Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-01-12 21:59

Re: Enig kind..

Geplaatst: 30-01-12 21:59

Inderdaad, de keuze voor 'nog een 2e erbij' wordt wel gelijk een stuk moeilijker als de eerste al niet goed is. Goed nu inmiddels wel maar dat heeft ook zo'n 10 operaties gekost.
Mijn instelling is dus: nou, dat hebben we vast gehad, dan zal de 2e heus niet ook een afwijking hebben hoor!
De instelling van mijn man is: Allebei jong, gezond en niet-rokend en tòch de pech op een kind-met-afwijking hebben, dat kan dus zomaar gebeuren en je zal dan net zien dat de volgende nog ergere dingen mankeert... gevalletje glas halfvol/halfleeg dus jammer genoeg.

@Knoffer, ja ik heb 3 vriendinnen die ik vanaf resp. 0 jr, 4 jr, en 11 jr oud ken (mijn leeftijden toen) en daar heb ik dus in de afgelopen 25 jaar ook zeker wel ruzie's mee gehad en deze weer bijgelegd en daar kan ik ook wel 'weet je nog toen we klein waren' herinneringen mee ophalen en ik voel me daarbij net zo op m'n gemak als bij mijn zussen, we hebben elkaar allemaal vaak genoeg op ons slechtst gezien :')

maar toch is dat anders als je eigen broers/zussen vind ik.

**Geplaatst**: 30-01-12 22:01

Geplaatst: 30-01-12 22:01

upendo schreef:
Joolien schreef:
Je merkt vaak wel dat enigst kinderen minder sociale vaardigheden hebben dan kinderen met broers en zussen. Merk wel verschil tussen vriendinnen die enigst kind zijn en niet. Zijn egoistischer

En bedankt

Dat is niet enig-kind eigen, dat is opvoedingsafhankelijk in mijn ogen.

You don't know what you have until you lose it, denk dat die andersom ook werkt

**Geplaatst**: 30-01-12 22:02

Geplaatst: 30-01-12 22:02

Ik ben enig kind van een enig kind en heb zelf een enig kind. Zit vast in de genen

Ik heb het nooit als een probleem of gemis ervaren om enig kind te zijn en geen broertjes of zusjes te hebben. Mijn enige kind heeft ook eigenlijk nooit om een broertje of zusje gevraagd. Wb het egoistisch zijn/niet kunnen delen imo speelt opvoeding daar ook een grote rol in. Ik heb geleerd te delen en te denken aan een ander net zoals als mijn kind dat ook geleerd heeft. Ook heb ik geleerd mezelf te vermaken/ zelf dingen te ondernemen als ik alleen was en er geen speelkameraadjes in de buurt waren en dat kan ook een positieve ervaring zijn.

BraveSpots schreef:
Het lijkt me voor later wel heel eenzaam. Je jeugd kun je nooit meer met iemand delen als je ouders overleden zijn.

Ik heb van een van mijn ouders afscheid moeten nemen toen ik 13 jr was en het geven van een plekje aan dat verlies was een heel moeilijke tijd maar of dat gemakkelijker geweest zou zijn als ik een een broer en/of zus zou hebben gehad? Geen idee. Nu ben ik al een aantal jaren wees maar broers en zussen mis ik nog steeds niet als ik heel eerlijk ben. Daarnaast is het ook zo dat het niet vanzelfsprekend is dat broers en zussen goed met elkaar op kunnen schieten want je kan ze niet uitkiezen zoals je vrienden wel kan doen.

**Geplaatst**: 30-01-12 22:18

Geplaatst: 30-01-12 22:18

Ik denk inderdaad dat contact met leeftijdsgenoten veel belangrijker is. Ik ken een paar kinderen die altijd bij ouderen zitten. Zo eigenwijs en eigenlijk denken ze al veel te weten. Bah, wat kan ik mij daar aan ergeren.
Nu erger ik mij al snel aan andermans kinderen, ondanks dat ik zelf 2 kindjes heb (4 en 1 jaar, hihi..)

