'uitten' terwijl ze diep van binnen een slecht zelfbeeld hebben die niet verandert en daarmee (op dat gebied) nu niet echt bezig zijn met het ontwikkelen van een stabiele identiteit.
Ik zeg dat ik inderdaad een mens niet beoordeel op kleding. Daar bedoel ik mee dat ik kleding en persoon meer kan los koppelen. Dan kan ik alsnog wel iets 'esthetisch' mooier of geschikter kan vinden dan het andere. Met andere woorden: als ik (d.m.v. een dresscode) iemand vraag om zijn spijkerbroek en shirt een keer thuis te laten, zegt dat voor mij niks over dat ik jou als persoon niet accepteer, niet leuk aardig of wat dan ook vind. Het zegt dan voor mij iets over wat ik esthetisch mooi vind passen bij deze gelegenheid, waar ik in dit geval belang aan hecht , en daarin zou een bruidspaar dat wat mij betreft mogen aangeven. Het gaat dan ook om een hele belangrijke speciale gelegenheid, een mijlpaal, zelfs een ritueel te noemen. Ik denk dat dat ook goed is om in je achterhoofd te houden. In zoveel andere gevallen gaat deze discussie helemaal niet op, als ik met een vriendin naar de stad ga om een drankje te doen zal het mij een worst wezen of ze een jurkje rokje broek hakken of sneakers aan doet. En dat zou ook raar zijn om dat voor haar te bepalen, want wie ben ik. Maar ik zie dat dus voor een speciale gelegenheid anders.

Overigens heb ik nog niet zo vaak in de positie gestaan dat ik een dresscode 'verzin'. Vaker in de positie dat mij heb moeten aanpassen aan de dresscode van een ander en dat helemaal prima vond.