Geryon schreef:Ik snap zelf alleen echt niet hoe mannen of vrouwen in mannenrol zo nuchter kunnen denken, niet merken dat iemand oke zegt maar iets anders bedoelt bijvoorbeeld. Ik merk het namelijk meteen, gewoon onbewust. Kan me dan ook wel ergeren aan mijn vriend als hij het weer eens niet door heeft. En bij mij is het niet eens die vrouwen logica, maar meer mijn eigen logica. Er onbewust van uit gaan dat hij het door heeft, omdat dat voor mij normaal is, het door hebben
Ik heb het ook altijd meteen door. Daarom zijn de relaties met mijn vriendinnen en één vriend die daarin hetzelfde is, ook heel erg goed... Want ik zie meteen aan ze dat er iets is, zonder dat ze zelf iets gezegd hebben. Dat kunnen ze dan ook waarderen.
Knoffer schreef:@ElineS, als ik zo je eerste gesprek lees, zou ik ook niet eens zeggen dat er verder iets uit te praten valt en dat het gewoon afgerond was. Je reageerde even geërgerd uit teleurstelling, hij zegt sorry...klaar toch?
Precies en dat is wat de mannen in mijn leven en sommige vrouwen ook denken. Dat daarmee de kous af is. Ze voelen of zien de boosheid niet erachter. Denken net zo als dat jij hier doet... En dat is ook heeeel logisch..
Maar ik ben dan nog steeds boos.. Puur omdat het niet om de film gaat en dat hij dat niet heeft laten weten, maar omdat het me dan dwars zit dat op de laatste avond, hij het blijkbaar niet zo belangrijk vond om me nog even te zien en dan voel ik me daar rot om... De film is ondertussen bijzaak en word gebruikt als 'middel' om de teleurstelling/boosheid/ergernis te uiten.
Dat zijn dingen die hij in zo'n gesprek onmogelijk kan lezen, dus het is niet eerlijk om kwaad op hem te zijn. En toch was ik dat. Om vervolgens alsnog wel te zeggen wat er echt mis is. Dat heb ik ondertussen wel geleerd.. Wat ervoor gezorgd heeft dat in plaats van een avond op de bank alleen zitten mokken, ik alsnog langs ben geweest, want hij begreep dat. We hebben vervolgens tot 3 uur zitten drinken, daarna hebben we uren in bed gekletst, zijn we in slaap gevallen, hebben we de volgende dag zijn koffer samen ingepakt, waarna ik hem naar het station heb gebracht en fatsoenlijk afscheid heb kunnen nemen.
Vorig jaar zou ik de bank blijven zitten mokken.
Nuja, nu zit ik ook te mokken, maar meer omdat hij twee maanden weg is haha. Maar daar komen we wel overheen