Ik ben erg streng en consequent, maar doe wel veel leuke dingen met de kids. Ik speel ook eerst met ze wanneer ik thuis kom.
Ik kom zelf uit een gezin met 5 kinderen, een samengevoegd gezin. Mijn vader had de volledige voogdij over zijn 2 dochters, mij moeder is weduwe en had al een zoon en dochter. Samen hebben ze mij gekregen. Ben dus opgegroeid met 3 zussen en een broer. Mijn broer en zus zijn 3 jaar ouder, en de andere zussen 5 en 8 jaar.
Ik sta wel voor iedereen klaar, en als ik iemand kan helpen met iets dan doe ik dat.

Mijn vriend is de oudste van de drie broers, beide ouders werkten druk in de kroeg. Hij is wel erg sociaal, maar biedt niet zomaar hulp aan. Hij zou niet 10 km gaan omrijden om een (goede) kennis naar huis te brengen na een avondje stappen(als hij die dan spontaan tegenkwam), ik deed niet anders.

Dus...enig kind kun je ook veel bieden...en soms heb je geen keus (medisch).

wij willen geen derde kind, maar mocht het zo zijn is hij/zij van harte welkom!!!

**Geplaatst**: 30-01-12 22:26

Re: Enig kind..

Geplaatst: 30-01-12 22:26

Ik heb één zusje en wilde vroeger niets liever dan enig kind zijn :Y)

. ik heb nooit wat aan mijn zusje 'gehad' we vochten (en vechten als we elkaar langer dan drie kwartier zien) elkaar echt de tent uit, en hebben nooit (maar dan ook echt nooit) een gezamenlijke overeenkomt gehad. Vroeger had ik een vriendinnetje die geen broertjes of zusjes had en die mocht áltijd een vriendinnetje meenemen op vakantie/uiteten/dagjeweg; dat wilde ik ook, weg met iemand die wel leuk was

.

Ik denk dat het idd belangrijk is om contact te hebben met leeftijgsgenoten, en als ouder te 'leren' wat delen is, en waarom je dat doet. Als ik ooit een kind krijg niet in de planning dan wordt het er ook maar ééntje en mag hij/zij altijd een vriendje meenemen op vakantie/uiteten/dagjeweg

.

**Geplaatst**: 31-01-12 02:57

Geplaatst: 31-01-12 02:57

ashley1 schreef:
@Knoffer, ja ik heb 3 vriendinnen die ik vanaf resp. 0 jr, 4 jr, en 11 jr oud ken (mijn leeftijden toen) en daar heb ik dus in de afgelopen 25 jaar ook zeker wel ruzie's mee gehad en deze weer bijgelegd en daar kan ik ook wel 'weet je nog toen we klein waren' herinneringen mee ophalen en ik voel me daarbij net zo op m'n gemak als bij mijn zussen, we hebben elkaar allemaal vaak genoeg op ons slechtst gezien maar toch is dat anders als je eigen broers/zussen vind ik.

Tuurlijk is het toch anders, maar daarom is het toch niet naar voor het kind dat het geen broertjes of zusjes heeft?
Want dat soort dingen kun je ook met vrienden meemaken en je weet verder niet wat je mist. Ik heb iig nooit broers of zussen gemist.

**Geplaatst**: 31-01-12 10:48

Re: Enig kind..

Geplaatst: 31-01-12 10:48

Ik denk niet dat ik eenzaam was geweest als ik geen broers of zussen zou hebben gehad, maar ik ben dolblij dat ik broers en een zus heb. Heerlijk als alle kids met de kleinkids samen thuis zijn.

De liefde van broers of zussen is toch heel moeilijk te vervangen door vrienden. Blijft anders.

**Geplaatst**: 31-01-12 11:12

Geplaatst: 31-01-12 11:12

Ik ben ook enig kind en ik heb altijd leren delen, met me vriendinnetjes en me ouders. En heb veel contact gehad met leeftijdsgenootjes.

