Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-12-09 21:35

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 11-12-09 21:35

Ik weet het niet.. aan de ene kant denk ik dat je leven onvolledig is zonder kind(eren).. aan de andere kant lijkt het me zó vermoeiend en stresserend en.. bah.
Ik wil dus absoluut géén kind momenteel.. maar ik vermoed dat ik binnen een paar jaar het moedergevoel zal krijgen.. zo is het namelijk bij m'n moeder ook gegaan.

**Geplaatst**: 11-12-09 22:36

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 11-12-09 22:36

Ik heb al een flinke tijd moedergevoelens en als we het geld, huis enz. hadden was er waarschijnlijk al wel 1 geweest (als alles meewerkt).
Dat is alleen niet het geval dus het wordt wachten tot alles wel klaar is voor een kindje.
Gelukkig denken mijn vriend en ik er hetzelfde over en hopen we in de toekomst 2 kindertjes te verwelkomen in ons leven.

Ik vind (de meeste) kinderen dan ook echt geweldig, ik paste op vanaf mijn 14de en vond dat echt leuk ook de vieze luiers, gehuil op bed en de snotneuzen.
Een bevalling kijk ik niet echt naar uit maar de hele ervaring van zo'n baby in je buik voelen en de jaren daar na zijn zoveel groter dan die ene bevalling die maar een paar uur van je leven kost.

**Geplaatst**: 11-12-09 22:57

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 11-12-09 22:57

Nee

Geen kinderen. Ik heb er niks mee, kan er niks mee en heel bot gezegd zitten er genen in onze familie die dusdanig dominant zijn wat doorgeven betreft dat ik maar beter niet voor nageslacht kan zorgen

**Geplaatst**: 11-12-09 23:02

Geplaatst: 11-12-09 23:02

Doe mij voorlopig maar veulens, veel leuker

**Geplaatst**: 11-12-09 23:12

Geplaatst: 11-12-09 23:12

Ik heb altijd het gedacht gehad dat kinderen niet voor mij bestemd waren. Nu ben ik er bijna 27 en voel het nog steeds zo. Als ik kinderen zie voel ik het nog helemaal niet kriebelen, hoogstens kan ik een enkele keer eens een schattig kindje tegenkomen. Zeg nooit nooit, maar ik heb niet het gevoel dat ik een persoon ben om kinderen te hebben. Mijn vriend wilt er ooit misschien wel, en ja, dat kan nog een groot probleem worden binnen onze relatie, al is hij ervan overtuigd dat mijn klok wel zal gaan tikken. Ik ben daarintegen helemaal wild van dieren, ik hou echt van alle dieren en zou van elk exemplaar wel minstens 1 in huis willen, en DAT kunnen ze hier in Kreta dan weer niet begrijpen. Nu, ik heb helemaal niks tegen kinderen, maar ik heb er ook helemaal niets voor.
Mijn schoonzus is voor volgende maand uitgeteld, nou ja, die kan al helemaal over niks anders meer praten en toen ik haar vertelde dat ik dat helemaal niet zie zitten kreeg ik zowaar een uitbrander (och ja, dat is dan weer een ander verhaal).
Hier is het vind ik nog erger als je geen kinderen wilt, men neemt je helemaal niet serieus, ze geloven je gewoon niet. Kinderen worden hier beschouwd als het grootste goed en voor mensen als mijn schoonzus bijvoorbeeld is dat echt het enige wat ze willen bereiken in het leven. Dat op zich is niet erg, maar het wordt minder plezierig als men visies wilt opdringen, of totaal geen respect opbrengen voor iemand die een ander pad kiest.

