Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-01-16 14:19

Geplaatst: 25-01-16 14:19

Aedema schreef:
Ann1992 schreef:
Verbieden zal ik niet zo snel doen, maar ik heb vrij veel grenzen en ik kies mijn vriendjes daar ook op uit. Ik zou geen relatie beginnen met iemand die rookt, veel alcohol drinkt, veel tatoeages heeft, drugs gebruikt enzovoort. Mocht dit toch gebeuren tijdens het hebben van een relatie dan zitten daar inderdaad consequenties aan. Op het moment zelf zie ik dan wel of daar mee te leven valt of niet, de ene grens is wat makkelijker te overschrijden dan een ander. Toch een tatoeage nemen vind ik minder erg dan plots gaan roken om maar wat te noemen. Maar als je verliefd wordt op iemand die rookt en jij hebt problemen met rokers, dan moet je dat óf van te voren oplossen, óf geen relatie met die persoon nemen. IMHO kun je het dan niet maken om halverwege te zeggen 'overigens, over dat roken hè... Je moet nu kiezen.'

Over dat roken ben ik helemaal met je eens. Maar hoe zit dat met tattoo's? Wat als je met iemand uitgaat die tattoo's heeft, maar ze verbergt en je dit niet eerder ziet dan wanneer hij zich uitkleedt?

Vaak is dat in de datefase wel een onderwerp van gesprek haha. Ik drink zelf helemaal niets dus dan vragen mensen al snel door wat ik 'dan wel' doe, dan kan ik daar mooi op terugspelen. En een enkele tatoeage is voor mij echt geen dealbreaker hoor.

Emmaa_, daarom is het ook belangrijk om daar zo snel mogelijk eerlijk in te zijn. Een relatie tussen ons zou dus niet werken dus dan kan je daar maar beter snel achter komen toch.

Laatst bijgewerkt door Essia op 25-01-16 14:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-01-16 14:20

Geplaatst: 25-01-16 14:20

Aedema schreef:
Maar hoe zit dat met tattoo's?

Ik heb mijn partner ooit eens als hulp bij het afvallen in haar gezondheidsbelang en us in dat van onze zoon, als beloning het betalen van een tattoo naar keuze beloofd.
Die had ik haar als dat had gewild toch graag gegeven, maar het kwam zo gewoon goed uit.
Tot mijn enorme verbazing bleek ze dat heel graag te willen en is ze EN afgevallen EN heeft ze nu een prachtige full colour vrije stijl tattoo van knie, via voor- en achterzijde tot en met de schouder...
Haar lijf, haar vrije keuze.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:20

Geplaatst: 25-01-16 14:20

DatBenIkNou schreef:
Wauw Nadia...heel erg wat je hebt meegemaakt inderdaad. Ik heb zelf geen behoefte om hier neer te zetten wat ik heb meegemaakt met mijn alcoholische vader, eerlijk gezegd. Ik wens je veel kracht dit te boven te komen. Gelukkig heb ik zelf die kracht gevonden, samen met mijn man die ik niets hoef te verbieden om op het topic terug te komen.

Ach verder functioneer ik uitstekend, heb een heel fijn gezin met 6 kinderen en de 7de op komst. Mijn vader ligt inmiddels onder de grond dus daar heb ik nu ook geen last meer van, hoewel de alcohol dus altijd een trigger zal blijven.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:23

Geplaatst: 25-01-16 14:23

Huertecilla schreef:
Suliko schreef:

Oh ja, maar al te graag.
Hij doet het alleen als hij op zijn rug ligt en ik mag hem dan gewoon op zijn zij draaien, maar dat lukt me nooit

Wat doet hij er zelf uit zichzelf aan/voor opdat jij jouw nachtrust hebt?

Ik vind dit een schitterend voorbeeld omdat het wel/niet snurken geen keuze is maar wel voor beiden ingrijpende welzijnsconsequenties heeft.
Op het moment loopt hier in Spanje ook een advertentie over. Over een snurkende partner. Heel typerend komt het in die reclame in de snurker niet op om het aangeboden product aan te schaffen. De reclame is volledig gericht op het 'slachtoffer'.
Imo is dat een INtrieste illustratie van hoe een relatie niet hoort te zijn.

Oh maar ik zie het niet als een groot probleem, hij snurkt namelijk niet heel erg hard en slaapt het grootste gedeelte van de nacht op zijn zij. Zelf ben ik een lichte slaper, dus ik wordt toch van elk wissewasje wakker wat ik inmiddels wel gewend ben. Als hij zich omdraait in zijn slaap, word ik al wakker.

