Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-09-11 17:50

Geplaatst: 12-09-11 17:50

Wat verschrikkelijk. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-11 18:01

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-11 18:01

Sorry als ik vergeet pb'tjes te beantwoorden! Of de berichten hier! Ik lees ze allemaal. En ben heel dankbaar voor de woorden en advies en verhalen die jullie me vertellen. Ik merk dat ik er toch wel wat steun aan heb.

Ik zat ook te denken om hulp te vragen bij de huisarts. Misschien een maatschappelijk werker of een psycholoog. Aan de ene kant durf ik niet zo goed. Want tsja, mijn moeder is er nog! Maar aan de andere kant... Ik wil graag mijn verhaal doen

**Geplaatst**: 12-09-11 18:47

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 12-09-11 18:47

Ach vrouwtje toch,als jij denkt dat je daar steun uit kunt halen dan moet je dat doen,écht waar!!
Die mensen zitten er niet voor niets en ik weet zeker dat zij je graag helpen met het omgaan met de ziekte van je mams.
Dikke knuffel,Linda

**Geplaatst**: 12-09-11 18:47

Geplaatst: 12-09-11 18:47

Charica schreef:
Sorry als ik vergeet pb'tjes te beantwoorden! Of de berichten hier! Ik lees ze allemaal. En ben heel dankbaar voor de woorden en advies en verhalen die jullie me vertellen. Ik merk dat ik er toch wel wat steun aan heb.

Ik zat ook te denken om hulp te vragen bij de huisarts. Misschien een maatschappelijk werker of een psycholoog. Aan de ene kant durf ik niet zo goed. Want tsja, mijn moeder is er nog! Maar aan de andere kant... Ik wil graag mijn verhaal doen

Dat is wel verstandig hoor, kan je alleen maar ten goede doen

**Geplaatst**: 12-09-11 19:20

Geplaatst: 12-09-11 19:20

Heel erg veel sterkte de komende tijd..... Wat verschrikkelijk voor jullie allemaal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-11 23:05

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-11 23:05

Maar aan de ene kant vind ik het moeilijk te accepteren dat ik hulp nodig heb. Dan moet ik ook erkennen dat mijn moeder stervende is

Soms leef ik nog een beetje in ontkenning. Zucht... Ik wil niet dat mijn moeder zich zorgen om mij maakt. Ik ben de jongste van de familie

**Geplaatst**: 12-09-11 23:17

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 12-09-11 23:17

Ik kan me voorstellen dat het wellicht niet prettig voelt om hulp te zoeken en dat is zeker moeilijk, maar vergeet niet dat het heel belangrijk is om juist iemand te hebben om mee te praten. Ga gewoon eens naar je huisarts, vergeet dan niet om een dubbel consult aan te vragen, dan heb je de tijd om je verhaal te doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-11 09:26

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-11 09:26

Vandaag lijkt het nog slechter te gaan met mijn moeder. Ze weigert te eten en drinken. En ze weigert haar medicijnen te nemen...

Wat moet ik nu doen?

Ik zeg dan tegen mama : Het is tijd voor je pil mama. En dan zegt ze "Hmmmm" en dan valt ze in slaap. En dan zeg ik nogmaals Mama, je pillen! En dan is ze alles vergeten.

Gisteren was de huisarts ook langs geweest. En die zei dat er 3 weken geleden als gedragsveranderingen plaats vonden. Zucht...

Ook gaat het heel slecht met mijn vader. Die is letterlijk lam geslagen. Hij slaapt niet meer, en ziet er heel slecht uit. Ik heb hem net naar buiten gestuurd om de hond uit te laten, en nu stuur ik hem onder de douche!

**Geplaatst**: 13-09-11 09:35

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 09:35

Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd.

**Geplaatst**: 13-09-11 12:04

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 12:04

Klinkt alsof het erg snel gaat. :(:)

**Geplaatst**: 13-09-11 14:58

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 14:58

heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 13-09-11 16:02

Geplaatst: 13-09-11 16:02

Een hele dikke :(:)

**Geplaatst**: 13-09-11 17:09

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 17:09

Wat erg, heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-11 19:30

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-11 19:30

Hulp aangevraagd!

**Geplaatst**: 13-09-11 19:31

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 19:31

Verschrikkelijk, heel veel sterkte :+:

**Geplaatst**: 13-09-11 19:35

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 19:35

meid, ik ken je niet, maar ik heb respekt voor alles wat je doet om je ouders te helpen. Ze hebben je hard nodig en jij bent er voor hen. En dat terwijl je het zelf zo moeilijk hebt.
Het is goed dat je hulp hebt aangevraagd.
Heel erg veel sterkte.

