Nee, kostgeld vind ik onzin - tenzij de ouder(s) weinig inkomen hebben.
Wat ik ook wel zie is dat ouders het kostgeld appart houden voor als ze uit huis gaan, dat is imo wel okey. Echter zou ik liever zien dat ze zelf zouden sparen.
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
LePapillon schreef:Ik vind trouwens dat hier weinig naar de financiele situatie van de ouders wordt gekeken.
Dat iemand kostgeld betaalt, vinden sommigen belachelijk. Maar je weet de situatie toch helemaal niet?
Ouders gescheiden? Werk? Veel/weinig broers en zussen? ...
Roane schreef:Hier was het ook 'vanaf 18 jaar betaal je mee!'
Helaas liep alles even anders, en was er weinig te betalen rond mijn achttiende. Nou is de stelling veranderd in; heb je een vaste fulltime baan en woon je thuis, dan betaal je mee.
Ik studeer, heb dus nu ook niet veel in te brengen, dus ik betaal nog geen kostgeld.
Maar als ik het zou hebben zou ik het niet vreemd vinden om mee te betalen.
[naam]; mijn broer is er zo één die met 23, vaste baan thuis woont. Waarom? Geen specifieke reden eigenlijk, hij heeft gewoon geen zin 'zijn eigen gedoetje' en op zaterdagavond alleen thuis zitten.
Terwijl ik niet kan wachten tot ik het huis uit kan.


mo_van_dijk schreef:Inderdaad, als je bij een woningbouw wilt huren moet je al erg lang staan ingeschreven... Particulier is voor de meesten niet te betalen.... HYpotheek krijg je pas na intentieverkaring / vast contract en dan nog kunnen de meeste starters geen huis betalen (zeker geen alleenstaanden).
Ik ken meerdere studiegenoten die nog 4 jaar in een studentenhuis of bij ouders hebben gewoond om te sparen voor hun uitzet / huis nadat ze zijn begonnen met fulltime werken!
Wendy schreef:LePapillon schreef:Ik vind trouwens dat hier weinig naar de financiele situatie van de ouders wordt gekeken.
Dat iemand kostgeld betaalt, vinden sommigen belachelijk. Maar je weet de situatie toch helemaal niet?
Ouders gescheiden? Werk? Veel/weinig broers en zussen? ...
Waarom maakt dat uit dan?
Sowieso ken ik maar weinig ouders die hun financiele situatie met hun 18-jarige kind bespreken (inmiddels bespreek ik dat wel met mijn moeder, maar dat kwam pas nadat ik al een tijd op mezelf woonde) en wat maakt het uit? Alsof ouders geen kostgeld mogen vragen als ze het breed hebben?
Roane schreef:Puur voor de gezelligheid. Hij ziet er niks in z'n uppie in een appartementje te wonen. Doet niks aan het huishouden, volgens mij kan hij niet eens koken. Het is gewoon een plakker.
En tja, blijven mag hij zo lang hij wilt, het blijft je kind aldus m'n moeder, terwijl ik eerlijk gezegd ook iets heb van;![]()
En inderdaad pinuts; zó makkelijk is het alemaal niet, als ik af en toe zie hoe duur de appartementjes en de huisjes zijn voor 'starters' poeh...
Ik word 21, en het liefste zou ik op kamers gaan waar ik naar school ga, maar ik zit nog even met de kosten + ponylief.

je weet niet wat hier allemaal gaande is. 'Zorgen maken' is nog niet echt van toepassing.
Ylana schreef:Nee hoor. Dat is gewoon gemakzucht.
Mijn broer wist met zijn 25 nog niet het verschil tussen de wasmachine en droger (Echt waar!) toen mijn ouders voor het eerst een weekend weg waren. Nu woont hij samen en kan hij alles inclusief koken.
Als het gedaan wordt hoef je het zelf niet te leren was zijn mening altijd.
Enne... sommige moeders makken het hun zoons ook wel errug makkelijk vind ik...

Zodra je op jezelf woont, leer je alles wel doen, of je gaat hopeloos ten onder aan je eigen onkunde. 
Roane schreef:Ylana: Dat laatste zeker!
Maar het is ook een feit dat je 'op jezelf wonen' heel makkelijk leert hoor.Zodra je op jezelf woont, leer je alles wel doen, of je gaat hopeloos ten onder aan je eigen onkunde.
Ik maak me dus nog niet zo'n zorgen.
Zou me wel zorgen gaan maken dat wanneer hij wel op zichzelf woont, misschien inclusief vriendinnetje, dat hij dan nóg niks doet.

Wendy schreef:LePapillon schreef:Ik vind trouwens dat hier weinig naar de financiele situatie van de ouders wordt gekeken.
Dat iemand kostgeld betaalt, vinden sommigen belachelijk. Maar je weet de situatie toch helemaal niet?
Ouders gescheiden? Werk? Veel/weinig broers en zussen? ...
Waarom maakt dat uit dan?
Sowieso ken ik maar weinig ouders die hun financiele situatie met hun 18-jarige kind bespreken (inmiddels bespreek ik dat wel met mijn moeder, maar dat kwam pas nadat ik al een tijd op mezelf woonde) en wat maakt het uit? Alsof ouders geen kostgeld mogen vragen als ze het breed hebben?
Roane schreef:Zodra ik dát dus doorkrijg stop ik dus al wat van mij is een vuilniszak en dan peer ik 'em weer heik heb zelf al een broertje dood aan het huishouden (maar wat moet dat moet!) geen haar op m'n hoofd die er aan denkt het voor een ander te gaan doen!
Juul schreef:Roane schreef:Ylana: Dat laatste zeker!
Maar het is ook een feit dat je 'op jezelf wonen' heel makkelijk leert hoor.Zodra je op jezelf woont, leer je alles wel doen, of je gaat hopeloos ten onder aan je eigen onkunde.
Ik maak me dus nog niet zo'n zorgen.
Zou me wel zorgen gaan maken dat wanneer hij wel op zichzelf woont, misschien inclusief vriendinnetje, dat hij dan nóg niks doet.
Ja precies. Veel jongens gaan lekker samen wonen want dan hoeven ze nog steeds niet alles zelf te doen. Daarom zou ik ook nooit met iemand samen gaan wonen die nooit op zichzelf heeft gewoont.

vorame schreef:[naam] schreef:
Ja precies. Veel jongens gaan lekker samen wonen want dan hoeven ze nog steeds niet alles zelf te doen. Daarom zou ik ook nooit met iemand samen gaan wonen die nooit op zichzelf heeft gewoont.
dat ligt wel aan het nest waar ze uitkomen.
Mijn vriend kwam ook zo het huis uit,maar thuis moesten ze wel mee aanpakken.
Die hoefde niet nog te gaan leren.
Heb het over jongens die thuis ook al niks uitvoeren en nieteens weten hoe ze een eitje moeten bakken. Juul schreef:Over dat soort jongens heb ik het ook niet.Heb het over jongens die thuis ook al niks uitvoeren en nieteens weten hoe ze een eitje moeten bakken.