En wat betreft het omdraaien, wat mij dus niet lukt, daar wordt hij wakker van omdat ik lekker aan hem lig te sjorren dan kijkt hij mij wazig aan van wat ik in hemelsnaam aan het doen ben draait zich op zijn zij en slaapt verder. Probleem opgelost. :Y)

Dus het scheelt, ik heb er niet in zulke mate last van dat het mijn slaap hindert, want die wordt toch wel gehinderd. En anders bestaan er nog oordopjes.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:23

Geplaatst: 25-01-16 14:23

Daantjuh88 schreef:
Kon ik het snurken van mijn vriend maar verbieden!!

Huertecilla schreef:
Dat snurken Daantjuh is een goed voorbeeld. Als dat gelijk al speelt is dat een aspect wat in je afweging meespeelt, wanneer dat gaandeweg ontstaat of erger wordt is dat een vrijheidspunt.
- Als het jouw eigen nachtrust negatief beinvloed, dan heb je het volste recht daar niet naast te slapen. Stuur je die partner uit bed, stapt die zelf uit bed, stap jij uit bed. Dat zegt op zich al iets over de relatie. Ik bedoel; als jouw partner weet dat jij slaap tekort komt door diens gesnurk en niet aanbiedt om apart te slapen is dat een behoorlijk confronterend signaal over hoeveel die voor jouw welzijn is.
- Tja, en wat als je door jouw partner voor jouw nachtrust duurzaam apart moet slapen en voor jouw welzijn graag met een lief in bed slaapt? Wederom is het weer een vraag hoeveel je beiden voor elkaars welzjn bent.

Helaas is mijn man ook een fanatieke snurker. Gelukkig slaap ik over het algemeen (als ik niet zwanger ben of net nieuwbakken mama :')

) vrij diep en krijg ik er weinig van mee. Logées willen er daarentegen dan nog wel eens last van hebben door 2 dichte deuren heen

Maar goed, als ie te vervelend wordt krijgt hij een por van me waardoor hij even ophoudt, net lang genoeg voor mij om weer in een diepe slaap te vallen. Dus voor ons is het over het algemeen niet nodig om apart te slapen. Manlief is echter wel zo meedenkend en lief om zelf in het logeerbed te gaan liggen als hij verkouden/ziek is omdat dan het snurkniveau zelfs voor mij te gortig wordt.
Edit: overigens heb ik wel een verbod op lepeltje-lepeltje liggen waarbij hij het achterste lepeltje is want dan snurkt (en blaast

) hij dus rechtstreeks in mijn oor. Dus lepeltje-lepeltje oke, maar ik ben het achterste lepeltje

Maar als je dat toch eens zou kunnen verbieden en je partner er dan ook nog eens naar zou luisteren? Dat zou wat zijn!

Laatst bijgewerkt door flettie op 25-01-16 14:25, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-01-16 14:24

Geplaatst: 25-01-16 14:24

Ik heb ook totaal geen problemen met tattoo's, wil graag zelf een hebben. Maar mijn broer had 4 tattoo's toen hij met zijn huidige vriendin uitging, en die wist niet eerder dat hij tattoo's had totdat wij haar hadden uitgenodigd om mee te gaan zwemmen

Die blik op haar gezicht was priceless _O-

ze had geen moeite met tattoo's, maar omdat hij ze zo goed had verborgen wist ze er niks van.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:25

Geplaatst: 25-01-16 14:25

Ik verbied niks, ik communiceer liever. Ik geloof niet (meer) in een ander veranderen, dat levert alleen maar ongeluk op, voor beide partijen.
Dat is vroeger wel anders geweest, toen verwachtte ik veel meer van mn partner en dat beviel dus echt niet. Niet voor mij, niet voor hem. Mijn ex verbood ik vreemd te gaan en verwachtte tegelijk dat hij eerlijk was.... Is dus niet gebeurd, pas na onze relatie durfde hij toe te geven meermaals vreemd te zijn gegaan. Niks nieuws voor mij, ik wist het eigenlijk wel. Met roken was dit hetzelfde, hij deed het niet waar ik bij was, wel stiekem achter mn rug. Na onze relatie is hij volop gaan roken. Hij deed op alle vlakken zn best voor me, maar je kan niet veranderen wie iemand is. Dat is uiteindelijk ook de breuk geweest, ik zag dat eindelijk in en toen heb ik de relatie verbroken. We waren te verschillend op voor mij essentiele vlakken. Hij wilde nog niet opgeven toen, maar na enkele maanden verdriet gingen ook zijn ogen open en was hij ook blij met de beslissing. We moesten ons allebei teveel aanpassen om de ander gelukkig te maken en dat werkt gewoon echt niet.

