Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-10-11 05:36

Geplaatst: 29-10-11 05:36

jesito schreef:
Hier is al wel eens een toppic over geweest, maar voor mij blijft dit een frustrerend onderwerp.

Al een paar jaar moet ik me klanken aanhoren zoals: en jullie nog geen kinderen en je moet wel opschieten dadelijk heb je spijt.
Ik heb zelfs een keer te horen gekregen dat kinderen krijgen er gewoon bij hoort
Ik denk daar dus een beetje anders over!!!

Ik ben nu 31 jaar en heb nog nooit een kinderwens gehad, ook niet nu vriendinnen allemaal kleintjes hebben.
Integendeel het is voor mij nog meer bevestiging dat ik absoluut geen kinderen wil
Ik vind dat iedereen zelf moet weten of die wel of geen kinderen wil en wanneer die dat doet.
Maar dat er mensen kinderen nemen omdat het erbij hoort vind ik erg ouderwets en zelfs erg.

Mensen met kinderen voel je niet aangevallen, want ik ben geen kinderhater!!!!

Zijn er hier meer mensen die geen kinderen willen en rare teksten naar hun hoofd krijgen??

Dit zou ik geschreven kunnen hebben!! Ik ben ook 31 en heb geen kinderwens. Ik sta dagelijks voor de klas en ik heb dus de hele dag kinderen om me heen, daarnaast voor mijn paardje zorgen en dat bevalt me prima zo. Ik moet er niet aan denken om thuis ook nog constant met opvoeden bezig te zijn. Ik krijg alleen gelukkig geen opmerkingen, want iedereen om mij heen weet al lang van mij dat ik geen kinderen wil.

**Geplaatst**: 29-10-11 05:45

Geplaatst: 29-10-11 05:45

Ragdollcat schreef:
En weten jullie wat erg is? wij vernemen ook steeds meer dat mensen roepen dat ze er spijt van hebben dat ze een kindje hebben, het is zoveel gedoe en verantwoording en kopzorgen, dat als ze het over mochten doen er liever niet aan waren begonnen.

Veel ouders willen graag een kleinkind, maar ze hebben ooit zelf kinderen (jou dus) gehad dus ze hebben zelf voldoende met kleine kinderen kunnen tutten, dus voel je niet schuldig als je zelf geen kinderen wil en ze dus hierbij geen kleinkinderen kan geven.

Het is jouw leven en keuze en men moet het echt niet doen om je ouders opa en oma te maken, dat is ook een erg verkeerde reden om een kindje te krijgen.

Precies, zo dacht mijn moeder ook.
Ik val op vrouwen, tja... haar droom viel in duigen, huisje boompje beestje man kidz...
Je moet het niet voor een ander doen, je moet het voor jezelf doen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-11 07:25

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-11 07:25

bontesok schreef:
Ik wilde altijd dolgraag kinderen. Riep al op mijn 15de : "Mam als alles goed gaat ben je voor mijn 23ste oma van mijn kind!"
Ik kreeg een relatie met mijn man op mijn 19de. Hij heeft kinderen waar ik gek op ben, maar sindsdien weet ik ook dat ik zelf geen kinderen wil.
Zeker nu de jongste (nu 14) sinds bijna 6 jaar fulltime bij os woont. Ik hou van hem (ook van de oudste natuurlijk), ben gek op hem, maar hij heeft ook mijn ogen geopent. Ik ben van mijn roze wolk gedonderd!
En echt niet omdat hij een vervelend kind is oid, maar ik weet nu pas hoe erg ik op mezelf ben! Hoe ik op mijn privacy gesteld ben Hoe een kind de sfeer bepaald in huis. Hoeveel aandacht het nodig heeft, kan het niet positief dan maar negatief. Hoe je altijd maar in dienst staat van.....

Ik werk met kinderen, heb 5 nichtjes (van mijn broers, dus hoef geen schuldgevoel te hebben naar mijn ouders) en een neefje. Ik ben super gek op hen allemaal, maar ik ben zooo blij als ik savonds weer lekker op mijn eigen stekkie ben met mijn man!
Mijn "stieffie" is nu een echte puber, gaat meer zijn eigen gang. Heerlijk vind ik dat!
En ik denk (en nu ben ik even heeel eerlijk) dat als hij straks op zichzelf gaat, bij mij stiekem de vlag uit gaat!

