Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-05-15 10:00

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 10:00

Wat dat betreft heb ik ook het idee dat het meer de mamma's zelf zijn die de eer naar zich toe trekken dat een baby hen het hardste nodig heeft

Als je borstvoeding geeft en het kleintje het meest in handen hebt en duidelijk de nr. 1 verzorger bent is dat ook nogal wiedes natuurlijk dat een kleintje dan het meest naar jou trekt / jij hem het beste kan troosten...

**Geplaatst**: 25-05-15 10:01

Geplaatst: 25-05-15 10:01

pmarena schreef:
Wat dat betreft heb ik ook het idee dat het meer de mamma's zelf zijn die de eer naar zich toe trekken dat een baby hen het hardste nodig heeft

Als je borstvoeding geeft en het kleintje het meest in handen hebt en duidelijk de nr. 1 verzorger bent is dat ook nogal wiedes natuurlijk dat een kleintje dan het meest naar jou trekt / jij hem het beste kan troosten...

Ehm, nee, psychologisch gezien is zeker in de eerste levensjaren de band met de moeder van essentieel belang voor de verdere ontwikkeling van het kind.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:09

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 10:09

En het lijkt me ook logisch dat een baby geen specifieke voorkeur lijkt te hebben voor papa of mama als papa en mama ook gewoon allebei steeds voorhanden zijn op heel regelmatige basis.
Later krijgen ze wel zo hun voorkeuren, die heerlijke fases waarbij de ene ouder ineens geen goed meer kan doen en de andere bijkans heilig is.

Overigens vind ik helemaal niet dat ik "beter" ben voor mijn kinderen dan mijn man, integendeel. Wij vullen elkaar gewoon aan. Er zijn dingen die mij beter liggen en dingen die hij een stuk beter kan dan ik. En dat was ook zo toen ze nog heel klein waren.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:11

Geplaatst: 25-05-15 10:11

Een band met je moeder is wat anders dan volledige afhankelijkheid.
Dat hoeft blijkbaar niet hetzelfde te zijn.
Bij vrienden van ons is het kind juist veel meer aan de vader gehecht omdat de moeder het hoofdinkomen heeft en de man thuisblijver is ondanks dat ze wel borstvoeding geeft.
Als onze kleine buikpijn heeft en ze heeft een keuze dan wil ze toch eigenlijk liever bij papa liggen.
Maar als de vader vanaf dag twee gewoon weer gaat werken en thuis komt als de baby op bed ligt waarbij de nachtelijke voeding ook bij mama terecht komt, dan is het natuurlijk ook wel logisch dat papa op nr 2 komt want die heeft geen uren met de baby met krampjes rondgelopen.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:11

Geplaatst: 25-05-15 10:11

Jannepauli schreef:
Ken je de uitdrukking "de mens wikt, maar god beschikt" ?
Ik ben bepaald niet religieus of gelovig, maar als oude wijze vrouw kan ik wel onderschrijven dat het leven altijd een andere loop neemt dan dat je verwacht en denkt te regelen.
Uit je verhalen lees ik niet waarom jij ( of jullie) dit kind wil(len).. ik ben dan waarschijnlijk ook de enige die je niet feliciteert met je zwangerschap. met name omdat je, ondanks al die pogingen om iets te regelen, een kind à priori in een onzekere en niet-stabiele situatie brengt. Tenzij je volledig voor het kind en jezelf kiest. Jij bent vooral bezig om de 'vriendschappelijke relatie' te bestendigen en een soort van vaderschap te faciliteren onder het motto dat dit ook juist voor de baby is. Maar er kan zo veel veranderen. Vriendschappen blijken lang niet altijd eeuwig te zijn. Als je vriend een vrouw ontmoet met wie hij wel leven, liefde en kinderen wil delen.. wat dan? Voor jou vervelend maar voor je kind? Pappie die hem of haar ter zijde schuift vanwege andere prioriteiten? Gaat niet gebeuren denk je?
Dat je zaken regelt als financieën, ouderschapserkenning door de vader etc. dat lijkt me wijs. Maar voor het overige denk ik dat je als moeder van een nieuw leven vooral je verantwoordelijkheid moet nemen voor het kind. Daar hoort imo geen gesleep van huis naar huis bij. En al het andere kan bij voorbaat al een rampenscenario zijn.

