Bokt.nl

katiavl schreef:

Volgens mij heb je een pracht van een meid

Alet74 schreef:

samen ruzie maken is inderdaad een onderschat onderwerp. Ik probeer Arwen ook bij te brengen dat je prima ruzie met iemand kunt hebben, als je het maar weer goed maakt is daar niets mis mee.

Alet74 schreef:

Als ik kijk naar gezin 2, vraag ik me bijvoorbeeld af of er niet een deel van de levensverzekering vrij is gekomen waardoor moeder zich niet over de kop hoeft te werken. Als dat niet zo is, zou ik zeggen 'verkopen die handel' en ga goedkoper wonen zodat je wel tijd voor je gezin hebt, je werkt om te leven en je leeft niet om te werken

superpony schreef:

.

Ik denk dat de school bijv best merkt dat ouders betrokken zijn, ook al kunnen of willen ze geen dingen voor school betekenen. Kinderen vertellen wel wat ze meemaken en ondernemen met de ouders. Of klagen best als hun ouders nooit bij wedstrijden komen kijken. ( en ze zijn er echt, dat je met verzamelen elke keer op dezelfde staat te wachten die zich weer heeft verslapen en wij het kind konden ophalen, dat dan zelfs zonder broodje met ons mee kon rijden, maar er nooit iets van die ouders kwam. Niet voor ons, maar voor hun eigen kind, dat is erg...........)
Ik heb al ergens geschreven dat een jongen in de klas ook gewoon vertelde 2 jaar terug dat ie gewoon geen hulp krijgt bij spreekbeurt oefenen, boekbespreking etc, waar je thuis wel nog mocht helpen in het begin. Ook had hij dat eerste jaar van surprises er geen gemaakt. Hij wist niet eens wat het was, dus een ander kind had gewoon als enige niks. Briefje is thuis dus niet gelezen. dat vind ik wel erg, maar er verandert helaas niks daar. Ik snap dat ze werken, maar niet 24/7. Je hebt wel kinderen gekregen en je kan niet ALTIJD ze aan hun lot overlaten en best wel eens interesse tonen, helpen, praten of samen iets doen etc.......Hoort er wel een beetje bij ook.

Alet74 schreef:

Mijn schoonouders beheersen die kunst ook niet, vroegen een tijd geleden aan mij hoe het met mijn studie ging - hier ben ik een jaar of 8 geleden mee gestopt. Daar valt mijn mond van open. Ze zullen ook nooit vragen hoe het met hun kleinkind gaat of hoe ze het op school vindt... Dat begrijp ik dus niet, totale desinteresse. Bij mij thuis was het vroeger niet de vraag of je verder ging leren na de middelbare school, maar wat je ging leren. Bij mijn man thuis was dat geen onderwerp van gesprek, hij is nooit gestimuleerd om verder iets te gaan doen. Dat is wel jammer. Als ouder heb je naar mijn mening de taak om je kind te stimuleren en te motiveren, haal eruit wat erin zit op een prettige manier (dus niet pushen tegen beter weten in), dus passend bij het kind. Kunnen jullie je daar in vinden of vind je dat een kind helemaal zelf zijn weg in dit soort dingen moet vinden?