Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-05-15 11:05

Geplaatst: 25-05-15 11:05

bakkabouter schreef:
Ik ben het er overigens volledig mee eens dat 1 stabiele thuis de beste situatie is, maar om nu gelijk moord en brand te gaan schreeuwen bij het idee dat de vader het kindje een keer een dag (of zelfs 2) meeneemt... Dat lijkt me nogal overdreven, je merkt vanzelf of jullie kind daar "last" van heeft of niet, en dan kan je alsnog je keuze aanpassen, toch?

Dat is ook de reden waarom ik aangeef dat ze haar eigen leven niet moet opgeven en die samen met haar kindje moet opbouwen. Het belangrijkste is ook dat je elkaar niet weg houd bij de kleine de vader niet bij moeder en moeder niet bij vader. De band opbouwen en hechting aan gaan dit kan op zoveel manieren plaats vinden en het allerbelangrijkste daarin is liefde, respect en er onvoorwaardelijk zijn voor je kind en dat kan op zoveel manieren

**Geplaatst**: 25-05-15 11:10

Geplaatst: 25-05-15 11:10

Liselot schreef:
ayasha: Wie zegt dat het een chaotische situatie gaat worden? Als vader en ik ons er allebei goed bij voelen en daar dus rust in hebben zal het babytje dat ook merken. Zoals ik al eerder gezegd heb denken wij ook graag buiten de lijntjes. En wie zegt dat vader en ik het niet eens kunnen worden? Dit is de eerste "discussie" die wij hebben sinds dit gebakje speelt, we zitten over alle dingen juist heel erg op 1 lijn. Alleen over dit nu even niet en mijn inziens kán dat ook nog niet nadat we het er 1 keer over gehad hebben

Omdat je dus elke twee weken een hele verhuis zal gaan doen, elke twee weken in het huis van een ander zal gaan wonen waar je dus niet 'thuis' bent. Dat is al stresserend en legt al druk op een relatie die goed is en liefdevol. Laat staan op twee vrienden die amper slapen (met wat pech laat die uk jullie nl niet veel slapen de eerste tijd.).
Dat is grond voor stress, frustraties en druk. Zelfs zonder twee wekelijkse verhuis.

**Geplaatst**: 25-05-15 11:12

Geplaatst: 25-05-15 11:12

. Ik denk dat het gewoon heel belangrijk is dat als de baby van de moeder naar de vader gaat voor een paar dagen(of andersom) dat de rituelen(tijdstippen, speciaal knuffeltje ect) hetzelfde blijven, zodat er toch ritme in zit. Voor de rest is het natuurlijk geen ideale situatie maar goed. Ik verbaas me trouwens wel over het aantal mensen waarbij de vader op de 2e plek komt, het is hun kind, niet alleen van de moeder.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 02-02-22 22:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-05-15 11:13

Geplaatst: 25-05-15 11:13

Buiten de lijntjes denken klinkt natuurlijk wel heel open minded enzo, maar denk je dat een verse baby dat ook zo'n goed idee vindt?
Ik lees nog steeds alleen maar wat jullie willen en vinden, en dan met name wat de vader van het kind wil en niet wil.

Wellicht zouden jullie eens een paar gesprekken moeten voeren met een orthopedagoog, om het eens uit oogpunt van het kind te bekijken. Het gaat om wat hij of zij nodig heeft, niet wat jullie per se willen of niet willen, buiten de lijntjes of niet.

Laatst bijgewerkt door MairiMacBran op 25-05-15 11:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-05-15 11:13

Geplaatst: 25-05-15 11:13

bakkabouter schreef:
Op een of andere manier geloof ik echt niet dat ze "straks" ernstige psychische stoornissen krijgt omdat ze een paar keer uit logeren is geweest hoor...

Nee, maar toch is hechting in de vroegste tijd belangrijk. Lees bv https://decorrespondent.nl/418/Het-bela ... 8-eefc7453
Er zijn natuurlijk nuances, verschillen per situatie en per kind, maar toch is enige voorzichtigheid wel geboden.

