Anoniem schreef:Mijn volle broer, volle zus en ik hebben al 2 gesprekken gehad met mijn moeder dat we geen geld meer konden/wilden geven.
De eerste keer was extreem heftig. Mijn moeder zei uiteindelijk dat ze dat niet meer zou doen. 1 week later werd ik al gevraagd.
Het tweede gesprek ging beter en heeft mijn moeder veel duidelijk gemaakt. Ook tussen haar en stiefvader.
Er is laatst iets gebeurd met mijn stiefvader wat zijn wereld op de kop heeft gezet. Ineens heeft hij ook begrip voor chronisch zieken.
En nu hij veel meer thuis is, want geen werk, ziet hij ook hoeveel mijn moeder doet. Ook qua boodschappen. Dus door deze ongelukkige gebeurtenis is hij wel veel fijner. Mijn moeder zegt ook dat ze de oude stiefvader weer ziet in plaats van de man waar ze van weg wilde.
Een gezamenlijke rekening gaat er nooit komen. Ik heb dit vaker met stiefvader besproken maar dit is iets wat hij nooit zal doen.
En ja, mijn uitwonende broer en ik hebben er eigenlijk voor gezorgd dat er eten op tafel stond toen mijn stiefvader voor pampus lag. Ook eten voor stiefbroers die nog steeds in huis wonen. Ze zijn beide in de 20 maar denk dat mijn middelste zus van 19 eerder uit huis is.
Verder bedacht ik me nog een situatie. Mijn stiefvader wilde altijd dat de kinderen in huis hetzelfde hadden. Zo kregen we in het nieuwe huis, jaren terug, allemaal een envelop met evenveel geld. Maar, en dit is eigenlijk de meest bizarre, als mijn moeder met haar 4 eigen kinderen op vakantie ging, hield mijn stiefvader precies bij hoeveel ze uitgaf zodat hij dit bedrag kon storten bij zijn zonen.
We gingen al lange tijd niet meer met z'n allen op vakantie. Omdat mijn stiefvader vond dat hij geen quality time had met zijn zonen. Zij zaten liever met ons te spelen dan continue lopen bij vader. Dus na een aantal vakanties wilde hij niet meer samen maar alleen met zoons uit eerdere relatie. Zijn bloedeigen dochter maar die van mijn moeder wilde hij niet mee op vakantie. Want dat was lastig. Zijn zoons waren wat ouder en wilden stoere dingen doen, en kleine zus was een peuter/kleuter.
Mijn moeder heeft mijn zusje wel altijd meegenomen. En wij vonden ook altijd dat ze erbij hoorde. Ze was toch gewoon onze zus?
Maar ik dwaal weer enorm af. Had mijn moeder 500 euro betaalt voor een vakantiehuis terwijl hij in een hotel zat voor 300. Dan kregen zijn zoons het verschil gestort op hun rekening. Hij vertelde dit dus dat ieder kind hetzelfde moest krijgen. Wat natuurlijk vreemd is. Wij waren met 2 personen meer waaronder zijn eigen dochter die hij niet mee wilde nemen. Logisch dat je in veel gevallen meer kwijt bent. Ook in uitstapjes en dergelijke.
Ik denk dat daar mijn gevoel vandaan komt. Alles moest altijd hetzelfde. Iedereen moest altijd even veel. Maar nu er een mega erfenis is, is het stil.
Begrijp me niet verkeerd, ik sta niet te bedelen. Ik heb geen wrok naar ze, en al helemaal niet naar mijn zusje.
Nouja op zich vind ik dat nog wel te begrijpen, dat hij dat recht wil trekken zo van we gaan niet meer geld uitgeven aan de ene kant van het gezin dan aan de andere kant. Het heeft ook wel iets liefs om je eigen kinderen te laten merken van hee ik zal jullie niet vergeten, jullie worden niet vervangen / niet ineens "minder"....want dat hoor je toch ook wel regelmatig 
En het is best te begrijpen dat vader af en toe met zijn grote jongens, grote jongens dingen wil doen.
Vind dat an sich wel goed eigenlijk van hem 
Maar daar hoort dan eigenlijk wel bij dat hij ook met de rest nog wel leuke dingen doet. Vind ik.
Maargoed dat staat weer een beetje los van de rest. Dit ging puur over hoe besteden we het geld binnen het gezin. En deze erfenis gaat over losse personen die van een overleden persoon iets toegestopt krijgen en dat van hen zelf is. Toch een hele andere situatie.
Ik blijf het grootste probleem vinden dat jullie je moeder huishoudgeld toe aan het stoppen zijn dat gewoon beschikbaar zou moeten zijn binnen het gezin dat bulkt van het geld....
Snap de weerstand tegen het openen van een gezamenlijke rekening ook niet zo.
Je hoeft op zo'n rekening ook niet al je geld beschikbaar te stellen voor je vrouw.
Houdt gewoon alle rekeningen allebei die je nu ook hebt.
Maar opent daarnaast samen een nieuwe rekening die op beide namen staat, en daarop stort je maandelijks automatisch een zelf / samen te bepalen bedrag dat beschikbaar is voor boodschappen.
Blijkt dat het toch niet uitkomt dan ga je er samen even voor zitten om te kijken hoe je dat oplost.
Maar moeder moet toch verdorie niet bang zijn daarvoor en dan haar al sappelende kinderen vragen om wat toe te stoppen...om eten op tafel te kunnen zetten voor haar man die bulkt van het geld.....
Volgens mij ligt dit toch echt bij je moeder dat (als ze het niet verbrast en gewoon echt geld te kort komt voor de boodschappen) ze daar zelf samen met stiefpa een oplossing voor zoekt.
Geplaatst: 24-05-24 10:11 
Als dat niet kan en ze bang is om geld te vragen vind ik dat echt een enorme rode vlag.