Bij elke gelegenheid (pasen, kerstmis...) moet ik het weer horen: "dat jullie volgend jaar getrouwd mogen zijn en een kindje krijgen". Of gisteren nog: "zodra jullie huis af is krijgen jullie ook een kindje". Euhm... ja? wie zegt dat? En dat zijn dingen die worden niet in vraag gesteld, nee dat is gewoon zo. En dat vind ik zo beklemmend (begin maar eens uit te leggen dat zwanger zijn en kindjes krijgen jou niet echt aantrekkelijk lijkt).
Wat ik ook al gehoord heb als tegenargumenten: maar waarom bouwen jullie dat huis dan?? (mijn schoonzus, echt waar)
maar wie gaat jullie dan verzorgen als jullie oud zijn?
maar ga je dan met dat paard bezig blijven of wat?
maar wil je dan niet weten wat een mix van jullie 2 opbrengt?

Ik wil geen kinderen ten eerste omdat ik het niet voel, ik heb echt niet de minste behoefte om mijn genen door te geven, en sinds ik in Kreta woon zijn er nog een aantal redenen bijgekomen, bovenop de financiele kant, het minder op reis kunnen gaan, opvoeding, ruimte, en noem het maar.

**Geplaatst**: 11-12-09 23:45

Geplaatst: 11-12-09 23:45

Andere cultur, andere ideeen.
Maar begin nooit aan een kind omdat er druk op je wordt uitgeoefend.
Toen ik aan de beurt was om het pakketje moedergevoelens uitgereikt te krijgen waren ze op.
Wat verwachten mensen dan? Dat je een kind neemt om erbij te horen of omdat het hoort?
Op Kreta staat een familie heel hoog op de ranglijst, maar dan nog mag je je eigen mening uitdragen.
Je klok gaat niet tikken, want je hebt ook dat pakketje niet gehad.
Neem geen kinderen voor je oude dag, want in veel bejaardenhuizen zitten veel ouwetjes alleen, terwijl ze rijen kinderen hebben gehad.
En ja, blijf lekker met je paard bezig, daar ligt je hart.
Help, moet je dan een mix krijgen om een nieuwsgierigheid bevredigd te krijgen? Fijne basis om een kind te nemen.
En dat huis bouw je om zelf lekker gezellig en gerieflijk te kunnen wonen, helemaal voor jullie zelf.
Maak ze daar in Kreta maar eens goed wakker en laat je niet in een hoek zetten.

**Geplaatst**: 12-12-09 02:19

Geplaatst: 12-12-09 02:19

Equidea schreef:
Ik weet wel dat het zo is, dat je relatie na een aantal jaar kan verslechteren als je geen kinderen krijgt.
Was een hele docu over, over de hormonen die je nodig hebt om een relatie gelukkig te houden.

Lijkt me sterk dat dat het geval is bij mensen die bewust geen kinderen willen.

De enige situatie waarin ik me daar wel iets bij kan voorstellen is als je juist ongewild kinderloos blijft. Dan kun je het gevoel krijgen dat je iets moois mist en ja, dan kun je je behoorlijk ongelukkig gaan voelen, wat dan weer invloed kan hebben op je relatie.

Maar ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat je ongelukkig wordt van géén kinderen hebben terwijl dat juist is wat je allebei wilt.

Sterker nog: kinderen krijgen is absoluut geen garantie voor een lang en gelukkig leven samen. Er lopen op deze aardbol behoorlijk wat kinderen van gescheiden ouders rond.

Verder maar niet meer bijgelezen, 't is inmiddels een beetje laat aan het worden. Morgen is er weer een dag

**Geplaatst**: 12-12-09 02:55

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 02:55

Ja ik denk het wel.
Ik riep altijd nee ... en op dit moment zou ik ze ook nog niet willen.
Maar over een paar jaar als ik ze misschien wel een stabiel thuis kan bieden en met school klaar ben.
Ben echt niet een type baby / kindermeisje wat alles wil oppakken, aanspreken , oppassen enz echt niet !
Maar eigen is denk ik toch anders.

**Geplaatst**: 12-12-09 09:40

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 09:40

Ik vind kinderen fantastisch. Heb heel leuke nichtjes, neefjes en peetkindjes. Maar zelf? Dat weet ik niet...

