Geplaatst: 16-08-10 16:45 Zo'n 2 jaar geleden leerden wij elkaar kennen. Beiden overspannen, opgebrand, en teleurgesteld in ons zelf. In het burnouttopic hier op bokt vonden we veel steun aan elkaar. We kwamen er achter dat we ontzettend veel met elkaar gemeen hadden, niet alleen qua problemen maar ook in ons priveleven. Zo hadden we beiden een lieve vriend leren kennen via internet, waren we gek op de muziek van blof, en natuurlijk onze dierenliefde. Beiden hadden we een opleiding gevolgd in de richting van dieren. Kortom, veel gesprekstof.
We maakten het afgelopen jaar hetzelfde door, we gingen van de stempel 'burn out' naar 'depressief', hadden problemen om de dagen door te komen. Onze gedachten brachten het hoofd op hol. Soms zagen we het niet meer zitten, maar altijd wisten we elkaar moed in te praten. Altijd was er nog dat ene sprankje hoop. En hoop doet leven...
We volgde beiden een deeltijdbehandeling, we waren volop in gevecht tegen onze depressie. Helaas hadden we beiden ook last van onzekerheid, faalangst en een ontzettend negatief zelfbeeld. Dat zijn toch echt problemen die behoorlijk wat dieper zaten. Maar samen stonden we sterk en gingen ook dit gevecht aan!We wisselden msn-adressen uit. Beiden eerst wat onzeker, maar later spraken we elkaar bijna iedere dag op msn. Het waren hele fijne gesprekken met jou, Daan. Ik heb er zo ontzettend veel aan gehad, je hebt me er doorheen gesleept. Dag en nacht stond je voor me klaar. Altijd een luisterend oor, altijd een goed advies. Je gaf me een realistische kijk op mijn problemen. Wat vond ik het fijn als je mijn brieven aan mijn vriend doorlas. Je gaf me keer op keer de moed om die brieven ook daadwerkelijk aan mijn lief te geven. Je gaf me tips hoe je er over kon praten, hoe je dingen bespreekbaar kon maken. Ik vond het altijd heel fijn om te horen dat Remco graag met jou over dingen praatte. Ik was blij voor je, want ik wist het zeker, jullie kwamen er samen wel.
Op een gegeven moment ging het niet goed met mij, mijn behandeling was afgelopen en ik viel in een gat. We wisselden telefoonnummers uit, zodat ik geen gekke dingen zou doen en altijd iemand kon bellen. In diezelfde tijd verloor jij je oh zo geliefde en bijzondere Droeffie. Je ging met hem op vakantie, en kwam zonder hem terug. Wat een verdriet heb je daarvan gehad, het was echt een klap voor jou. Droef was je steun en toeverlaat. Ik ben blij dat ik er toen ook voor jou heb kunnen zijn. En wat was ik blij voor je toen je Dinky kreeg, had je weer wat afleiding. Het was rot dat je Droeffie kwijt was, zijn opvolger Jecko was geen geschikt huisgenootje voor jou en je lief, en Dinky bleek een schot in de roos. Ik was blij te horen dat je lekker met hem aan het water kon zitten genieten. Nou ja, genieten... Wat hebben we gelachten om die keer dat hij roze koeken van iemand had gestolen!
We klikten echt, en we hebben het ook vaak uitgesproken dat we erg blij waren dat we elkaar gevonden hadden op bokt. Je bent gewoon een ontzettend goede en lieve vriendin van mij geworden! Gelukkig was dit gevoel wederzijds, en ik ben nu des te blijer dat we dat gewoon tegen elkaar hebben kunnen zeggen. Helaas hebben we elkaar nog nooit ontmoet. We waren beiden wat te verlegen, en te onzeker denk ik om dat aan te durven. Een keer hebben elkaar waarschijnlijk gezien, zonder het eigenlijk door te hebben. Dat was op 4 december bij Blof in de HMH. Beiden stonden we vooraan...