**Geplaatst**: 25-05-15 11:34

Geplaatst: 25-05-15 11:34

MairiMacBran schreef:
Buiten de lijntjes denken klinkt natuurlijk wel heel open minded enzo, maar denk je dat een verse baby dat ook zo'n goed idee vindt?
Ik lees nog steeds alleen maar wat jullie willen en vinden, en dan met name wat de vader van het kind wil en niet wil.

Wellicht zouden jullie eens een paar gesprekken moeten voeren met een orthopedagoog, om het eens uit oogpunt van het kind te bekijken. Het gaat om wat hij of zij nodig heeft, niet wat jullie per se willen of niet willen, buiten de lijntjes of niet.

Ik sluit me hierbij aan. Idem bij de meningen van Ayasha.
Het kind heeft totaal geen stem in deze situatie en wat jij en je vriend doen Liselot, is op z'n best theoretisch geleuter. Je beschikt wel over een mensenleven in wording en daarbij hoort wel iets meer dan het plannen als in de zin van 'wie past er op de hond'.. uit niks blijkt dat je werkelijk bezig bent de beste voorwaarden voor je kind te scheppen - je hemelt je vriend op die echter géén verantwoordelijkheid neemt en wel als stand-by pappa op afstand wil fungeren, eens in de zoveel dagen. Zolang het kind er niet is kun je van alles verzinnen. Je hebt er goed over gesproken zeg je.. maar het trieste is dat de consequenties van jullie avontuur langer zal duren dan het 'goed nieuws gesprek' bij het constateren van de zwangerschap, of de 9 maanden draagtijd. Je zet een mens op de wereld neer die hopelijk tenminste 80 jaar verder moet en leven zal met de consequenties van wat jij nu beslist. Dat moet voor jou toch nummer 1 zijn en je doet er goed aan om eens buiten díe lijntjes te denken ipv de waan van de dag.

**Geplaatst**: 25-05-15 11:37

Geplaatst: 25-05-15 11:37

$_/-\o_$

**Geplaatst**: 25-05-15 11:44

Geplaatst: 25-05-15 11:44

Ik weet wel zeker dat Liselot haar kind niet op de 2e plek zet, vorige week waren er met Y afspraken gemaakt hoe ze het gingen aanpakken en was er nog een relatie, dat waren hele goede afspraken en dat had ook prima gewerkt. Echter kwam de beslissing van Y zo rauw op haar dak dat ik het logisch vind dat ze alle opties bekijkt. Natuurlijk zou het leuk zijn als ze de eerste maanden samen kunnen wonen, dat is de ideale situatie, maar wil dat ook zeggen dat Liselot daar uiteindelijk ook voor gaat kiezen? Zoals ik haar heb gezegd, ze hebben nog een aantal maanden om dit uit te zoeken, mijn advies was ook om een pedagoog te gaan spreken. Ze komen uiteindelijk echt wel voor een goede beslissing voor het kind, daar ben ik zeker van, wat is er mis met alle opties open houden?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 25-05-15 11:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-05-15 11:44

Geplaatst: 25-05-15 11:44

Om het enigszins voor TS op te nemen; Ze heeft al aangegeven dat ze, samen met de vader van het kindje, met enkele pedagogen wil gaan praten

Ook gaan ze morgen samen met een coach om tafel om dingen verder door te spreken. Zowel zij als de vader komen op mij over alsof ze serieus nadenken over zichzelf én het kindje.

Maar, ik moet ook zeggen dat ik me afvraag hoe het straks in de praktijk gaat. Veel liefdesrelaties houden al geen (of zeer moeilijk) stand als er kinderen geboren worden, of kleine kinderen zijn. De situatie van TS en haar vriend is nog wel een stuk ingewikkelder. Ik zou dan ook zeker nu al dingen afspreken over wat er moet gebeuren als jullie onverhoopt toch niet meer met elkaar door één deur kunnen.

**Geplaatst**: 25-05-15 11:49

Geplaatst: 25-05-15 11:49

Dat vind ik dan wel heel erg veroordelend... Ze is heel erg op zoek naar een manier om het wél goed te doen. En nee, het zal vast niet ideaal zijn, maar dat is mijn situatie en die van 1000en andere moeders ook niet. En toch groeien die niet allemaal op tot verknipte kinderen, dus het zal vast toch wel mogelijk zijn.