Natuurlijk vallen alle bokt-moederdieren nu over me heen en jij zal ook niet blij zijn met mijn tegengeluid. So be it ... maar ik vind dat al je geregel de essentie van de situatie overschaduwt en dat is wat mij betreft het enige wat telt. Hoe hard je ook beweert dat je dit alleen maar doet om het welzijn van je toekomstige kind te waarborgen.

Ook ik ben een bokt-moederdier maar ik sluit me hier helemaal bij aan!!
Ik feliciteer je alleen wel!!

**Geplaatst**: 25-05-15 10:12

Geplaatst: 25-05-15 10:12

TS bedenk goed dat je gevoelens en hoe je over belangrijke dingen denkt, gaan veranderen wanneer de baby er eenmaal is.
Afspraken die je nu maakt kunnen je later heel erg tegen staan en het niet nakomen van afspraken, zal de relatie en communicatie met de vader verstoren.
Pas hiermee dus erg op!

**Geplaatst**: 25-05-15 10:20

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 10:20

Ons meisje is voor het eerst gaan logeren toen ze een maand oud was, en gaat al naar kdv en beide grootouderparen sinds ze 2 maanden oud is. Misschien niet helemaal wat ik onder andere omstandigheden had gewild, maar als je zo nodig een kind wil krijgen tijdens je studies heb je helaas niet veel andere keuzes

En... ze leeft nog hoor

**Geplaatst**: 25-05-15 10:22

Geplaatst: 25-05-15 10:22

Ik sluit me aan bij Tyson en Jannepaulie. Ik heb me de laatste paar pagina's afgevraagd of deze situatie is wat ts wil. Ts ik weet niet of jij al tijden een kinderwens hebt en dolgelukkig bent met je zwangerschap en dat de vader een vriend van je is ( alleen niet een persoon waar je een relatie mee hebt ) een fijne spermadonor is. OF dat je, omdat je seks met hem hebt gehad, meer gevoelens voor hem kreeg en hoopte op een relatie maar dat gevoel blijkt niet wederzijds te zijn en je zwangerschap is 'een pechje' en je probeert er nu maar het beste van te maken.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:29

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 10:29

Ik vraag me af of er meer mensen zijn die de link gelezen hebben die ik gepost heb. Daar staat in dat onafhankelijk van stress in huis een baby 40 procent kans heeft op hechtingsstoornis bij een omgangsregeling waarbij slapen te vroeg geïntroduceerd wordt. Dat artikel is ook waar rechters hun omgangsregelingen op baseren. Is wetenschappelijk onderzoek.

En ja. Die kinderen leven ook nog allemaal. Maar krijgen vaak een ADD ADHD PDDNOS stempeltje op latere leeftijd. Gevolgen zijn niet altijd direct te overzien.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:32

Geplaatst: 25-05-15 10:32

hechtingsproblematiek is een erg onderschat iets.

De gevolgen in hun latere leven zijn erg verregaand.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:37

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 10:37

Klopt. Ik heb een zoon met Asperger en een van de eerste zaken die onderzocht werden was hoe het zat met de hechting in het eerste jaar, we zijn daar enorm over doorgezaagd.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:40

Geplaatst: 25-05-15 10:40

MairiMacBran schreef:
Klopt. Ik heb een zoon met Asperger en een van de eerste zaken die onderzocht werden was hoe het zat met de hechting in het eerste jaar, we zijn daar enorm over doorgezaagd.

Oprechte vraag: wat hebben ze er vervolgens aan om te weten of het wel of niet "jullie schuld" is?

**Geplaatst**: 25-05-15 10:41

Geplaatst: 25-05-15 10:41

Gefeliciteerd met je zwangerschap dat ten eerste!