Ik denk dat het per kind en ouder verschild. En ook hoe je het opvoed.
Ik ken mensen die hebben broers en of zussen(jes) en die zijn stuk egoïstischer dan sommige mensen die enig kind zijn.

Ik heb nooit broers of zussen gemist.

@ Gast8253 ,k ben enig kind van een enig kind en heb zelf een enig kind. Zit vast in de genen

Ik heb het nooit als een probleem of gemis ervaren om enig kind te zijn en geen broertjes of zusjes te hebben. Mijn enige kind heeft ook eigenlijk nooit om een broertje of zusje gevraagd. Wb het egoistisch zijn/niet kunnen delen imo speelt opvoeding daar ook een grote rol in. Ik heb geleerd te delen en te denken aan een ander net zoals als mijn kind dat ook geleerd heeft. Ook heb ik geleerd mezelf te vermaken/ zelf dingen te ondernemen als ik alleen was en er geen speelkameraadjes in de buurt waren en dat kan ook een positieve ervaring zijn.

Dit heb ik zelf ook, kon me uren zelf vermaken zonder andere leeftijdsgenootjes..

**Geplaatst**: 31-01-12 11:39

Geplaatst: 31-01-12 11:39

Ilsemarie schreef:
ashley1 schreef:
Daar ben ik dus ook zo bang voor Vealosz, dat mijn dochtertje dit later ook zegt $:\$ Ik zou voor haar ook zò graag nog een broertje of zusje willen..

Maar wie zegt dat het broertje/zusje en je dochtertje ook goed/graag samen spelen? Als die twee als vuur en water zijn is het misschien nog wel erger dan wanneer ze enig kind is... Momenten dat ik een broertje/zusje miste betekent niet dat ik dat niet ook had gemist als ik er wel een had gehad. Diegene had dan ook net in dezelfde dingen zin moeten hebben en hetzelfde leuk moeten vinden. En ik denk dat daar ookal het probleem is... dat is namelijk helemaal niet vanzelfsprekend

Even hier op terug komend, bij ons is er thuis echt vaak ruzie.
Vooral mijn zussen kunnen elkaar echt niet uitstaan vaak, hebben ook vaak echt fel gevochten. Maarr, toch (in ons geval) blijven we soort van vriendinnen.
Mijn zussen hebben periodes, soms gaat het goed en kunnen ze gewoon gezellig zijn en af en toe niet.
Maar dat is het mooie aan familie, een normaal iemand waarmee je zo veel ruzie hebt zal je daarna wss nooit meer spreken maar zo werkt het niet bij familie.
Bovendien vind ik wat Vealosz zegt een goede, iedereen zegt; als het kind maar genoeg vrienden heeft om mee te spelen. Maar wat als je kind niet zo makkelijk contact maakt met andere? Dan is het veel makkelijker om thuis mensen te hebben waarmee je alles kunt delen, ook al heb je veel ruzie met die personen.

**Geplaatst**: 31-01-12 12:21

Geplaatst: 31-01-12 12:21

Het is een keuze die je voor jezelf moet maken TS. Als jij maar 1 kind wilt, dan moet je dat doen. Niet voor een tweede gaan, omdat het in de ogen van de buitenwereld 'zielig' is. Dat is namelijk helemaal niet zo!
Ik denk dat 90% aan de opvoeding ligt hoe het kind uiteindelijk wordt. Ook een kind die alleen is kan leren delen, spelen etc... Al is dat met broers en zussen wel anders.
Imo hoeven enige kinderen niet per definitie egoïstischer te zijn dan kinderen die opgroeien zijn met broers en/of zussen.
Heb een vriendin die enig kind is. Ik heb haar een tijdje geleden letterlijk gevraagd hoe ze dat heeft ervaren. Ik dacht altijd dat ze iets te kort kwam, omdat ik zelf wél met en broer en zus opgevoed ben.
Ze vertelde me dat ze nooit vond dat ze 'zielig' was, omdat ze alleen was. Zo is zij gewoon opgegroeid. Het is een hele leuke, lieve en spontane meid. Dus heeft geen last van egoïstisch zijn en ook geen last van beperkingen in haar communicatieve vaardigheden.

