Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-11-11 16:58

Dronken mensen nooit serieus nemen. :+ Bovendien moet je zwagers ook niet serieus nemen...
Praat er met je vriend over, misschien kan hij met je zwager praten en het uitleggen? Als jij het zelf zou doen komen er misschien te veel emoties bij kijken plus dat jij het alleen vanuit jouw kant kent. Je vriend weet hoe hij met de situatie om moet gaan zonder het zelf te hebben zeg maar en daar kan hij je zwager dan weer in tegemoet komen. Bovendien kent ie je zwager neem ik aan. ;)

Daarnaast ben je in jouw situatie trouwens wat emotioneel gevoeliger/negatiever en dan vat je dingen toch al zwaarder op. Dat is gewoon zo, want dat deed ik zelf bv. ook altijd (en doe het nog als ik in een rotbui ben). Alles is dan ineens tegen je, maar dat komt door je kijk erop en niet dat het echt zo is. :)

Wel fijn dat het heel leuk was EN dat je goed kon volhouden. Dat geeft moed, toch?

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-12-11 16:26

Zo daar was ik weer!
Vandaag ben ik even bij de afdeling psychologie langsgeweest en helaas moet ik nog zeker 2 maanden wachten op hulp. Gelukkig gaat het verder allemaal goed, behalve dat ik mijn baan bijna kwijt was door teveel ziek zijn, maar dat is gelukkig goedgekomen.

Mijn vermoeidheid wordt minder, gelukkig! Ik kan langzaamaan wat meer doen, alleen nu uit de stress zich meer in ziek zijn en andere bizarre klachten zoals een verdikte slokdarm/keel en snachts griep, dat laatste zeker als ik de dag erna iets heb. Maar daar raak ik aan gewend, eerst zou ik dan thuisblijven maar nu ga ik geewoon naar mn werk en trekt de griep weg.

Verder gaat het in de relatie nog steeds hartstikke goed. Eigenlijk geen bijzonderheden, behalve dat ik nog steeds superblij met hem ben :D

Zertab

Berichten: 14997
Geregistreerd: 05-02-11
Woonplaats: Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-12-11 16:50

Wat erg...
Veel sterkte :(:)

Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-12-11 16:57

Twee maanden, jeetje, welke gek verzint dat?

Gelukkig trekt de vermoeidheid wat weg, wel jammer dan weer van de andere klachten. :(:)

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-12-11 17:10

Tja heeft te maken dat ik maar bij 1 psych terecht kan voor mijn gevalletje...

Zelf ben ik al bezig om dingen anders aan te pakken, om dingen te doen op de manier waarop ik het wil. Bijvoorbeeld paardrijden en springen omdat het leuk is, niet om te bewijzen hoe goed ik ben of om te winnen of beter te worden.
Ook op mijn ewrk ben ik anders geworden. Ik leefde eerst heel erg op stress, ik liet dingen op het laatste moment aankomen omdat ik dan iets onder stress/druk moest aanpakken en het dan zeker ging doen. Nu pak ik het meteen aan en zorg ik ervoor dat ik meteen dingen regel zodat ik stress vermijdt.

Siets

Berichten: 8417
Geregistreerd: 22-11-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-12-11 17:14

Het wordt tijd dat ik je topic ga volgen :). Ben erg benieuwd hoe dit alles zich verder gaat ontwikkelen,
en hopelijk voel je je snel beter!

Sassol

Berichten: 5254
Geregistreerd: 16-01-09
Woonplaats: Omg. Nijmegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-12-11 17:29

Pfffft... 2 maanden wachten, om gek van te worden hoe sloom dat allemaal moet gaan!

Wel vind ik je weer een stuk positiever klinken (voor zover dat via internet beoordeeld kan worden) en ben blij te horen dat je nog steeds superblij bent met je vriend, want je zult hem de 2 komende maanden ook nodig hebben.

Hoe is het met het instorten 's avonds?

