Hij is een paar jaar terug zijn dochtertje/zoontje verloren (hoe, weet ik niet) en sinds dien is hij een beetje in de war zegmaar.
Hij is erg aardig, dat wel. Maar af en toe moet je toch wel even diep zuchten...
3 weken terug zei ik tegen mijn collega om 10 voor 8, 'nog 10 minuten, eindelijk naar huis! ik heb honger!' en toen kwam die meneer net aanlopen. 'oh' zegt ie. 'als je de volgende keer weer honger hebt, zeg het dan even dan neem ik eten voor je mee!' naja, even om gelachen en gezegt dat dat niet hoefde

Komt ie afgelopen donderdag naar me toe. 'Zeg schoonheid' ja zo noemt ie me altijd 'wat ik laatst zei over dat eten, dat meende ik serieus he. Je mag best een keer bij me komen eten hoor! Je moet maar zeggen wat je eten wil en dan begin ik op tijd met koken! Maar niet vandaag want ik ga vanavond tv kijken' en keek bij dit verhaal erg serieus. Na enkele seconden met mijn mond vol tanden gezeten te hebben heb ik 't aanbod toch maar vriendelijk afgeslagen

Ook komt hij altijd met zijn herdershond naar de winkel, die hij dan buiten de winkel vastknoopt, hond blijft altijd braaf liggen wachten totdat zijn baas terug is. Die meneer weer aan de kassa. Afgerekend. 'Schoonheid' zegt hij. 'heb je mijn hond wel eens gezien?' ik: 'nee, hoezo?' hij 'wacht maar' . gaat hij zijn hond halen, helemaal trots laten zien en ik moest 'm per se aaien. Er waren op dat moment geen klanten dus nou ja, oké dan maar. Was wel een beetje apart

Ook komt deze meneer het liefst 5 minuten voor sluitingstijd binnen om vervolgens een gigaaaaaantische lading boodschappen te komen halen. Ook erg fijn.
En dan is er nog een andere meneer, ook een beetje apart.
Die verteld iedere keer weer over de oorlog en hoe slecht dat was en vraagt of ik het nieuws heb gezien en begint daar altijd een heel verhaal over te vertellen. Over hoe koud het wel niet was in Moskou en hoe slecht het met de wereld gaat. Vind zichzelf helemaal geweldig. Maar toen hij wegging en zei 'Salamat Datang! dat betekend weltrusten in het Indonesisch!' en eigenlijk geen antwoord terug verwachtte. Was hij toch wel verbaasd over toen ik 'Trima Kasih!' naar hem terug riep