Het leek langzaamaan iets beter met jou te gaan. Wel met behoorlijke ups en downs maar toch. Je maakte zelfs plannen om in februari 2011 met een studie te gaan beginnen. Je had er echt zin in. Ik maakte die plannen ook, en ben inmiddels ook gestart met mijn studie. Langzaamaan ging het bergopwaarts met mij. Ik voelde me weer goed en had vertrouwen in de toekomst. Ik had jou dit ook zo verschrikkelijk graag gegund. Echter ging het met jou bergafwaarts..
5 juli kreeg ik van jou een sms. Ik heb ze nog allemaal in mijn telefoon staan.. Het ging niet goed, je zat in een crisis. Je was gelukkig opgenomen en voor mijn gevoel zat je daar 'veilig'. We smsten wat heen en weer aangezien jij geen internet tot je beschikking had. Je had je vanalles in je hoofd gehaald, wat totaal niet klopte. Je gedachten maakte je gek. Je vriend trok het niet meer, en zette een punt achter je relatie. Vreselijk vond ik het voor je, en leefde met je mee.
7 juli kreeg ik een sms van je. Je lag in het ziekenhuis. Je had er een eind aan proberen te maken. Ik schrok me kapot, ik zag het totaal niet aankomen. Gelukkig had je vriend zich bedacht en jullie waren weer samen. Ik vergeet het nooit, ik kreeg een sms dat jullie weer samen waren en sterker waren dan ooit. Mijn hart maakte een vreugde sprongetje! Wat ontzettend fijn was dat voor je Daan..
Je kreeg een nieuwe diagnose, Borderline. Dat kwam als een klap aan bij jou! Maar toch wilde je de therapie met beiden handen aanpakken. Je wilde ook dit overwinnen! Ik vond dat zo knap van je, ik was beretrots op je.
Op donderdag 12 augustus heb ik je even gesproken op msn. Je wenste me sterkte met het verlies van ons veulen. Het ging niet goed met jou. Remco had je vader gebeld en de crisisdienst. Je wist het niet meer, je had je gedachten laten lezen aan Remco. Deze heeft zich een hoedje geschrokken en wilde je niet meer alleen laten. Bang dat je gekke dingen deed.
In het weekend daarna heb ik niks meer van je gehoord. Dit vond ik al vreemd en mij bekroop mij een naar gevoel. Ik heb je nog berichtjes op msn gestuurd, en op je telefoon. Ik heb je op hart gedrukt dat je geen gekke dingen moest doen, dat je dit ook wel weer te boven kwam. Dat ik er altijd voor je zou zijn..
Helaas kwam vandaag het bericht dat je zelf besloten hebt om een engeltje te worden. Want ja, lieve Daan je bent een engel! Mijn held, mijn reddende engel! Je was er altijd voor mij de afgelopen jaren. Je was er toen ik met therapie begon, je was er toen ik klaar was met therapie, je was er toen ik een conflict had met de GGZ, je was er toen ik niet meer durfde paard te rijden, maar ook toen ik weer op Garuna zat. Altijd stond je wel klaar met een lief woordje. Je hoorde het als een van de eerste toen Pascal mijn ten huwelijk vroeg, toen Géanne geboren is, en toen ik aangenomen was op mijn opleiding. Je was altijd oprecht blij voor me.
En nu... Nu zal het voor altijd stil blijven... fiets Daan, ik ga je missen.. Ik hoop dat je rust hebt gevonden die je zocht, en dat je nu maar fijn samen mag zijn met jou grote held, Droef... Ik hou van je meid, en ik zal je nooit, maar dan ook echt nooit vergeten!
Het ga je goed, lief vriendinnetje...
Dikke kus, Angela
Er is niets waar ik op wacht
Morgen blijft het nacht
Ik overdacht mijn zorgen en de wereld
En alle keren dat ik wakker lag
Ik besloot
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
voor de dood........
Blof - Mooie dag
Zo jong nog.. afschuwelijk dit! Zo te lezen was het een lieve meid die voor iedereen klaar stond.. terwijl ze het zelf ook zo hard nodig had.. 
