Aller eerst vind ik het moedig van je dat je de eerste stap hebt genomen, maar nog steeds mis ik een stuk van je motivatie hierin. Waarom wil jij nou eigenlijk veranderen? Omdat je spijt hebt van de pijn die je de mensen die écht om je geven hebt aangedaan? Of omdat je nu zelf verstrikt zit in je eigen leugens en geen andere uitweg meer ziet?
Je zal echt professionele hulpt moeten gaan zoeken, want jouw dwangmatige gedrag heeft extreme vormen aangenomen.
Tevens vind ik dat je ook open kaart moet spelen met je '20 jarige vriend'. In hoeverre je dit een relatie kunt noemen uiteraard. Want ken hij jou eigenlijk wel? Of leeft hij met een totale vreemde? Dit keer zal je degene die om jou geven eens voorop moeten zetten in plaats van jezelf. Misschien gaat het je vriendschappen kosten, maar die mensen zijn het wel waard om de waarheid te weten.
Succes!