Dit is ook precies waar ik aan denk, maar waar veel jonge moeders (volgens mij) helemaal niet aan denken.
Vele denken aan dat klein, lieve, zachte, brabbelende wurmpje wat langzaam alle fases krijgt en daardoor alles leert zoals lopen, praten enz.
Maar denk ook eens aan fases zoals vanaf hun 14e, dan gaan ze hun eigen ding doen, ouders zijn vervelend en ze worden opstandig en nee het heeft niet altijd met opvoeding alleen te maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-11 07:28

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-11 07:28

Ragdollcat schreef:
En weten jullie wat erg is? wij vernemen ook steeds meer dat mensen roepen dat ze er spijt van hebben dat ze een kindje hebben, het is zoveel gedoe en verantwoording en kopzorgen, dat als ze het over mochten doen er liever niet aan waren begonnen.
Veel ouders willen graag een kleinkind, maar ze hebben ooit zelf kinderen (jou dus) gehad dus ze hebben zelf voldoende met kleine kinderen kunnen tutten, dus voel je niet schuldig als je zelf geen kinderen wil en ze dus hierbij geen kleinkinderen kan geven.

Het is jouw leven en keuze en men moet het echt niet doen om je ouders opa en oma te maken, dat is ook een erg verkeerde reden om een kindje te krijgen.

Ik denk als je veel mensen zou vragen 3 jaar na het krijgen van hun kind en je zou ze zeggen dat het anoniem blijft dat je steil achterover slaat hoeveel er dan spijt hebben of het toch anders zagen.
Het is toch iets waar je je hele leven aan vast zit verder.
Want ook als ze ouder zijn maak je je als ouder toch nog steeds wel eens zorgen om iets.

**Geplaatst**: 29-10-11 07:32

Re: Kinderen krijgen....het hoort erbij?????

Geplaatst: 29-10-11 07:32

Ik ben pas 21, maar wil ook absoluut geen kinderen. Roep dit ook al járen en ik krijg altijd al 'wacht maar... over 10 jaar'..... ja nee, echt niet dus. Ik vind kinderen ontzettend leuk, heb zelfs als au-pair gewerkt. Maar ik vind ándermans kinderen leuk, níet de mijne. Daarnaast over zo'n 4 jaar sta ik waarschijnlijk voor de klas en dan heb ik al genoeg met kinderen te maken, hoef ik ze niet nog eens thuis te hebben rondlopen. Naast 't feit dat ik lesbisch ben, wat 't natuurlijk niet onmogelijk maakt, maar natuurlijk wel een beetje gecompliceerder :Y)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-11 07:33

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-11 07:33

franka75 schreef:
ik ben 35 en heb geen kind ik voel wel enige druk maar dan van binnen uit omdat ik het toch wel zou willen meemaken en tegelijk van wat gaat er dan allemaal gebeuren.

Dit herken ik ook, dit heb ik een jaar of twee geleden gehad, een soort van nieuwsgierigheid.
Hoe zal dat voelen zo kindje in je buik en wat komt eruit

Maar ook deze nieuwsgierigheid was al snel weer weg.

**Geplaatst**: 29-10-11 07:57

Geplaatst: 29-10-11 07:57

Joenalie1 schreef:
Ach als Nederland echt overbevolkt dreigt te raken dan krijgen we hier vanzelf een kindquotum hoor

Maar, daar is het probleem van ts dan nog steeds niet mee opgelost. Want, dan blijft iedereen alsnog vragen wanneer jij nou dat ene kind ga maken?