**Geplaatst**: 31-01-12 12:23

Geplaatst: 31-01-12 12:23

Mijn man is enig kind. Wij zijn thuis met drie en nu is hij toch een beetje jaloers op de band die wij hebben. Hij vindt het erg jammer dat hij geen broer of zus heeft en ervaart het wel als een gemis.

**Geplaatst**: 31-01-12 12:30

Geplaatst: 31-01-12 12:30

Ik merk dat ik vaak wel een beetje jaloers ben op familiegebeurendingen. Ik heb zelf niet zo'n hechte familie en ik ben gewend dat er altijd iemand mee mag en dat er dus niemand buiten wordt gehouden. Mijn toenmalige vriend had wel veel leuke uitjes met zijn familie, en ik mocht dan niet mee, terwijl ik dat andersom heel logisch zou vinden (dat komt denk ik omdat ik enig kind ben). Ik vond dat toen heel naar, we hadden toch een relatie en dan mocht ik niet eens mee om 'ons' nieuwe nichtje te gaan zien... werd nog even extra wrang omdat ik wist dat ik dat soort dingen nooit zou hebben... ik heb geen broer en zus en die krijgen dus ook geen kinderen

Ik snap wel dat dit gezeur is hoor, maar ik vond dat toen ook echt niet leuk.

**Geplaatst**: 31-01-12 15:42

Geplaatst: 31-01-12 15:42

Ik heb nog geen kinderen, maar ik weet 100% zeker dat ik in elk geval twee kinderen wil. Misschien zelfs een derde. Het lijkt mij vreselijk om enig kind te zijn. Ik heb zelf twee zusjes, en ik heb een fantastische jeugd gehad met mijn zusjes. Wij speelden en deden veel samen. Ook op vakantie en naar familie, dat is gewoon zoveel fijner als je een broertjes of zusjes hebben. Als ik alle foto's van vroeger van ons bekijk dan smelt ik ook gewoon. :')

Hoewel ik op het moment geen hele close band met mijn zusjes heb (onze levens zijn nu gewoon heel anders) blijft die speciale zussen-band wel bestaan. Natuurlijk hadden wij vroeger ook wel regelmatig ruzie of gekibbel, maar dat duurde nooit lang, dat heb je altijd wel.
Als ik naar mijn moeder kijk, die tamelijk hecht is met haar broer en zus, dat vind ik ook wel speciaal. Ze halen herinneringen op en hebben steun aan elkaar wat betreft hun ouders (mijn opa & oma).

Als ik enig kind was geweest had ik misschien wel een eigen paard gehad of een verzorgpony op de manege. Maar als kind wil je altijd wel wat, en ik heb niet het gevoel dat ik ooit ook maar iets tekort ben gekomen.

**Geplaatst**: 31-01-12 18:22

Re: Enig kind..

Geplaatst: 31-01-12 18:22

Ik ben enig kind. Vakanties waren vroeger (toen ik klein was) verschrikkelijk. Ben heel jong uit huis gegaan en tussen mij en mijn ouders is het jarenlang qua omgang en contact een regelrechte ramp geweest. Als ik een broer of zus had gehad en daar goed mee overweg kon, had ik daar ontzettend veel aan gehad.

Er zijn ook families waarbij het 'oorlog' is tussen de kinderen. Enig kind of meerdere kinderen; het kan voor alle partijen zowel voordelen als nadelen hebben.

Overigens raak ik de vooroordelen over enig kinderen wel beu: Verwend, sociaal onhandig, niet goed contact kunnen maken, etc. Bij mij is op alles het tegenovergestelde van toepassing

**Geplaatst**: 31-01-12 18:25

Geplaatst: 31-01-12 18:25

Ik heb 2 vriendinnen die enig kind zijn.
Vroeger vonden ze het wel eens jammer, maar ze hebben er nu geen problemen meer mee zeggen ze.
Ik moet er niet aan denken dat ik mijn broertje niet zou hebben!