Ik vind heel veel dingen belangrijk in mijn leven en weet nog niet wat precies de invulling wordt of blijft. In principe 'verkeer' ik economisch en emotioneel in de goede situatie. Maar dat zijn slechts uitgangspunten. Met mijn eigen jeugd daarbij in gedachte.

Ik denk eigenlijk dat is zowel met als zonder kinderen een leuke invulling aan mijn leven kan geven, het leven komt zoals het komt in mijn geval aangaande dit topic.

**Geplaatst**: 12-12-09 10:13

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 10:13

heerlijk dat er meer mensen zijn die er ook zo over denken.

Ik heb een allergie voor kinderen. Ik vind het echt vreselijk. Altijd al gevondenMijn zusje wilde vadertje en moedertje spelen. Dan was ik mooi de vader kon ik fijn naar mijn werk

Ik vind kinderen bij vrienden niet leuk. Die van mijn zusje is voor 15 min wel schattig daarna ben ik er al klaar mee.

Moeder gevoelens? hier totaal afwezig.Ik vind ongeveer 150 dingen veel belangrijker en leuker dan kinderen en dat zou ik niet voor kids aan de kant willen zetten. Dat maakt mij in mijn ogen een slechte moeder.Als moeder moet je Kind op de eerste plek komen lijkt mij zo.
Ik ben nu 28 om me heen roepen mensen al vanaf mijn 16e dat ik later echt wel anders ga denken. Mooi niet

Mijn vriend heeft een dochter van 8. Hij is weekendpaps dus heeft haar om het weekend. Dat weekend zijn we elkaar bijna niet. soms komt ie een uurtje met haar langs. Ze vind paarden ook geweldig dus dan mag ze altijd wel een paard uitstappen.
Dat uurtje overleef ik wel.Dit jaar is ze ook met oud en nieuw bij hem. Ik ben dus de kerst bij hem en tijdens oud en nieuw met een vriendinnetje op stap

**Geplaatst**: 12-12-09 10:18

Geplaatst: 12-12-09 10:18

LindyH schreef:
Nee, het zou niet zo moeten zijn, maar het is volgens mij wel zo. Mensen vragen altijd waarom je geen kinderen hebt, maar nooit waarom je wel kinderen hebt. Dat geeft aan het dat het hebben van kinderen normaal is en dus 'goed', en het niet hebben van kinderen abnormaal, dus 'slecht'.
Ik voel die druk wel, al is het alleen al van mijn moeder. Ik ben niet van plan om ervoor te zwichten, maar ik kan me voorstellen dat mensen dat wel doen, onbewust vaak.
EDIT: wat listiglistje zegt dus.

Persoonlijk heb ik dit nooit meegemaakt. Van mijn moeder al helemaal niet. En misschien is het wel niet zo zeer een druk, maar ervaar jij dit (vanuit je eigen perspectief) als druk.

LindyH schreef:
Natuurlijk zijn postnatale depressies ook afhankelijk van hormonale dingen enzo, maar dat gejubel speelt vaak ook een rol.
Ik begrijp trouwens heel goed dat ouders zelf jubelen. Dat mag uiteraard als je ergens blij mee bent. Het gaat mij meer om de omgeving die verplicht mee moet doen. Ik doe daar zelf ook aan mee. Als iemand vertelt dat ze zwanger is ga ik ook gillen. Maar dat is echt puur omdat dat van je verwacht wordt. Een gewoon "Goh, leuk voor je", is echt niet genoeg. En daar erger ik me aan. Nogmaals, dat ligt ook niet aan de zwangeren zelf, dat is een maatschappelijk verschijnsel. En daarheb ik bezwaar tegen.

Dat wat jij hier beschrijft, is naar mijn weten iets geheel anders dan een postnatale depressie.
En dat je enthousiast gaat gillen als iemand je vertelt dat ze zwanger is, tja, wie zegt dat dat moet? Ik heb nooit het gevoel dat mijn zwangere omgeving dat van mij verwacht. Zo heb ik dit ook niet van mijn omgeving verwacht toen ik zwanger was, zelf was ik ook niet zo van het 'hiep-hiep-hoera en dat schreeuw ik van de daken'.