Liselot, ik vrees eerlijkgezegd ook dat je minder aan de vader zult hebben dan je nu hoopt, maar dat hoeft niet te betekenen dat je het in je eentje moet doen. Al is het maar dat je regelmatig een middag of een nacht kan bijslapen terwijl hij de wacht houdt met een flesje gekolfde melk in de aanslag, dat is dan toch een moment waar jullie alledrie iets aan hebben.
Is het geen mogelijkheid om het eerst op die manier te doen? Kind bij jou, in jouw huis, en daarna te kijken wat voor jullie alledrie werkt? Baby's kunnen zo verschillend zijn, en daar hangt heel veel van af.

**Geplaatst**: 25-05-15 12:13

Geplaatst: 25-05-15 12:13

bakkabouter schreef:
Liselot, ik vrees eerlijkgezegd ook dat je minder aan de vader zult hebben dan je nu hoopt, maar dat hoeft niet te betekenen dat je het in je eentje moet doen.

Ik vraag me echt af waar deze oordelen op gebaseerd worden?
Men doet hier overkomen alsof mannen vrij kansloze en wezens zijn zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel die na de geboorte van een kind zichzelf lekker terugtrekken en een nieuwe relatie starten 'want dat is makkelijker'. Ik vraag me serieus af hoe dit oordeel op basis van de gegevens van TS tot stand komt?

Ik lees dat TS een goede vriend heeft die een gelijk aandeel in de opvoeding van dit kind wil stoppen als TS want 'het is tenslotte zijn kind'. TS mag hem op haar blote knietjes danken dat dit op dit moment zijn instelling is, hij had ook direct kunnen roepen "wij hebben geen relatie, ik wens geen kind en ik neem afstand".

**Geplaatst**: 25-05-15 12:16

Geplaatst: 25-05-15 12:16

Alsof je een nacht doorslaapt als je nog nacht voedingen geeft.... Is je bed niet zeik nat van de melk wordt je vanzelf wel wakker van de pijn door de druk. Vrouwenlichaam stemt zich af op behoeftes van de baby.

**Geplaatst**: 25-05-15 12:19

Geplaatst: 25-05-15 12:19

bakkabouter schreef:
Dat begrijp ik niet helemaal, asperger is net zoals alle andere vormen van ASS niet iets dat geneest of verbetert. Wij hebben een neefje met een ernstige vorm van ASS in de familie, en van veel "behandeling" is daar geen sprake. Ja uiteraard wordt alles en iedereen in zijn omgeving aangepast, maar dat wordt gedaan volgens wat VANDAAG zijn behoeften zijn, niet volgens wat er zoveel jaar geleden al dan niet anders had moeten gaan.

ASS heeft een andere oorsprong dan hechtingsproblematiek, maar de symptomen zijn niet zo makkelijk te onderscheiden (dat is niet anders dan bij fysieke symptomen zoals buikpijn oid, daarvan weet je ook niet hoe het komt tot je de oorzaak kent). Daarom is het belangrijk om te weten waar problemen vandaan komen.

**Geplaatst**: 25-05-15 12:21

Geplaatst: 25-05-15 12:21

Maar die goede vriend wil wel vader zijn op alleen zijn voorwaarden, ongeacht of dat een goede situatie is voor een verse baby.

En op haar blote knietjes danken omdat hij zijn verantwoording neemt? Hij heeft niets van doen met die zwangerschap? TO is onbevlekt ontvangen?

**Geplaatst**: 25-05-15 12:28

Geplaatst: 25-05-15 12:28

MairiMacBran schreef:
Maar die goede vriend wil wel vader zijn op alleen zijn voorwaarden, ongeacht of dat een goede situatie is voor een verse baby.

Nee, dat staat ook nergens. Daarom zijn ze nu de mogelijkheden aan het uitzoeken en staan ze open voor opties en gesprekken.
Echter is het zijn goed recht om te zeggen dat hij geen relatie wil en niet wil samenwonen.

**Geplaatst**: 25-05-15 12:32

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 12:32

Natuurlijk is dat zijn goed recht. Maar dan kan de consequentie wel zijn dat hij minder kan vaderen als hij zou willen omdat dat beter kan zijn voor zijn kind.