Nu zit ik in een relatie waar communicatie juist de basis is. Vreemdgaan blijft voor mij een moeilijk punt, maar ik kan absoluut niet meer zeggen dat het per definitie een dealbreaker is. Er is voor mij maar 1 dealbreaker, en dat is liegen. Daar is zelfs nog een uitzondering op: als mijn gedrag het hem bijna onmogelijk maakt om eerlijk te zijn. Ik zorg er dus ook altijd voor dat dit niet het geval is. Door een stukje verlatingsangst kan ik namelijk dwingender overkomen dan ik zelf wil. Hij weet dit en heeft me er ook wel eens op gewezen als mijn acties/woorden het hem moeilijk kunnen maken om eerlijk te blijven. Dan kan ik hem vertellen hoe ik me echt voel, en dat is dat ik hem zn vrijheid gun. Dat ik het moeilijk heb met bepaalde zaken is mijn probleem en aan mij om dat op te lossen. Hij houd er rekening mee uit liefde, maar dit moet niet ten koste gaan van zn eigen ik. In het verleden is dit wel gebeurd en die gevolgen zijn we nog steeds aan het oplossen.

Ik ben zelf erg monogaam en wil het liefst dat mijn partner dit ook is. Ik wil hem echter ook gelukkig zien en levenslang je eigen behoeftes negeren is geen recept voor geluk. Mocht bij hem dus de behoefte ontstaan om iets buiten onze eigen relatie te zoeken, dan wil ik dat hij daarmee naar mij toe komt en dat we dit bespreken. Er is ruimte voor behoeftes van ons beide, dit bespreken we en samen beslissen we wat de acties worden. Relatie verbreken is slechts 1 van de mogelijke opties. Dit is in onze relatie, welke inmiddels 12,5 jaar duurt, al meerdere malen voorgekomen. Nooit iets gebeurd, maar hij heeft wel meerdere malen met zichzelf geworstelt en elke keer is dit goed besproken en was er ruimte voor zn behoeftes en twijfels. En juist dat open bespreken heeft er elke keer voor gezorgd dat hij bewust voor mij koos.

lissisanne schreef:
Interessant topic, maar ik denk dat er wat zaken over het hoofd worden gezien. In dit hele topic wordt imo door veel mensen gesuggereerd dat iedereen een 'perfecte' relatie heeft waarin alles bespreekbaar is. Als alles bespreekbaar is kunnen over alle situaties afspraken worden gemaakt en ben je goed op de hoogte van wat er in het hoofd van je partner omgaat. Maar wat doen jullie als je partner niet openstaat voor communicatie op bepaalde vlakken?

En nog wat anders: hoe gaan jullie om met emoties zoals jaloezie? In feite is het een fout van degene die jaloers is, immers: als je iemand vertrouwd zou je niet jaloers moeten zijn en vertrouwen is de basis van elke relatie. Maar je maakt de jaloerse persoon wel elke keer ongelukkig als je met bijvoorbeeld exen omgaat. Heb je dan niet genoeg over voor de jaloerse persoon, want je wil immers dat diegene gelukkig is? Mag je iemand verbieden om jaloers te zijn, of andersom mag je iemand verbieden je ongelukkig te maken?

Het enige waar mijn relatie perfect in is, is de bespreekbaarheid. Verder genoeg drempels en issues hoor, maar daar is allemaal goed mee te leven dankzij....jawel....die bespreekbaarheid. Als een partner niet open staat voor communicatie, is dat niet mijn partner. Dit is voor mij 1 van de voorwaardes om een relatie te beginnen. Iemand die dat niet wil, is gewoon niet de juiste man voor mij.
Emoties zijn emoties en mogen er altijd zijn. Ik ben zelf dus soms best jaloers. Terwijl mijn vriend een enorme flirt kan zijn en erg goed overweg kan met vrouwen. Hier praten we dus gewoon over. Ik mag jaloers zijn ook al vind hij dat pijnlijk (want hij is te vertrouwen), maar die jaloezie is dus wel mijn probleem. Hij gaat zich er niet (meer!) op aanpassen want dat gaat ten koste van zichzelf. Hij gaat bijvoorbeeld gemiddeld zo'n 5x per jaar een weekend weg met een groep mensen. Daar zitten aantrekkelijke vrouwen bij met wie hij flink wat tijd doorbrengt. Doet dat me pijn? Ja. Ik zit in die weekenden soms thuis te huilen en te stressen over wat hij aan het doen is. Maar ik zie dat dus als mijn probleem, niet als iets wat hij mij aandoet. Van hem gaan eisen dat hij thuis blijft, dan doe ik hem wel wat aan.... Hij maakt mij niet ongelukkig, dat doet mn eigen onterechte jaloezie. Daarom werk ik daar ook hard aan en gaat het steeds beter. En omdat ik hem dus wel vrij laat, krijg ik van hem eerlijkheid terug. Hij stuurt me ook elke dag even een berichtje dat het leuk is en ik me nergens druk over moet maken. Als hij terug komt wil ik graag even de bevestiging dat mn jaloezie onterecht is en er niks aan de hand is, we knuffelen en klaar is het. Hij kan er nu heel goed mee omgaan, juist omdat hij zich niet meer hoeft aan te passen. Dat geeft hem ruimte om zich niet meer te ergeren aan mijn gevoelens maar er juist begrip voor te hebben.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:29