**Geplaatst**: 31-01-12 18:33

Geplaatst: 31-01-12 18:33

Sabine schreef:
unicorn_kiss schreef:
Er wordt vast evenveel van de hem gehouden als van zijn broer hoor, anders zijn ongelukjes ook 'niet eerlijk'

Ikzelf ben zéér dankbaar voor het hebben van mijn zus, maar aan de andere kant zou ik ook niet weten wat ik zou missen indien ik enig kind was. Wel merk ik dat mijn vriend, die enig kind is, een iets minder leuke jeugd heeft gehad doordat hij heel vaak niemand had om mee te spelen.
Daarom heeft hij ook gekozen om op internaat te gaan.

Maar ligt dat niet gewoon meer aan je vriend dan aan het enig kind-zijn? Ik ben ook enig kind en ik was zo'n beetje vergroeid met mijn beste vriendin! Verder had ik gewoon heel veel vriendjes en vriendinnetjes dus ik heb me nog nooit alleen gevoeld. Heb juist heel goed zelf leren spelen, lekker een boekje lezen of gewoon mijn fantasie de vrije loop laten gaan, mezelf vermaken zonder mijn ouders continu te vervelen als er geen vriendjes in de buurt waren Ook op vakantie op de camping, binnen een half uur na aankomst was ik beste vriendjes met de buurkinderen. Ik denk dat het niet zozeer een kwestie is van hoeveel broers en zussen je hebt, maar wat voor persoonlijkheid je hebt. Ik voel me prima op mijn gemak als enig kind, ben het niet anders gewend en ben blij met de rust en de ruimte die het biedt!

Hihi, dat kan ook, maar ik moet er wel bij vermelden dat er weinig kinderen in de buurt waren om mee te spelen. Hij had wel vriendjes natuurlijk, maar die zag hij dan op school. vriend woont een beetje afgelegen.

**Geplaatst**: 31-01-12 18:43

Geplaatst: 31-01-12 18:43

Ik ben ook enig kind en vind het heerlijk hoor, mis het echt niet dat ik geen broers of zussen heb. :))

Wat ik later zelf doe als ik kind(eren) krijg weet ik nog niet, misschien hou ik het ook gewoon bij een.

Bellona_K schreef:
Overigens raak ik de vooroordelen over enig kinderen wel beu: Verwend, sociaal onhandig, niet goed contact kunnen maken, etc. Bij mij is op alles het tegenovergestelde van toepassing

Dat vind ik ook altijd vervelend, nu ben ik wel verwend maar de rest klopt toch echt niet.

**Geplaatst**: 31-01-12 19:31

Re: Enig kind..

Geplaatst: 31-01-12 19:31

Ik ben ook enig kind en veel vragen aan mij of ik geen broertje of zusje mis. Ik ben niet anders gewend en ik heb een top jeugd gehad en ik heb het nog steeds erg goed! Soms zijn mijn ouders wel snel bezorgd maar dat zie ik ook alleen maar als positief!
Een kind hebben hoeft niet altijd een keuze te zijn. Het komt ook voor dat je niet meer dan een kind kan krijgen dus sommige oordelen vind ik een beetje overdreven!

**Geplaatst**: 01-02-12 00:32

Geplaatst: 01-02-12 00:32

Ik ben geen enig kind, maar mijn zus en ik schelen zo veel in leeftijd dat we weinig aan elkaar hadden de eerste 18 jaar van mijn leven... Pas nu we allebei "volwassen" zijn vinden we elkaar een beetje. Ik denk dat ik haar in mijn jeugd best had kunnen missen (ik weet het eigenlijk wel zeker :')

), maar nu niet meer.

