Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Salsa schreef:Ik geloof wel dat een huis een verkeerde sfeer kan hebben maar of dat ligt aan wat er gebeurd is betwijfel ik.
Mooi voorbeeldje misschien: In het huis waar ik van mijn 6 de tm mijn 17 heb gewoond was altijd een beetje een huis met een naar sfeertje. Ik was er vaak bang en voelde me vaak opgejaagd in dat huis als ik bijvoorbeeld in mijn eentje thuis was maar ook met ouders. Verder prima daar gewoond hoor en nooit iets gezien ofzo. Maar de sfeer was gewoon bedrukt. Dat merkte ik vooral toen we gingen verhuizen. Wat was dat huis ineens `licht` Ik dacht altijd dat het kwam omdat het tegenover een heel oud klein Joods kerkhof tegenover lag. Mijn oom heeft het huis gekocht toen wij wilde verhuizen. Mijn oom is niet lang daar naar depressief geraakt (niet door het huis hoor) en 6 jaar later heeft is hij in dat huis overleden door zijn depressie. Hij heeft vier dagen dood in mijn oude kamer gelegen.
Ik denk dus dat een huis wel echt een bepaalde sfeer kan hebben. Zowel bewust als onbewust.
Mijn moeder bekende later trouwens ook dat ze het nooit een fijn huis heeft gevonden.
Bhriseis schreef:Heeft iemand eigenlijk een idee waarom een huis vaak zo naar aanvoelt 's avonds, wanneer het donker en stil is? Is dat dan eigen verbeelding, of trekt zo'n stille en donkere ruimte bepaalde energie aan. Hetzelfde vraag ik me af wat spiegels en trappen betreft, daar ben ik extra snel bang.
Bhriseis schreef:Heeft iemand eigenlijk een idee waarom een huis vaak zo naar aanvoelt 's avonds, wanneer het donker en stil is? Is dat dan eigen verbeelding, of trekt zo'n stille en donkere ruimte bepaalde energie aan. Hetzelfde vraag ik me af wat spiegels en trappen betreft, daar ben ik extra snel bang.
Gini schreef:Maar kinderen dagen elkaar uit en we waren al zo een tijdje bezig: durf jij, durf jij. Dus we gaan binnen en kijken rond, in stilte, angstig. We rommelen door wat spullen tot we zo een magneetbord zien met maar twee magneetjes, in de vorm van een cirkel, langs elkaar. Het leken wel ogen, ja, het waren ogen. Bang stormde we de kamer uit. Even later gingen we weer binnen en de "ogen" waren verschoven. Op het bord stond geschreven "Hallo, willen jullie met mij spelen?". Ik ben gillend de kamer uitgerend.