Geplaatst: 25-01-16 14:29

flettie schreef:
Manlief is echter wel zo meedenkend en lief om zelf in het logeerbed te gaan liggen als hij verkouden/ziek is omdat dan het snurkniveau zelfs voor mij te gortig wordt.

Kijk, DAT is nu empathisch VOOR de partner ziijn/handelen.

Zo moet het fundamenteel zijn.

@Zwerte: $_/-\o_$

**Geplaatst**: 25-01-16 14:31

Geplaatst: 25-01-16 14:31

Emmaa_ schreef:
Grappig, ik zou namelijk nooit een relatie aangaan met iemand die op die manier oordeelt over mijn leven. Ik heb tattoos, ik rook, ik drink, ik gebruik wel eens drugs.. Iemand die daar een sterke mening over heeft zou niks voor mij zijn. Anderzijds kies ik eventuele partners daar ook op uit. Ik zou ook niet zo snel een relatie willen met iemand die niet rookt, niet drinkt en totaal geen drugs gebruikt.

Het is ook allemaal ontzettend persoonlijk. Ik heb (nog :Y)

) geen tattoos, ik heb nog nooit gerookt, drink zelden en heb nog nooit drugs gebruikt en ben dit ook niet zo snel van plan. Mijn vriend zit ònder de tattoos, rookte toen ik hem leerde kennen (inmiddels voor zichzelf gestopt), drinkt iets regelmatiger dan ik en heeft een behoorlijk (maar geen slecht) drugsverleden en gebruikt nu zelden. Maar over dat soort zaken veil ik echt geen oordeel, het enige wat ik niet wil is dat het mijn leven op een negatieve manier beïnvloedt, maar dat geldt eigenlijk wel voor alles. Voor de rest leven en laten leven. En het heeft mij werkelijk waar nooit negatief beïnvloedt.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:35

Geplaatst: 25-01-16 14:35

In verband met het werk van mijn vriend hoor ik dat zo vaak, altijd weer die opmerking "als hij met mij wat wil dan moet hij maar een andere baan zoeken". Dit is nou echt zo'n kromme gedachte. Je weet toch welke baan iemand heeft voor je een relatie aangaat? Je weet toch (hopelijk) best snel in een relatie of iemand droomt van een baan waarvoor die vaak van huis is? Mijn vriend wist al voor we wat hadden dat ik opnieuw wou gaan studeren (via mijn werkgever) voor verpleegkundige. Ik ben nu bijna afgestudeerd en dus 4 jaar verder. Mijn broek zou er echt van afzakken als hij nu zou komen aandraven dat ie er problemen mee heeft dat ik in een ploegensysteem ga werken -O-

Idem met mijn paarden. Die waren er al een aantal jaar voor hij in beeld verscheen en geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om ze weg te doen als hij dat zou willen. Ook dit is kenbaar gemaakt vanaf de eerste ontmoeting zeg maar. Hij vindt het bijzonder koud en harteloos van me dat ik altijd voor de paarden zal kiezen mocht hij me ooit voor de keuze stellen.

Dit zijn dingen die besproken zijn VOOR we wat kregen. Intussen dus zoals gezegd 4 jaar samen, we wonen ook samen en de openheid en mogelijkheid om alles te bespreken tussen ons is echt "ons geheim ingrediënt". Veel mensen vinden het verbazingwekkend hoezeer ik hem vertrouw en zijn ding laat doen, hij probeert hetzelfde (maar heeft het iets lastiger).

**Geplaatst**: 25-01-16 14:40

Geplaatst: 25-01-16 14:40

Ik vind dat als je al erg lang een hechte relatie heb je elkaar echt wel dingen kan verbieden hoor!
Kijk als je net aan een relatie begint kan je het makkelijk afkappen als je partner iets doet wat jij niet wilt.