Het is waarschijnlijk ook wel afhankelijk van je karakter: ik ben heel graag op mezelf, ben niet zo'n mensen-mens, nooit geweest ook. Denk dat een broer/zus in dezelfde leeftijd als ik alleen maar vervelend zou zijn geweest, ik werd liever met rust gelaten.

**Geplaatst**: 01-02-12 17:55

Re: Enig kind..

Geplaatst: 01-02-12 17:55

Ik ben geen enig kind maar om heel eerlijk te zijn, ik heb zoveel slechts meegemaakt met mijn zus dat ik zó blij ben dat ze eindelijk definitief het huis uit is en ik gerust durf zeggen dat ik liever alleen was geweest. Heb werkelijk niks aan haar gehad.

Verder kan ik het er alleen maar mee eens zijn dat je zelf grotendeels bepaald hoe asociaal een enig kind nu zou zijn. Mijn beste vriendin is ook enig kind, zelfs van een alleenstaande moeder en nooit een vaderfiguur gehad. Is wel heel zelfstandig, kan haar plan trekken, en de laatste die egoïstisch is. Het enige wat ik als verschil kan zeggen, is dat haar band met haar moeder meer een band is als met een vriendin, en dat ze veel meer moeite doet dan een gezin met meerdere kinderen om haar moeder tevreden te stellen (ik ga regelmatig iets met mama samen doen want anders is ze maar alleen...) maar of dat nu zo slecht is.

Mijn nicht is ook enig kind en heeft ook een grote vriendenkring en nog veel minder egoïstisch, hoewel ze in haar pubertijd wel moeite had met sociale contacten, maar dat is volledig bijgetrokken.

Daarentegen kende ik ook een enig kind dat werkelijk alles van mama en papa kreeg. Tja, die kon in gesprekken vooral vertellen dat ze weer de nieuwste gsm voor haar verjaardag had gekregen en dat viel dan weer niet in goede aarde.

**Geplaatst**: 01-02-12 18:29

Geplaatst: 01-02-12 18:29

Ik ben enig kind en ik geloof niet dat ik ooit echt heel graag een broertje/zusje had willen hebben. De opvoeding verschilt wel denk ik: de enig kinderen die ik ken hebben vaak een andere band met hun ouders, zijn meer als 'volwassene' behandeld toen ze jonger waren en meer betrokken in bijv. grotere beslissingen. Daarmee wil ik niet iedereen over een kam scheren, het is gewoon een verschil dat ik om me heen zie tussen enig kinderen en kinderen uit een gezin met meerdere kinderen.

Mijn ouders hebben er altijd erg op gelet dat ik juist niet verwend werd: mensen lijken te denken dat enig kinderen haast per definitie niet in staat zijn te delen en verwend zijn wat betreft aandacht. Daar moet je denk ik als ouders inderdaad wat meer op letten, maar het hoeft absoluut niet zo te zijn. Het kan wel problemen opleveren in interactie met leeftijdsgenootjes, simpelweg omdat je niet 24/7 met min-of-meer leeftijdsgenootjes omgaat. Maar toch, op peuterspeelzaal/school enzo kun je dat allemaal wel inhalen natuurlijk.

Ik heb er zelf nooit een probleem mee gehad moet ik zeggen. Relatief veel vrienden van me zijn enig kind (weet niet of daar een reden voor is

) en die hebben er ook geen probleem mee. Ik zie wel vrienden met broers/zussen die daar juist minder blij mee zijn; 'vechten elkaar de tent uit' komt mij niet onbekend voor... :')

. Dat gezegd hebbende, soms ben ik wel even 'jaloers' als ik mensen zie die een superband hebben met een broer of zus...

**Geplaatst**: 01-02-12 18:40

Re: Enig kind..

Geplaatst: 01-02-12 18:40

Als enig kind zijnde: Mijn ouders hebben altijd heel hard mn best gedaan om me te leren delen etc, en ik kan zonder twijfel zeggen dat ik goed ben opgevoed met duidelijke regels en dat ik niet verwent ben.