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-12-11 17:37

Ik heb nog wel mijn buien, soms ga ik niet mee naar verjaardagen oid. Als ik verdrietig ben laat ik het gewoon gaan, ik kijk de laatste weken veel films en ik zit me toch vaak te huilen :')
Maar omdat ik nu weet waar het door komt kan ik er veel beter rekening mee houden en dingen inschatten. Alleen mijn verdriet kan ik nog moeilijk uitleggen...

Sassol

Berichten: 5254
Geregistreerd: 16-01-09
Woonplaats: Omg. Nijmegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-12-11 16:31

Ik vind dat je er heel goed mee omgaat Joolien, klasse hoor _/-\o_

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-12-11 18:25

Het ging een hele tijd goed, ik kan steeds beter regelmaat en ritme vinden en heb al een paar weken geen emotionele bui gehad. Ik voelde me echt goed en was minder moe.
Tot vandaag. Morgen moet ik optreden en moet ik nog apparatuur regelen, dat is al 1 keer teveel moeten. Daardoor raak ik compleet in de stress en meteen down. Zojuist heb ik weer een paniekaanval/breakdown gehad, dan huil ik ineens intens en niet normaal hard, ik kan mezelf niet meer controleren en ga schoppen en slaan. Ik blijf zo'n 5 minuten in deze bui en moet ondanks de paniek heel erg opletten dat ik niet in de hyperventilatie schiet. Terwijl ik huil kan ik kijken hoe laat het is en bedenken dat de keuken een zooitje is en dan denk ik wat als mn vriend thuis komt. Heel tegenstrijdig dus.
Verder heb ik behoorlijk wat druk op mijn werk, ik mag nie meer ziek zijn en moet echt goed mijn best doen om te mogen blijven, dus dat is natuurlijk wel een grote druk al gaat het me redelijk af tot nu toe.

Vriend is inmiddels thuis en vangt me weer top op. Ik kan wel al beter doorgaan na een dipje. Soms was ik dan helemaal van de kaart, nu kan ik zelfs nog koken en ben ik niet helemaal kapot en moe.

Sinds vorige week ben ik begonnen met fysiotherapie, hier moet ik een basis van mijn kunnen vinden, wat kan ik aan en wat niet. Dit is de komende 8 weken, ook moet ik schema's bijhouden van dagen hoe ik me voel en of ik dingen kan en hoe ik dat doe.

Deze dagen zat ik aan de ab, dat maakte me nog vermoeider en een beetje ziekjes, erg balen allemaal maar ik ging niet bij de bakken neer zitten. Waar ik wel van baal is dat goed slapen geen reet uitmaakt voor hoe ik me voel als ik wakker wordt. Ik kan perfect, lang en voldoende slapen maar dan nog wakker worden alsof ik onder een rijdende trein heb gelegen. Maar aan de andere kant weet ik niet beter, dat slapen niet helpt. Ik maak me nu al druk om kerst en oud en nieuw, we hebben dan feestjes in de kroeg, ben benieuwd hoe lang ik dat vol ga houden. Alcohol wordt het sowieso niet.

Wel iets positiefs is, dat ik erg zelfbewust ben en mezelf nu enigszins opnieuw aan het vormen ben. Als voorbeeld: Voorheen als ik op concours was of thuis reed en parcours moest rijden wilde ik nog wel eens bevriezen tijdens het rijden, zeker als er bekenden kijken. Dan stop ik met rijden en regel ik de afstanden niet meer waardoor ik juist in de fout ga en dus op mijn bek. Dan na het parcours kon ik mezelf wel voor de kop slaan en wist ik precies wat ik fout deed.
Vorige week was ik aan het springen en kwam mijn oude instructeur langs, eerst dacht ik oliebol nu moet ik mijn best doen. Toen even later dacht ik van NEE de normaal, gewoon rijden zoals je altijd doet en niet zo gek denken! En het werkte, ik maakte geen fouten en bleef gewoon rustig. Nu weet ik ook waarom het op wedstrijd dus altijd fout ging. :)

Het gaat dus met vallen maar vooral opstaan en doorgaan. Maar soms vind ik het retemoeilijk.