**Geplaatst**: 13-09-11 19:39

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 19:39

Meid ik weet wat je meemaakt. Mijn eigen moeder ligt ook op sterven, heeft misschien nog een week of 4 maar we zien het somber in... Het is zo zwaar om te zien hoe ze aftakelen.
Veel sterkte is het enige wat ik je kan zeggen, want t verdriet en de pijn zijn onbeschrijvelijk.
Mijn moeder is nog maar 59....

**Geplaatst**: 13-09-11 19:42

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 19:42

Goed dat je hulp hebt aangevraagt
Ik wil je heel veel sterkte wensen, ook voor de rest van je familie
Denk aan je

**Geplaatst**: 13-09-11 19:43

Geplaatst: 13-09-11 19:43

Wat vreselijk voor jou en je familie. Je vader ziet je moeder natuurlijk ook achteruit gaan en kan hier ook niet niet mee omgaan. Weet je of je vader ook behoefte heeft aan hulp? Het is voor je vader natuurlijk een enorme klap om zijn geliefde te moeten verliezen. Heel veel sterkte toegewenst!

**Geplaatst**: 13-09-11 19:45

Geplaatst: 13-09-11 19:45

Wat vreselijk voor je! En wat gaat het snel, zo te horen! Probeer ook nog aan jezelf te denken, niet alleen aan je omgeving, want je moet zelf ook redelijk op de been blijven. Probeer te blijven eten, iets afleiding zoeken als dat kan. Grijp steun aan als die zich aanbiedt, of vraag erom in je omgeving. Er zijn veel mensen die een ouder missen dus er zijn misschien ook wel mensen in je omgeving voor wie het herkenbaar is. Ik kan alleen maar zeggen: sterkte! (zelf mijn moeder verloren, en herkenbare situatie -ziekte-)

**Geplaatst**: 13-09-11 19:53

Geplaatst: 13-09-11 19:53

Wat vreselijk meid. En inderdaad wat gaat het ongelooflijk snel, voordat je het beseft gaat het alweer stukken slechter.. Wat is het toch een ontzettende r*t ziekte. Heel veel sterkte, ik weet hoe het voelt om een ouder te verliezen. :(:)

Zeg nog alles tegen je moeder wat je wilt zeggen, jij kan het nog doen, bij mij kon het niet.
Ook voor je vader is het niet te bevatten, geef ze alle steun die je kunt maar zorg ervoor dat jij die ook kunt krijgen, van wie dan ook.

**Geplaatst**: 13-09-11 20:03

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 20:03

Heel veel sterkte de komende tijd, ik heb er diep respect voor dat je zo goed voor je moeder zorgt!
Ik wens je heel veel sterkte

**Geplaatst**: 13-09-11 20:08

Geplaatst: 13-09-11 20:08

Veel sterkte
fijn te horen dat je voor je moeder aan het zorgen bent. Hoor je niet zo vaak meer.
je bent ook nog jong.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat zeggen. Buiten dat het leven soms niet eerlijk in elkaar zit.

Sterkte meid

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-11 20:08

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-11 20:08

crazycactus schreef:
Meid ik weet wat je meemaakt. Mijn eigen moeder ligt ook op sterven, heeft misschien nog een week of 4 maar we zien het somber in... Het is zo zwaar om te zien hoe ze aftakelen.
Veel sterkte is het enige wat ik je kan zeggen, want t verdriet en de pijn zijn onbeschrijvelijk.
Mijn moeder is nog maar 59....

Mag ik vragen wat je moeder heeft?

Jullie ook heel veel sterkte gewenst!!! Wees moedig de komende weken!

**Geplaatst**: 13-09-11 20:14

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-09-11 20:14

Ik heb niet alles gelezen maar ik wil je wel even een virtuele knuffel geven. :(:)

Mijn moeder overleed toen ik 12 was en weet dus heel goed hoe het voelt om geen moeder te hebben.

Heel goed dat je hulp gezocht hebt. Ik heb er jaren niet echt over gepraat en zo heb ik heel lang over de verwerking gedaan. Dat was jammer want het had niet gehoeven. Mijn moeder was opeens overleden en ik heb geen afscheid kunnen nemen. Probeer te genieten van de tijd die je nog met haar hebt. Prop zoveel mogelijk herinneringen in je hoofd, maak foto's, filmpjes en probeer toch nog te lachen. Ik weet bijna niets meer van mijn jeugd met mijn moeder omdat ik zo jong was...en dat vind ik vreselijk. Probeer daarom dus zoveel mogelijk te onthouden want die momenten zijn heel kostbaar.