Als je iemand verteld dat je kinderen helemaal niet leuk vind krijg je ook vaak de opmerking dat kinderen van jezelf anders zijn. Het gevoel wat je daar voor hebt/krijgt. Daar kan ik mij ook enigzins kwaad over maken want, wát als dat gevoel niet anders wordt?
Ik vind kinderen niet leuk, moet ik dan maar de gok nemen dat ik mijn eigen wel leuk ga vinden? Wat als ik die ook niet leuk vind? Dan heb je wel mooi een probleem waar je de rest van je leven mee zit. Nee hoor, die gok durf ik echt niet te nemen.

**Geplaatst**: 29-10-11 07:59

Geplaatst: 29-10-11 07:59

Of, dan hebben de kinderen een groot probleem waar ze de rest van hun leven mee zitten :-)

.

Laatst bijgewerkt door Kwanyin op 29-10-11 08:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-10-11 08:01

Re: Kinderen krijgen....het hoort erbij?????

Geplaatst: 29-10-11 08:01

Inderdaad, want die voelen echt wel aan dat ze niet gewenst zijn.

**Geplaatst**: 29-10-11 08:42

Geplaatst: 29-10-11 08:42

kan alleen voor mezelf spreken
je zou graag kinderen willen of niet , of iemand het wil en het dan ook lukt is vraag 2

soms krijgen mensen ondanks bijna (enigste wat echt 100% werkt is het domweg niet doen)
alle voorzorgs maatregelen toch een kind, soms hadden ze beter een andere
regeling kunnen treffen dan toch maar krjigen

idem voor mensen die denken dat het in het plaatje hoort
soms denk je .. had geen kind genomen of had iets anders geregeld dan het te houden
kinderen hadden beter af geweest

heel simpel bij twijfel niet doen , het is geen object wat je weer weg kan doen
je zit er levens lang aan vast om het maar eens oneerbiedig te zeggen

als jong meisje kreeg ik het advies er maar niet aan te beginnen
en met de medice wetenschap toen hadden ze gelijk
gelukkig toen ik ondanks dubbelle voorzorgsmaatregelen toch zwanger raakte was de keus snel gemaakt
heb geen seconde getwijfeld en de medici waren al zo veel verder dat het ondanks de risico's
ik die kans met 2 handen heb gegrepen

zelf heb ik erg snel "volwassen"moeten worden en had mezelf voorgenomen
dat ik mijn kind een zo onbezorgde jeugd als mogelijk wilde geven
helaas heb je de omstandigheden niet alleen in de hand

toen ik later voor de keus stond voor verwijdering eierstokken ja of te nee
daar er een kans was dat we 5 jr later nog zouden kunnen proberen
had ik al een slecht lijf (reuma)wat er niet beter op zou worden
was ik zelf al niet de jongste meer (+ 5jr bedenkend en dan alle risico's voor moeder en kind)
en had al een kind die uit de peuter tijd kwam , en dus mocht het in 1 keer lukken in de tienerjaren zou zijn

neh de keus was snel gemaakt ..

en soms zie je dingen om je heen , of hoorde ik moeders op het schoolplein
en dan denk je had geen kind genomen ..

uit het belang van het kind .. als je geen kind wilt neem dan geen kind
ook niet omdat oma of manlief dat zou graag wil

wereld bevolking is al groot genoeg en voor de sociale zekerheden is het ook niet noodzakelijk

ondanks dat de onbezorgde jeugd niet is gelukt doen we ons best deze zo onbezorgd mogelijk te maken
en dank ik god op mijn blote knietjes dat hij er is

maar kan me heel erg goed voorstellen dat er mensen zijn die geen kind willen
ook zonder reden meer dan geen behoefte aan

wie is de rest van de wereld om het met iemand zijn mening of gevoel niet eens te zijn?

**Geplaatst**: 29-10-11 13:24

Re: Kinderen krijgen....het hoort erbij?????

Geplaatst: 29-10-11 13:24

Ondanks dat ik niet voor kinderen kies....mocht ik per ongeluk toch in verwachting raken dan is het kindje hardstikke welkom hoor! Alleen zal ik misschien best even moeten slikken en mijn toekomst verwachtingen bijschaven...

**Geplaatst**: 29-10-11 13:31

Re: Kinderen krijgen....het hoort erbij?????