LindyH schreef:
Tja, opzich ben ik ook blij dat het niet meer is zoals vroeger, maar ik bedoel het ook meer zoals je zelf zegt: toen gingen de dingen gewoon zoals ze gingen en hoefde je er niet over na te denken. Het leven is nu zo complex dat we moeten beslissen over sterven, met alle ethische kwesties die daarbij komen kijken (euthanasie). Zo moeten we ook beslissen over geboorte, met alle ethische kwesties die daarbij horen. Ik ben ergens wel jaloers op mensen die dat dus blijkbaar helemaal niet doen.

Vind je juist niet dat het heel erg luxe is dat wij de mogelijkheid hebben om hierover na te denken en (soms) je eigen keuzes te maken? Ik ervaar dat wel zo - als een pluspunt en niet als iets wat zwaar op mijn schouders zit. Het is allemaal, in principe, zo leuk en zo erg als je zelf wilt (tot op zekere hoogte dan, gezondheid enzo heb je natuurlijk niet zelf in de hand - gelukkig!).

LindyH schreef:
Ik bedoel dat eigenlijk al het levensgeluk te maken heeft met het zorgen voor nageslacht: verliefd zijn, een goede relatie hebben, (goede) seks hebben, zwanger zijn, kinderen krijgen, zorgen voor kleine kinderen. (De glimlach van een kind... ) Dat heeft de natuur heel slim gedaan. Dat is ook waar het hele leven om draait. Voor de rest stelt het leven niet veel voor.
Je kunt alleen gelukkig zijn en van het leven houden als je je bezig houdt met het zorgen voor nageslacht. En vervolgens kunnen je kinderen ook alleen gelukkig zijn als zij zorgen voor nageslacht, en hun kinderen ook weer...
Dat houdt in dat we dus eigenlijk door de natuur aan het lijntje worden gehouden. Het is een cirkelredenering.
Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is wat ik bedoel...

Jammer dat je het zo ziet, zou niet moeten. In mijn visie zit levensgeluk in mezelf en voegen anderen (relatie, evt. kind, werk, familie, enz.) daar iets aan toe. Het is niet per definitie, althans voor mij niet, zo dat de zorg voor nageslacht te maken heeft met levensgeluk, kinderen zijn leuk, maar echt niet zaligmakend hoor!

**Geplaatst**: 12-12-09 10:37

Geplaatst: 12-12-09 10:37

Alet, jij bent een moeder met wie ik kan praten. Ik denk er precies hetzelfde over als jij.

Van mij wordt niet verwacht dat ik meejubel als iemand me vertelt dat ze zwanger is. 'Goh, leuk voor je' zou ik overigens ook niet zeggen, dat vind ik zó enorm ongeïnteresseerd overkomen. Ik kan oprecht blij voor anderen zijn als ze iets krijgen of doen wat ze graag willen, of dat nou een kind, een nieuwe baan of een verre reis is.

Toen een vriendin van mij op haar 27e zwanger was van de eerste en dat aan een van haar beste vrienden vertelde reageerde hij met 'Een KIND?? Wat moet je daar nou mee?' Tja, wel eerlijk. Maar hij hoeft dat kind toch niet op te voeden? Blij kunnen zijn voor een ander vind ik iets wat vanzelfsprekend is in vriendschappen, maar misschien denk ik daar wel te soft over.

**Geplaatst**: 12-12-09 10:47

Geplaatst: 12-12-09 10:47

Als je kindervrij wilt blijven dan is veel wat met kinderen te maken heeft niet jouw ding.
Mensen kunnen dat vreemd vinden, mag best.
Maar je hebt pas levensgeluk als je leven naar tevredenheid en eigen idee verloopt.
Een kind heeft recht op ouders die er vol voor gaan, die zich kunnen weg cijferen.
Wij kunnen dat niet en willen dat ook niet en hebben het ook niet.
Wij hebben vrijheid en weinig zorgen gekend.
Als ik om mij heen kijk dan krijg ik telkens weer de bevestiging dat het goed is dat wij nooit kinderen hebben gehad.
Toch kan ik het ontzettend leuk vinden als iemand bewust zwanger is, maar meegillen en jubelen, nee, zo ver hoef ik ook weer niet te gaan.