Per se niet willen samenwonen of ook maar iets dat een beetje riekt naar "samen" zorgt ook voor meer afstand naar je kind als je zo verstandig bent om niet voortdurend te gaan slepen.

**Geplaatst**: 25-05-15 12:33

Geplaatst: 25-05-15 12:33

Leonoor schreef:
Alsof je een nacht doorslaapt als je nog nacht voedingen geeft.... Is je bed niet zeik nat van de melk wordt je vanzelf wel wakker van de pijn door de druk. Vrouwenlichaam stemt zich af op behoeftes van de baby.

Uitslapen zat er bij mij niet in, nee, maar een uur of 6-7 ging prima (en daarna de lakens verschonen...)

Goof schreef:
Ik vraag me echt af waar deze oordelen op gebaseerd worden?
Men doet hier overkomen alsof mannen vrij kansloze en wezens zijn zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel die na de geboorte van een kind zichzelf lekker terugtrekken en een nieuwe relatie starten 'want dat is makkelijker'. Ik vraag me serieus af hoe dit oordeel op basis van de gegevens van TS tot stand komt?

Ik lees dat TS een goede vriend heeft die een gelijk aandeel in de opvoeding van dit kind wil stoppen als TS want 'het is tenslotte zijn kind'. TS mag hem op haar blote knietjes danken dat dit op dit moment zijn instelling is, hij had ook direct kunnen roepen "wij hebben geen relatie, ik wens geen kind en ik neem afstand".

Omdat helpen in die situatie nogal moeilijk is als je niet fysiek aanwezig bent, simpel

**Geplaatst**: 25-05-15 12:35

Geplaatst: 25-05-15 12:35

Goof schreef:
Ik lees dat TS een goede vriend heeft die een gelijk aandeel in de opvoeding van dit kind wil stoppen als TS want 'het is tenslotte zijn kind'. TS mag hem op haar blote knietjes danken dat dit op dit moment zijn instelling is, hij had ook direct kunnen roepen "wij hebben geen relatie, ik wens geen kind en ik neem afstand".

Dus jij vind het aan de ene kant logisch dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt maar aan de andere kant vind je dat TS hem op zijn blote knietjes moet danken? Die snap ik even niet.

Persoonlijk zou ik mijn beste vriend die mij zwanger heeft gemaakt en vervolgens zegt dat hij wel te allen tijde bij de baby wenst te zijn maar alleen in twee huizen omdat hem dat gevoelsmatig beter uitkomt (en hij zenuwachtig wordt van het woord samenwonen) hard uitlachen en een stapel ontwikkelingspsychologische boeken onder zijn neus schuiven.

Bovendien weten wij nog niet hoe deze vriend van TS zich gaat gedragen als er een vrouw langs komt met wie hij wél wil samenwonen en misschien nog wat kinderen krijgen. Denk jij dat dat verse koppel dan 24/7 TS en kind om zich heen willen en zich nog net zo opstellen als nu? Dat lijkt mij sterk.

**Geplaatst**: 25-05-15 12:52

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 12:52

Ts, gefeliciteerd alle twee met jullie zwangerschap. Fijn dat jullie zoveel moeite willen doen om als ouders alle twee even veel te doen. Echter, jullie plannen lijken wel op het Europees parlement, complete volksverhuizing om de zoveel tijd, niet doen. Voor het kind is dat geen enkel probleem maar dat word het voor jullie en de dieren wel. Als alles goed gaat en jullie krijgen hopelijk een gezond kind, wen dat kleintje dan vanaf het begin aan de borstvoeding en de fles, dit kan prima want dat heb ik ook met alle kinderen gedaan. De weken van je zwangerschapsverlof blijft het kind bij jou en daarnaast kan het kind regelmatig een aantal uurtjes bij papa doorbrengen aangezien er gewoon een flesvoeding gegeven word. Zo heb jij een aantal uren vrij(heerlijk) en hij kan in alle rust aan zijn band met de baby werken. En daarnaast krijgt hij ook meteen een idee hoe het is om alleen voor een kind te zorgen. Samenwonen of naast elkaar, nooit doen want jullie weten niet wat er aan wederzijdse partners nog op je weg komt. En waar hebben we het verder over, een vader kan net zo goed liefde en aandacht geven dus dat hele hechtingsverhaal is hier geen punt. Niet te moeilijk over denken en niet in percentages tijd want een uur echte aandacht is meer waard dan de hele dag in de box liggen terwijl er zo af en toe wat te eten voorbij komt.