Persoonlijk vind in het idee dat jullie het samen willen gaan doen een mooi streven, maar je moet niet alleen naar de nabije toekomst kijken. Ook naar de rest van jou leven met de kleine, jullie hebben geen liefdes relatie, maar de toekomst sluit niet uit dat jij wel iemand tegen komt die die rol in je leven wel gaat vervullen en dan zit je in een klein appartement met een vriend die eigenlijk per toeval de vader van je kindje is geworden.
Ik zou alles goed regelen; vaderschap erkennen, financieel en het co ouderschap

Zoals ik het nu lees beslist hij een hele hoop of wijst veel af en jij bent je in bochten aan het wringen om je aan te passen

De basis voor je kleine creëer je in je eigen huis en het is een nobel streven dat hij je zoveel mogelijk wil bij staan en dat kan als hij naar jou toekomt de eerste 3 á 4 maanden en daarna kan de kleine naar hem toe en wat dacht je van melk afkolven (er vanuit gaande dat de borstvoeding überhaupt lukt) en dan gewoon week op week af bij jou of bij de papa, de situatie is niet ideaal, maar ik zou mijn leven niet opgeven, maar er juist een stabiele situatie van maken in je eigen huisje en het is natuurlijk ook niet zo dat als de kleine bij jou of bij hem is jullie niet bij elkaar langs kunnen gaan.

Zoals ik het nu lees ben jij bereid om alles op te geven voor de kleine en hij eigenlijk niet, maar zou je niet een sterke mama zijn en vechten voor wat je heb opgebouwd en laten zien en voelen aan die kleine wij kunnen dit samen!!

**Geplaatst**: 25-05-15 10:42

Geplaatst: 25-05-15 10:42

bakkabouter schreef:
MairiMacBran schreef:
Klopt. Ik heb een zoon met Asperger en een van de eerste zaken die onderzocht werden was hoe het zat met de hechting in het eerste jaar, we zijn daar enorm over doorgezaagd.

Oprechte vraag: wat hebben ze er vervolgens aan om te weten of het wel of niet "jullie schuld" is?

Omdat belangrijk is om te weten voor de behandeling. Geen kwestie van een schuldige zoeken maar een kwestie van de passende behandeling te vinden.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:43

Geplaatst: 25-05-15 10:43

In die link van Iris staat dat overnachten bij de vader op voorschoolse leeftijd geen probleem hoeft te zijn mits de band zorgvuldig opgebouwd is. Maar ook dat ze eigenlijk nog geen onderzoeksdata hebben benedende 3 jaar.

Maar het ligt natuurlijk ook heel erg aan het karakter van het kindje.
Ik kan altijd gewoon mijn kindje bij iemand in de handen geven zonder dat ze ooit huilt of dat vervelend vind. Sterker nog, ze strekt juist de armen naar andere mensen.
Bij de kdv kruipt ze vast vooruit en kijkt niet meer om. We hebben ook nog geen verlatingsangst fase gehad die langer geduurd heeft dan een week of zo.
Heb je een kindje dat wat geslotener is van karakter dan zou ik daar absoluut naar luisteren want ik geloof ook absoluut dat het te vaak uiten van verlatingsangst erg schadelijk kan zijn voor de ontwikkeling.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:44

Geplaatst: 25-05-15 10:44

Ayasha schreef:
Omdat belangrijk is om te weten voor de behandeling

Dat begrijp ik niet helemaal, asperger is net zoals alle andere vormen van ASS niet iets dat geneest of verbetert. Wij hebben een neefje met een ernstige vorm van ASS in de familie, en van veel "behandeling" is daar geen sprake. Ja uiteraard wordt alles en iedereen in zijn omgeving aangepast, maar dat wordt gedaan volgens wat VANDAAG zijn behoeften zijn, niet volgens wat er zoveel jaar geleden al dan niet anders had moeten gaan.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:45

Geplaatst: 25-05-15 10:45

Ook ik heb een zoon met Asperger en laat dat nu gewoon aangeboren zijn

Verder denk ik dat de baby het best af is met een stabiel thuis situatie dus moeder en kind in 1 huis.....vader kan toch de eerste tijd komen logeren? Dat is imo echt geen samenwonen...

