
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
juniper schreef:Chasey schreef:Waar ik mij nog het meest voor schaam in mijn hele leven... Ik weet niet wat er met me aan de hand was.
Tijdens de begrafenis van mijn oma, kreeg ik de slappe lach. Dat gebeurde gewoon! Tijdens de afscheidsdienst kon ik niet meer op houden. Ik schaamde me heel heeeel erg diep... Ik kon er werkelijk NIETS aan doen. Want ik was alles behalve blij hoor!
Ik snap nog steeds niet hoe het kan. Ik hoop dat iemand dit herkend! Ze zeggen wel eens, lachen en huilen ligt heel dicht bij elkaar. Nou dat heb ik geweten. Maar wordt er nog raar door aangekeken.
Oh, dat gebeurde mij ook, in de kerk! Op een gegeven moment, bij de begrafenismis voor mijn oma, werden er enkele muzieknummers afgespeelt, onder andere een panfluitnummer. Maar toen moest ik ineens denken aan zo'n stukje van Bert Visser, waar hij een Peruviaan speelt. Tja, en dat in combi met zenuwen...
Bailey_4ever schreef:_Judith schreef:Wij zijn ook een keer gesandwiched met de fietsen, ging nog hard ookGelukkig was ik de buitenste fiets haha..
Heel herkenbaar! Meisje naast me zat steeds voor de gein te slingeren etc. Ik deed mijn uiterste best om uit haar buurt te blijven zodat ik niet zou vallen dus toen ze bijna viel knalt ze tegen mij aan, blijft zelf staan terwijl ik keihard op de stoeprand klap en mijn pols breekJe kan je voorstellen dat ik not very amused was.