hyppolyte schreef:Nog niet alles gelezen, maar interessant onderwerp, ik moet eerlijk toegeven dat ik die vrijheid in een relatie wel steeds interessanter vind worden naarmate ik ouder word. Ik zou alleen niet weten of ik daar echt mee zou kunnen leven als het daadwerkelijk zo zou zijn. Ik ben zelf heel trouw in een relatie, maar aan de andere kant wil ik die vrijheid niet opgeven. Maarja, ik kan sowieso niet echt wennen aan het idee van een relatie, het benauwt me algauw. Ben al zo'n tijd vrijgezel, ik weet eerlijk niet of ik überhaupt echt gelukkiger zou worden van een relatie, monogaam of niet.
Waarom zou je niet meer 'trouw' zijn als je, je vrijheid wilt behouden?
Trouw zijn ben je aan elkaar, niet aan een of ander maatschappelijke moraal of gewoonte. Imo moet je in een open/poly/.. relatie dan ook gewoon trouw zijn aan alle afspraken die je maakt. Die afspraken zijn alleen anders dan in een mono/exclusive/.. relatie.
Bedankt voor jullie antwoorden over jaloezie trouwens! Dat is wel echt precies zoals ik het ervaar, maar vaak niet onder woorden kan brengen. Tjaakje, ik denk dat je daarin helemaal gelijk hebt. Het gaat niet om jaloezie over wat of met wie mijn partner iets doet/heeft, maar meer om de tijdsinvestering.
HC: Ik ben het helemaal met jou eens. Voor mij is het niet iets wat ik van een partner wil vragen omdat ik vind dat ik daar geen recht op heb, en aan de andere kant daardoor ook iets wat zou beklemmen als zij het van mij zouden vragen. Maar voel jij je dan ook nooit jaloers? Dat doe ik namelijk wel. Ik doe er alleen niets mee omdat ik het een egoïstische gedachte vind.
Joolien schreef:Dan heb ik nog een vraag he aan de niet-monogame mensen, hoe zit dat in jullie omgeving? Hoe wordt daar mee omgegaan? Stel dat ik beslis(doe ik niet, maar stel) dat ik gezellig uit ga in de stad en ik kom iemand tegen waar ik het wel mee zie zitten, dan zou ik dat niet openbaar willen doen. Vrienden zouden dat niet tof vinden. Kun je wel zeggen, 'maar dan zijn het geen echte vrienden', maar feit blijft, dat polygamie niet algemeen geaccepteerd wordt. Daar zou ik mijn vrienden niet op laten vallen, ik zou dat snappen en begrijpen dat niet iedereen dat accepteerd. Maar dan zou dat voor mij behoorlijk wat onrust/spanning teweeg brengen.
Ik ben vrij open over het hebben van een niet exclusieve relatie. De meeste vrienden die het zouden zien gebeuren zouden er daarom ook niet meteen van schrikken. Dat is mij wel eens overkomen trouwens. Ik leg ze dan gewoon uit hoe het zit en vraag ze er niet over te oordelen/er op een ander moment vragen over te stellen. Vrienden hoeven het van mij er helemaal niet mee eens te zijn, zolang ze mij maar in mijn waarde laten(en andersom ik hen ook). Ik heb dus ook wel vrienden die er heel anders over denken en dat is geen probleem
Laatst bijgewerkt door Bonna op 23-09-16 15:58, in het totaal 1 keer bewerkt