**Geplaatst**: 25-05-15 13:06

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 13:06

Jeetje TS, wat heftig. Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap.
Goed om te lezen dat je alles zo goed mogelijk wil regelen voor het kind en voor jullie zelf.
Ik vraag me alleen af of het in de praktijk wel zo goed uit gaat pakken.

Je hebt nu nog geen kinderen en geloof me, je kan je absoluut niet voorstellen hoe het is als de kleine er is.
Het verandert je leven zo gigantisch, zet zeker druk op een relatie (ik ben blij dat ik een sterke relatie met mijn man heb, maar ik kan me nu heel goed voorstellen dat mensen uit elkaar gaan wanneer ze kinderen hebben gekregen, een goede basis daarin is zoooo belangrijk).

Daarnaast dacht ik er van te voren vrij makkelijk over, 'kind breng ik wel even naar de oppas als ik wil paardrijden/ brengen we wel even uit logeren als we een weekend weg willen met zijn tweeën'.
Ook dat is bij ons in de praktijk heel anders gebleken.
Ieder kind is anders en heeft zo zijn eigen behoeften.

Ook zie ik op mijn werk kinderen die wel degelijk (veel) last hebben van bepaalde 'hechtingsstoornissen' doordat zij op hele jonge leeftijd geen stabiele basis gehad hebben. Onderschat dit alsjeblieft niet. Een baby kan er uit zien alsof hij/zij er niets onder te lijden heeft, maar kan daar helaas wanneer hij/zij ouder is echt heel erg veel last van krijgen. Dat wens je geen een kind/ouder toe.

Goed dat je met pedagogen gaat praten, ik denk dat zij ook veel voor jullie duidelijk kunnen maken.
Heel veel succes met alles, het is niet niks.

**Geplaatst**: 25-05-15 13:16

Geplaatst: 25-05-15 13:16

Iris82 schreef:
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die de link gelezen hebben die ik gepost heb. Daar staat in dat onafhankelijk van stress in huis een baby 40 procent kans heeft op hechtingsstoornis bij een omgangsregeling waarbij slapen te vroeg geïntroduceerd wordt. Dat artikel is ook waar rechters hun omgangsregelingen op baseren. Is wetenschappelijk onderzoek.

En ja. Die kinderen leven ook nog allemaal. Maar krijgen vaak een ADD ADHD PDDNOS stempeltje op latere leeftijd. Gevolgen zijn niet altijd direct te overzien.

Ik heb het globaal doorgelezen.

Natuurlijk staat het belang van het kind voorop, maar ik ben toch echt van mening dat de vader vanaf het begin ook een belangrijke rol in het leven van het kindje moet spelen. Daar moet het kindje immers toch ook aan hechten? Ik heb soms het idee dat de vader in sommige situaties wel erg snel buitenspel gezet wordt.

Het spreekt voor zich dat een omgangsregeling als baby 3,5 dag bij moeder, dan 3,5 dagen bij vader, 3,5 dagen bij moeder enz. geen geschikte zal zijn op babyleeftijd/peuterleeftijd.
Maar ik vraag mij af of bijv. een omgangsregeling waarbij het kindje bijv. op woensdag en op zaterdag een dag bij vader is, echt zo schadelijk is voor een baby? Dan zou bijv. het kindje 's nachts thuis slapen, maar overdag zal het dan wel bij papa slapen.

Ik vraag me af of er wel eens onderzoek is gedaan naar hechtingsproblematiek bij baby's/jonge kinderen die vanaf 10 weken leeftijd wekelijks 3, 4 of zelfs 5 volle dagen bij de kinderopvang doorbrengen en daar overdag dus ook slapen.
Doorgaans is een kinderdagverblijf een omgeving die drukker is dan thuis en die voor veel meer prikkels zorgt.
Veel moeders gaan immers na het bevallingsverlof weer weken en in België is het vrij voorkomend dat moeders weer 4 of 5 volle dagen terug gaan werken.