Maar ik heb bijv. Nu een relatie van bijna 10 jaar, en wij verbieden elkaar echt wel wat dingen hoor ( verbieden klinkt alleen zo hard )
Hij mag van mij bijv met bepaalde mensen niet meer omgaan omdat ik zie dat ze niet goed voor hem zijn, en hij heel erg vergevingsgezind is laat hij maar alles gebeuren, ik vind dat ik als partner het recht heb om te zeggen ik heb liever niet meer dat je met ze omgaat. En dan is hij eigenwijs en soms luisterd hij wel en soms niet en als hij niet luisterd krijg ik puntje hij paaltje toch gelijk.

Hij wilt niet dat ik te veel drink want als ik dronken ben ben ik gewoon echt verschrikkelijk dus dat "verbied" hij en hij heeft groot gelijk want ik ken soms mn grenzen niet als ik drink. ( niet dat ik een zuiplap ben :')

maar als ik een keer drink gaat het meestal niet goed, tegenwoordig wel aangezien mn vent me tegenhoud" )

Wij hebben een afspraak gemaakt als we gaan stappen doen we dat samen en niet alleen, na 10 jaar zijn we nog steeds altijd samen op stap.
Dat is een afspraak maar als je het anders bekijkt is het eigenlijk verbieden dat wij apart uitgaan maar zo zien we dat niet.

Alleen op vakantie gaan nou dat mag hij echt niet van mij, en ik ook niet van hem maarja als je in een gezonde relatie zit zou je ook niet alleen op vakantie willen gaan lijkt mij O:)

dus ook al is het verbieden, vind ik dat normaal.

Ik vind verbieden zo naar woord, en word hier gebruikt alsof het echt slecht is maar ik vind in een gezonde relatie mag je elkaar best dingen verbieden je leeft met elkaar en dat is geven en nemen.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:42

Geplaatst: 25-01-16 14:42

Varekaj schreef:
In verband met het werk van mijn vriend hoor ik dat zo vaak, altijd weer die opmerking "als hij met mij wat wil dan moet hij maar een andere baan zoeken". Dit is nou echt zo'n kromme gedachte. Je weet toch welke baan iemand heeft voor je een relatie aangaat? Je weet toch (hopelijk) best snel in een relatie of iemand droomt van een baan waarvoor die vaak van huis is? Mijn vriend wist al voor we wat hadden dat ik opnieuw wou gaan studeren (via mijn werkgever) voor verpleegkundige. Ik ben nu bijna afgestudeerd en dus 4 jaar verder. Mijn broek zou er echt van afzakken als hij nu zou komen aandraven dat ie er problemen mee heeft dat ik in een ploegensysteem ga werken

Idem met mijn paarden. Die waren er al een aantal jaar voor hij in beeld verscheen en geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om ze weg te doen als hij dat zou willen. Ook dit is kenbaar gemaakt vanaf de eerste ontmoeting zeg maar. Hij vindt het bijzonder koud en harteloos van me dat ik altijd voor de paarden zal kiezen mocht hij me ooit voor de keuze stellen.

Dit zijn dingen die besproken zijn VOOR we wat kregen. Intussen dus zoals gezegd 4 jaar samen, we wonen ook samen en de openheid en mogelijkheid om alles te bespreken tussen ons is echt "ons geheim ingrediënt". Veel mensen vinden het verbazingwekkend hoezeer ik hem vertrouw en zijn ding laat doen, hij probeert hetzelfde (maar heeft het iets lastiger).

Daar ben ik het wel mee eens, zeker met betrekking tot banen. Dat is iets dat je van te voren al weet, als je het daar niet mee eens bent moet je er niet mee verder gaan.
Ik zou er echter niet heel blij van worden als mijn man nu komt met dat hij bij het leger gaat of een andere baan waarbij hij weken weg is, maar dat is puur omdat wij samen voor 6 (bijna 7) kinderen hebben gekozen, en ik het dan niet fijn vind om er alleen voor te komen staan omdat hij ineens een andere baan zou willen. Verbieden zou ik het hem niet, maar ik zou me wel af vragen hoe hij dat voor zich ziet, hij de hort op en ik blijf achter met kinderen (waarvan een aantal met special needs)

**Geplaatst**: 25-01-16 14:44

Geplaatst: 25-01-16 14:44

Emmaa_ schreef:
Grappig, ik zou namelijk nooit een relatie aangaan met iemand die op die manier oordeelt over mijn leven. Ik heb tattoos, ik rook, ik drink, ik gebruik wel eens drugs.. Iemand die daar een sterke mening over heeft zou niks voor mij zijn. Anderzijds kies ik eventuele partners daar ook op uit. Ik zou ook niet zo snel een relatie willen met iemand die niet rookt, niet drinkt en totaal geen drugs gebruikt.