Geplaatst: 29-10-11 13:31

Ik ben niet echt een kindermens (hoewel ik het leuk vind om met ze te werken) en ik heb nooit kinderen gewild.
Ik ben 26, maar de natuur begint toch te roepen :')

Het is best een interessante gewaarwording: M'n verstand zegt 'nee' en m'n lichaam krijst heel hard 'JA!'

Ik ben benieuwd welke kant van mij het gaat winnen

M'n man wil wel kinderen met me, maar ik sta dus in dubio. Ik realiseer me dat ik niet te lang meer moet twijfelen. Over twee jaar hoop ik de keus gemaakt te hebben

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-11 13:32

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-11 13:32

bontesok schreef:
Ondanks dat ik niet voor kinderen kies....mocht ik per ongeluk toch in verwachting raken dan is het kindje hardstikke welkom hoor! Alleen zal ik misschien best even moeten slikken en mijn toekomst verwachtingen bijschaven...

Ik moest er niet aan denken om per ongeluk zwanger te blijken.
Geen idee wat ik zou doen????!!!
Maar abortus lijkt me ook iets waar je het heel moeilijk mee kunt gaan krijgen, maar het kind laten komen en er dan liever niet voor willen zorgen is ook zoiets.
Ik denk wel dat je dan omslaat als het eenmaal in je buik zit en dat komt ook omdat niemand graag een abortus zou willen natuurlijk.
Maar ik moet er echt niet aan denken, dan wordt de keuze voor je gemaakt, brrr.

**Geplaatst**: 29-10-11 13:33

Re: Kinderen krijgen....het hoort erbij?????

Geplaatst: 29-10-11 13:33

Ik ben niet tegen abortus, maar ik zou het kindje ook houden als ik per ongeluk zwanger zou worden

**Geplaatst**: 29-10-11 13:35

Geplaatst: 29-10-11 13:35

nickyu: klein stukje niet met je eens. Er is ontzettend veel vergrijzing en in vergelijking weinig mensen die het 'gewícht' van die oudere mensen op zich kunnen dragen.

Je hebt jongeren/kinderen t/m een jaar of 21 dan van 21 t/m 65 zijn de werkende mensen en dan van 65 en verder.... dus 2 groepen niet werkende, duwen op 1 groep werkende. Dus dáárvoor zouden er wél meer kinderen moeten komen om dat op te vangen. Want de vergrijzing wordt steeds groter en de kinderen steeds kleiner en dus ook die ene werkende groep.

**Geplaatst**: 29-10-11 13:37

Geplaatst: 29-10-11 13:37

ik heb eigenlijk nooit kinderen gewild, heb er nooit iets mee gehad en vond het gekrijs in supermarkten etc vreselijk irritant. Toen ik 32 was twijfelde ik een beetje, in de zin van, eigenlijk wil ik in ieder geval NOG geen kinderen maar gelet op mijn leeftijd had ik wel zoiets van ik moet wel gauw beslissen.
Samen met vriend een tijdje later besloten vast te stoppen met de pil want met een beetje pech duurt het ook nog een aantal jaar.
Na een maand of 4 was ik zwanger.
Zware zwangerschap en ook de eerste 3 maanden met de kleine waren vanwege veel huilen geen pretje maar nu zou ik dat lachebekje niet meer kunnen missen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-11 13:38

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-11 13:38

phormicola schreef:
Ik ben niet echt een kindermens (hoewel ik het leuk vind om met ze te werken) en ik heb nooit kinderen gewild.
Ik ben 26, maar de natuur begint toch te roepen

Het is best een interessante gewaarwording: M'n verstand zegt 'nee' en m'n lichaam krijst heel hard 'JA!' Ik ben benieuwd welke kant van mij het gaat winnen

M'n man wil wel kinderen met me, maar ik sta dus in dubio. Ik realiseer me dat ik niet te lang meer moet twijfelen. Over twee jaar hoop ik de keus gemaakt te hebben