**Geplaatst**: 25-05-15 10:48

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 25-05-15 10:48

Ik ben het er overigens volledig mee eens dat 1 stabiele thuis de beste situatie is, maar om nu gelijk moord en brand te gaan schreeuwen bij het idee dat de vader het kindje een keer een dag (of zelfs 2) meeneemt... Dat lijkt me nogal overdreven, je merkt vanzelf of jullie kind daar "last" van heeft of niet, en dan kan je alsnog je keuze aanpassen, toch?

**Geplaatst**: 25-05-15 10:49

Geplaatst: 25-05-15 10:49

bakkabouter schreef:
Ayasha schreef:
Omdat belangrijk is om te weten voor de behandeling

Dat begrijp ik niet helemaal, asperger is net zoals alle andere vormen van ASS niet iets dat geneest of verbetert. Wij hebben een neefje met een ernstige vorm van ASS in de familie, en van veel "behandeling" is daar geen sprake. Ja uiteraard wordt alles en iedereen in zijn omgeving aangepast, maar dat wordt gedaan volgens wat VANDAAG zijn behoeften zijn, niet volgens wat er zoveel jaar geleden al dan niet anders had moeten gaan.

Nee maar wel eventueel bijkomende problemen nav een onveilige hechting.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:50

Geplaatst: 25-05-15 10:50

bakkabouter schreef:
MairiMacBran schreef:
Klopt. Ik heb een zoon met Asperger en een van de eerste zaken die onderzocht werden was hoe het zat met de hechting in het eerste jaar, we zijn daar enorm over doorgezaagd.

Oprechte vraag: wat hebben ze er vervolgens aan om te weten of het wel of niet "jullie schuld" is?

Niets, natuurlijk, want het "kwaad" zou dan al geschied zijn. Maar het is natuurlijk wel belangrijk voor het verdere verloop van de opvoeding. Een kind met een stoornis is nog veel minder gebaat bij een opvoeding die schade berokkent, of ouders die blijkbaar iets niet goed doen in hun opvoeding/relatie/of op een ander vlak wat het kind raakt en kunnen daar vervolgens ondersteuning bij krijgen.
Of wat denk je van eventuele (toekomstige) broertjes/zusjes?

**Geplaatst**: 25-05-15 10:54

Geplaatst: 25-05-15 10:54

bakkabouter schreef:
En... ze leeft nog hoor

De vraag is denk ik vooral hoe. Het probleem is ook niet dat ze 'overlijden', maar alles wat er bij komt kijken dus aan stoornissen, angstaanvallen en weet ik het wat. Die komen vaak op latere leeftijd naar boven.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:55

Geplaatst: 25-05-15 10:55

Sammie schreef:
bakkabouter schreef:
En... ze leeft nog hoor

De vraag is denk ik vooral hoe. Het probleem is ook niet dat ze 'overlijden', maar alles wat er bij komt kijken dus aan stoornissen, angstaanvallen en weet ik het wat. Die komen vaak op latere leeftijd naar boven.

Op een of andere manier geloof ik echt niet dat ze "straks" ernstige psychische stoornissen krijgt omdat ze een paar keer uit logeren is geweest hoor...

**Geplaatst**: 25-05-15 10:58

Geplaatst: 25-05-15 10:58

bakkabouter schreef:
Sammie schreef:
De vraag is denk ik vooral hoe. Het probleem is ook niet dat ze 'overlijden', maar alles wat er bij komt kijken dus aan stoornissen, angstaanvallen en weet ik het wat. Die komen vaak op latere leeftijd naar boven.

Op een of andere manier geloof ik echt niet dat ze "straks" ernstige psychische stoornissen krijgt omdat ze een paar keer uit logeren is geweest hoor...

Deze situatie is wel iets heel anders dan "een paar keer uit logeren"
Deze situatie is onstabiel en chaotisch. En dát is wel een prachtomgeving voor hechtingsproblematiek. Zeker met ouders die het niet eens kunnen worden en dus ook al weinig rust en stabiliteit zullen kunnen bieden in hun twee-wekelijks verhuisje.