**Geplaatst**: 12-12-09 11:15

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 11:15

nou, ik weet het nog niet hoor. ben nu aupair, en nu ineens zie ik hoeveel werk het eigenlijk is om kinderen te hebben.

vind het wel heel leuk, kinderen. maar je moet altijd iets regelen voor de kinderen enzo, je hele leven draait dan zo'n beetje om de kinderen. maarja aan de andere kant word je er vast ook wel een keer zat van dat je wereld om jezelf draait.

**Geplaatst**: 12-12-09 11:20

Geplaatst: 12-12-09 11:20

Ik wil later adopteren. Er zijn al genoeg kinderen op de aarde zonder ouders en die zou ik graag een thuis willen geven. Ik weet alleen nog niet wanneer. Nu ben ik er nog lang nie aan toe. Heel misschien zou ik er ook wel eentje van mijzelf willen maar daar moet ik nog goed overna denken. Ik heb respect voor elke vrouw die kinderen heeft gekregen want het is niet niets om 9 maanden lang af te moeten zien (op het einde vooral) en dan met veel pijn en moeite een kind eruit te persen. Ik moet er persoonlijk niet aan denken.

Maar zeg nooit nooit maar voorlopig niet...

**Geplaatst**: 12-12-09 11:23

Geplaatst: 12-12-09 11:23

Je bent 15 jaar zou je niet eerst gaan leven en de wereld gaan verkennen , je bent nog zo jong en kinderen van een ander is niet van je zelf dus dat kan je nooit gaan vergelijken, ook niet die van je zus of van je tante.

En je lichaam ja die veranderd dan wel maar daar kan je zelf ook een hoop aan doen , maar dan vind je dat niet zo belangerijk meer .

Ga toch eerst lekker leven en als je ouder bent is het nog vroeg genoeg om daar over na te denken, of je klokje geeft dat dan wel zelf aan.

Gr Mijn

**Geplaatst**: 12-12-09 11:28

Geplaatst: 12-12-09 11:28

Loose schreef:
je hele leven draait dan zo'n beetje om de kinderen. maarja aan de andere kant word je er vast ook wel een keer zat van dat je wereld om jezelf draait.

Dat lijkt me nou dé ultieme reden om aan kinderen te beginnen.

Kinderen 'neem' je trouwens ook voor jezelf en voor niemand anders. En het kind zelf vraagt er al helemaal niet om om geboren te worden. Dan steek ik mijn zorg en energie liever in levende wezens (vrienden, familie, dieren) die er al zijn.

Of bijvoorbeeld zo:

Bellatrix schreef:
Ik wil later adopteren. Er zijn al genoeg kinderen op de aarde zonder ouders en die zou ik graag een thuis willen geven.

Als ik nou écht een kinderwens had gehad, dan zou ik het me heel goed kunnen voorstellen dat ik de voorkeur geef aan een kind dat er al is dan aan een kind dat nog gemaakt moet worden.

**Geplaatst**: 12-12-09 11:54

Geplaatst: 12-12-09 11:54

Hemeltje, 15 jaar en dan al gaan denken of je kinderen wilt of niet.
Is dit 15 jaar zijn en mee willen praten of gaat de tijd te snel voor mij.
Voordat je ook maar aan iets volwassens begint en daar valt m.i. kinderen krijgen onder, moet je eerst van je jeugd hebben genoten en daar hoort dit vraagstuk niet bij.