Om hier nog even op terug te komen 'die op die manier oordeelt over mijn leven'. Het is niet alsof ik negatief kijk op rokers/drugsgebruikers/mensen met veel tatoeages/mensen die veel drinken, het is dat ik van mezelf weet dat ik me daar zeer oncomfortabel bij voel door eerdere gebeurtenissen. Veel tatoeages uitgezonderd, dat vind ik een visuele afknapper zoals iedereen het recht heeft iets 'niet mooi' te vinden. Een vriendschappelijke relatie, prima. Een intieme relatie, dan moet ik toch echt eerlijk naar mezelf zijn.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:45

Geplaatst: 25-01-16 14:45

Varekaj schreef:
In verband met het werk van mijn vriend hoor ik dat zo vaak, altijd weer die opmerking "als hij met mij wat wil dan moet hij maar een andere baan zoeken". Dit is nou echt zo'n kromme gedachte. Je weet toch welke baan iemand heeft voor je een relatie aangaat? Je weet toch (hopelijk) best snel in een relatie of iemand droomt van een baan waarvoor die vaak van huis is?

Dat is ook niet altijd per definitie zo

Mijn man was tekenaar/ingenieur op kantoor toen ik hem leerde kennen. Onderhand heeft hij zich opgewerkt naar een functie waarbij hij de leiding heeft over een groep ingenieurs/tekenaars. Bij zijn huidige baan hoeft hij niet veel op pad maar toen hij vorig jaar ook solliciteerde op een functie waarbij hij regelmatig enkele dagen van huis af zou zijn heb ik hem gezegd dat hij zich daar niet door tegen moest houden. Ja, we hebben 2 jonge kinderen en ja dan zou voor een paar dagen de gehele zorg op mij neerkomen naast mijn baan van 30 uur maar samen met de oppas, oma, school, Kindergarten en een papa/mama van schoolvriend(innet)jes zou ik er daar best uit zijn gekomen.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:45

Geplaatst: 25-01-16 14:45

DatBenIkNou schreef:
_Nadia_ schreef:

Jawel, ik heb een complete 0 grens mbt alcohol, ook na 1 biertje of wat dan ook voel ik mij niet veilig meer, en wil ik iemand niet om mij heen hebben.
Gevolg zijn uren aanhoudende paniekaanvallen, dus niemand van mijn vrienden of familie drinkt waar ik bij ben,of komt bij mij thuis als ze gedronken hebben.
Je hebt het gedeelte gemist dat ik al jaren prof. hulp heb? Ben jij neergestoken door je vader? Ben jij vast gebonden en met een touw om je nek bijna gewurgd? Heeft jouw vader geprobeerd je van het balkon te gooien (4 hoog) Ben jij net op tijd weg gekomen uit een huis waar je vader je met een mes achter na zat? Ben jij meerdere malen dusdanig geslagen dat je bijna een abbonement had op het ziekenhuis? Heeft jouw vader gedreigd je eerste kind te vermoorden om dat je hem bij hem weg houdt? En dat is nog maar een kleine greep van wat er zich afgespeeld heeft.

Ik vraag mensen zich aan te passen in mijn eigen huis, net zoals dat anderen mensen vragen niet te roken in hun huis, dat is toch mijn goed recht? Ik heb dit vanaf het begin tegen mijn partner heel duidelijk gemaakt, had hij daar een probleem van gemaakt, prima maar dan was het geen succesvolle relatie geweest en had ik er niet mee verder gegaan. Mijn partner begreep mij, en wij zijn heel gelukkig, zonder alcohol in ons huis, en dat willen we ook (beide) heel graag zo houden.
Wat mensen in hun eigen huis doen als ik daar ben, daar heb ik niets over te zeggen, maar ik mag wel mijn grenzen bewaken en dus vertrekken als ik daar ongemakkelijk van wordt.

Kan best dat anderen alcohol als iets gezelligs ervaren, ik doe dat niet.

Nadia, is die verwekker (vader kun je hem niet noemen) veroordeelt voor die dingen die hij gedaan heeft??

Laatst bijgewerkt door BigOne op 25-01-16 14:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-01-16 14:46

Geplaatst: 25-01-16 14:46

Sammy;
Maar waarom verbied je hem dingen als alleen stap of op vakantie gaan, wat is de gedachte daar achter? Gewoon uit interesse. Als hij bijvoorbeeld heel graag naar een bepaald land wil en jij niet, heeft hij die mogelijkheid niet? (En andersom ook)

**Geplaatst**: 25-01-16 14:48

Re: iets verbieden in een relatie

Geplaatst: 25-01-16 14:48

Verbieden zou ik niet doen.. Maar je kan wel zeggen wat je er van vind. Dat je iets niet leuk vind of iets in die richting.. want in mijn ogen als je iets gaat verbieden, trek je de eerste scheuren in je eigen relatie.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:50

Geplaatst: 25-01-16 14:50

bigone schreef:
Is jou verwekker veroordeelt voor deze zaken??

