Mijn puppypaard pakt de nieuwe manoer van longeren zo goed op! Ik ben erg trots op haar. We zijn met deze nieuwe manier (van Chris Irwin) begonnen aan de scholing voor uiteindelijk het beleren onder het zadel. Dat vooruitzicht maakt me zo'n beetje elke dag blij!
Anoniem
Geplaatst: 30-01-19 13:22
Dat de broeder net heeft laten weten dat van de 40 eitjes er 36/37 bevrucht zijn Binnen anderhalf week 36 piepjes ophalen
entless
Berichten: 323
Geregistreerd: 15-03-09
Woonplaats: samen met mijn lief
Geplaatst: 30-01-19 14:58
De vuilnismannen weten ons huis te vinden. Ze rijden extra langzaam voorbij, toeteren en zwaaien naar mijn zoontje die lachend op het vensterbank staat. Die lach op zijn gezicht is mij zoveel waard
Dat de sneeuw niet zo erg is als ze voorspelt hadden en ik alsnog hele middag bij de paarden kan prullen En dat ik voor een hond kan gaan zoeken, nu m'n ouders na 2 jaar er eindelijk weer eentje willen!
Britta31
Berichten: 14070
Geregistreerd: 26-11-13
Woonplaats: Naast Britt,Nappie,Aag en Sasa en Max.
Mijn kat kwam zojuist bij me op bed en is nu in mijn armen, onder mijn deken gaan liggen. Kan zo genieten van dat geknor en geknuffel
fabske
Berichten: 4243
Geregistreerd: 01-03-03
Geplaatst: 02-02-19 00:10
Op de gok een deken met hals besteld en hij past. En de kleur vond ik mooier als verwacht.
Tigress
Berichten: 9153
Geregistreerd: 08-11-10
Woonplaats: Appelscha
Geplaatst: 02-02-19 00:14
Niet vandaag, maar gisteren. Niet om de situatie, maar wel het geluk dat ik last-minute mijn vader mee heb gevraagd naar het ziekenhuis, waardoor we samen waren op precies het juiste moment. Dit was mij in m'n eentje nooit gelukt! We kwamen net het ziekenhuis uit, en toen ik iets in mijn ooghoeken zag gebeuren. Een oudere man zat/lag op de grond, en twee oudere mensen probeerden hem omhoog te houden. Ze hadden geen goed grip op hem leek het, waardoor ik mijn vader riep dat we waarschijnlijk even moesten helpen. Ik ben er meteen naar toe gelopen om hulp aan te bieden. Wat er precies gaande was, geen idee. De man kon in ieder geval niet zelf omhoog komen en leek niet goed te kunnen spreken, dus even vragen hielp niet echt. Op het moment dat wij hem over namen, viel hij bijna met zijn gezicht naar de grond. Samen hebben wij hem ondersteund, mijn vader is op zijn knieën gaan zitten, heeft de man tegen zich aan getrokken en heeft zo even gezeten tot we een rolstoel erbij hadden. Snel handelen, plan trekken en samenwerken, en zo kregen we hem weer van de grond toen de stoel er was. Op zich weinig bijzonders, maar ik was zó blij dat we net op dat moment naar buiten liepen, dat we net op dat moment samen waren en dat we snel er bij waren. Mensen die voor ons het ziekenhuis in en uit liepen leken het niet gezien te hebben, dus dat wij konden helpen voelde heel goed
Oh, en ik heb een op maat gemaakt jasje besteld voor mijn hond. Dat laatste klinkt nu heel simpel naast bovenstaand verhaal, maar ook dat maakt mij happy