**Geplaatst**: 12-12-09 13:14

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 13:14

Ik riep altijd heel hard van niet.. Maar toen had ik ook geen vriend

Nu weet ik dat ik ze wel wil.. Later, als we echt gesetteld zijn en de boel goed voor elkaar hebben.. Mijn vriend kan nu al bijna niet wachten

Vooral sinds zijn beste kameraad een tweeling heeft gekregen met zijn vriendin, hij is er niet bij weg te slaan.. Toen ik laatst met 1 van de 2 op schoot zat moest dat uiteraard ook goed vastgelegd worden.. :roll:

**Geplaatst**: 12-12-09 13:23

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 13:23

Zekers! Zo rond m'n 25e wil ik wel een kindje hoor

Als ik nu perongeluk zwanger zou worden zou dat heel vervelend zijn aangezien het 5 jaar te vroeg is volgens m'n planning, maar niet onmogelijk

Heb er nu al zin in, huisje boompje beestje

Haha ik ben erg burgelijk eigenlijk :))

**Geplaatst**: 12-12-09 13:26

Geplaatst: 12-12-09 13:26

Ik denk nu al veel aan later.. Ik wil wel kinderen, maar ik wil niet trouwen :')

Na het mislukte huwelijk van mijn ouders moet ik er niet aan denken. Ik weet dat het voor mij heel anders kan zijn, maar ik krijg er soms zelfs nachtmerries over :oo

**Geplaatst**: 12-12-09 13:41

Geplaatst: 12-12-09 13:41

Moggsy schreef:
Hemeltje, 15 jaar en dan al gaan denken of je kinderen wilt of niet.
Is dit 15 jaar zijn en mee willen praten of gaat de tijd te snel voor mij.
Voordat je ook maar aan iets volwassens begint en daar valt m.i. kinderen krijgen onder, moet je eerst van je jeugd hebben genoten en daar hoort dit vraagstuk niet bij.

Ik vraag me af wat er mis is met 'nadenken over'. De TS heeft toch op dit moment geen concrete kinderwens die z.s.m. in vervulling moet gaan?

Op mijn 15e praatte ik ook met vriendinnen over het beeld dat we hadden van onze toekomst, en natuurlijk hadden we het er wel eens over of je jezelf later met kinderen zag of niet. Ongetwijfeld zal dat beeld van toen bij de een wel zijn uitgekomen en bij de ander niet, zo gaan die dingen.

**Geplaatst**: 12-12-09 13:48

Geplaatst: 12-12-09 13:48

Overigens hebben sommige vrouwen wel een érg sterke kinderwens, maar dat terzijde.

Van Nu.nl: Amerikaanse vrouw voor 19e keer moeder

**Geplaatst**: 12-12-09 13:52

Geplaatst: 12-12-09 13:52

ik loop warmer om ergens puppies te gaan kijken als baby's

verbaast me alleen wel dat veel "moeders" zeggen,dat ze andermans kinderen niet leuk vinden,behalve hun eigen kinderen,maar wij als zeer bewust kinderloze moeten iedereens kinderen leuk vinden ...

opzich heb ik helemaal geen hekel aan kinderen,ze passen gewoon echt 1000% niet in mijn leven,daarnaast heb ik echt minder als 0,0 moedergevoelens,krijg het ook niet bij het zien van baby's(zoals me vaker verteld werd dat dat wel zo zou zijn)als ik ergens verplicht zo'n poepkind vast moest houden,die dan ook echt altíjd gaat janken (wat moet ik ermee?? )...

nope, echt mijn aller grootste nachtmerrie is zwanger worden,en van mij hadden ze echt me mogen steriliseren,maar werd niet gedaan,omdat ik altijd nog wél die kinderwens zou krijgen..

afijn,ik ga nu langzaam naar leeftijd dat moeder natuur ervoor gaat zorgen dat ik geen kinderen meer kan krijgen...hoe fijn!! $*\o/*$

**Geplaatst**: 12-12-09 13:55

Geplaatst: 12-12-09 13:55

kimmie261 schreef:
verbaast me alleen wel dat veel "moeders" zeggen,dat ze andermans kinderen niet leuk vinden,behalve hun eigen kinderen,maar wij als zeer bewust kinderloze moeten iedereens kinderen leuk vinden ...

Even nuanceren: ik denk niet dat het dezelfde moeders zijn die dat vinden.