Nee, uit angst heb ik nooit wat durven doen, heb 1 keer geprobeerd aangifte te doen, maar de politie vertelde me toen doodleuk dat ik daarna terug moest naar huis, hij zou een brief krijgen met een oproep voor verhoor en dan zouden ze verder zien. Je begrijpt dat als hij die brief gekregen zou hebben ik hier nu niet meer had kunnen schrijven. Ik heb er dus van af gezien, ik was 17 die keer en jeugdzorg was betrokken maar deed niets omdat ik toch al bijna meerderjarig was, fulltime werkte (maar te jong om een woning te huren) en veel te zelfstandig was voor begeleid wonen.
Inmiddels is hij overleden, en ik heb die dag nog net de vlag niet uitgehangen.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:52

Geplaatst: 25-01-16 14:52

Nou Nadia, er zijn dames die gewacht hebben tot ze getrouwd waren en toen plots kwamen aandraven met de melding "of je betaalt me onderhoudsgeld zodat ik huisvrouw kan worden, of ik vraag de scheiding aan en vertrek met de kinderen". Vreselijk.
Mijn vriend zijn ex heeft iets soortgelijks geflikt. Hij werkte toen nog aan land, was 8 weken weg en 4 weken thuis. Zij was vroedvrouw, beiden hadden hun job voor ze wat kregen. Na een aantal maanden ging zij klagen dat hij te vaak weg was, dus is hij overgestapt naar offshore: 6 weken weg en 6 weken thuis. Hij woonde halftijds bij zijn ouders en halftijds bij haar. Hij is toen vertrokken voor 6 weken, naar huis gekomen en 3 dagen later werd hij 's ochtends wakker. Zij was naar haar werk en had zijn koffers ingepakt en wel aan de voordeur gezet. Over and out, ze kon er niet mee leven en hij zocht geen ander werk.

@Flettie: maar jullie hebben wel altijd besproken of hij die sollicitatie mocht doen. Het is niet dat je bij voorbaat al hebt gezegd "je doet het niet, punt". Je bent er beiden wel akkoord mee gegaan.

Ik zie het op dezelfde manier hoor. Het was mijn droom om eigen paarden te hebben, en die heb ik, intussen al bijna 9 jaar. Ik zie niet in waarom ik hem dan zou verbieden om zijn dromen na te jagen: dat was en is nog steeds in het buitenland werken.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:53

Geplaatst: 25-01-16 14:53

_Nadia_ schreef:
bigone schreef:
Is jou verwekker veroordeelt voor deze zaken??

Nee, uit angst heb ik nooit wat durven doen, heb 1 keer geprobeerd aangifte te doen, maar de politie vertelde me toen doodleuk dat ik daarna terug moest naar huis, hij zou een brief krijgen met een oproep voor verhoor en dan zouden ze verder zien. Je begrijpt dat als hij die brief gekregen zou hebben ik hier nu niet meer had kunnen schrijven. Ik heb er dus van af gezien, ik was 17 die keer en jeugdzorg was betrokken maar deed niets omdat ik toch al bijna meerderjarig was, fulltime werkte (maar te jong om een woning te huren) en veel te zelfstandig was voor begeleid wonen.
Inmiddels is hij overleden, en ik heb die dag nog net de vlag niet uitgehangen.

Ik snap je trauma's maar echt, jij bent de enigste die daar nu iets aan kunt doen. Ook voor je kinderen want die komen straks op een leeftijd waarbij ze ook een drankje nemen en dan is het goed wanneer jij in alle rust uit kunt leggen wat alcohol met iemand kan doen ipv compleet te flippen de eerste keer dat je ruikt dat je kids iets gedronken hebben. En het maakt je eigen leven misschien nog iets fijner.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:54

Geplaatst: 25-01-16 14:54

De jongen waar ik nu mee zit (ik heb NOG geen relatie met hem) rookt. Verbied ik dit hem of zou ik dit doen als we een relatie hebben.. nee.
Maar een beetje rekening houden (wat hij zeker doet) mag wel.