**Geplaatst**: 25-05-15 10:59

Geplaatst: 25-05-15 10:59

bakkabouter schreef:
Ayasha schreef:
Omdat belangrijk is om te weten voor de behandeling

Dat begrijp ik niet helemaal, asperger is net zoals alle andere vormen van ASS niet iets dat geneest of verbetert. Wij hebben een neefje met een ernstige vorm van ASS in de familie, en van veel "behandeling" is daar geen sprake. Ja uiteraard wordt alles en iedereen in zijn omgeving aangepast, maar dat wordt gedaan volgens wat VANDAAG zijn behoeften zijn, niet volgens wat er zoveel jaar geleden al dan niet anders had moeten gaan.

Je hebt verschillende gradaties in het autismespectrum, de ene autist is niet te vergelijken met de andere. Van mijn zoon werd gezegd dat hij hooguit op het speciaal onderwijs terecht zou kunnen toen de diagnose gesteld werd. Hij bleek op het medisch kinderdagverblijf echter heel leerbaar(hij heeft onder andere geleerd om zich op sociaal vlak te kunnen handhaven, heeft sociaal geaccepteerd gedrag aangeleerd) en daarnaast ook nog heel intelligent. Hij heeft de reguliere basisschool doorlopen, een klas overgeslagen en zit nu op het gymnasium. Hij heeft uiteraard zo zijn problemen, maar kan zich handhaven in de "normale" wereld. Hij heeft zelfs een sociaal leven, dat zich steeds meer lijkt te ontwikkelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-15 11:02

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-15 11:02

har166 schreef:
Ik sluit me aan bij Tyson en Jannepaulie. Ik heb me de laatste paar pagina's afgevraagd of deze situatie is wat ts wil. Ts ik weet niet of jij al tijden een kinderwens hebt en dolgelukkig bent met je zwangerschap en dat de vader een vriend van je is ( alleen niet een persoon waar je een relatie mee hebt ) een fijne spermadonor is. OF dat je, omdat je seks met hem hebt gehad, meer gevoelens voor hem kreeg en hoopte op een relatie maar dat gevoel blijkt niet wederzijds te zijn en je zwangerschap is 'een pechje' en je probeert er nu maar het beste van te maken.

Hier wil ik even op inhaken. Natuurlijk is deze zwangerschap niet gepland, was ook niet voor niets aan de pil. Maar vader en ik zijn al tijden zeer dierbare vrienden van elkaar waarbij er af en toe ook wel eens wat meer gebeurde. Ik zie hem zeker niet als een spermadonor en ben er van overtuigd dat hij en ik het kindje samen kunnen geven wat het nodig heeft.
Wij hebben, toen ik er achter kwam dat ik zwanger was, goed gepraat over of wij dit wilden en bij ons beide was het antwoord volmondig ja. We hebben de afgelopen 10 weken geprobeerd of er misschien meer gevoelens tussen ons waren en dit blijkt dus niet zo te zijn. Wij vonden echter dat we het naar ons kindje verplicht waren om te kijken of dat zo was. Nu dat niet zo blijkt te zijn gaan we het als vrienden voor ons kindje doen en die staat absoluut met stip op één.

Tijdens de kraamperiode en de eerste weken daarna wil ik ook absoluut niet heen en weer gaan pendelen. Als ik hersteld ben van de bevalling wil ik dat best proberen om te kijken hoe dat zal gaan. Hier moeten hij en ik samen uitkomen. Ik vind niet dat ik het kan maken om mijn veto uit te spreken, hij heeft net zo veel recht van spreken als ik.

ayasha: Wie zegt dat het een chaotische situatie gaat worden? Als vader en ik ons er allebei goed bij voelen en daar dus rust in hebben zal het babytje dat ook merken. Zoals ik al eerder gezegd heb denken wij ook graag buiten de lijntjes. En wie zegt dat vader en ik het niet eens kunnen worden? Dit is de eerste "discussie" die wij hebben sinds dit gebakje speelt, we zitten over alle dingen juist heel erg op 1 lijn. Alleen over dit nu even niet en mijn inziens kán dat ook nog niet nadat we het er 1 keer over gehad hebben