Nou nou, met 26 jaar heb je best nog een jaartje of 5 en zelfs langer om je keuze te maken.
Je verstand zegt nu nog nee maar als je lichaam al ja schreeuwt dan zul je snel om gaan

ben ik bang, haha.
Ach meid, geef jezelf de tijd om erover te denken en eraan te wennen en als jullie situatie ernaar is, dan staat jullie weinig in de weg om het te gaan proberen.
Voel je niet schuldig omdat je eerst niet wilde en nu misschien wel, daar is niks geks aan.
Dat is een teken dat je er toen niet klaar voor was en nu wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-11 13:40

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-11 13:40

Adin schreef:
ik heb eigenlijk nooit kinderen gewild, heb er nooit iets mee gehad en vond het gekrijs in supermarkten etc vreselijk irritant. Toen ik 32 was twijfelde ik een beetje, in de zin van, eigenlijk wil ik in ieder geval NOG geen kinderen maar gelet op mijn leeftijd had ik wel zoiets van ik moet wel gauw beslissen.
Samen met vriend een tijdje later besloten vast te stoppen met de pil want met een beetje pech duurt het ook nog een aantal jaar.
Na een maand of 4 was ik zwanger.
Zware zwangerschap en ook de eerste 3 maanden met de kleine waren vanwege veel huilen geen pretje maar nu zou ik dat lachebekje niet meer kunnen missen.

Proficiat met jullie zoon, zo zie je maar dat je eigenlijk niet kunt kiezen, je lichaam helpt wel een handje.

**Geplaatst**: 29-10-11 13:43

Geplaatst: 29-10-11 13:43

Ik heb het ook altijd aan moeten horen hoor "wanneer begin je nou met kinderen". Heb altijd flink aan moeten dringen dat ik daar toch echt niet op zit te wachten. En nu eindelijk(!) hoor ik het niet meer. Ben ook 31

De meesten weten dat ik niet zo *ahum* gek ben op kinderen. Ik moet er ook echt niet aan denken! Moet ik dus minder gaan werken (werk fulltime) en no way dat ik dat wil! Mijn paard kan ik dan ook verkopen, want zou het echt niet kunnen combineren. Vriendlief is een fanatieke wedstrijdwielrenner, en die stopt echt niet met fietsen zodat ik er alleen voor zou staan. Ik houd er ook van om gewoon spontaan (een weekend) weg te gaan als ik zin heb, en dan ook gewoon de deur uit lopen. Vergeet dat maar als je kind hebt

1x gedacht dat ik zwanger was, en ik raakte letterlijk in paniek. Ik dacht daar gaat mijn leven zoals ik het wil leven :')

Gelukkig bleek het vals alarm te zijn

**Geplaatst**: 29-10-11 13:48

Geplaatst: 29-10-11 13:48

Het kiezen voor een kind is ook zo ontezettend definitief...ik bedoel je kunt het niet meer terug stoppen he...

Ik heb weleens voorzichtig geopperd of mijn man zich niet wil laten stereliseren, hij heeft immers al 2 kinderen. Maar dat vond ie toch niet zo'n geweldig idee... _O-

**Geplaatst**: 29-10-11 13:48

Geplaatst: 29-10-11 13:48

laat kreeg ik, van een oudere dame, ook de opmerking dat mijn zoontje zeker heeeeeeeeeeeeel welkom was. Alsof we moeite hebben gehad met zwanger raken. Heb geantwoord: nee hoor we zijn bewust laat aan kinderen begonnen.
Zeker moet je een hoop inleveren ( rust vooral haha) maar niet alles hoor.
Ga (zodra ik weer een leuk paard heb gevonden) gewoon verder met paardrijden en af en toe een wedstrijd.
Papa heeft ook een hobby dus we wisselen elkaar wel af.

**Geplaatst**: 29-10-11 13:49

Geplaatst: 29-10-11 13:49

Ik ben absoluut geen kindermens, wil ze ook niet, onder geen enkel voorwaarde. Omdat k mijn leven niet wil aanpassen aan een kind. Omdat zwanger zijn me verschrikkelijk lijkt en omdat ik mijn lichaam niet wil verknoeien door zwangerschap. Ik mag ook geen kinderen meer, maar ook hiervoor wilde ik ze al niet. Ik kan me echt niet voorstellen dat het leuk zou kunnen zijn.