Dat gezegd hebbende: Ja ik heb wel moeite met delen. Ik zat eigenlijk altijd liever zelf in mn eentje te spelen dan met anderen. Veel met vriendjes en vriendinnetjes spelen heb ik eigenlijk nooit gedaan (das karakter vermoed ik) maar als ik dat wel deed, vond ik mijn spulletjes toch wel écht míjn spulletjes

En ik had natuurlijk geen broertjes of zusjes thuis die ik niet kon ontlopen en waar ik wel mee moest delen dus dat is er toch wel beetje in blijven zitten.
Ook denk ik echt dat er een grote kans is dat ik minder moeite gehad had om voor mezelf op te komen en gewone sociale contacten te onderhouden als ik broertjes en/of zusjes had gehad. Het niet weten hoe ik voor mezelf op moest komen is bij mij via over me heen laten lopen omgeslagen naar gepest worden en een soort sociaal vlucht gedrag (dus conflicten of soms zelfs überhaupt sociaal contact) vermeiden. Kan ik dat helemaal wijten aan het enig kind zijn? Nee natuurlijk niet, maar het er denk ik wel aan bijgedragen. Ik had nu thuis immers alleen mn ouders om ruzie mee te maken

Heb ik er voordelen van? Ja natuurlijk. Ook al ben ik niet verwent qua spullen, altijd mn zin krijgen of teveel aandacht ofzo, mn ouders hoeven hun tijd, aandacht en geld niet te verdelen over meerdere kinderen.

Maakt het enig kind zijn me zielig of mn jeugd minder goed ofzo? Nee, ik ben wie ik ben dankzij al mn ervaringen, ook het enig kind zijn. Doe je iets fout als je ervoor kiest maar 1 kind te krijgen? Nee natuurlijk niet. Maar ik persoonlijk had een broertje of zusje erg leuk gevonden.

**Geplaatst**: 02-02-12 11:05

Re: Enig kind..

Geplaatst: 02-02-12 11:05

Ik vond het trouwens als kind ook nooit leuk om al mijn spullen te delen met mijn zusjes hoor, en dat hoefde trouwens ook helemaal niet. Wij hadden wel wat gezamenlijk speelgoed zoals tekenspullen, Lego en Duplo. Maar we hadden onze eigen Barbies en kleurboeken. En die waren ook echt voor ons, dus dat hoefden wij niet te delen van mijn ouders. Het is helemaal niet leuk als je alles altijd moet delen, als je zusje je favoriete mooie barbie inpikt of je kleurboek helemaal onderklad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-12 12:03

Re: Enig kind..

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-12 12:03

Ik vond het wel leuk om met mijn zusje te "delen", maar wij hadden dezelfde interesse qua speelgoed, dus dat ging altijd wel vrij vlot samen.. Maar er waren dagen dat het niet zo lekker ging, en dan lag er weer ergens een barbiepop zonder hoofd of met afgeknipte haren.. :')

**Geplaatst**: 02-02-12 12:08

Re: Enig kind..

Geplaatst: 02-02-12 12:08

Mijn zus was een ramp met delen. Ik mocht werkelijk niks hebben van haar, wilde ik een cd luisteren die ze mooi vond dan moest ik maar een tweede gaan kopen. Ik gebruikte haar spullen als ze er niet was, en dan legde ik alles tot op de milimeter terug zoals het hoorde, want o wee als ze wist dat ik in hààr boek had gelezen of hààr cd-speler had gebruikt...dus ja, broer of zus hebben wil niet automatisch zeggen dat je weet hoe je moet delen

.

Ik denk dat het gras ook vaak gewoon groener is aan de andere kant. Ik kan me goed voorstellen dat enig kinderen verlangen naar een zusje of broertje, maar geloof ik verlang ernaar dat ik enig kind was geweest want een zus waar je continue ruzies mee hebt en waar je voor op de toppen van je tenen moet lopen in huis is ook echt niet fijn. Helaas zijn niet alle broer/zus relaties zo heilig.