Tussen mn vriend en ik gaat het super, echt helemaal heerlijk!! Dus daar twijfel ik niet meer aan :D

Liselot

Berichten: 32487
Geregistreerd: 18-06-01
Woonplaats: Almelo

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-12-11 19:17

Wat kan ik zeggen meis, weet precies hoe je je voelt helaas...
Als er wat is gewoon bellen he lieverd!! Dikke knuffel

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-12-11 19:22

Liselot schreef:
Wat kan ik zeggen meis, weet precies hoe je je voelt helaas...
Als er wat is gewoon bellen he lieverd!! Dikke knuffel


Thanks lieverd :)

Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 12:49

:(:)

Heb er verder niet veel over te zeggen, respect dat je zo je best doet en als je moet huilen, moet je huilen he.

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 12:54

Dank je :)
Het huilen laat ik nu ook gewoon toe, ik kan en wil er niet tegen vechten, dat is alleen maar uitstellen.

Gister en vandaag veel stress, moest voor vanavond nog wat regelen en dat gaf me enorm veel stress. Daardoor poedersuiker geslapen met griepaanvallen, heel veel stress op t werk, daarna therapie waar ik het fietsen en lopen amper vol kon houden, iets wat ik vorige week makkelijk volhield. Nu thuis, helemaal bekaf. Gelukkig is het voor vanvond nu geregeld en de stress weg. Maar het kwaad is al geschied, damn wat ben ik moe. En nu moet ik nog tot 10 uur.

Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:17

Klinkt wel of je stress-bestendigheid volledig uitgeput is, door alles dat er al gebeurd is etc. Nu zorgt helaas het minste al voor stress! :(:)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:26

Nemurin schreef:
Klinkt wel of je stress-bestendigheid volledig uitgeput is, door alles dat er al gebeurd is etc. Nu zorgt helaas het minste al voor stress! :(:)


Mijn stresshormoon is idd goed van slag. Daarom probeer ik nu zoveel mogelijk stress te voorkomen maar soms is het niet anders.

Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:46

Tja ik zie het altijd als een emmer die vol kan lopen, maar je moet hem ook weer leeg kunnen laten lopen. Jij hebt dat gewoon nooit kunnen doen, dus nu is elk drupje genoeg om hem over te laten lopen. :j

... Sla ik nog ergens op?

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:47

Nemurin schreef:
Tja ik zie het altijd als een emmer die vol kan lopen, maar je moet hem ook weer leeg kunnen laten lopen. Jij hebt dat gewoon nooit kunnen doen, dus nu is elk drupje genoeg om hem over te laten lopen. :j

... Sla ik nog ergens op?


Jij snapt het ;)

Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:49

Mooi zo!
Ken meer mensen die er last van hebben, vandaar. ;) Het is in ieder geval niet heel gek!

amsterdam_30

Berichten: 1958
Geregistreerd: 27-05-08
Woonplaats: Amsterdam

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:55

Hey meis, lees nu pas dit topic. Meer dan aan je denken en met je meeleven kan ik helaas niet. Wat balen dat hulp nog even duurt...
Houd je nog even staande he!
De paar zonnestralen die ik hier nu zie ga ik jouw kant op sturen.
Sterkte!!!!

Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:55

Ja de zon breekt ineens door! :) Speciaal voor Joolien!

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 13:57

Haha dank je wel dames, dat brengt een lach op mijn gezicht :D

amsterdam_30

Berichten: 1958
Geregistreerd: 27-05-08
Woonplaats: Amsterdam

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-11 14:26

Heel goed.. lachen is goed voor je.
Hang in there!!!

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-11 22:08


Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-12-11 22:28

Zo, dat is naar... maar ik denk dat je wel gelijk hebt over waar de reactie van je moeder vandaan kwam, en ik moet zeggen dat je het ook netjes hebt aangepakt. :(:) Komt wel goed meis, ik denk dat dit zelfs heel hard nodig was!