Ik blijf van mening dat het meeste valt en staat met de relatie tussen de ouders. Ik denk dat spanningen, ruzies en loyaliteitsconflicten et allermeest voor problemen zorgen bij kinderen.
Het is gewoon ontzettend fijn dat TS zo goed door één deur kan met de aanstaande vader.

TS, ik hoop dat je je tot op het einde van je zwangerschap goed blijft voelen en er lekker van kan genieten! Ik hoop dat je goede afspraken kunt maken met de vader en daarbij een slag om de arm kunt houden, mocht het in de praktijk toch niet werken of anders lopen.
Ik denk dat je er erg goed aan doet om eens met een coach en pedagoog e.e.a. te bespreken. Jullie instelling is in ieder geval goed en jullie willen er samen voor gaan. Zolang bij beide jullie kindje op 1 staat, komt het vast allemaal goed! Hoe dan ook gaat het grootbrengen en opvoeden van een kindje met vallen en opstaan.

**Geplaatst**: 25-05-15 13:18

Geplaatst: 25-05-15 13:18

bakkabouter schreef:
Dat vind ik dan wel heel erg veroordelend... Ze is heel erg op zoek naar een manier om het wél goed te doen. En nee, het zal vast niet ideaal zijn, maar dat is mijn situatie en die van 1000en andere moeders ook niet. En toch groeien die niet allemaal op tot verknipte kinderen, dus het zal vast toch wel mogelijk zijn.

Maar met kinderen moet je niet uitgaan van wat mogelijk is maar van wat wenselijk is.

En aangezien de baby er nog niet is en het doorgronden van de persoonlijkheid sowieso wel even duurt, zul je uit moeten gaan van de ontwikkelingspsychologie van het kind en dat spreekt gewoon alles wat de aanstaande papa wil tegen.

Het gaat niet om de rechten van papa, het gaat niet om de rechten van mama, het gaat om het kind.

**Geplaatst**: 25-05-15 13:21

Geplaatst: 25-05-15 13:21

Poe, lijkt me toch een ingewikkelde situatie. Ik ben bekend met de situatie van heel goede vriend 'met seks zonder relatie'.

Misschien is het raar, maar ik zou nog eerder denken aan de eerste tijd samen op 'neutraal' terrein zitten met het kindje. Je eigen huis is natuurlijk het fijnste, en ik snap ook dat jullie je prettig kunnen voelen op bezoek of als logee bij elkaar.

Wellicht iets als een geboortehotel? Of vakantiewoning, huis te leen oid voor de eerste tijd?

Dan kan de baby op één plek blijven, kunnen jullie beiden 'vluchten' naar je eigen huis wanneer nodig. Zo vaak als je zou willen, zonder de ander over de vloer... gewoon even tot jezelf kunnen komen.

Ook met borstvoeding (kolven en/of deels flesvoeding) zou hij prima een dag, nacht of later wat langer voor het kindje kunnen zorgen, zonder dat jij daar perse bij hoeft te zijn.

Ik kan me namelijk voorstellen dat ik het ook graag samen met mijn vriend zou willen doen. Vind het heel mooi en nobel dat jullie zo serieus hier over nadenken. Maar ik kan me ook voorstellen dat het niet goed is voor jullie vriendschap om meer of minder 'stel met kind' te moeten spelen.

Daarom het idee om een 3e locatie te zoeken. Zodat het meer een soort uitstapje is wat jullie samen maken... iets wat vrienden of vriendinnen samen zouden kunnen doen... maar ook duidelijk tijdelijk, tot jullie beiden een eigen leven met het co-kindje (en vriendschap in wéér een andere vorm) kunnen opbouwen. (Vind de juiste woorden niet echt maar hoop dat je mijn intentie snapt)
Je kunt wel continu samen bij je zoon of dochter willen zijn, maar probeer dat op te delen; dan jij, dan hij, dan samen. Jullie hebben geen relatie, daar is een reden voor, probeer dan niet te doen alsof. Ik krijg een beetje het idee/imaginair voorbeeld van een pleeg of adoptie kindje dat ik bijv. samen met mijn beste vriendin zou willen verzorgen. Dat kan, heeft kans van slagen, maar we moeten niet vergeten dat we vrienden zijn ipv partners.
Dat het jullie eigen vlees en bloed is maakt het emotioneel gewoon nog veel zwaarder.