En drankje op z'n tijd vind ik ook kunnen zolang hij maar niet elk weekend helemaal dronken is, en drugs vind ik een no go.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:54

Geplaatst: 25-01-16 14:54

Nou ja, in belang van de kinderen vind ik ook dat er altijd iemand thuis moet zijn, maar dan wel in overleg, en niet pas gaan eisen als je al getrouwd bent. Dat is iets dat je bespreekt voor dat je aan kinderen begint.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:55

Geplaatst: 25-01-16 14:55

Ann1992 schreef:
Emmaa_ schreef:
Grappig, ik zou namelijk nooit een relatie aangaan met iemand die op die manier oordeelt over mijn leven. Ik heb tattoos, ik rook, ik drink, ik gebruik wel eens drugs.. Iemand die daar een sterke mening over heeft zou niks voor mij zijn. Anderzijds kies ik eventuele partners daar ook op uit. Ik zou ook niet zo snel een relatie willen met iemand die niet rookt, niet drinkt en totaal geen drugs gebruikt.

Om hier nog even op terug te komen 'die op die manier oordeelt over mijn leven'. Het is niet alsof ik negatief kijk op rokers/drugsgebruikers/mensen met veel tatoeages/mensen die veel drinken, het is dat ik van mezelf weet dat ik me daar zeer oncomfortabel bij voel door eerdere gebeurtenissen. Veel tatoeages uitgezonderd, dat vind ik een visuele afknapper zoals iedereen het recht heeft iets 'niet mooi' te vinden. Een vriendschappelijke relatie, prima. Een intieme relatie, dan moet ik toch echt eerlijk naar mezelf zijn.

Ik bedoelde het oordelen ook an sich niet op een negatieve manier hoor. Ik oordeel ook over mensen die wat dit betreft het tegenovergestelde van mij zijn, zit nou eenmaal in onze natuur

Voor mij is het denk ik een groot deel angst om veroordeeld te worden op mijn persoonlijke smaak. Ik heb genoeg vrienden/vriendinnen die zeggen dat ze mijn tattoos mooi vinden, dat ze het niet erg vinden dat ik rook/af en toe drugs gebruik of dat ik wel eens katslam word, maar als je er dan een echt gesprek over aangaat met ze bekijken ze het toch op een hele negatieve manier.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:58

Re: iets verbieden in een relatie

Geplaatst: 25-01-16 14:58

Nou ja ieders manier van het 'belang van de kinderen' is ook weer anders. Mijn ouders hebben me heel vrij opgevoed. Mijn eerste wijntje was bij mijn ouders op de bank, de eerste keer dat ik echt het idee had dat ik dronken was was ook samen met mijn ouders. Natuurlijk kwam er nog wel het nodige stiekeme aan te pas, vooral toen ik puberde, maar het heeft voor mij veel gescheeld dat mijn ouders er altijd vrij over zijn geweest.

Aan de andere kant kan ik me goed voorstellen dat je als ouder (zoals in het geval van Nadia) niks te maken wilt hebben met alcohol, en dan al helemaal niet bij je kinderen. Mijn zusje mag ook absoluut niet thuis drinken, zij is nu 16 en toen ik begon met thuis wijntjes drinken was ik toch wel jonger dan dat. Ze is een ander kind dan ik, en als ik haar mee uit stappen neem of uithoor over de feestjes waar ze heen gaat dan praat ik met een super verantwoordelijk meisje dat zichzelf heel erg goed in de gaten kan houden met alcohol, zelfs al hebben mijn ouders haar daar nooit echt in geholpen.

**Geplaatst**: 25-01-16 14:59

Geplaatst: 25-01-16 14:59

bigone schreef:
Ik snap je trauma's maar echt, jij bent de enigste die daar nu iets aan kunt doen. Ook voor je kinderen want die komen straks op een leeftijd waarbij ze ook een drankje nemen en dan is het goed wanneer jij in alle rust uit kunt leggen wat alcohol met iemand kan doen ipv compleet te flippen de eerste keer dat je ruikt dat je kids iets gedronken hebben. En het maakt je eigen leven misschien nog iets fijner.

Maar daar ben ik al 15 jaar mee bezig? Ik heb 2 keer per week therapie, meer kan ik niet doen, en zelfs de (talloze) psychologen en psychiaters en therapeuten whatever ik nog meer gezien heb in zowel Nederland, als Belgie als de UK zeggen dat het altijd een trigger zal blijven. Neemt niet weg dat ik de handdoek niet in de ring gooi, maar als mijn kinderen later zover zullen zijn (oudste is nu 8 en weet in grote lijnen wat er gebeurd is, natuurlijk niet de details)dat ze willen drinken zal ik ze alles heel goed uitleggen, zorgen dat ze bij vrienden terecht kunnen als ik nog steeds geen mensen met alcohol om mij heen kan verdragen, maar ze ook vertellen waarom ik dat zo voel.