Mijn vriend "maakt het niet uit". Ik hoop dat voor ons dat het bij hem nooit een wens wordt want ik wil het niet en mag het niet en dan vrees ik dat het een breuk wordt. Wanneer mensen me vragen "waarom niet" is mijn wedervraag steeds "waarom wel?" en heel vaak slaan ze of tilt, of gooien ze er wat uit waarvan ze zelf al zeggen "eh ja dat is wel persoonlijk natuurlijk..."
Van "het hoort er bij" zou ik vrees ik wat en denk wel eens "zou ik na deze nog wel eentje nemen" dus ik vrees dat een kind geen goed idee zou zijn :')

Hoe moet ik me voorstellen dat je lichaam ja roept en je verstand nee?

(Oprechte vraag, geen sarcasme oid)

**Geplaatst**: 29-10-11 14:10

Re: Kinderen krijgen....het hoort erbij?????

Geplaatst: 29-10-11 14:10

ik ben 31 jaar en nemen ook geen kinderen
zit er inderdaad aan te denken me te laten sterriseren .

de raarste opmerking dat ooit tegen mij gezegt is: wie zorgt er dan later voor je als je hulp nodig hebt

(als dat een reden moet wezen om kinderen te nemen)

moet je zien wat je moet laten als je kinderen krijgt en kan nu alle minuut bepalen wat ik wil doen en is me meer waard als kinderen.
sorry maar haat geen kinderen maar ben blij dat ik ze niet heb...

**Geplaatst**: 29-10-11 14:24

Geplaatst: 29-10-11 14:24

Ayasha schreef:
Hoe moet ik me voorstellen dat je lichaam ja roept en je verstand nee?
(Oprechte vraag, geen sarcasme oid)

Nou, m'n verstand is heel simpel: het lijkt me helemaal niks om zwanger te zijn, ik hoef geen flubberbuik en 18 jaar lang 'vast zitten' klinkt ook niet fantastisch. Om nog maar te zwijgen over al het gekots en geschijt dat er bij komt kijken

Ik merk aan verschillende dingen dat m'n lichaam echt behoefte heeft aan een kind. Rond m'n eisprong word ik steeds tja...seksueel aggresiever? Niet dat ik m'n man aan stukken scheur, maar wel dat m'n hormonen echt een loopje met me nemen zeg maar.
Als ik een klein kindje zie krijg ik helemaal moedergevoelens terwijl ik dan echt objectief naar die gevoelens kijk van 'wtf is mijn probleem?!' :')

En er zijn vast nog wel meer dingetjes, maar daar kan ik even niet op komen

**Geplaatst**: 29-10-11 16:10

Geplaatst: 29-10-11 16:10

jesito schreef:
phormicola schreef:

Nou nou, met 26 jaar heb je best nog een jaartje of 5 en zelfs langer om je keuze te maken.
Je verstand zegt nu nog nee maar als je lichaam al ja schreeuwt dan zul je snel om gaan ben ik bang, haha.
Ach meid, geef jezelf de tijd om erover te denken en eraan te wennen en als jullie situatie ernaar is, dan staat jullie weinig in de weg om het te gaan proberen.
Voel je niet schuldig omdat je eerst niet wilde en nu misschien wel, daar is niks geks aan.
Dat is een teken dat je er toen niet klaar voor was en nu wel.

Ik ben het er niet mee eens dat je op je 26e nog zeker een jaar of 5 hebt om een keuze te maken. Wat als het dan niet lukt en je moet de medische molen in?
Je zult de eerste niet zijn waartegen de gyneacoloog zegt dat je vanwege je leeftijd minder snel kans hebt om zwanger te worden.

Maar goed, nu even on-topic, ik durfde op een gegeven moment niet meer te zeggen dat ik bij Prenatal was geweest want dan kreeg ik allerlei veelbetekende blikken en opmerkingen naar me toe geworpen...
Oja, ik krijg absoluut geen moedergevoelens bij babies, wel bij puppies en kittens.