Vriendschap is een mooi iets, maar bewaak het goed. Een baby is niet zomaar iets en als relaties er al op stuk kunnen lopen is een vriendschap niet perse sterker. Misschien juist wel (kijk naar mensen die trouwen - kinderen krijgen - scheiden).

In ieder geval veel sterkte beiden. Blijft lastig.

**Geplaatst**: 25-05-15 13:23

Geplaatst: 25-05-15 13:23

Urielle schreef:
Het gaat niet om de rechten van papa, het gaat niet om de rechten van mama, het gaat om het kind.

Daar ben ik het volledig mee eens, ik denk inderdaad ook dat het vooral de vader zal zijn die water bij de wijn moet doen voor minimaal de eerste periode. Maar volgens mij is het niet zo zwart wit als hier soms geschreven wordt. Het ene sluit het andere niet voor de volle 100% uit

**Geplaatst**: 25-05-15 13:27

Geplaatst: 25-05-15 13:27

Safiera schreef:
Poe, lijkt me toch een ingewikkelde situatie. Ik ben bekend met de situatie van heel goede vriend 'met seks zonder relatie'.

Misschien is het raar, maar ik zou nog eerder denken aan de eerste tijd samen op 'neutraal' terrein zitten met het kindje. Je eigen huis is natuurlijk het fijnste, en ik snap ook dat jullie je prettig kunnen voelen op bezoek of als logee bij elkaar.

Wellicht iets als een geboortehotel? Of vakantiewoning, huis te leen oid voor de eerste tijd?

Dan kan de baby op één plek blijven, kunnen jullie beiden 'vluchten' naar je eigen huis wanneer nodig. Zo vaak als je zou willen, zonder de ander over de vloer... gewoon even tot jezelf kunnen komen.

Ook met borstvoeding (kolven en/of deels flesvoeding) zou hij prima een dag, nacht of later wat langer voor het kindje kunnen zorgen, zonder dat jij daar perse bij hoeft te zijn.

Ik kan me namelijk voorstellen dat ik het ook graag samen met mijn vriend zou willen doen. Vind het heel mooi en nobel dat jullie zo serieus hier over nadenken. Maar ik kan me ook voorstellen dat het niet goed is voor jullie vriendschap om meer of minder 'stel met kind' te moeten spelen.

Daarom het idee om een 3e locatie te zoeken. Zodat het meer een soort uitstapje is wat jullie samen maken... iets wat vrienden of vriendinnen samen zouden kunnen doen... maar ook duidelijk tijdelijk, tot jullie beiden een eigen leven met het co-kindje (en vriendschap in wéér een andere vorm) kunnen opbouwen. (Vind de juiste woorden niet echt maar hoop dat je mijn intentie snapt)
Je kunt wel continu samen bij je zoon of dochter willen zijn, maar probeer dat op te delen; dan jij, dan hij, dan samen. Jullie hebben geen relatie, daar is een reden voor, probeer dan niet te doen alsof. Ik krijg een beetje het idee/imaginair voorbeeld van een pleeg of adoptie kindje dat ik bijv. samen met mijn beste vriendin zou willen verzorgen. Dat kan, heeft kans van slagen, maar we moeten niet vergeten dat we vrienden zijn ipv partners.
Dat het jullie eigen vlees en bloed is maakt het emotioneel gewoon nog veel zwaarder.

Vriendschap is een mooi iets, maar bewaak het goed. Een baby is niet zomaar iets en als relaties er al op stuk kunnen lopen is een vriendschap niet perse sterker. Misschien juist wel (kijk naar mensen die trouwen - kinderen krijgen - scheiden).

In ieder geval veel sterkte beiden. Blijft lastig.

Dat klinkt leuk maar wie gaat dat betalen?